Achteraf was Irene voor ons een storm in een glas water

In Nederland zou je niet zo snel even zonder echte afspraak 55 kilometer enkele reis afleggen. Dit realiseerde we ons weer nadat we afgelopen zondag even op de motor bij Mariet langs reden om daar een paar pakken DE koffie af te geven die hier ivm het ontbreken van een normaal koffieapparaat lagen te verliggen.
Dit keer gingen we zoveel mogelijk de snelwegen vermijdend langs locale wegen en het viel ons wederom op hoe divers de bebouwing en verschillend de levenstandaard is in diverse gebieden in de stad. In oost Jacksonville overheerst de community bebouwing en zijn de huizen luxer, in het westen zie je zoveel trailerparken en huizen waarvan je denkt hoe valt hier in te wonen en komen die mensen hier ooit nog uit ? De verschillen zijn werkelijk enorm. Elke keer maakt de aanblik me weer wat verdrietig.
Ik heb er jammer genoeg geen foto van weten te maken maar langs de kant van de weg zagen we weer bordjes waarop contant geld werd geboden voor suikerziekte strips.
Mariet die door haar Amerikaanse man Martin echt ingeburgerd is liet me root beer proeven, een drankje dat wat weg heeft van het zoete Pepsi.

Kevin is aan het nieuwe semester begonnen. Hij heeft na twee dood saaie lessen Amerikaanse politiek en sociologie deze nog snel weten in te ruilen voor communicatie, een vak waarover hij erg enthousiast is. Hierdoor heeft hij nu ook een vierdaagse schoolweek, elke vrijdag is hij vrij. Niet echt verkeerd.
De gemiddelde Amerikaanse student volgt per semester vier vakken. Kevin heeft er dit semester ipv zes nu maar vijf.

Irene heeft ons afgelopen week flink bezig te houden, je kon de tv niet aanzetten of er werd over haar gesproken. Woensdag werd al duidelijk dat ze naar het oosten was afgebogen en haar pad 300 km van de kust van Florida zou liggen. Meer dan flink heftige regen en wind in de nacht van donderdag op vrijdag heeft het ons hier bij de kust dan ook niet gebracht. We hadden de porch leeggeruimd, na een paar uur drogen en veegbeurt kon alles weer terug. In de loop van vrijdagochtend was het weer normaal bloed heet. Iedereen zal gelezen en gehoord hebben dat noordelijker van ons in Noord Carolina en New Jersey er flink veel schade is aangericht en op heel veel plekken momenteel de electriciteit nog is uitgevallen.
Landelijk staat het doden aantal momenteel op 19 personen, waaronder een surfer in Florida die ondanks de waarschuwingen toch de golven wilde bezwingen.
Na 6 maanden gebruik stond de eerste tuinstoel op doorzakken. Marcel heeft ze alle vier zaterdagmorgen in de auto geladen. En dat is dan weer het mooie van Amerika, zonder al teveel discussie werden ze teruggenomen en kwam hij even later met een giftcard van Home Goods (of TJ Maxx) thuis.
De tuinmeubelen zijn alweer uit de winkels verbannen om plaats te maken voor Halloween artikelen. Bij Target vonden we gelukkig in de uitverkoop nog vier gezellige gele tuinstoelen. Als het weer dragelijk is, want momenteel blijf je met bijna 40 graden liever binnen, kunnen we weer in de porch zitten en buiten eten.

Zaterdagmiddag zijn we naar Yulee gereden, het leek de heren leuk om eens zelf te gaan schieten. Nadat oorbescherming en een bril was overhandigd werd er aan de balie kort uitgelegd hoe het 9mm pistool wat volgens de medewerker het makkelijks te bedienen was geladen moest worden.
Een andere man bood aan toen hij door had dat dit voor ons geen dagelijkse kost was om op de baan zelf nog wat uitleg te geven.
Ik vond het best wel een enge gewaarwording om met zoveel andere mensen in een kleine ruimte met 6 banen te staan waar volop geschoten werd. Marcel vond het leuk voor een keer, Kevin was echter super enthousiast en zou nog wel eens vaker willen.

