Ook kerstballen breien ? Op het blog van Wieke van Keulen vond ik enkele bruikbare tips. Ik heb de beschrijving van de ballen als JPG files in een nieuwsgroep weten te vinden. Wieke verloot momenteel het boek.
Car
zaterdag 10 december 2011
Twee nieuwe ballen
Ook kerstballen breien ? Op het blog van Wieke van Keulen vond ik enkele bruikbare tips. Ik heb de beschrijving van de ballen als JPG files in een nieuwsgroep weten te vinden. Wieke verloot momenteel het boek.
Car
vrijdag 9 december 2011
Pot Luck
Donderdagmorgen las ik direct na wakker worden het verdrietige bericht dat lotgenote Esther is overleden. Ik heb haar een keer in persoon ontmoet tijdens een verwenweekend in Zweiffal waarbij ik als vrijwilligster aanwezig was. Bewust had ik het afgelopen jaar haar weblog niet meer gevolgt maar via Mandy en Diana hoorde ik af en toe hoe het met haar ging.
Het was hierna lastig om de knop om te zetten, dit is niet te delen met "vreemden".
De laatste Engelse les van dit semester werd er een Pot Luck gehouden. Het was de bedoeling dat iedereen iets meenam traditioneel afkomstig van het land waarvan je voorheen woonachtig was.
Nu moeten jullie weten dat de les normaal begint om 10 uur, een tijdstip dat ik normaal nog niet aan een brunch wil denken, een flinke bak koffie is dan meer op zijn plaats. Erwtensoep of hutspot was zo vroeg geen goede keuze dus koos ik ervoor om woensdagavond alvast een appeltaart te bakken. Een beetje van Carla en een beetje van Koopmans.
De frisse taart ging tot mijn verbazing volledig op, mijn klasgenoten bleken het ook niet zo op het zoete Amerikaanse gebak te hebben en hebben me verzocht het recept op te zoeken. Ik ga dit recept met hen delen met de vermelding om 250 gram boter ipv 300 te gebruiken.
Een van de dames die enige jaren in Californie heeft gewoont, waar het take a way eten nog normaler is dan in Florida biechtte op nooit te koken. Elke avond gaat zij met haar gezin naar een restaurant waar menige avond fastfood aan vooraf gaat of haalt ze iets af. Vandaag was de Deli van de Publix haar leverancier geweest. Scheelt een hoop werk, je hoeft het niet te verzinnen, halen, klaar te maken, op te ruimen en een keuken soppen is ook nooit nodig. Maar om er nu elke avond met drie kinderen op uit te trekken, zou niet graag met haar ruilen.
De leraressen waarvan de rechter dame op vrijwillige basis werkt zijn flink op leeftijd.
Echte vorderingen worden er in de klas niet meer gemaakt en we hebben dan ook afgesproken om volgende week met een groepje bij elkaar te komen om te kijken of we onderling iets kunnen afspreken. Het blijkt dat er meer alleen nog maar naar de klas komen voor het sociale na klas gebeuren.
Internationaal gezelschap afkomstig uit Argentinie,Zuid Korea, Philipijnen, Japan, Polen en Rusland. Ik had toch altijd het idee dat ik een hele normale Europese lengte had maar steek tussen de veelal Aziatische dames toch wel af.
Toen ik net ging zitten fluisterde mijn buurvrouw me de vraag toe of ik ook een cadeautje voor de leraressen bij me had. Het bleek dat de dames net als de leraressen bij ons op de lagere school bedeeld werden met goed bedoelde kerstrommel. Gelukkig was ik niet de enige die niets van dit gebruik afwist.
De afgelopen maanden is er een Facebook pagina in het leven geroepen Caland Klasgenoten 1978-1985. Na aanleiding hiervan is er nu besloten om op 24 maart 2012 een reunie te houden, precies in de periode van een bezoek van ons aan Nederland. Mede na aanleiding van deze reunie ben ik op zoek gegaan naar Joyce, met wie ik de eerste drie middelbare schooljaren veel ben opgetrokken.
Na afloop van de Potluck ben ik snel naar huis gereden want we hadden om twee uur afgesproken om via skype na bijna 30 jaar bij te praten. Bij binnenkomst lag de Ipad al te rinkelen en daarna hebben onze stemmen ruim twee uur niet meer stil gestaan.
Er was zoveel te bepraten dat we van de hak op de tak sprongen, na afloop was ik gewoon schor.
Ik weet zeker dat dit volgend jaar nog een vervolg gaat krijgen, na 30 jaar blijken er zoveel interessante raakvlakken te zijn.
