Vandaag een aantal laatste klappen op de voorbereidingen voor een aantal dagen New York gedurende de kerstperiode gegeven. Dit jaar de laatste kans om deze prachtige stad waar we nu met twee uur vliegen vanaf wonen gedurende deze periode verlicht te zien.
Vliegtickets waren al enige maanden geleden geboekt. Het hotel, Hotel Park Central heb ik via een flashdeal via www.booking.com weten te bemachtigen.
We gaan twee avonden naar een show, na een jaar in het cultuurloze Jacksonville kunnen we zo even bijtanken :) Tickets voor the Phantom (cadeautje van V & G voor Kevin zijn verjaardag) en Wicked zijn geboekt. De derde avond gaan we een Kersttoer door Brooklyn doen wat gedurende deze periode prachtig verlicht moet zijn. Eigenlijk was er geen toer op woensdagavond maar een mailtje naar het bedrijf leverde een reactie op dat ze ook graag op deze avond een toer organiseerde.
Toegang tot het 9/11 memorial is gereserveerd en nu nog even de beslissing nemen of we op een vaste tijd het immigratiemuseum op Ellis Island willen bezoeken of een 3 dagen flex ticket bestellen. Vorig jaar hadden we spijt dat we het museum hadden overgeslagen.
Verder hoopt vooral Kevin op veel shoppen, weer wat leuke kleding scoren wat hier in het zuiden buiten online shoppen voor ons lastig blijft, prachtige etalage's bekijken en misschien schaatsen op Rockefeller
Center
Car
dinsdag 29 november 2011
zaterdag 26 november 2011
Via om ommetje Gulf kust naar huis
Zaterdagmorgen is het in tegenstelling tot de voorafgaande dagen flink bewolkt.
Na twee dagen lopen willen mijn heupen niet meer zo goed meewerken, elke stap doet me zeer. Toch lopen we naar Riverwalk Marketplace aan het eind van Canalstreet. Bij de hier gevestigde dependance van Cafe du Monde eten we buiten met uitzicht op de Mississippi nogmaals beignets, ditmaal als ontbijt Als om 10 uur de winkels opengaan bekijken we het winkelcentrum. Erg goedkoop winkelen, onze portemonnee blijft weer zoals meestal hier in de VS als ik kleding zie, dicht :)
De lucht wordt steeds dreigender en eigenlijk heb ik het lopen ook wel gehad. Bij het hotel waar het ondertussen erg druk is met alle Southern fans die voor de wedstijd van vanavond komen checken we uit en halen de auto.
Bij de Harley Dealer scoren we nog een NOLA t-shirt en een leuke deal op motorschoenen en hierna rijden we nogmaals naar de wijk Ninth Ward, we willen graag nog wat foto's maken en nog eens rustig kijken.
Vooral de ware leefomstandigheden van de normale mensen in New Orleans hebben grote indruk op ons gemaakt. 6 jaar na Katrina zijn er nog zoveel huizen onbewoonbaar, het duurt nog jaren eer dat de stad opnieuw is opgebouwd. Verschillende wijken zitten nog zonder supermarkt en benzinestation.
We hadden ons een romantischer beeld van het French quarter voorgesteld, Bourbon street is inderdaad vooral s'avonds een erg gezellige straat met volop leven en de bijbehorende uitgaansgeur.
We verlaten rond een uur of twee de stad, op naar Jax met het voornemen om onderweg een hotel te zoeken. Bij Gulfport besluiten we een stuk scenic route US 90 te volgen tot Biloxi. Een aantal kilometers zitten we met dichtgeknepen billen, de benzinemeter laat een extra alarmeringslampje zien. Gelukkig word het geen duwen.
Het is gaan regenen maar toch krijgen we een goed beeld van de Gulf kust. De huizen die er staan zijn enorme grote prachtige statige nieuwe huizen. Hier en daar zie je nog een fundering maar niet zoals in NOLA de resten van huizen die nog moeten worden afgebroken.
Vanaf Biloxi nemen we de snelweg en besluiten de ruim 900 kilometer naar huis maar in een stuk door te rijden. Om een uur zijn we thuis, lekker naar ons eigen bed.
Een eervolle vermelding voor Kevin die minstens de helft van de route aan het stuur heeft gezeten is zeker op zijn plaats.
De komende dagen gaan we nog wat nagenieten. De film die in NOLA in het Imax te zien is Hurricane on the Bayou ligt klaar evenals de documentaire Walking to New Orleans
Car
p.s. Margreet, dit zijn hush puppies
Aan de rechterzijde is een nieuwe optie te vinden, na het vermelden van je emailadres krijg je een nieuw blog automatisch toegestuurd.
Na twee dagen lopen willen mijn heupen niet meer zo goed meewerken, elke stap doet me zeer. Toch lopen we naar Riverwalk Marketplace aan het eind van Canalstreet. Bij de hier gevestigde dependance van Cafe du Monde eten we buiten met uitzicht op de Mississippi nogmaals beignets, ditmaal als ontbijt Als om 10 uur de winkels opengaan bekijken we het winkelcentrum. Erg goedkoop winkelen, onze portemonnee blijft weer zoals meestal hier in de VS als ik kleding zie, dicht :)
De lucht wordt steeds dreigender en eigenlijk heb ik het lopen ook wel gehad. Bij het hotel waar het ondertussen erg druk is met alle Southern fans die voor de wedstijd van vanavond komen checken we uit en halen de auto.
Bij de Harley Dealer scoren we nog een NOLA t-shirt en een leuke deal op motorschoenen en hierna rijden we nogmaals naar de wijk Ninth Ward, we willen graag nog wat foto's maken en nog eens rustig kijken.
