Fijne Paasdagen

Sinds vrijdag zien we de verschillende opa's en oma's van de buren weer met afgeladen auto's verschijnen. Het paasweekend wat in de VS geen extra vrije dag kent is in aantocht.
In tuinen waar het normaal buiten de wekelijkse grasmaaibeurt om heerlijk rustig is ontstaat activiteit, een opa gaat vissen met zijn kleinkinderen die op bezoek zijn.
Ook blijkt er bij de ganzen die de afgelopen week vooral in de ochtenduren met hun geschreeuw prominent aanwezig waren gezinsuitbreiding te hebben plaatsgevonden. Parmantig zwemmen zien we ze rondzwemmen met drie kleintjes in hun kielzog.
Fijne Paasdagen allemaal.

Een bijzondere ontmoeting in het Cummer museum

Het leek vandaag een hele normale dag te worden, gewoon een dagje op pad met Jenn. Nu ik echter weer een paar uur thuis ben en wat op het internet ben gaan googlen naar de naam van diegene die we vandaag ontmoet hebben dringt de bijzonderheid van deze dag bij me door en zou ik zo graag nog wat langer praten met de man die we vandaag ontmoet hebben.

Om tien uur heb ik Jenn bij haar appartement opgehaald waarna we naar Edgewood Bakery, volgens de recensies een van de beste bakkerijen van Jax, reden. Vandaag begon onze dag daar met koffie en wat lekkers.
Net zo als zo vaak moet "de beste" met een korrel zout genomen worden, niets meer dan een gewone bakkerij met heel veel mieren zoek gekleurd gebak wat de winkel sierde.

Hierna zijn we naar het Cummer museum gereden, een van de twee bekendste musea's in Riverside.
Om de ergste hitte voor te zijn, temperaturen tegen de dertig graden zijn de afgelopen dagen alweer heel normaal, hebben we eerst de tuin bezocht. Een prachtige tuin gelegen aan de St. John's rivier met op de achtergrond de drukte van het verkeer wat over de bruggen raast.

Terwijl we hier zo rond liepen en de camera's lekker klikte sprak een man ons aan met de vraag of hij een foto van ons moest maken. Hij vroeg ons waar we vandaan kwamen en toen we hem vertelde dat we uit Nederland afkomstig waren en hier resp. 2 jaar en 3 maanden woonde vertelde hij dat hij voor twee maanden in Jacksonville verbleef. Hij werd dagelijks behandeld voor kanker met een nieuwe vorm van radiotherapie, de zgn protonentherapie. Deze behandeling vind plaats in het Proton Therapy Instituut en word nog maar op een paar plaatsen in de wereld uitgevoerd.
Het bijzondere vertelde hij was dat zijn hele leven in het teken had gestaan van chemotherapie bij borstkanker en hij verschillende artikelen op zijn naam had staan. Hij had aan de wieg gestaan van de ontdekking van Taxotere. Toen ik hem vertelde zelf ook behandeld te zijn voor borstkanker en dat verschillende vriendinnen de Taxotere kuur hadden gehad vertelde hij me dat protonentherapie vooral doelmatig was voor vrouwen die links aan de zijde van het hart een tumor hadden.
De man liep verder en mijn radar begon te draaien over wat hij me net verteld had waarop ik besloot om achter hem aan te gaan en hem te vragen of hij de naam van het instituut waar hij behandeld werd op zou willen schrijven zodat ik thuis nog eens kon googlen. Nadat hij de naam had opgeschreven scheef hij ook zijn eigen naam op het papiertje Arthur S. Barclay. Ik moest maar eens zoeken op zijn naam en zou verschillende artikelen tegenkomen.
Nu ik weer warm op de bank zit komen er zoveel vragen in me op en dringt het pas echt tot me door dat dit een ontmoeting was met een bijzondere man met wie ik graag wat langer had willen praten. Zijn vondst in de begin jaren 60 heeft miljoenen levens gered.
Ik ben er vanavond gewoon een beetje emo van.