En nu is het vrijdagavond. Zoonlief is vandaag meegenomen naar een goede kapper, samen lopen we weer met een goed geknipte coupe rond want ja eindelijk hebben we nu een kapper gevonden waar we blij mee zijn.
Man lief is veilig thuis gearriveerd na een leuke week in Tallahassee. Vooral s'avonds schijnt het in het naast het hotel gelegende Appelbees tesamen met een aantal collega reizigers erg gezellig te zijn geweest. Hij heeft Trivia gespeelt en had het zelfs over een spontaan feestje wat gisteravond ontstond.
Het is weer weekend en wat voor een....de weers vooruitzichten zijn koud maar zonnig dus helemaal perfect voor een paar dagen New York.
Car
Het was hierna lastig om de knop om te zetten, dit is niet te delen met "vreemden".
De laatste Engelse les van dit semester werd er een Pot Luck gehouden. Het was de bedoeling dat iedereen iets meenam traditioneel afkomstig van het land waarvan je voorheen woonachtig was.
Nu moeten jullie weten dat de les normaal begint om 10 uur, een tijdstip dat ik normaal nog niet aan een brunch wil denken, een flinke bak koffie is dan meer op zijn plaats. Erwtensoep of hutspot was zo vroeg geen goede keuze dus koos ik ervoor om woensdagavond alvast een appeltaart te bakken. Een beetje van Carla en een beetje van Koopmans.
De frisse taart ging tot mijn verbazing volledig op, mijn klasgenoten bleken het ook niet zo op het zoete Amerikaanse gebak te hebben en hebben me verzocht het recept op te zoeken. Ik ga dit recept met hen delen met de vermelding om 250 gram boter ipv 300 te gebruiken.
Een van de dames die enige jaren in Californie heeft gewoont, waar het take a way eten nog normaler is dan in Florida biechtte op nooit te koken. Elke avond gaat zij met haar gezin naar een restaurant waar menige avond fastfood aan vooraf gaat of haalt ze iets af. Vandaag was de Deli van de Publix haar leverancier geweest. Scheelt een hoop werk, je hoeft het niet te verzinnen, halen, klaar te maken, op te ruimen en een keuken soppen is ook nooit nodig. Maar om er nu elke avond met drie kinderen op uit te trekken, zou niet graag met haar ruilen.
Echte vorderingen worden er in de klas niet meer gemaakt en we hebben dan ook afgesproken om volgende week met een groepje bij elkaar te komen om te kijken of we onderling iets kunnen afspreken. Het blijkt dat er meer alleen nog maar naar de klas komen voor het sociale na klas gebeuren.
De afgelopen maanden is er een Facebook pagina in het leven geroepen Caland Klasgenoten 1978-1985. Na aanleiding hiervan is er nu besloten om op 24 maart 2012 een reunie te houden, precies in de periode van een bezoek van ons aan Nederland. Mede na aanleiding van deze reunie ben ik op zoek gegaan naar Joyce, met wie ik de eerste drie middelbare schooljaren veel ben opgetrokken.
Na afloop van de Potluck ben ik snel naar huis gereden want we hadden om twee uur afgesproken om via skype na bijna 30 jaar bij te praten. Bij binnenkomst lag de Ipad al te rinkelen en daarna hebben onze stemmen ruim twee uur niet meer stil gestaan.
Er was zoveel te bepraten dat we van de hak op de tak sprongen, na afloop was ik gewoon schor.
Ik weet zeker dat dit volgend jaar nog een vervolg gaat krijgen, na 30 jaar blijken er zoveel interessante raakvlakken te zijn.
En nu is het vrijdagavond. Zoonlief is vandaag meegenomen naar een goede kapper, samen lopen we weer met een goed geknipte coupe rond want ja eindelijk hebben we nu een kapper gevonden waar we blij mee zijn.
Man lief is veilig thuis gearriveerd na een leuke week in Tallahassee. Vooral s'avonds schijnt het in het naast het hotel gelegende Appelbees tesamen met een aantal collega reizigers erg gezellig te zijn geweest. Hij heeft Trivia gespeelt en had het zelfs over een spontaan feestje wat gisteravond ontstond.
Het is weer weekend en wat voor een....de weers vooruitzichten zijn koud maar zonnig dus helemaal perfect voor een paar dagen New York.