Deze week bracht ons ook nog een tweetal verrassingen. Ruud komt aangestoken door de motorkoorts in oktober een weekje met Marcel rijden, In die periode vind het Biketoberfest in Daytona plaats waarvoor ik al enige weken geleden een hotelkamer had gereserveerd. Wie had ooit gedacht dat die twee straatschoffies uit Spangen samen op een Harley Florida zouden doorkruisen.
Vrijdag skypte mijn pa gezeten als pater familias in zijn stoel met dochter en kleindochter naast hem. Hij bracht het nieuws dat hij net door zuslief was overgehaald om kort voor de kerst met de hele familie in het vliegtuig te stappen.
Pa had eerder aangegeven de reis om onduidelijke redenen niet aan te durven maar is daar mede voor mijn moeder nu toch overheen gestapt.
Wij vinden het heel erg bijzonder en fijn dat we toch nog met onze ouders kunnen delen hoe we hier wonen en leven. Hoe gezegend zijn we dat we voor dit soort herenigingen geen EO programma's als onverwachts bezoek nodig hebben maar ik een zus heb die gewoon voor de tweede keer dit jaar met haar gezin naar Florida vliegt mede onder het motto leef nu je leven kan.

Aan het eind van de middag heb ik Marcel naar het vliegveld gebracht. Komende week zal hij in Montreal aan het werk zijn. Bij toeval gaat zijn heen vlucht via Chicago welk vliegveld geen last heeft van de gevolgen van Irene. Het vliegverkeer in het oosten ligt momenteel plat
Vrijdag mag hij terugvliegen via New York, tegen de tijd is hopelijk daar het normale leven weer enigzinds opgepakt.

Car

Irene

Het hurricane seizoen in Florida loopt van begin juni tm eind november, met de periode van half augustus tm half oktober als hoogtepunt. Afhankelijk van de windsnelheid spreekt men van een tropische storm, depressie of hurricane.
Toen Kevin en Lara in Key West waren trok de tropische storm Emily onze aandacht. Momenteel is Irene naar Florida onderweg de eerste hurricane van dit seizoen.

Gisteravond leek het er op dat hij rechtstreeks op Jacksonville af gaat streven en dan de kracht zal hebben van een cat. 3 hurricane.
Een cat 3 kan tot acht miles landinwaarts vloedgolven opleveren en aangezien wij op een mile of twee van de kust wonen valt dit gebied in het evacuatiegedeelte.
De buren hebben ons verteld dat ze in 2007 hun huis hebben moeten verlaten en verder landinwaarts bij hun ouders zijn gaan logeren. Voor hen die geen onderdak hebben zijn scholen aangewezen als onderkomen.
Vanavond was er een persconferentie van de hulpdiensten en burgemeester waarin uitgelegt werd dat de stad zich aan het voorbereiden is voor het geval Irene daadwerkelijk in de buurt gaat komen. Grote bomen worden preventief gekapt of gesnoeid en greppels uitgediept. Evacuatie plannen zijn up to date.
Aangeraden word om blikvoer en voldoende water in huis te hebben omdat er ook bij alleen ernstig noodweer rekening gehouden moet worden met electriciteits en water uitval. Belangrijke spullen word geadviseerd om in geval van evacuatie onder handbereik te hebben. In deze pasjes cultuur werd er ook op gewezen om te zorgen dat je kan beschikken over contant geld.
Woensdag zal er meer duidelijk zijn welke kant Irene opgaat. Gezien de laatste voorspellingen van vanavond heb ik goede hoop dat ze afbuigt naar het oosten en alleen voor flinke regen gaat zorgen.

We houden je in de gaten Irene, ik hou wel van wat actie maar om nu meteen een nachtje in een school op een veldbed door te brengen daar zit ik toch niet echt op te wachten.