Vooral de ware leefomstandigheden van de normale mensen in New Orleans hebben grote indruk op ons gemaakt. 6 jaar na Katrina zijn er nog zoveel huizen onbewoonbaar, het duurt nog jaren eer dat de stad opnieuw is opgebouwd. Verschillende wijken zitten nog zonder supermarkt en benzinestation.
We hadden ons een romantischer beeld van het French quarter voorgesteld, Bourbon street is inderdaad vooral s'avonds een erg gezellige straat met volop leven en de bijbehorende uitgaansgeur.
We verlaten rond een uur of twee de stad, op naar Jax met het voornemen om onderweg een hotel te zoeken. Bij Gulfport besluiten we een stuk scenic route US 90 te volgen tot Biloxi. Een aantal kilometers zitten we met dichtgeknepen billen, de benzinemeter laat een extra alarmeringslampje zien. Gelukkig word het geen duwen.
Het is gaan regenen maar toch krijgen we een goed beeld van de Gulf kust. De huizen die er staan zijn enorme grote prachtige statige nieuwe huizen. Hier en daar zie je nog een fundering maar niet zoals in NOLA de resten van huizen die nog moeten worden afgebroken.
Vanaf Biloxi nemen we de snelweg en besluiten de ruim 900 kilometer naar huis maar in een stuk door te rijden. Om een uur zijn we thuis, lekker naar ons eigen bed.
Een eervolle vermelding voor Kevin die minstens de helft van de route aan het stuur heeft gezeten is zeker op zijn plaats.
De komende dagen gaan we nog wat nagenieten. De film die in NOLA in het Imax te zien is Hurricane on the Bayou ligt klaar evenals de documentaire Walking to New Orleans
Car
p.s. Margreet, dit zijn hush puppies
Aan de rechterzijde is een nieuwe optie te vinden, na het vermelden van je emailadres krijg je een nieuw blog automatisch toegestuurd.
vrijdag 25 november 2011
Garden District en de gevolgen van Katrina
Vrijdagmorgen nemen we de electrische tram naar het Garden District, een groene wijk met mooie veelal grote huizen.
We wandelen in de wijk rond en s middags blijkt dat we het zonder te weten bij celebrities in de tuin hebben gekeken.
Dit huis heeft een 19 jarige man onlangs geerft van zijn oma, hij heeft het te koop gezet voor 12,5 miljoen
Het optrekje van Sandra Bullock
Via Magazine street lopen we terug naar het centrum, onderweg eten we een Poyboy Muffaletta.
's Middags hebben we een drie uur durende tour met een minibus geboekt. Onze locale gids Casey Nunez is een super enthousiaste man, die het voor elkaar krijgt om drie uur achter elkaar te praten. Door zijn zware Southern accent is hij af en toe erg slecht te volgen, zijn enthousiasme wint het echter.
We rijden weer door straten in het French quarter waar we gisteren al gelopen hebben, nu echter met het bijbehorende verhaal. Het Garden district wordt weer aangedaan en het blijkt dus dat we zonder dat we het wisten in de tuin hadden gegluurd van enkele grote namen.
Op St. Louis Cemetery geeft zijn collega Jason, die gelukkig veel duidelijker praat (ik zou hun dus adviseren om internationale bezoekers bij hem in de bus te plaatsen) interessante uitleg. Men wordt hier in de tombes begraven (die voor extreem hoge bedragen aangekocht worden) omdat er zo meer mensen op een oppervlakte begraven kunnen worden. Het graf waarin de temperatuur erg hoog oploopt mag na minimaal 1 jaar en 1 dag geopend worden. Op dat moment worden de resten naar achteren geschoven waarna ze in de ruimte vallen onder de plek waar de kist stond waarna de volgende overledene bijgezet kan worden. Zo kunnen er makkelijk 25 mensen op dezelfde m2 begraven worden.
Via het City Park rijden we naar Ninth Ward een gebied wat tijdens de orkaan Katrina geheel onder water heeft gestaan. 40 jaar eerder was dit zelfde gebied waar voornamelijk zwarte bewolking woonachtig was door orkaan Betsy getroffen. We reden door een gebied waar hier en daar een nieuw modern huis is herrezen ondersteund door de Make it Right Foundation waar Brad Pitt, zelf met zijn Angelina Jolie woonachtig in het French quarter, 24 miljoen dollar aan heeft geschonken.
Onlangs opgeleverde nieuwbouw in Lower Ninth Ward. Een jaar geleden stond hier nog geen huis.
Veel van de mensen die in dit gebied woonde waren niet in staat om te vluchten, eenvoudig weg omdat de storm op 29 augustus 2005 aan land kwam en men van paycheck naar paycheck leeft. Er was eenvoudig weg geen geld om weg te komen. Een bijl op zolder was hier een must, we zien heel veel daken die opengehakt zijn.
Op de huizen staat aangegeven wanneer de huizen op lichamen zijn doorzocht, het huis op de foto hierboven is doorzocht op 13 september. Casey vertelt ons dat heel veel overlevende eigenaren nooit zijn teruggekeerd naar hun huizen. Ze worden echter verplicht door de gemeente om hun grondgebied bij te houden. Gebeurd dit niet dan worden de kosten met de grondprijs verrekend, de eigenaar aangeschreven waarna bij geen reactie de grond beschikbaar komt voor nieuwbouw.
In hetzelfde gebied ligt de woning en studio van Fats Domino waar hij niet meer komt.
s'Avonds gaan we eten bij Mothers, een echt locaal restaurant waar je eerst je eten mag bestellen alvorens een tafeltje uit te zoeken. Je hebt hier echt het gevoel je tussen de locals te bevinden.
Hierna lopen we nogmaals het French quarter door waar nu in Bourbon street de jazz en sex clubs op volle toeren draaien. Straatartiesten spelen op straat, dragqueens stelen de show, er is volop gezelligheid.
Ook eens 's avonds kijken. Hier is een webcam te vinden.