Car
maandag 5 december 2011
De kerstperiode kan wat ons betreft beginnen
De laatste schoolweek van dit semester voor Kevin. Vanaf aankomende donderdag is hij ruim een maand vrij alvorens te beginnen aan zijn laatste 13 weken. Marcel is vanmorgen met de Thunderbird die wederom gerepareerd is voor vijf dagen naar Tallahassee vertrokken. Ook de motor staat met een opnieuw gespoten tank sinds zaterdag weer op zijn vertrouwde plek. Nieuwe vaatwasser is geïnstalleerd (de goedkoopste die de verhuurder kon vinden, een gesprek is niet te volgen als hij aanstaat) en de toiletten die niet meer doorspoelde werken weer, we kregen van de loodgieter op onze kop dat er glorix bleekblokjes in het waterreservoir waren gegooid. Volgens hem was dat erg slecht voor de rubbers, volgens mij de enige mogelijkheid om dat rare water hier wit te houden.
We zijn partner in crime van onze buuf. "Petje" heeft een heftige reconstructie operatie achter de rug, een groot stuk van haar bovenbeen is naar haar hoofd getransplanteerd. Binnen een week liep ze echter alweer tesamen met haar drain buiten en kwam vragen of we haar alsjeblieft wilde helpen.
Ze mag 6 weken niet roken van haar man, maar volgens haar heeft de dokter gezegd dat het na een week geen probleem mag opleveren, en de dokter daar moet je vertrouwen in hebben. Dus stiefelt ze nu zodra haar man de straat uit is gereden bij ons naar binnen om zodoende in haar behoefte te voorzien. Lastig want jullie zouden de wond eens moeten zijn, maar ieder mens maakt zijn eigen keuze's dus na haar de les te hebben gelezen helpen we haar maar. Opeens zijn we cool en amazing.
Even dachten we vorige week dat het "winter" ging worden, dinsdagavond stond de wind zo op het huis dat we hem dwars door de muren heen voelde waaien, 's morgens was het voor ons gevoel opeens koud dus tijd om de kachel aan te zetten.
Dit bleek echter van korte duur want nu op Sinterklaasavond, wat overigens helemaal langs ons heen is gegaan, staat de deur om tien uur 's avonds weer gewoon open.
Nu de familie tijdens de kerstvakantie naar Florida komt, maar daarover later meer, zijn we toch maar op zoek gegaan naar wat kerstversiering.
Een traditionele kerstboom neerzetten, matched in ons gevoel nog steeds niet met Florida. Daarnaast vond ik het zonde, de voet, lampjes en ballen kunnen tenslotte na de kerst allemaal weer afgevoerd worden want meenemen is geen optie. Die boom kan nog jaren worden neergezet.
Kevin leek het wel leuk om gewoon gek te doen en een palmboom met lichtjes neer te zetten. Dus zo geschiedde. Op naar de Walmart (2 keer want de eerste was niet heel overgekomen vanuit China), uit de doos, in het stopcontact en klaar.
Zo had ik direct een plaats om de kerstballen die klaar zijn op te hangen. Ze zijn me nog iets te grof dus de volgende wordt op kleinere naalden gebreid. Na bijna 20 jaar geen breinaald aangeraakt te hebben was ik bijna vergeten hoe heerlijk onspannend breien is. (Sjaal en muts liggen ook al klaar)
Tesamen met de kerstspullen belandde er ook een koffieapparaat in het karretje, alvast voor als mijn moeder komt want die houd niet zo van de in huis zijnde Senseo. Iets zei me dat we het apparaat tot het laatste moment in de doos moesten laten en ook nog even zouden wachten met de aanschaf van extra dekens.
Mijn voorgevoel was goed want vandaag belde mijn ma die door had dat we met de voorbereidingen waren begonnen met het bericht dat ze besloten had om niet naar Florida te komen. Haar knie is mede door haar slechte heup verdraaid en onder invloed van de artrose is hij flink dik, ze durft de vliegreis niet aan. Toch wel een teleurstelling, ondanks dat we er altijd rekening mee gehouden hebben dat dit kon gebeuren. We hadden graag ons wereldje hier met hen willen delen. Natuurlijk via het blog krijgen ze e.e.a. mee maar het werkelijk voelen en meebeleven en zien waar we over praten is tenslotte toch heel anders. Kevin had zich er op verheugd zijn oma zoals al als kind beloofd in zijn gele auto op te halen. Het is echter niet anders we zijn al blij dat mijn ouders samen nog in relatief goede gezondheid zichzelf kunnen bedruipen en dat we daar hier geen zorgen over hoeven te hebben.
In dit kader is het weer goed om te weten dat we in augustus definitief terug gaan naar Nederland want naar de VS zullen ze dus nooit meer komen.
Zus & zwager hebben besloten om deze Florida vakantie niet door hun neus te laten boren en zo zal de halve familie hier zijn met de kerst en zal het voor pa en ma een stille kerst en jaarwisseling worden.