Car

Hanna park

Dinsdag maar weer eens de weg naar Engelse les gevonden, de klas bleek flink uitgedund omdat een van de vrouwen van Egyptische afkomst een opmerking van een ander verkeerd had opgevat. Het gebeurde nog voor mijn vertrek naar Nederland, zij voelde zich om werkelijk niets aangesproken over haar uitspraak die inderdaad belabberd is, een jankbui en het verlaten van de klas was indertijd het gevolg.
Dit voorval heeft in de tussentijd een staartje gekregen. De mannen van deze vrouwen, die elkaar niet kende zijn elkaar op gaan bellen en hebben gedreigd om te sue'en. Een derde is zich er mee gaan bemoeien en uiteindelijk is aan alle drie de vrouwen door hun eigen man verboden om nog langer naar Engelse les te gaan, met het gevolg dat er nu nog maar drie andere dames is de klas zitten.
Verschrikkelijk jammer voor deze vrouwen dat ze zo onder de plak zitten en dat ze hierin niet hun eigen beslissingen kunnen nemen. Cultuurverschillen werken overal door zelfs al woon je al jaren in de vrije VS.

Er zijn zo van die dingen die ik alleen niet zo snel zal ondernemen. Een van de dingen die ik al enige tijd in mijn hoofd had is een wandeling in Hanna park een mooi park wat op een minuut of tien rijden van ons huis ligt. Ik vind het echter maar niets om alleen door een bos te lopen. Vandaag was er aanleiding om er een kijkje te gaan nemen, stralend weer en gezelschap, wat wil je nog meer.
Sinds twee weken is Jenn in Jax gearriveerd, zij komt hier de komende drie maanden ondervinden of de liefde voor haar vriend sterk genoeg is om naar mogelijkheden te gaan zoeken om bij elkaar te blijven.
Het grappige is dat ik haar blogs als actieve Florida en vooral New Orleans reizigster al een tijdje aan het volgen was en toen bleek dat ze niet al te ver van ons vandaan kwam wonen was het contact snel gelegd.
Vanmorgen ben ik haar op gaan halen want zij zal het hier de komende tijd zonder eigen vervoer moeten stellen, petje af als je alleen dit al aandurft als je vriend overdag gewoon mag werken.
Het werd een gezellige dag in Hanna Park waar we een krokodil zagen en ons rot schrokken van een zwarte slang die voor onze voeten het bospad overstak. Achteraf kan het goed een water moccasin, een giftige waterslang zijn geweest en was het niet zo handig om met open schoenen door het gebied te gaan wandelen. Laten we maar denken dat we hier van beginners geluk kunnen spreken.
Na een tijdje gezellig op het rustige strand waar weer een heerlijk briesje stond gepraat en gekeken te hebben hebben we het laatste stuk van het pad afgelegd en toen was het al weer tijd om naar huis te gaan.

In Nederland in de tuin, hier in het wild

Car

Wat zit daar in die koffer ?

Een dagje reizen….