Car
Hierna lopen we nogmaals het French quarter door waar nu in Bourbon street de jazz en sex clubs op volle toeren draaien. Straatartiesten spelen op straat, dragqueens stelen de show, er is volop gezelligheid.
Ook eens 's avonds kijken. Hier is een webcam te vinden.
Car
donderdag 24 november 2011
Thanksgiving in NOLA
De TomTom is niet in te stellen op mooie binnenwegen en als je even niet oplet brengt hij je weer via de snelste weg naar je eindbestemming, met als voorkeur snelwegen. Deze ochtend zitten we voordat we het weten via de tolbrug (281) weer op de US10. Ach eigenlijk ook niet zo erg onze eindbestemming wacht tenslotte op ons.
Om half twee rijden we de stad binnen waar we inchecken in het Intercontinental New Orleans wat ik voor een leuk prijsje via hotwire heb weten te boeken.
Voor de valetparking bij het hotel ($45 per dag) bedanken we, de auto gaat voor $40 twee dagen uit logeren in de naastgelegen parkeergarage. Hierna lopen we The French Quarter in en wandelen door straten als Bourbon street, Royal street en Jackson Square. Het is duidelijk Thanksgiving, de meeste winkels zijn gesloten en het is matig rustig op straat.
Jackson Square
Cafe du Monde is volgens de reisgidsen een van de plekken waar je geweest moet zijn in NOLA, dit zou DE plek moeten zijn om vanaf het terras mensen te bekijken. Inderdaad de beignets zijn over heerlijk maar het terras is niet het gezellige terras wat ik er in mijn hoofd van had gemaakt. Het is teveel in een hoek gedrukt en te groot om naar langslopende de mensen te kijken.
Als we teruglopen naar Canal street wacht ons daar een verrassing. Zaterdagavond wordt de American Football Bayou Classic gespeelt tussen twee Universiteitsteams, hierdoor zal de stad vollopen met fans. Nu komt als opwarming de Bayou Classic Thanksgiving Parade langs. Met een zak vol opgevangen kettingen keren we hotelwaards.
We hebben een tafel gereserveerd bij Luke, een gezellig restaurant wat tegenover het hotel gevestigd blijkt te zijn. Het eten is wat we gehoopt hadden. Ik krijg iets anders op mijn bord dan wat ik besteld heb. Marcel stuurt zijn Flammenkuche die koud is terug. Tja en dat is het nadeel van een open keuken, we zien dat hij nog even extra de oven ingaat waarna hij te door gebakken is en dus terug mag naar de keuken. Voor Marcel is de lol omdat wij al grotendeels ons bord hebben leeggegeten eraf. Gelukkig is het geen probleem om op zijn reserves te teren.
Car
woensdag 23 november 2011
Onderweg naar New Orleans (NOLA)
Kevin blijkt deze woensdag buiten het rooster om vrij te zijn. Het is traditioneel een reisdag om met Thanksgiving bij familie en vrienden te kunnen zijn dus vond de leraar het niet nodig om te komen.
Zodra Marcel ook merkt dat er niet meer gereageerd wordt op zijn emails stappen we in de auto, vanavond in het hotel is er tenslotte ook internet. Op weg naar NOLA.
Totaal is het 9uur rijden (561 miles) vanaf ons huis, we hebben besloten om dit met een overnachting te doen.
Om te voorkomen dat we naast een kamer met twee dubbele bedden vissen of in een rookhok terecht komen op deze drukke dag heb ik gisteravond het Hampton Inn en Suites in Navarre geboekt. Even van de weg af maar daardoor niet afhankelijk van fastfoodketens.
De weg tot Tallahassee (us 10) is een lange saaie rechte weg, kan niet verkeerd alsmaar rechtdoor. Na Tallahassee wordt het iets heuvelachtiger en afwisselender.
Door onze Westerse ogen is het redelijk rustig op de weg. Knooppunten zijn er niet dus doorkachelen maar.
Tijdens de rit passeren we een tijdzone, mooi een uurtje eerder en zo staan we al om 7 uur plaatselijke tijd voor het hotel wat geen slechte keuze blijkt te zijn.
Spullen naar boven, een blik op yelp, bij de balie vragen we nog even wat een leuk restaurant is.
En zo belanden we bij Johnny Hustons een restaurant waar elke tv zender in de gaten te houden is, typische Amerikaanse barkrukken staan en een auto uit de muur komt.
Het onthouden waard is de cilantro-lime chicken platter welke Marcel bestelt, volgens hem heeft hij in tijden niet zoveel lekkere smaken bij elkaar geproeft.
Ik maak de fout om oesters te bestellen die later gefrituurd blijken te zijn. Omdat er ook hush puppies en patat bij zit is het iets te veel frituur naar mijn zin. De smaak was prima maar na een half bord kreeg ik echt geen hap meer door mijn keel. Heel vaak wordt vis hier gefrituurd en wederom ben ik erin getrapt.
Morgen eens kijken hoe de omgeving er hier uitziet en de laatste 260 miles afleggen.
Car
Zodra Marcel ook merkt dat er niet meer gereageerd wordt op zijn emails stappen we in de auto, vanavond in het hotel is er tenslotte ook internet. Op weg naar NOLA.
Totaal is het 9uur rijden (561 miles) vanaf ons huis, we hebben besloten om dit met een overnachting te doen.
Om te voorkomen dat we naast een kamer met twee dubbele bedden vissen of in een rookhok terecht komen op deze drukke dag heb ik gisteravond het Hampton Inn en Suites in Navarre geboekt. Even van de weg af maar daardoor niet afhankelijk van fastfoodketens.
De weg tot Tallahassee (us 10) is een lange saaie rechte weg, kan niet verkeerd alsmaar rechtdoor. Na Tallahassee wordt het iets heuvelachtiger en afwisselender.