Na dit bericht en een verdrietig bericht wat me via Mandy bereikte over een lotgenote leek het me verstandig om buiten in de zon te gaan luchten. In gedachten reed ik over de hoge brug op Beach Boulevard die richting het strand gaat. Een heerlijke open weg waar door iedereen te hard word gereden, ga je niet mee dan ben je zeker brug afwaarts een gevaar op de weg.
Bijna beneden reed er een politiewagen achter me, zwaailicht heftig aanwezig. Nu was me niet direct duidelijk dat ik iets verkeerd had gedaan maar aangezien het hier gebruikelijk is om bij het naderen van brandweer of politiewagen aan de kant van de weg te gaan staan leek het me verstandig om dat nu ook maar te doen.
De agent stapte uit, en ik wilde dat ook doen. Zijn pistool beet pakkend werd me gevraagd of ik hem dood wilde hebben.
Tja en dan werkt het toch om te vertellen dat je niet bekend ben met het politiesysteem in de VS. Oh waar komt u dan vandaan, The Netherlands, wat doet u hier en hoe lang blijft U ? Florida rijbewijs werd gecontroleerd evenals het verzekerings bewijs van de auto. Ik had me gezondigd aan speeding, 62 ipv 45.
Kon het niet nalaten om de goede man te vertellen dat iedereen op deze weg veel te hard reed en dat je een gevaar was op de weg als je niet mee ging, iets waarvan ik me achteraf realiseerde dat ze dat misschien niet echt gewend zijn. De man kon er echter wel om lachen en vroeg me of in Neverland waar ik vandaan kwam ook vaak te hard werd gereden. Hij wist dat iedereen hier te hard reed maar hij kon er maar een tegelijkertijd aanhouden.
Ondertussen had zwaailicht twee zich bij hem gevoegd, werd er overlegd en kon ik gaan met een waarschuwing die hij nog wel even officieel vastlegde onder vermelding van een onjuiste geboortedatum. Wat moet ik hiermee ? Wat mij betreft gooit u hem direct weg. Ik heb u $ 250 dollar bespaard.
En zo is Sinterklaasavond voorbij gegaan voordat we er erg in hadden dat hij begonnen was.
Car
We zijn partner in crime van onze buuf. "Petje" heeft een heftige reconstructie operatie achter de rug, een groot stuk van haar bovenbeen is naar haar hoofd getransplanteerd. Binnen een week liep ze echter alweer tesamen met haar drain buiten en kwam vragen of we haar alsjeblieft wilde helpen.
Ze mag 6 weken niet roken van haar man, maar volgens haar heeft de dokter gezegd dat het na een week geen probleem mag opleveren, en de dokter daar moet je vertrouwen in hebben. Dus stiefelt ze nu zodra haar man de straat uit is gereden bij ons naar binnen om zodoende in haar behoefte te voorzien. Lastig want jullie zouden de wond eens moeten zijn, maar ieder mens maakt zijn eigen keuze's dus na haar de les te hebben gelezen helpen we haar maar. Opeens zijn we cool en amazing.
Even dachten we vorige week dat het "winter" ging worden, dinsdagavond stond de wind zo op het huis dat we hem dwars door de muren heen voelde waaien, 's morgens was het voor ons gevoel opeens koud dus tijd om de kachel aan te zetten.
Dit bleek echter van korte duur want nu op Sinterklaasavond, wat overigens helemaal langs ons heen is gegaan, staat de deur om tien uur 's avonds weer gewoon open.
Nu de familie tijdens de kerstvakantie naar Florida komt, maar daarover later meer, zijn we toch maar op zoek gegaan naar wat kerstversiering.
Kevin leek het wel leuk om gewoon gek te doen en een palmboom met lichtjes neer te zetten. Dus zo geschiedde. Op naar de Walmart (2 keer want de eerste was niet heel overgekomen vanuit China), uit de doos, in het stopcontact en klaar.
Mijn voorgevoel was goed want vandaag belde mijn ma die door had dat we met de voorbereidingen waren begonnen met het bericht dat ze besloten had om niet naar Florida te komen. Haar knie is mede door haar slechte heup verdraaid en onder invloed van de artrose is hij flink dik, ze durft de vliegreis niet aan. Toch wel een teleurstelling, ondanks dat we er altijd rekening mee gehouden hebben dat dit kon gebeuren. We hadden graag ons wereldje hier met hen willen delen. Natuurlijk via het blog krijgen ze e.e.a. mee maar het werkelijk voelen en meebeleven en zien waar we over praten is tenslotte toch heel anders. Kevin had zich er op verheugd zijn oma zoals al als kind beloofd in zijn gele auto op te halen. Het is echter niet anders we zijn al blij dat mijn ouders samen nog in relatief goede gezondheid zichzelf kunnen bedruipen en dat we daar hier geen zorgen over hoeven te hebben.