Car

Even bijpraten op de zaterdagavond

Elk half jaar loopt onze autoverzekering af en krijgen we van de maatschappij een aanbieding voor een nieuwe premie. Hier kunnen we dan op ingaan en zorgen dat er tijdig betaald is of we kunnen bij een andere maatschappij een nieuwe quote aanvragen.
In de hoop dat na een jaar onze creditscore en schadevrij rijgedrag door zou gaan werken in het verlagen van de premie was ik wel benieuwd naar de brief die zou komen.
In de mailbox zat niet de nieuwe quote maar een brief waarin stond dat de maatschappij ons niet langer kon verzekeren omdat er niet meer werd samengewerkt met de tussenpersoon. Hoe we wel bij hen verzekerd konden blijven stond niet in de brief vermeld, nu weten we dat dit wettelijk niet mag maar dat de maatschappij wel verplicht is om het einde van de verzekering te melden.
De tussenpersoon die hierop verblijd werd met een telefoontje met de vraag waarom we niets van hen vernomen hadden gaf aan dit vergeten te zijn, maar een quote van een andere maatschappij zou binnen twee dagen volgen..... we wachten nog steeds.
Enige dagen later zijn we zelf maar op zoek gegaan naar een nieuwe tussenpersoon die onze huidige verzekeraar (Mapfre) kan vertegenwoordigen. De premie blijkt in plaats van verlaagd met $ 200 dollar per half jaar verhoogd te worden. Andere maatschappijen bleken geen uitkomst te bieden en zelfs een assurantiekantoor in Nederland die auto's in de VS kan verzekeren zegt dat we onze handen waarschijnlijk nog dicht mogen knijpen met $ 2000 premie per halfjaar. Ik blijf het in verhouding tot de 80% noclaim polis in NL een flink bedrag vinden.

Een van de punten waarop de korting op een autoverzekering in de VS is gebaseerd is de opgebouwde creditscore. Het afgelopen jaar hebben we geheel tegen onze natuur in regelmatig in winkels de creditcard ipv debitcard getrokken en er netjes voor gezorgd dat op tijd het saldo weer werd aangevuld, in de hoop zo sneller creditscore op te bouwen. Ook het feit dat je netjes en op tijd je vaste lasten betaald schijnt geregistreerd te worden en zo mee te werken.
In het begin vond ik het maar wat genant om de boodschappen met een creditcard af te rekenen maar alles went en het leverd tot mijn grote lol ook nog 1% cashback op.
Het vorig jaar maximaal toebedeelde krediet van $ 500 waarvoor ook nog eens $100 dollar borg is gestort ging steeds meer irritatie opwekken. Zo bleek tijdens de vakantie dat de autoborg de kaart direct onbruikbaar maakte en zijn vliegtickets met deze kaart gezien de lage limiet niet te boeken wat betekent dat een site die alleen VS kaarten accepteerd niet gebruikt kan worden.
Via de site van de BOA vroegen we netjes een verhoging aan die met een standaard briefje werd afgewezen. Omdat we het idee hadden dat wij niet standaard waren, is M. maar weer eens gaan bellen. Na anderhalf uur met de telefoon waar gelukkig een speaker opzit te hebben rondgelopen en tig keer te zijn doorverbonden met een meerdere belandde hij uiteindelijk bij een acceptant die wel beslissingen mocht nemen. Toegezegd is dat binnen 10 dagen nieuwe kaarten met een werkbare limiet in de mailbox zullen zitten.
Het geeft maar weer aan dat doorbijten en een goed verhaal een mogelijkheid is om ook in dit soort starre organisaties iets voor elkaar te krijgen. Ik ben benieuwd of de verzekeringspremie over een halfjaar naar beneden kan.

Het zal weer stil worden in huis. Maandag begint na 3 1/2 maand vakantie het najaarssemester. Dit keer voor K. geen verplicht te volgen vakken meer waardoor het mogelijk was (om na toestemming van de leraren) een aantal vakken uit de minor fase te kiezen. Woensdag was hem gevraagd om voor de nieuwe internationale studenten een welkomspraatje te houden en eventuele vragen te beantwoorden. De spoeling bleek niet al te dik, twee Duitsers, twee Zweden en verder voornamenlijk Mexicanen allemaal actief op het gebied van sport (voetbal) en woonachtig op de campus.
Hij heeft zich dit semester ook voor een theaterklas weten te registreren, dit leverd hopelijk wat gelijkgestemde medestudenten op.

Mijn Engelse lessen zijn met een iets groter aantal ook weer begonnen. Een van de nieuwe dames was direct zo bijdehand om voor te stellen om na de les te gaan lunchen en zo zat ik donderdag met een Japanse en Koreaanse bij Panera. Het was een gezellig gehakkel.

Vanmorgen vroeg maakte M. een ritje naar de Harley dealer. Op de terugweg reed hij langs Convergys, het outsourcingsbedrijf wat in hetzelfde kantoorpand gevestigd is als waar M. werkzaam is. Hier werd vandaag een informatiebijeenkomst gehouden ze gaan n.l. 900 nieuwe mensen voor het servicecentrum in Jax aannemen. Volgens het persbericht ligt het salaris tussen $10 en $13.50 per uur. Honderden mensen op zoek naar werk stonden in dikke rijen voor de deur te wachten. De dame van de beveiliging waarmee M. een praatje aanknoopte vertelde dat de eerste mensen al om 7 uur voor de deur zaten en dat ze extra mensen ter beveiliging hadden moeten oproepen. Het werkeloosheidspercentage in Jax ligt met 10,3 iets boven het landelijk gemiddelde.