Door onze Westerse ogen is het redelijk rustig op de weg. Knooppunten zijn er niet dus doorkachelen maar.
Tijdens de rit passeren we een tijdzone, mooi een uurtje eerder en zo staan we al om 7 uur plaatselijke tijd voor het hotel wat geen slechte keuze blijkt te zijn.
Spullen naar boven, een blik op yelp, bij de balie vragen we nog even wat een leuk restaurant is.
En zo belanden we bij Johnny Hustons een restaurant waar elke tv zender in de gaten te houden is, typische Amerikaanse barkrukken staan en een auto uit de muur komt.
Het onthouden waard is de cilantro-lime chicken platter welke Marcel bestelt, volgens hem heeft hij in tijden niet zoveel lekkere smaken bij elkaar geproeft.
Ik maak de fout om oesters te bestellen die later gefrituurd blijken te zijn. Omdat er ook hush puppies en patat bij zit is het iets te veel frituur naar mijn zin. De smaak was prima maar na een half bord kreeg ik echt geen hap meer door mijn keel. Heel vaak wordt vis hier gefrituurd en wederom ben ik erin getrapt.
Morgen eens kijken hoe de omgeving er hier uitziet en de laatste 260 miles afleggen.
Car
zondag 20 november 2011
Ditjes en roze datjes
Ook al is dit het tweede jaar dat we de aanloop naar kerst hier meemaken het blijft vreemd. Eind november en vandaag weer gewoon 25 graden en heerlijk strand weer. De kerstboom in St. Johns Towncenter waar we afgelopen zaterdag even waren is ook al weer ontstoken en hier en daar zie je zelfs al verse kerstbomen voor de verkoop verschijnen terwijl Thanksgiving nog moet beginnen.
Het is momenteel een beetje te stil naar mijn zin, in dit soort periode's mis ik echt het feit dat je niet zomaar even iemand op kan bellen om iets af te spreken, langs kan gaan of ergens zomaar binnen kan lopen.
Dinsdag ben ik weer met de dames van Engelse les gaan lunchen, dit proberen we er zo twee keer per maand in te houden. Dit keer was Istanbul aan de beurt een restaurant wat naast de Publix zit waar ik meestal de boodschappen doe. Qua inrichting niet echt gezellig maar het eten was zoals een van de dames ook wist uitstekend. Een compleet drie gangen lunchmenu voor $9,99.
Al deze vrouwen zijn van Aziatische afkomst en hebben een hekel aan zon en buiten zijn want ja dan verkleur je. Ik krijg dan ook niemand zo ver om op een doordeweekse dag een flinke wandeling te gaan maken
Marcel is donderdagavond met zijn Canadese collega's op stap geweest. Na een vierdaagse werkweek in Jax plakten zij er nog twee strand dagen in Jax Beach aan vast en daarbij hoorde een ritje in een cabrio en achter op een motor.
De Thunderbird is vrijdag weer terug gebracht naar de dealer. Nog steeds werd er een vreemd geluid waargenomen en voorlopig hebben ze het euvel, wat de monteur die samen met Marcel een ritje is gaan maken gelukkig ook heeft waargenomen, nog niet weten te verhelpen.
Harley 1 staat sinds vorige week ook weer bij de dealer. Tijdens de beurt was een reep leer rechtgetrokken en hierbij is door de monteur een flink stuk lak aan de onderzijde van de tank afgebroken. Tijdens het poetsen ontdekte Marcel het en ik kan jullie vertellen dat hij niet blij was.
Het deed ons weer terug denken aan het gat in het dak van de caravan veroorzaakt door een monteur die een dakluik verving en dit gat vervolgens dicht kitte zonder het aan zijn baas te melden.
Afgesproken met de dealer is dat de motor vorige week zondag gebracht zou worden zodat er direct maandag aan begonnen kon worden, de tank zou verwijderd worden en naar de spuiter gaan. Op de vraag: hoe lang gaat dit duren werd een weekje geantwoord dus gingen wij er vanuit dat hij zaterdagmorgen weer klaar zou staan. Toen Marcel eind van de week "blond" ging informeren werd hij gewezen op de auto van de spuiter, hij werd net ingeladen er was iets tussen gekomen. Telefoon zal wel kapot zijn geweest of voor dit soort gebeurtenissen is nog geen standaard bandje beschikbaar wat automatisch kan bellen om daarna het riedeltje af te draaien.
Voorlopig staan twee van zijn vervoermiddelen dus even buiten spel en is het maar wat prettig dat zolang hij geen mensen op kantoor hoeft te spreken hij net zo makkelijk thuis kan werken.
Afgelopen week flinke ophef over de bestedingen van Pink Ribbon in Nederland nadat Dees tijdens een uitzending van Nieuwsuur het roze geweld en de "niet bestedingen van PR" nu publiekelijk ter sprake bracht. Aanleiding was het tonen van de film Pink Ribbon Inc die onlangs in Toronto e nu in Amsterdam in premiere ging en het doornemen van de jaarcijfers van de organisatie. Karin Spaink rekende de volgende dag alles nog eens door en schreef een blog over haar bevindingen.
De uitzending bereikte zelfs de internationale site van Pink Ribbon. Alle reacties hebben geresulteerd in heel veel reacties en een petitie op internet waarna Dees door Pink Ribbon uitgenodigd is om met hen in dialoog te gaan.
De film lijkt in Canada geruisloos in premiere te zijn gegaan. In de VS kan ik zelfs op het internet helemaal niets terugvinden enkel een copy van het boek Pink Ribbon Inc waarop de film gebaseerd is.
Waarschijnlijk moet er hier nog een Dees opstaan. Mocht je dus nog wat energie over hebben Dees, je kan internationaal ook nog aan de slag.