In dit kader is het weer goed om te weten dat we in augustus definitief terug gaan naar Nederland want naar de VS zullen ze dus nooit meer komen.
Zus & zwager hebben besloten om deze Florida vakantie niet door hun neus te laten boren en zo zal de halve familie hier zijn met de kerst en zal het voor pa en ma een stille kerst en jaarwisseling worden.
Na dit bericht en een verdrietig bericht wat me via Mandy bereikte over een lotgenote leek het me verstandig om buiten in de zon te gaan luchten. In gedachten reed ik over de hoge brug op Beach Boulevard die richting het strand gaat. Een heerlijke open weg waar door iedereen te hard word gereden, ga je niet mee dan ben je zeker brug afwaarts een gevaar op de weg.
Bijna beneden reed er een politiewagen achter me, zwaailicht heftig aanwezig. Nu was me niet direct duidelijk dat ik iets verkeerd had gedaan maar aangezien het hier gebruikelijk is om bij het naderen van brandweer of politiewagen aan de kant van de weg te gaan staan leek het me verstandig om dat nu ook maar te doen.
De agent stapte uit, en ik wilde dat ook doen. Zijn pistool beet pakkend werd me gevraagd of ik hem dood wilde hebben.
Tja en dan werkt het toch om te vertellen dat je niet bekend ben met het politiesysteem in de VS. Oh waar komt u dan vandaan, The Netherlands, wat doet u hier en hoe lang blijft U ? Florida rijbewijs werd gecontroleerd evenals het verzekerings bewijs van de auto. Ik had me gezondigd aan speeding, 62 ipv 45.
Kon het niet nalaten om de goede man te vertellen dat iedereen op deze weg veel te hard reed en dat je een gevaar was op de weg als je niet mee ging, iets waarvan ik me achteraf realiseerde dat ze dat misschien niet echt gewend zijn. De man kon er echter wel om lachen en vroeg me of in Neverland waar ik vandaan kwam ook vaak te hard werd gereden. Hij wist dat iedereen hier te hard reed maar hij kon er maar een tegelijkertijd aanhouden.
Ondertussen had zwaailicht twee zich bij hem gevoegd, werd er overlegd en kon ik gaan met een waarschuwing die hij nog wel even officieel vastlegde onder vermelding van een onjuiste geboortedatum. Wat moet ik hiermee ? Wat mij betreft gooit u hem direct weg. Ik heb u $ 250 dollar bespaard.
En zo is Sinterklaasavond voorbij gegaan voordat we er erg in hadden dat hij begonnen was.
Car
dinsdag 29 november 2011
Voorbereidingen New York
Vandaag een aantal laatste klappen op de voorbereidingen voor een aantal dagen New York gedurende de kerstperiode gegeven. Dit jaar de laatste kans om deze prachtige stad waar we nu met twee uur vliegen vanaf wonen gedurende deze periode verlicht te zien.
Vliegtickets waren al enige maanden geleden geboekt. Het hotel, Hotel Park Central heb ik via een flashdeal via www.booking.com weten te bemachtigen.
We gaan twee avonden naar een show, na een jaar in het cultuurloze Jacksonville kunnen we zo even bijtanken :) Tickets voor the Phantom (cadeautje van V & G voor Kevin zijn verjaardag) en Wicked zijn geboekt. De derde avond gaan we een Kersttoer door Brooklyn doen wat gedurende deze periode prachtig verlicht moet zijn. Eigenlijk was er geen toer op woensdagavond maar een mailtje naar het bedrijf leverde een reactie op dat ze ook graag op deze avond een toer organiseerde.
Toegang tot het 9/11 memorial is gereserveerd en nu nog even de beslissing nemen of we op een vaste tijd het immigratiemuseum op Ellis Island willen bezoeken of een 3 dagen flex ticket bestellen. Vorig jaar hadden we spijt dat we het museum hadden overgeslagen.
Verder hoopt vooral Kevin op veel shoppen, weer wat leuke kleding scoren wat hier in het zuiden buiten online shoppen voor ons lastig blijft, prachtige etalage's bekijken en misschien schaatsen op Rockefeller
Center
Car
Vliegtickets waren al enige maanden geleden geboekt. Het hotel, Hotel Park Central heb ik via een flashdeal via www.booking.com weten te bemachtigen.