Na een paar dagen veel thuis te zijn geweest begint het altijd bij mij te kriebelen en moet ik volgens de heren "gelucht" worden.
Vandaag mocht ik voor het eerst mee op de motor. M. wilde eerst zelf een goed gevoel hebben voor dat hij mij achterop wilde nemen.
Vreemde maar wel leuke ervaring om met lange broek, jack en helm de warme wind te voelen. Vooral in Jax Beach waar veel 4way stops zijn kon M. goed oefenen in stilstaan en optrekken.
Aan het strand was het lekker druk, surfende jongeren maakte gebruik van de hoge golven. Wij streken met een frisje neer op het terras van het onlangs geopende restaurant The Pier. Ondanks het voortreffelijke weer zat er naast ons niemand op de terrassen, op Scheveningen en Hoek van Holland zullen de terrassen vandaag afgeladen zijn geweest. Vreemd toch, het zal wel komen door de minder leuke ligging zo zonder uitzicht tegen de duinen aan. De Amerikanen hier zitten liever met een koeltas in het zand, of nog liever binnen bij de airco.

Maanden geleden hadden we al een getracht om bij The Queen of Sheba te gaan eten, een Etiopisch restaurant met goede recensies.  Het adres op de website bleek echter niet meer te kloppen, het restaurant leek ondanks nieuwe recensies op Yelp van de aardbodem te zijn verdwenen.
De site Restaurant.com heeft regelmatig acties, je kan dan voor $2,- een voucher van $25.- aanschaffen, en laat ik hier nu dit restaurant met een nieuw adres tegenkomen.
In het kader van "ma moet gelucht worden" reden we er gisteravond naar toe.
Typisch weer zo'n restaurant waar je zonder specifiek adres en goede recensie niet zo snel naar binnen zou stappen. Het is gelegen op stille stripmall langs Atlantic Blvd en voorzien van zwarte ramen, iets wat je hier heel veel ziet maar niet echt uitnodigt tot binnengaan. De woorden karaoke op het raam helpen bij mij ook niet direct om de drempel over te stappen.
Binnen zat nog een stel te eten aan de kantine achtige tafeltjes, verder was de zaak eenvoudig gedecoreerd met lappen in Etiopische kleuren. Harde Etiopische muziek bracht enige sfeer aan.
Iets later hadden we alle drie een bord waarop een flink soort pannenkoek lag voorzien van salade en lamsvlees in verschillende sauzen. En de schade van de avond ?  $25, vind het niet zo gek als deze locatie binnenkort ook weer van de aardbodem verdwenen is.

Car

Varen en Lara is weer naar huis

Terwijl ik dit blog schrijf vliegt Lara al weer ten hoogte van Boston. Vandaag hebben we haar naar het vliegveld in Orlando gebracht, de dagen dat ze bij ons was zijn omgevlogen. Het was weer erg gezellig om wat extra leven in huis te hebben. Als moeder was ik dit keer niet nodig voor het leveren van extra entertainment, net als thuis hebben ze zich samen uitermate goed vermaakt. Ik was voor het klaar hebben staan van de verzorging van de inwendige mens zullen we maar zeggen.
Grappig toch als je in Nederland even iemand op mag halen in Leeuwarden is het ver nu rijden we die afstand even zonder blikken of blozen.
De ruim 1000 kilometer durende rit naar Miami en Key West is fantastisch verlopen, ze hebben het goed naar hun zin gehad. Details delen K. en L. verder op hun eigen wijze.

We waren alweer bijna vergeten hoe warm het vorig jaar augustus was. Voor je plezier blijf je momenteel niet al te lang buiten. Een ritje op de motor betekent een zeiknatte rug. Bij de airco blijven dus.
In de namiddag valt er bijna dagelijks een flinke Florida bui, dakgoten stomen over en de pont achter het huis staat vol.

bananen uit eigen tuin

Na een jaar hier leren we nog steeds nieuwe dingen bij. Zaterdag ging ik het bestelde motorjack passen. Die bleek te klein. Omdat een grotere maat wederom besteld moest worden en ik al gezien had dat de prijzen op internet lager lagen gingen we slechts met een tweede helm naar huis en besloot ik het jack maar gewoon zelf te bestellen. En wat blijkt... als je in een andere staat besteld dan waar het pakketje naar toe gestuurd moet worden betaal je geen salestax. Dubbele winst dus.