Geen zin om naar huis te gaan, prachtig weer om de pier op Jax Beach eens op te gaan.
De pier is voor $1 te bezoeken, voor $9 kan je een hengel huren zodat je op zee kan vissen.
Car
Dinsdag ben ik weer met de dames van Engelse les gaan lunchen, dit proberen we er zo twee keer per maand in te houden. Dit keer was Istanbul aan de beurt een restaurant wat naast de Publix zit waar ik meestal de boodschappen doe. Qua inrichting niet echt gezellig maar het eten was zoals een van de dames ook wist uitstekend. Een compleet drie gangen lunchmenu voor $9,99.
Al deze vrouwen zijn van Aziatische afkomst en hebben een hekel aan zon en buiten zijn want ja dan verkleur je. Ik krijg dan ook niemand zo ver om op een doordeweekse dag een flinke wandeling te gaan maken
Marcel is donderdagavond met zijn Canadese collega's op stap geweest. Na een vierdaagse werkweek in Jax plakten zij er nog twee strand dagen in Jax Beach aan vast en daarbij hoorde een ritje in een cabrio en achter op een motor.
De Thunderbird is vrijdag weer terug gebracht naar de dealer. Nog steeds werd er een vreemd geluid waargenomen en voorlopig hebben ze het euvel, wat de monteur die samen met Marcel een ritje is gaan maken gelukkig ook heeft waargenomen, nog niet weten te verhelpen.
Harley 1 staat sinds vorige week ook weer bij de dealer. Tijdens de beurt was een reep leer rechtgetrokken en hierbij is door de monteur een flink stuk lak aan de onderzijde van de tank afgebroken. Tijdens het poetsen ontdekte Marcel het en ik kan jullie vertellen dat hij niet blij was.
Het deed ons weer terug denken aan het gat in het dak van de caravan veroorzaakt door een monteur die een dakluik verving en dit gat vervolgens dicht kitte zonder het aan zijn baas te melden.
Afgesproken met de dealer is dat de motor vorige week zondag gebracht zou worden zodat er direct maandag aan begonnen kon worden, de tank zou verwijderd worden en naar de spuiter gaan. Op de vraag: hoe lang gaat dit duren werd een weekje geantwoord dus gingen wij er vanuit dat hij zaterdagmorgen weer klaar zou staan. Toen Marcel eind van de week "blond" ging informeren werd hij gewezen op de auto van de spuiter, hij werd net ingeladen er was iets tussen gekomen. Telefoon zal wel kapot zijn geweest of voor dit soort gebeurtenissen is nog geen standaard bandje beschikbaar wat automatisch kan bellen om daarna het riedeltje af te draaien.
Voorlopig staan twee van zijn vervoermiddelen dus even buiten spel en is het maar wat prettig dat zolang hij geen mensen op kantoor hoeft te spreken hij net zo makkelijk thuis kan werken.
Afgelopen week flinke ophef over de bestedingen van Pink Ribbon in Nederland nadat Dees tijdens een uitzending van Nieuwsuur het roze geweld en de "niet bestedingen van PR" nu publiekelijk ter sprake bracht. Aanleiding was het tonen van de film Pink Ribbon Inc die onlangs in Toronto e nu in Amsterdam in premiere ging en het doornemen van de jaarcijfers van de organisatie. Karin Spaink rekende de volgende dag alles nog eens door en schreef een blog over haar bevindingen.
De uitzending bereikte zelfs de internationale site van Pink Ribbon. Alle reacties hebben geresulteerd in heel veel reacties en een petitie op internet waarna Dees door Pink Ribbon uitgenodigd is om met hen in dialoog te gaan.
De film lijkt in Canada geruisloos in premiere te zijn gegaan. In de VS kan ik zelfs op het internet helemaal niets terugvinden enkel een copy van het boek Pink Ribbon Inc waarop de film gebaseerd is.
Waarschijnlijk moet er hier nog een Dees opstaan. Mocht je dus nog wat energie over hebben Dees, je kan internationaal ook nog aan de slag.
Zondagmorgen vroeg zwom er weer een otter paar in de pont, zo schattig.
Kevin moest zondagmiddag voor overleg naar school en Marcel zat prima met zijn spelletje Wordfeud.
Ik ben eerst achter nieuwe wol aangegaan, ik heb me nl voorgenomen nu de sjaal klaar is om kerstballen naar voorbeeld van Arne en Carlos te gaan breien. In een nieuwsgroep vond ik de NL beschrijiving, nu nog geschikte wol. Bij Jo-Ann lukte het niet. Dinsdag rij ik naar een echte wolzaak die volgens de website geschikte wol zou moeten hebben.
De pier is voor $1 te bezoeken, voor $9 kan je een hengel huren zodat je op zee kan vissen.
Samen vissen is veel gezelliger
Aan beide zijde van de pier werd er volop gesurfd. Een enkeling begeeft zich op een paddle board
woensdag 16 november 2011
Kalkoen
Ook de ovenschalen worden in het groot aangeboden, lekker makkelijk na afloop gewoon weggooien
Als de kalkoen niet in een oven gaat of past wordt hij mbv Peanot Oil wat ook in groot verpakking wordt verkocht in een enorme kalkoen frituur gegaard. Volgens de Publix is het low price.
Kant en klare vulling
Car
woensdag 9 november 2011
Yehhh!
Yehhh ! Super bericht van de Ford.
De door de vorige eigenaar aangeschafte verlengde garantie dekt de vervanging van een nieuwe compressor tbv de airco. Het waarschuwingslampje ging branden omdat de ontsteking vervangen moet worden, ook dit gebeurd onder Ford garantie.
Rest ons alleen een nieuwe accu. Op zich een vreemd verhaal als een auto net een grote beurt heeft gehad maar we zijn super blij dat het zo afgelopen is. Zaterdag kan het kind weer opgehaald worden.