We gaan twee avonden naar een show, na een jaar in het cultuurloze Jacksonville kunnen we zo even bijtanken :) Tickets voor the Phantom (cadeautje van V & G voor Kevin zijn verjaardag) en Wicked zijn geboekt. De derde avond gaan we een Kersttoer door Brooklyn doen wat gedurende deze periode prachtig verlicht moet zijn. Eigenlijk was er geen toer op woensdagavond maar een mailtje naar het bedrijf leverde een reactie op dat ze ook graag op deze avond een toer organiseerde.
Toegang tot het 9/11 memorial is gereserveerd en nu nog even de beslissing nemen of we op een vaste tijd het immigratiemuseum op Ellis Island willen bezoeken of een 3 dagen flex ticket bestellen. Vorig jaar hadden we spijt dat we het museum hadden overgeslagen.
Verder hoopt vooral Kevin op veel shoppen, weer wat leuke kleding scoren wat hier in het zuiden buiten online shoppen voor ons lastig blijft, prachtige etalage's bekijken en misschien schaatsen op Rockefeller
Center
Car
zaterdag 26 november 2011
Via om ommetje Gulf kust naar huis
Zaterdagmorgen is het in tegenstelling tot de voorafgaande dagen flink bewolkt.
Na twee dagen lopen willen mijn heupen niet meer zo goed meewerken, elke stap doet me zeer. Toch lopen we naar Riverwalk Marketplace aan het eind van Canalstreet. Bij de hier gevestigde dependance van Cafe du Monde eten we buiten met uitzicht op de Mississippi nogmaals beignets, ditmaal als ontbijt Als om 10 uur de winkels opengaan bekijken we het winkelcentrum. Erg goedkoop winkelen, onze portemonnee blijft weer zoals meestal hier in de VS als ik kleding zie, dicht :)
De lucht wordt steeds dreigender en eigenlijk heb ik het lopen ook wel gehad. Bij het hotel waar het ondertussen erg druk is met alle Southern fans die voor de wedstijd van vanavond komen checken we uit en halen de auto.
Bij de Harley Dealer scoren we nog een NOLA t-shirt en een leuke deal op motorschoenen en hierna rijden we nogmaals naar de wijk Ninth Ward, we willen graag nog wat foto's maken en nog eens rustig kijken.
Vooral de ware leefomstandigheden van de normale mensen in New Orleans hebben grote indruk op ons gemaakt. 6 jaar na Katrina zijn er nog zoveel huizen onbewoonbaar, het duurt nog jaren eer dat de stad opnieuw is opgebouwd. Verschillende wijken zitten nog zonder supermarkt en benzinestation.
We hadden ons een romantischer beeld van het French quarter voorgesteld, Bourbon street is inderdaad vooral s'avonds een erg gezellige straat met volop leven en de bijbehorende uitgaansgeur.
We verlaten rond een uur of twee de stad, op naar Jax met het voornemen om onderweg een hotel te zoeken. Bij Gulfport besluiten we een stuk scenic route US 90 te volgen tot Biloxi. Een aantal kilometers zitten we met dichtgeknepen billen, de benzinemeter laat een extra alarmeringslampje zien. Gelukkig word het geen duwen.
Het is gaan regenen maar toch krijgen we een goed beeld van de Gulf kust. De huizen die er staan zijn enorme grote prachtige statige nieuwe huizen. Hier en daar zie je nog een fundering maar niet zoals in NOLA de resten van huizen die nog moeten worden afgebroken.
Vanaf Biloxi nemen we de snelweg en besluiten de ruim 900 kilometer naar huis maar in een stuk door te rijden. Om een uur zijn we thuis, lekker naar ons eigen bed.
Een eervolle vermelding voor Kevin die minstens de helft van de route aan het stuur heeft gezeten is zeker op zijn plaats.
De komende dagen gaan we nog wat nagenieten. De film die in NOLA in het Imax te zien is Hurricane on the Bayou ligt klaar evenals de documentaire Walking to New Orleans
Car
p.s. Margreet, dit zijn hush puppies
Aan de rechterzijde is een nieuwe optie te vinden, na het vermelden van je emailadres krijg je een nieuw blog automatisch toegestuurd.
Na twee dagen lopen willen mijn heupen niet meer zo goed meewerken, elke stap doet me zeer. Toch lopen we naar Riverwalk Marketplace aan het eind van Canalstreet. Bij de hier gevestigde dependance van Cafe du Monde eten we buiten met uitzicht op de Mississippi nogmaals beignets, ditmaal als ontbijt Als om 10 uur de winkels opengaan bekijken we het winkelcentrum. Erg goedkoop winkelen, onze portemonnee blijft weer zoals meestal hier in de VS als ik kleding zie, dicht :)
De lucht wordt steeds dreigender en eigenlijk heb ik het lopen ook wel gehad. Bij het hotel waar het ondertussen erg druk is met alle Southern fans die voor de wedstijd van vanavond komen checken we uit en halen de auto.