Wat een verschil met gisteren, toen onze visite weg ging en ik ook op de luchthaven was. Ik heb voor de gein toch maar even gezwaaid toen ik door de douane was. Dan begint het wachten
wat onlosmakelijk verbonden is met vliegen. Om 12.10 vertrek van JAX naar Cleveland en de eerste verassing is daar. Er bestaan toch nog kleinere vliegtuigen… Dit keer niet 2 rijen van 2 maar
de rechterkant bestaat slecht uit rij van enkele stoelen. Gaat er in de vliegende bus van IAD naar JAX nog 70 personen zijn het er in dit apparaat slechts 50. Onnodig te melden dat ieder hobbeltje in de lucht rechtstreeks doorgegeven wordt aan de inzittenden. Wat opvalt vlak voordat wij landen is het feit dat de bomen nog kaal zijn, na vanochtend vertrokken te zijn met 27 graden is het hier rond de 15.
Als we dan 2 uurtjes later geland zijn blijkt mijn volgende vlucht te vertrekken van de gate direct ernaast. Makkelijk en ik ga snel een lunch scoren. Eenmaal aan boord van wederom
zo’n minibus wordt al snel duidelijk dat de stewardess het gezellig wil maken. Tijdens, wat Kevin en ik het dansje noemen ( gordels vast / vallende luchtslangetjes enzo ) begint ze met
”welcome on board on this non stop flight to Jamaica”. Het werkt, ze heeft direct de aandacht van alle passagiers. Luid gelach als ze meld dat indien ze toch ziet dat je electronische apparatuur gebruikt deze daarna terug te kopen zal zijn op Ebay. Onderweg nog wat andere grappen en grollen met als laatste dat ze ons welkom heet op Montreal omdat de “boys upfront” de weg naar Jamaica niet konden vinden. Dit mag van mij vaker gebeuren.
Op Montreal heb ik 4 uur voordat mijn laatste vlucht naar de eindbestemming St. John’s vertrekt. Tot mijn verbazing moet ik niet alleen door de douane maar tevens mijn koffer van de band ophalen om deze vervolgens een stuk verder weer in te leveren. Dat gebeurd als je de US inkomt ook maar het grote verschil is dat je dan niet de “secure zone” verlaat. Op Montreal wel en dus sta ik buiten te genieten van de frisse lucht en motregen, nog maar 8 graden..
Vervolgens door de controle terug waar ik werkelijk de schrik van mijn leven krijg.
Netjes jas in de koffer, alle losse troep in de laptop tas en de laptop en Nook samen in een tray. Normaliter moet je zelf de bakjes in de machine doen waarna je zelf door de poort mag gaan. Hier zet je wel alles op de band maar een medewerker duwt het er doorheen. Terwijl ik sta te wachten kan ik prima meekijken op het scherm en zoals altijd vraag ik mij af hoe ze toch zien wat nu wat is. Daar komt het bakje met de laptop en Nook, je ziet de kleurtjes veranderen en dan gaat het verder. Volgende op het scherm is mijn koffertje, terwijl de beambte op de knoppen druk zie ik op het scherm een pistool in mijn koffer zitten. Hij draait zich om en vraagt of het van mij is. Ik schrik mij werkelijk te pletter en heb daar volgens mij maar wat staan stotteren, yes / no, not all…… Hij druk weer op een knop en weg is het pistool, terwijl hij zich luid lachend naar mij omdraait en een paar van zijn collega’s melden dat dit zijn standaard grapje is. Nu kan ik het wel waarderen maar geloof mij als je daar staat het werkelijk niet grappig is.
Ik ga eerst eten en neem een biertje om een beetje tot rust te komen. Gelukkig vertrekt ook mijn derde vlucht vandaag op tijd en land ik rond 1.30 locale tijd (is hier 1,5 uur later dan in FL) Buiten vriest het 2 graden en de trui en winterjas in mijn handbagage gaan snel aan. Een uur later lig ik in het hotel in mijn bed, helemaal kapot en zo moe dat ik slecht slaap en als ik opsta mij voorneem om vanavond heeel vroeg te gaan slapen.

Groetjes,
Marcel

Op naar St. John's

Zondagmorgen is vooral M. alweer vroeg uit de veren, koffer inpakken en om 10 uur vertrekken we weer richting het vliegveld. Hij is komende week aan het werk in St. John's gelegen op het eiland van New Foundland/Canada. Vooral de overgang in klimaat zal even wennen zijn, de temperaturen liggen er momenteel iets boven nul terwijl het in Florida vandaag in de schaduw 27 graden was. Zijn winterjas is dus weer uit de kast gekomen.
De snelste wijze om er op deze zondag te komen bleek een reis van 11 1/2 uur waarbij het nodig is om twee keer over te stappen. Even naar Nederland vliegen is sneller.

Grotere kaart weergeven

K. en ik houden ons vandaag erg rustig, meditatief haal ik alle dooie bloemen uit de violen zodat die er weer netjes bijstaan en werk onze administratie bij.

Car

Een gezellig huis vol met Nederlanders

Woensdag arriveren Elly & Aad in Jax om de laatste dagen van hun vakantie hier door te brengen. Zij verblijven in het Holiday Inn Express op Jax Beach. Ze zijn de afgelopen twee weken vanuit Miami naar het noorden getrokken en zullen samen met Mandy terug naar Nederland reizen. We maken met de Jeep een rondje langs het centrum van Jax , Riverside en San Marco.
's Avonds maken we een lekkere pan spagetti en eten gezellig thuis.