Vandaag nog een leuk bericht : thuis gekomen heeft Ruud zijn Moon lief aangekeken en vandaag hoorde we dat Exit Reizen weer een paar tickets heeft verkocht. De meimaand wordt onze logeerkamer door hen samen beslapen.
Vanmiddag samen met Kevin rondgestruind bij JoAnn, een waar walhalla voor de hobbyist.
Car
De door de vorige eigenaar aangeschafte verlengde garantie dekt de vervanging van een nieuwe compressor tbv de airco. Het waarschuwingslampje ging branden omdat de ontsteking vervangen moet worden, ook dit gebeurd onder Ford garantie.
Rest ons alleen een nieuwe accu. Op zich een vreemd verhaal als een auto net een grote beurt heeft gehad maar we zijn super blij dat het zo afgelopen is. Zaterdag kan het kind weer opgehaald worden.
Vandaag nog een leuk bericht : thuis gekomen heeft Ruud zijn Moon lief aangekeken en vandaag hoorde we dat Exit Reizen weer een paar tickets heeft verkocht. De meimaand wordt onze logeerkamer door hen samen beslapen.
Vanmiddag samen met Kevin rondgestruind bij JoAnn, een waar walhalla voor de hobbyist.
Rekken vol met kerstspullen
Grote keuze aan wol die zelfs mij na jaren weer aan het breien zet
De taartenbaksters evenals kaartenmaaksters en scrapboek frutselaars kunnen zich hier heerlijk uitleven
Car
maandag 7 november 2011
Weggesleept
Vandaag stond weer eens in het teken van vervoer.
Om zeven uur was Marcel met Kevin al onderweg naar de DMV. Hij wilde niet het risico lopen dat hij aangehouden werd nu we wisten dat zijn rijbewijs niet meer geldig was en hij hierdoor ook onverzekerd rondreed. Gelukkig was het geen probleem dat hij hem niet op tijd verlengt had en waren de heren voor achten alweer thuis met een vers pasje.
Marcel werkt deze week in Cincinnati en had er voor gekozen om de enige dagelijkse rechtstreekse twee uur durende vlucht te nemen. In de loop van de ochtend heb ik hem nog steeds in grijs en grauw op het vliegveld afgezet waar later bleek dat het vliegtuig vertraging had zodat hij pas laat in de middag in het hotel arriveerde, te laat om nog naar kantoor te gaan.
Ik heb het 50 miles (enkele reis) ritje naar de Jeep dealer gemaakt, er was gebeld dat de bestelde onderdelen die vervangen worden binnen waren. Na daar 1 1/2 uur gewacht te hebben werd me verteld dat de helft van de onderdelen vervangen was, de rest stond nog in backorder. Was niet echt amused, haast had dit niet en waarom bel je dan als niet alles binnen is ? Wederom kreeg ik een briefje dat er komende week gebeld kan worden met het verzoek om een oordeel te geven over de geleverde service. Als ik geen 10 kon geven wordt verzocht om contact op te nemen met de dealer.... Ik zal er nog eens een nachtje over slapen of ik zin heb om nog meer tijd te besteden aan deze onzin.
Thuis heb ik om mijn gedachten proberen te verzetten door op te ruimen.
Toen ik later met K. tussen de wol liep te struinen (we hebben ons voorgenomen om de niet aanwezige sjaals en mutsen voor NY zelf te gaan maken) belde Marcel. De AAA was onderweg naar ons huis om zijn auto naar de garage te slepen. Stoppen met shoppen dus en snel op naar huis.
De Thunderbird heeft twee weken geleden een grote beurt gehad en hierna was er bijna niet meer mee gereden. Zaterdag hoorde we een vreemd geluid en trilde het stuur. Tegen sluitingstijd schoten we nog even bij de dealer langs en die verzocht een afspraak te maken om de auto langs te brengen. Toen Marcel nog even een boodschap ging doen ging er een lampje branden wat aangaf dat er iets aan de hand was met de motor. De dealer adviseerde vanmorgen vooral niet meer met de auto te rijden maar hem te laten slepen.
En zo reed later deze middag zijn kind de straat uit. Gelukkig geld de garantie tm december dus maar hopen dat dit met een sisser afloopt.
Zijn andere kind leverde zondagmiddag laat ook nog een akkefietje op wat ons weer even deed denken aan het gat wat er ooit in ons caravan dak zat na het vervangen van een dakluik.
Marcel heeft zich uit de wind in de garage, met op de achtergrond uit de radio schallende kerstliedjes met de nieuwe cleaner uitgeleeft op de motoren zodat deze weer spik en span stonden te glimmen. Toen hij onder de tank van de motor aan het poetsen was zag hij dat daar een flink stuk lak was afgebroken. Tijdens de eerste beurt is er een lederen strook strak getrokken waarvoor het zadel verwijderd moest worden . De monteur heeft zonder melding te maken van de schade het zadel teruggezet.
Met stoom uit zijn oren is hij naar de dealer gereden om daar net voor sluitingstijd e.e.a. nog even te tonen. Hier werd hij gerust gesteld dat dit hoe dan ook opgelost gaat worden. We horen nog hoe.
Sommige van jullie zullen misschien denken waar maak je je druk over...... zeker vandaag ben ik echter weer zo blij dat wij ons hier druk over kunnen maken. Jullie zijn in onze gedachten lieverds.
Car
Om zeven uur was Marcel met Kevin al onderweg naar de DMV. Hij wilde niet het risico lopen dat hij aangehouden werd nu we wisten dat zijn rijbewijs niet meer geldig was en hij hierdoor ook onverzekerd rondreed. Gelukkig was het geen probleem dat hij hem niet op tijd verlengt had en waren de heren voor achten alweer thuis met een vers pasje.