Zondag zijn we als afsluiting van het verblijf van Lara in Jax met een pontoonboot gaan varen in Salt Springs wat gelegen is in noord Ocala National Forest.
Alhoewel we hier omgeven worden door water is het me tot op dit moment niet gelukt om hier in de omgeving een locatie te vinden waar normaal betaalbare boten verhuurd worden.
In Palatka zijn we gestopt om bij Walmart de koeltas aan te vullen met verse broodjes en beleg, een fles wijn die in grote hoeveelheden bij de ingang stonden opgesteld belanden ook in het karretje. Groot was onze verbazing toen bij de kassa verteld werd dat ivm Florida wetgeving er geen wijn aan ons verkocht mocht worden. Uhhh ziet u dan niet dat we ouder zijn dan 21 jaar ? Dit bleek echter wetgeving te zijn die geld in Putnam de county waaronder Palatka valt. Sterke drank mag op zondag niet voor een uur verkocht worden. Nu kopen we over het algemeen op zondagmorgen geen sterke drank maar in Jacksonville blijkt deze wet niet te gelden.
We hebben er maar weer om gelachen.

Bij de haven aangekomen was het nog even wachten totdat de boot terug was en hierna konden we na een korte instructie weg.
Op bepaalde gedeeltes van de rivier mocht je hard varen en het bleek dat de pontoonboot tegen onze verwachting in flink vaart kon maken. Erg leuk was het om verschillende plezier airboten achter elkaar aan te zien racen.

Onderweg hebben we het anker uitgegooid en de inhoud van de koeltas verminderd. De gehele dag was het aardig bewolkt, in de verte zagen we wel erg zwarte wolken onze kant opkomen.
Bewolking was echter helemaal niet erg ook vandaag werd de 100 F weer makkelijk gehaald (38 c). Ondanks deze bewolking, insmeren en de overkapping die op de boot aanwezig was waren buik en rug aan het eind van de middag weer iets te verbrand. M. had het er vannacht afwisselend warm en koud van.
Voordat we de boot terugbrachten hebben we nog gebaad in de spring die vlakbij het haventje ligt. Hierop volop gezellige drukte van families die de koelte van het water opzochten.
Zo'n zondag op het water was heerlijk, hier zien ze ons de komende maanden dus nog wel een keer terug.

Nog geen half uur onderweg barstte de bui in volle heftigheid los. Werkelijk pik zwart was het, maar het stuur in vertrouwde handen.
Veilig aangekomen in Jax moest er nog even cheesecake gehaald worden bij de Cheesecake Factory, Lara kon tenslotte niet naar huis zonder dit geproeft te hebben. We hadden geen zin meer om uit eten te gaan of te koken dus hebben we Papa Murphys gebeld of er twee overheerlijke zelf nog af te bakken pizza's klaar konden staan.

Afgelopen week was de eigenaar van het huis langsgereden en had een praatje aangeknoopt met M. die toevallig K. zijn auto weer geel stond te verven.
De man werkt als expat in Shanghai (CHINA) en M. had hem uitgenodigd om zijn huis van binnen te bekijken. M. vertelde hem over de communicatie met het verhuurbureau en heeft hem de vraag gesteld of het voor hem niet interessant kan zijn om een gedeelte van de inboedel bij ons vertrek over te nemen omdat grotere gemeubileerde huizen in Jax schaars zijn. Op dat moment sloeg hij binnenkomen af, hij kwam graag met zijn vrouw nog een keer terug en zo geschiedde vanavond.
Blijkbaar is zes uur hier een tijd dat iedereen gegeten heeft, wij waren net terug uit Orlando en nog lang niet zover.
Volgens het echtpaar waren we de eerste bewoners die de woonkamer hadden geplaatst waar hij nu stond, voor ons de lichtste kamer met uitzicht op de pont. Deze ruimte was bij iedereen bijna leeggebleven en had nooit een echte functie gehad.
Emailadressen zijn uitgewisseld en hij heeft ons gevraagd om bij problemen met het verhuurbureau ook contact met hem op te nemen, we zullen zien of hij zelf actie gaat nemen t.a.v. bomen die over zijn dak schuren en de dakgoten die verstopt zitten. Als we weten wanneer we terug gaan naar Nederland wil hij graag via email overleggen of er goederen zijn die in het huis achter kunnen blijven. Of er echt iets uit zal gaan komen betwijfelen we, het leek dat alleen het huis hem al voldoende problemen opleverde.
Ondertussen waren een tweetal buren toegestroomd en alhoewel ons al door Petje verschillende keren was verteld dat er nog onderling contact was was ook hier de begroeting weer uitermate koel en oppervlakkig. En hoe is het in Japan was de eerste vraag ?