Bij de Harley Dealer scoren we nog een NOLA t-shirt en een leuke deal op motorschoenen en hierna rijden we nogmaals naar de wijk Ninth Ward, we willen graag nog wat foto's maken en nog eens rustig kijken.
Vooral de ware leefomstandigheden van de normale mensen in New Orleans hebben grote indruk op ons gemaakt. 6 jaar na Katrina zijn er nog zoveel huizen onbewoonbaar, het duurt nog jaren eer dat de stad opnieuw is opgebouwd. Verschillende wijken zitten nog zonder supermarkt en benzinestation.
We hadden ons een romantischer beeld van het French quarter voorgesteld, Bourbon street is inderdaad vooral s'avonds een erg gezellige straat met volop leven en de bijbehorende uitgaansgeur.
We verlaten rond een uur of twee de stad, op naar Jax met het voornemen om onderweg een hotel te zoeken. Bij Gulfport besluiten we een stuk scenic route US 90 te volgen tot Biloxi. Een aantal kilometers zitten we met dichtgeknepen billen, de benzinemeter laat een extra alarmeringslampje zien. Gelukkig word het geen duwen.
Het is gaan regenen maar toch krijgen we een goed beeld van de Gulf kust. De huizen die er staan zijn enorme grote prachtige statige nieuwe huizen. Hier en daar zie je nog een fundering maar niet zoals in NOLA de resten van huizen die nog moeten worden afgebroken.
Vanaf Biloxi nemen we de snelweg en besluiten de ruim 900 kilometer naar huis maar in een stuk door te rijden. Om een uur zijn we thuis, lekker naar ons eigen bed.
Een eervolle vermelding voor Kevin die minstens de helft van de route aan het stuur heeft gezeten is zeker op zijn plaats.
De komende dagen gaan we nog wat nagenieten. De film die in NOLA in het Imax te zien is Hurricane on the Bayou ligt klaar evenals de documentaire Walking to New Orleans
Car
p.s. Margreet, dit zijn hush puppies
Aan de rechterzijde is een nieuwe optie te vinden, na het vermelden van je emailadres krijg je een nieuw blog automatisch toegestuurd.
vrijdag 25 november 2011
Garden District en de gevolgen van Katrina
Vrijdagmorgen nemen we de electrische tram naar het Garden District, een groene wijk met mooie veelal grote huizen.
We wandelen in de wijk rond en s middags blijkt dat we het zonder te weten bij celebrities in de tuin hebben gekeken.
Dit huis heeft een 19 jarige man onlangs geerft van zijn oma, hij heeft het te koop gezet voor 12,5 miljoen
Het optrekje van Sandra Bullock
Via Magazine street lopen we terug naar het centrum, onderweg eten we een Poyboy Muffaletta.
's Middags hebben we een drie uur durende tour met een minibus geboekt. Onze locale gids Casey Nunez is een super enthousiaste man, die het voor elkaar krijgt om drie uur achter elkaar te praten. Door zijn zware Southern accent is hij af en toe erg slecht te volgen, zijn enthousiasme wint het echter.
We rijden weer door straten in het French quarter waar we gisteren al gelopen hebben, nu echter met het bijbehorende verhaal. Het Garden district wordt weer aangedaan en het blijkt dus dat we zonder dat we het wisten in de tuin hadden gegluurd van enkele grote namen.
Op St. Louis Cemetery geeft zijn collega Jason, die gelukkig veel duidelijker praat (ik zou hun dus adviseren om internationale bezoekers bij hem in de bus te plaatsen) interessante uitleg. Men wordt hier in de tombes begraven (die voor extreem hoge bedragen aangekocht worden) omdat er zo meer mensen op een oppervlakte begraven kunnen worden. Het graf waarin de temperatuur erg hoog oploopt mag na minimaal 1 jaar en 1 dag geopend worden. Op dat moment worden de resten naar achteren geschoven waarna ze in de ruimte vallen onder de plek waar de kist stond waarna de volgende overledene bijgezet kan worden. Zo kunnen er makkelijk 25 mensen op dezelfde m2 begraven worden.