Donderdag arriveren Judith, een collega van NGA, en haar zus Karin vanuit Miami. Ze hebben een binnenlandse vlucht geboekt om ons een paar dagen te bezoeken. Ook met de zussen maken we een rondje stad en laten hen de grote verschillen in bebouwing en bewoning zien tussen de wijken in Jax. Kevin gaat met Elly, Mandy & Aad nog een rondje maken langs de laatste winkels.
Donderdagavond gaan we met z'n allen bij Joe's crab shack aan het strand van Jax Beach eten. Een geslaagde avond buiten op het terras waar we weer eens voor Duitsers worden aangezien.


Vrijdagmorgen zijn we weer tijdig uit de veren. Buiten op het terras word het ontbijt geserveerd in onze bed en breakfast. Mandy slaapt uit die heeft vannacht slecht geslapen door de drukte en heeft net als wij Kevin thuis horen komen.
Hij is afgelopen nacht gaan stappen en zou bij een mede student blijven slapen. Deze Amerikaan was echter aan het eind van de avond na twee drankjes zo dronken dat hij hem maar thuis heeft gebracht en onder het mom van ik ben mijn lenzen vloeistof vergeten heeft hij de dronkenlap in zijn eigen huis alleen achter gelaten. Het luchtbed wat voor hem klaar staat is een veel betere optie dan onder een dak met een dronkenlap. Om half vier horen we hem veilig thuiskomen (club blijkt hier vanaf twee uur niet meer te schenken en om drie uur gaat de deur dicht, in dit laatste uur is K. uitgelegd kan de drank dan uit je lichaam :))

M. gaat met Judith en Karin op pad in de Jeep naar St. Augustine. Onderweg word er gelunched. De meiden komen door het open rijden in de auto gezond verkleurd terug.
Ik doe de boodschappen en marineer het vlees alvast voor de bbq van vanavond. Mandy probeert al haar inkopen in haar koffer te krijgen. Nadat de weegschaal is geknapt door alles wat voor derden word meegenomen besluit ze de volgende dag toch maar om een extra tas mee te nemen. Het overgewicht was niet te verdelen.
's Avonds kan M. dan eindelijk zijn nieuwe speeltje inwijden en genieten we met elkaar van een gezellige bbq. Op het menu staat pittige kip gemarineerd in jerk kruiden, sate met natuurlijk satesaus, heerlijke hamburgers met uitjes en spiesjes knoflook garnalen. Afgemaakt met wat salade's,  fruit en stokbrood en als toetje een merengue key lime pie en Edy's ijsbonbons waarvan we ontdekt hebben dat die erg lekker zijn.

De buren zullen zich verbaasd hebben van de plotselinge gezelligheid die er vanuit de porche achter de fakkels die vrolijk stonden te branden kwam.

En dan breekt de laatste vakantiedag voor de gasten in villa Amerikhanen al weer aan. Judith vind het leuk om het kantoor in Jacksonville te zien en zaterdagmorgen word daar nog even naar toe gereden.
Echt trots kan M. niet zijn op zijn hok of bezemkast waarin ze hem hebben weggestopt. Bij het zien van deze foto snapt iedereen meteen dat hij graag thuis werkt als er geen live afspraken gepland staan. Duidelijk een kamer waaraan een raam en een stylist aan te pas moet komen.

Mandy voert het overgebleven brood aan de schildpadden in de vijver die steeds tammer worden.

Niet met een, twee maar drie auto's brengen we onze gasten 's middags naar Jax airport, een kwartier na elkaar zullen ze Jax weer verlaten.

Met een warm gevoel kunnen we terug kijken op de afgelopen dagen. Het was vooral lastig om Mandy door de douane te zien gaan, terug naar dat wat in Nederland is en wat we zo graag weg zouden willen nemen.
Het zal de komende dagen stil zijn in villa Amerikhanen. Over ruim twee weken dienen de volgende gasten zich echter al weer aan.