Car

Daar is ze dan...zijn eigen Harley Softail de Luxe

Terwijl K. vanmorgen aan de terugrit vanuit Key West is begonnen waren wij al tijdig op.
"Zij" zou namelijk tijdig worden afgeleverd. Al wachtend hebben we live op youtube naar de gayparade in Amsterdam gekeken. Het was de eerste keer dat er een buitenlands gayfestijn live op deze wijze te volgen was.
Menige motor wordt in Florida aangeschaft alvorens het rijbewijs op zak is, dat is tenslotte in een weekend gehaald. In dit soort situaties word de motor thuis door de dealer afgeleverd zodat hij daar kan wachten op het felbegeerde bewijs.
M. had geen zin om onder het toeziend oog van een aantal stoere Harley jongens voor het eerst bij de dealer weg te rijden en had er dan ook voor gekozen om van de aflevermogelijkheid gebruik te maken zodat de eerste meters veilig voor eigen deur konden worden gereden.

Om half tien kwam ze voorrijden waarna M. zijn eerste rondjes door de wijk kon maken. De buurman maaide ondertussen zonder op of om te kijken rustig zijn gazonnetje. Mag ik dit sociaal gestoord noemen ? Tja op dit soort momenten worden buren, familie en vrienden toch wel even flink gemist. Wat is er leuker dan dit moois met andere te kunnen delen.

 Maar een "beetje" blij

Toch wel erg warm op dit moment in het jaar

in casual Friday werkoutfit toen "zij"gisteren klaar stond

De beslissing over het soort helm was nog steeds niet genomen. In de Florida hoeft een motor niet verzekerd te zijn en is het dragen van een helm ook geen plicht. Kies je wel voor verzekeren dan moet de te dragen helm DOT gekeurd zijn. In NL moet een helm het ECE keurmerk hebben. Tot nu toe hebben we nog geen helm gevonden die beide keurmerken bezit ook al zijn sommige merken zowel in de VS als in NL leverbaar. Bijna niemand draagt hier beschermende kleding en een helm gewoonweg vanwege de zinderende hitte (vooral tijdens deze maanden)
M. leek het toch wel verstandiger dus moest er alvorens echt de weg op te kunnen gaan nog even langs een motorzaak gereden worden.
Op de terugweg hebben we de auto nog vol met water geladen. Ik kan me niet heugen dat we ooit zoveel in water wat niet uit de kraan komt hebben geinvesteerd. Afgelopen week is de tropische storm Emily aan Florida voorbij gegaan, het leek ons toch wel verstandig om het advies om ivm het hurricane seizoen ruimschoots drinkwater in huis te halen op te volgen en voordat M. geen tijd meer heeft.....
En daarna kon hij dan echt op pad om zijn eerste echte miles op de teller te zetten. Bij thuiskomst vertelde hij nog nooit zoveel vrienden te hebben gehad, elke motorrijder had gezwaaid. Hij zelf had alleen op de rechte stukken teruggezwaaid, in de bochten moeten ze nog even wachten

Car

Vandaag 1 jaar geleden....

En voordat je het beseft breekt de maand Augustus aan. Vandaag precies een jaar geleden kwamen we als gezin voor de eerste keer in Jax aan en begon het grote avontuur van nieuwe ervaringen, rust en genieten.
Na een jaar zijn we eraan gewend dat mensen over het algemeen hun afspraken hier niet of erg laat nakomen en hebben we ons er bij neergelegd dat het verdomd lastig blijkt om echt contact met mensen te maken.
De eerste aanzet lijkt leuk maar alle ideeen worden niet vervolgd of uitgevoerd. ik ben gestopt om mijn best er voor te doen en accepteer dat het goed is als we het gezellig hebben met z'n drieeen en de overzeese visite die aan komt waaien met hier en daar een los contact.