Via het City Park rijden we naar Ninth Ward een gebied wat tijdens de orkaan Katrina geheel onder water heeft gestaan. 40 jaar eerder was dit zelfde gebied waar voornamelijk zwarte bewolking woonachtig was door orkaan Betsy getroffen. We reden door een gebied waar hier en daar een nieuw modern huis is herrezen ondersteund door de Make it Right Foundation waar Brad Pitt, zelf met zijn Angelina Jolie woonachtig in het French quarter, 24 miljoen dollar aan heeft geschonken.
Onlangs opgeleverde nieuwbouw in Lower Ninth Ward. Een jaar geleden stond hier nog geen huis.
Veel van de mensen die in dit gebied woonde waren niet in staat om te vluchten, eenvoudig weg omdat de storm op 29 augustus 2005 aan land kwam en men van paycheck naar paycheck leeft. Er was eenvoudig weg geen geld om weg te komen. Een bijl op zolder was hier een must, we zien heel veel daken die opengehakt zijn.
Op de huizen staat aangegeven wanneer de huizen op lichamen zijn doorzocht, het huis op de foto hierboven is doorzocht op 13 september. Casey vertelt ons dat heel veel overlevende eigenaren nooit zijn teruggekeerd naar hun huizen. Ze worden echter verplicht door de gemeente om hun grondgebied bij te houden. Gebeurd dit niet dan worden de kosten met de grondprijs verrekend, de eigenaar aangeschreven waarna bij geen reactie de grond beschikbaar komt voor nieuwbouw.
In hetzelfde gebied ligt de woning en studio van Fats Domino waar hij niet meer komt.
s'Avonds gaan we eten bij Mothers, een echt locaal restaurant waar je eerst je eten mag bestellen alvorens een tafeltje uit te zoeken. Je hebt hier echt het gevoel je tussen de locals te bevinden.
Hierna lopen we nogmaals het French quarter door waar nu in Bourbon street de jazz en sex clubs op volle toeren draaien. Straatartiesten spelen op straat, dragqueens stelen de show, er is volop gezelligheid.
Ook eens 's avonds kijken. Hier is een webcam te vinden.
Car
Hierna lopen we nogmaals het French quarter door waar nu in Bourbon street de jazz en sex clubs op volle toeren draaien. Straatartiesten spelen op straat, dragqueens stelen de show, er is volop gezelligheid.
Ook eens 's avonds kijken. Hier is een webcam te vinden.
Car
donderdag 24 november 2011
Thanksgiving in NOLA
De TomTom is niet in te stellen op mooie binnenwegen en als je even niet oplet brengt hij je weer via de snelste weg naar je eindbestemming, met als voorkeur snelwegen. Deze ochtend zitten we voordat we het weten via de tolbrug (281) weer op de US10. Ach eigenlijk ook niet zo erg onze eindbestemming wacht tenslotte op ons.
Om half twee rijden we de stad binnen waar we inchecken in het Intercontinental New Orleans wat ik voor een leuk prijsje via hotwire heb weten te boeken.
Voor de valetparking bij het hotel ($45 per dag) bedanken we, de auto gaat voor $40 twee dagen uit logeren in de naastgelegen parkeergarage. Hierna lopen we The French Quarter in en wandelen door straten als Bourbon street, Royal street en Jackson Square. Het is duidelijk Thanksgiving, de meeste winkels zijn gesloten en het is matig rustig op straat.
Jackson Square
Cafe du Monde is volgens de reisgidsen een van de plekken waar je geweest moet zijn in NOLA, dit zou DE plek moeten zijn om vanaf het terras mensen te bekijken. Inderdaad de beignets zijn over heerlijk maar het terras is niet het gezellige terras wat ik er in mijn hoofd van had gemaakt. Het is teveel in een hoek gedrukt en te groot om naar langslopende de mensen te kijken.
Als we teruglopen naar Canal street wacht ons daar een verrassing. Zaterdagavond wordt de American Football Bayou Classic gespeelt tussen twee Universiteitsteams, hierdoor zal de stad vollopen met fans. Nu komt als opwarming de Bayou Classic Thanksgiving Parade langs. Met een zak vol opgevangen kettingen keren we hotelwaards.
We hebben een tafel gereserveerd bij Luke, een gezellig restaurant wat tegenover het hotel gevestigd blijkt te zijn. Het eten is wat we gehoopt hadden. Ik krijg iets anders op mijn bord dan wat ik besteld heb. Marcel stuurt zijn Flammenkuche die koud is terug. Tja en dat is het nadeel van een open keuken, we zien dat hij nog even extra de oven ingaat waarna hij te door gebakken is en dus terug mag naar de keuken. Voor Marcel is de lol omdat wij al grotendeels ons bord hebben leeggegeten eraf. Gelukkig is het geen probleem om op zijn reserves te teren.
Car
Abonneren op:
Posts (Atom)