Car

Bijzonder verjaardagscadeau

Al weken liep ik te mutsen over wat er aan de muur moet hangen. Een print op canvas laten maken van de skyline van Rotterdam was een van de ideeen. Van uitvoering was het tot nu toe echter niet gekomen. We gingen bijna aan de kale plekken wennen.
Bij alles schoot er door mijn hoofd: "zonde volgend jaar moet het weer afgevoerd worden, dat kan absoluut niet mee terug naar Nederland"
Naast de gezelligheid van de afgelopen dagen hebben we door het bezoek van Mandy nu het mooiste en orgineelste cadeau gekregen wat we ons konden bedenken.
De afgelopen week is er aan een echte MG (Gogh) gewerkt. Toen het eerste exemplaar af was is ze nog even verder gegaan met produceren en zo hangt ook exemplaar nummer twee nu in de kamer. Een origineel Nederlands tintje is toegevoegd.
Aan onze buuf, die zodra er een lege stoel naast de sigaretten van Kevin vrij is daar neerstrijkt om stiekem te roken, hebben we verteld dat we een echte Nederlandse kunstenares op bezoek hebben, misschien weet ze volgend jaar een afzetmarkt voor deze schilderen, alles wat Europees is is tenslotte AWSOME !
Angstig schiet het bij dit soort ideeen ook door mijn hoofd dat ik zo hoop dat er geen aanleiding is tot verschepen naar Nederland omdat Man conditioneel niet achteruit is gegaan en in Nederland t.z.t. gewoon een nieuwe MG kan maken.

Car

Okefenokee Swamp

In Nederland de warmste 2 april ooit ! Hier dit jaar geen verjaardag met kaas, worst en gezamenlijk gezit in de kamer maar een dagje Okefenokee swamp in Georgia.

Grotere kaart weergeven
Het ritje naar het park wat voerde langs wegen waar voornamenlijk caravan achtige huizen langs de kant stonden bracht ons hoe meer we het park naderde steeds meer bewolking. Onderweg moesten de ramen weer in de auto gezet worden want het werd steeds kouder.
Eenmaal bij het park kwam de zon echter lekker door en konden de vesten weer uit.
Enige maanden geleden had ik via Groupon coupons besteld voor de 90 minuten boottocht van Okefenokee Adventures, een goede keuze want hier geen kermisachtige attracties maar gewoon een visitorscentrum en natuur zonder bootjes die snel achter elkaar vertrekken. Het park is via diverse ingangen te bereiken wij hebben de ingang bij Folkston genomen. Bij het visitorscentrum zijn ook kano's en electrische motorboten te huur. Ons werd verteld dat de beste tijd om het park te bezoeken de maanden maart, april en oktober zijn.
In de tussenliggende zomermaanden zijn de yellow flies (goudoogdaas) volop in het moeras aanwezig.

 Alligator, 20.000 zijn er in het park aanwezig

 Golden Club plant

Spaans mos

De tocht was absoluut de moeite waard.

Via de west zijde zijn we terug gereden naar Jacksonville waar we bij Seven Bridges de dag gezellig afgesloten hebben met een lekker etentje voorafgaand door een cocktail.

Car

Na twee dagen regen een zonnig strand

Na twee dagen regen die overigens goed gebruikt zijn met creatieve bezigheden, waarover later meer.., en nog even op de valreep een aangifte invullen, kleurde vandaag de zon de hemel weer helder blauw.
Rede temeer om een paar uur op het strand door te brengen waardoor ik mezelf weer tot fel gekleurd roodborstje heb kunnen bombarderen.
Het was weer eerlijk verdeeld, de mannen hard aan het werk en wij zijn van het uitrusten.
De auto hebben we bij Jax Beach op het parkeerterrein neergezet, even een duin over en je zit op het strand.
Daar was weer heel wat te bekijken.

Zal deze dame nu echt niet door hebben dat ze meer laat zien dat esthetisch verantwoord is ?

6 uur Florida time, in Nederland 12 uur,  rede temeer om bij Bahama Breeze te gaan eten. Het was weer heerlijk. Om ons heen werden de left over dozen weer gevuld om vervolgens mee naar huis te nemen. De portie's waren weer ruim.

Thuis een toast op 45 jaar

Car