Marcel werkt deze week in Cincinnati en had er voor gekozen om de enige dagelijkse rechtstreekse twee uur durende vlucht te nemen. In de loop van de ochtend heb ik hem nog steeds in grijs en grauw op het vliegveld afgezet waar later bleek dat het vliegtuig vertraging had zodat hij pas laat in de middag in het hotel arriveerde, te laat om nog naar kantoor te gaan.
Ik heb het 50 miles (enkele reis) ritje naar de Jeep dealer gemaakt, er was gebeld dat de bestelde onderdelen die vervangen worden binnen waren. Na daar 1 1/2 uur gewacht te hebben werd me verteld dat de helft van de onderdelen vervangen was, de rest stond nog in backorder. Was niet echt amused, haast had dit niet en waarom bel je dan als niet alles binnen is ? Wederom kreeg ik een briefje dat er komende week gebeld kan worden met het verzoek om een oordeel te geven over de geleverde service. Als ik geen 10 kon geven wordt verzocht om contact op te nemen met de dealer.... Ik zal er nog eens een nachtje over slapen of ik zin heb om nog meer tijd te besteden aan deze onzin.
Thuis heb ik om mijn gedachten proberen te verzetten door op te ruimen.
Toen ik later met K. tussen de wol liep te struinen (we hebben ons voorgenomen om de niet aanwezige sjaals en mutsen voor NY zelf te gaan maken) belde Marcel. De AAA was onderweg naar ons huis om zijn auto naar de garage te slepen. Stoppen met shoppen dus en snel op naar huis.
De Thunderbird heeft twee weken geleden een grote beurt gehad en hierna was er bijna niet meer mee gereden. Zaterdag hoorde we een vreemd geluid en trilde het stuur. Tegen sluitingstijd schoten we nog even bij de dealer langs en die verzocht een afspraak te maken om de auto langs te brengen. Toen Marcel nog even een boodschap ging doen ging er een lampje branden wat aangaf dat er iets aan de hand was met de motor. De dealer adviseerde vanmorgen vooral niet meer met de auto te rijden maar hem te laten slepen.
En zo reed later deze middag zijn kind de straat uit. Gelukkig geld de garantie tm december dus maar hopen dat dit met een sisser afloopt.
Marcel heeft zich uit de wind in de garage, met op de achtergrond uit de radio schallende kerstliedjes met de nieuwe cleaner uitgeleeft op de motoren zodat deze weer spik en span stonden te glimmen. Toen hij onder de tank van de motor aan het poetsen was zag hij dat daar een flink stuk lak was afgebroken. Tijdens de eerste beurt is er een lederen strook strak getrokken waarvoor het zadel verwijderd moest worden . De monteur heeft zonder melding te maken van de schade het zadel teruggezet.
Met stoom uit zijn oren is hij naar de dealer gereden om daar net voor sluitingstijd e.e.a. nog even te tonen. Hier werd hij gerust gesteld dat dit hoe dan ook opgelost gaat worden. We horen nog hoe.
Sommige van jullie zullen misschien denken waar maak je je druk over...... zeker vandaag ben ik echter weer zo blij dat wij ons hier druk over kunnen maken. Jullie zijn in onze gedachten lieverds.
Car
zondag 6 november 2011
Regels
Vrijdagmiddag is er in de Apple store in St. Johns een workshop over het omgaan met de Ipad. Ik dacht het apparaat nu zo onderhand wel door te hebben maar leer er toch een paar nieuwe handigheidjes bij. Ook in de Nederlandse stores blijkt deze gratis workshop gegeven te worden.
Er hebben zich 8 mensen aangemeld. Als mijn buurman ziet welke taal ik op de Ipad heb ingesteld vertelt hij me ook Nederlander te zijn en al 20 jaar als kinderfysiotherapeut in Jax werkzaam te zijn. Hoe toevallig om zo weer een landgenoot tegen te komen in deze immense stad.
De jichtaanval die Marcel zijn voet plaagt blijkt hardnekkiger dan eerder gedacht en met een weekje Cincinnati in zicht en het feit dat het dan wel prettig is om weer een normale schoen aan te kunnen moest er vrijdag overgegaan worden tot actie. De pillen vanuit Nederlands waren bijna op. Vroeg in de ochtend maakte M. via het internet een afspraak met de dokter, economisch met wachttijd omgaan stond er op de folder. Toen hij echter om twaalf uur nog niets gehoord had bleek na een telefoontje dat de aanvraag helemaal niet door was gekomen.
Zondag doe ik met Kevin wat boodschappen. Bij een benzinepomp wil hij sigaretten kopen waarvoor hij zich zoals gebruikelijk moet legitimeren. Hier blijkt als zijn rijbewijs door de kassa word gehaald dat deze verlopen is. De tweede datum vermeld op het rijbewijs blijkt niet de verlengdatum te zijn, dit blijkt 15 oktober te zijn de datum waarop zijn permit vorig jaar is afgegeven. Hij blijkt dus al bijna een maand zonder rijbewijs (en dus ook onverzekerd rond te rijden). Poeh, wat een geluk dat er niets gebeurd is ! Maandag morgen eerste werk naar de DMV.
Er hebben zich 8 mensen aangemeld. Als mijn buurman ziet welke taal ik op de Ipad heb ingesteld vertelt hij me ook Nederlander te zijn en al 20 jaar als kinderfysiotherapeut in Jax werkzaam te zijn. Hoe toevallig om zo weer een landgenoot tegen te komen in deze immense stad.
De jichtaanval die Marcel zijn voet plaagt blijkt hardnekkiger dan eerder gedacht en met een weekje Cincinnati in zicht en het feit dat het dan wel prettig is om weer een normale schoen aan te kunnen moest er vrijdag overgegaan worden tot actie. De pillen vanuit Nederlands waren bijna op. Vroeg in de ochtend maakte M. via het internet een afspraak met de dokter, economisch met wachttijd omgaan stond er op de folder. Toen hij echter om twaalf uur nog niets gehoord had bleek na een telefoontje dat de aanvraag helemaal niet door was gekomen.