Sinds we thuis zijn gekomen van vakantie is het drukkend warm. Erg on Floriaans weer met veel bewolking. De temperaturen schommelen tussen de 30 en 35 graden maar de gevoelstemperatuur ligt zo'n 10 graden hoger. In de porch liet de thermometer werkelijk de 40 graden zien, het had iets weg van een buitensauna. Normaal heb ik weinig moeite met de warmte maar dit was iets TE, de warmte hield ons binnen bij de airco. Voor het eerst werd een flink aan de maat eigen zwembad gemist, het water van het wijkzwembad heeft in deze tijd van het jaar de temperatuur van theewater aangenomen.

Vrijdagmorgen belde de buurvrouw aan dat er een flink waterlek moest zijn. Haar zoon was aan de zijkant van het huis weggezakt in een nieuw aangelegd moeras veroorzaakt door water afkomstig uit ons huis. Ook onder de deur van de garage richting de straat bleek een waterstroom te lopen.
De 180 liter boiler die in de garage staat bleek geknapt, het water gutste er aan alle kanten uit. Op dit soort momenten zijn we weer blij dat het huis met natte houten wanden niet van ons is.
In de tussentijd dat ik met K. naar Orlando reed om Lara van het vliegveld te halen werd het noodnummer van de verhuurder gebeld.
Deze kwam dit keer heel snel in actie en de loodgieter die binnen een half uur op de stoep stond besloot dat hij echt overleden was en plaatste binnen het uur nog een nieuwe. De huur van deze maand hebben we er dus weer dubbel en dwars uit.

Lara die liever niet over wilde stappen vloog met Arkefly op het andere in Orlando gelegen vliegveld Sanford International Airport. De avond voor haar aankomst kwamen we daar nadat we de vlucht opzochten gelukkig achter.
Sanford ligt ten noorden van Orlando wat een half uur enkele reistijd opleverde ten opzichte van Orlando International Airport.
Voor de deur van de aankomsthal waar we als ophalers niet naar binnen mochten was het een echt Nederlands onderonsje. Opeens werd er weer even alleen Nederlands om ons heen gesproken. Blijft vreemd zo in de verre.

Terwijl L. En K. het weekend gebruikte om bij te praten en met de Mini Jax te verkennen zodat Lara aan een automaat kon wennen had ik de eer om met M. bij een gevoelstemperatuur van 45 graden op zoek te gaan naar iets waar ik even niet aan moest denken, een jas, handschoenen en een helm.
Afgelopen week heeft hij de beslissing genomen, zijn nieuwe kind die al enige maanden stond te branden in de winkel is besteld. Normaal lopen we samen warm voor dit soort beslissingen in dit geval heb ik de knoop wel of niet doorhakken lekker bij hemzelf laten liggen. Ik blijf de aankoop van een motorfiets een enge onderneming vinden en ben afgelopen week al menige maal in mijn dromen weduwe geworden. Mijn hubby is echter zo blij als een klein kind en voelt zich weer de 16 jarige die met zijn brommer rond scheurde.
Hij kan het zelf nog niet bevatten dat ook deze droom nu uitkomt.
Ikzelf zie dan weer die beren, mede aangewakkerd door de net nieuw aangeschafte en nu al twee maal voor haar eigen deur toegetakelde auto van mijn nicht E. Ik kan er zo boos om worden dat het blijkbaar heel normaal is geworden dat je er rekening mee moet houden dat een ander het lef kan hebben om dat waar jijzelf zo blij mee ben zich toe te eigenen of toe te takelen.
Maar weer terug naar M. zijn beslissing. In de winkel aangekomen was de teleurstelling even groot dat iemand haar enige dagen eerder mee naar huis had genomen. Een zus (ik heb de afgelopen dagen geleerd dat een motor vrouwelijk is) werd echter door de dealer in zijn netwerk opgespoord en nu is het wachten tot de kraamtijd is afgerond en de accessoires zijn gemonteerd totdat ze de rest van het wagenpark kan komen vergezellen.

Maandagmorgen zijn K. en L. met de Mini naar Miami vertrokken. Leverde mij de gehele 500 km een knoop in mijn buik op. Om zes uur kwam het verlossende telefoontje dat ze veilig bij het hotel zijn aangekomen. Deze moeder kan weer rustig ademen.
Het zal stil hier zijn de aankomende week. Totdat...... Zij wordt afgeleverd.

Car