Dan toch maar zonder afspraak in de wachtrij in de wachtkamer.
Zo meewerkend als de Italiaanse arts vorig jaar was, zo tegenwerkend was ze nu. Via de assistente werd er medegedeeld dat ze eerst een nieronderzoek en wat andere controle's wilde laten uitvoeren. Dit kon echter niet direct. Hierover met de dokter in discussie gaan kon, moest hij nog wel even drie kwartier wachten en $ 90 neerleggen. Op naar huis dus maar weer om te kijken welke doktersposten er nog meer in de omgeving waren.
Bij de doctersexpress werkte ze wel mee. Hier een zeer behulpzame dokter die vertelde dat het patent van de pillen is afgelopen, de pillen worden niet meer geleverd, een ander medicijn is er voor in de plaats gekomen, $10 per pil. Maar ze gingen wel even bellen of een apotheek nog wat oude voorraad had.
Of hij wel wist van het bestaan van de Florida Discount Drug Card, als resident in Florida kan deze kaart voordeel opleveren bij de apotheek.
Na wat telefoontjes kreeg hij te horen dat er twee apotheken in de omgeving nog voorraad hadden, een had er zelfs nog een kortingsvoucher van $ 30 dollar en de ander een van $ 75 beschikbaar.
Aan mij nu de eer om aan de NL ziektekostenverzekering uit te leggen dat op een bedrag van $ 175 aan medicijnen een korting van ruim $ 90 is verkregen. Lang leve de gezondheidzorg in de VS !
Zaterdag, een windwaarschuwing, flink bewolkt en 15 graden. We besluiten niet in dit weer op de motor naar de poetsinstructie bij de Harley dealer te gaan dus word de auto gepakt. Instructie was zinvol met een fles zijn heel snel alle onderdelen van motor, auto, aluminium afzuigkap en zelfs de lederen stoelen in huis te behandelen.
Aansluitend rijden we naar de Naval Air basis waar zowel op zaterdag als zondag de Air show word gehouden.
Bij entree van het terrein word mijn tas uitgebreid gecontroleerd. Of ik pepperspray bij me heb ? Uhhh. Nee hoort dat in een damestas ? Heel veel mensen hebben stoeltjes bij zich om de show te bekijken en proberen zich warm te houden onder dekens. Wij lopen wat over het terrein, bekijken wat toestellen die staan opgesteld en richten onze blik naar boven waar in de bewolkte hemel verschillende vliegtuigen hun stunts laten zien. We hebben het zo koud dat we besluiten niet op de show van de Blue Angels te wachten. We hopen dat het zondag minder koud en bewolkt zal zijn maar dat blijkt de volgende dag niet zo te zijn. Het zij zo.
De sigaretten krijgt hij niet mee. Ik was in de auto blijven wachten en ga vervolgens met mijn rijbewijs (en Kevin) naar binnen om alsnog de sigaretten te kopen. Ook ik mag ze echter niet kopen. De medewerkers weten nu dat deze sigaretten niet voor mij bestemd zijn maar voor iemand aan wie de verkoop net geweigerd is.
Het spijt ons mevrouw dit is de wet in Florida, als we ze nu toch aan u verkopen kunnen wij onze baan verliezen. We lachen er maar weer om en gaan naar de overkant van de straat naar de volgende benzine pomp. Dit keer ga ik alleen naar binnen en koop zonder problemen alsnog het pakje.
Car
woensdag 2 november 2011
Halloween en mijn pa 76 jaar
Onze eerste ervaring met de Halloweenviering hier in de VS. Vorig jaar in de condo zagen we geen kind.
Gelukkig blijken de buurtbewoners te kunnen lopen en is er voor het eerst 's avonds gezelligheid op straat. Normaal zie je nl zelden iemand op straat. Honden worden uitgelaten in de voortuinen waarbij de baasjes een plastic zak in hun hand houden om de drollen direct af te voeren. Verkleedde baby's en jonge kinderen en hier en daar een verkleedde ouder met bier in de hand lopen deze avond van huis naar huis.
We besluiten onze flink gevulde snoepbak buiten op een tafeltje te zetten en gaan ook een rondje maken. Zonder aan te bellen dan wel.
Enkele huizen zoals hierboven zijn versierd, de bewoners zitten op een stoel voor de deur.
Binnen drie kwartier is het echter weer doodstil in de wijk. Als we terugkomen is de snoepbak natuurlijk leeg :) Om negen uur zijn de huizen weer pikke donker. Op naar de volgende dag waarin alle versieringen alweer weg zijn en bij de Walmart de nog overvolle vakken met Halloween artikelen met 50% zijn afgeprijst.
Woensdag mijn pa heeft vandaag de heugelijke leeftijd van 76 jaar berijkt, van Ipad naar Ipad feliciteren we mijn oh zo up to date pa. Volgend jaar zijn we er weer live bij pa om gezamenlijk gebak te eten.
Dezelfde ochtend laten de zondag verkregen rozen zien echt niet uit te gaan komen, verschillende laten treurig hun kopje vallen. Je moet een gegeven paard niet in de bek kijken maar ik pak ze toch maar op en in plaats van ze in de vuilnisbak te laten zakken laat ik ze bij de Fresh Market zien. In Nederland zou dan een discussie ontstaan over verkeerd afsnijden, hier word er niet gediscussieerd maar word de tank benzine op de kaart teruggestort.
Nee dank U, nieuwe hoef ik niet, het lolletje is er alweer af.
Car
Abonneren op:
Posts (Atom)