Dolphin, Birds & Nature tour

Yes ! Vanmorgen na een week weer een stralend blauwe hemel. Na koffie gedronken te hebben in de porch en als het restant van de cake gevoerd is aan de vogels en schildpadden rijden Mandy en ik de kustweg naar St. Augustine weer af.  Gisteren toen duidelijk werd dat het weer vaar waardig zou worden heb ik telefonisch bij EcoTours de Dolfijn, vogel en natuur toer geboekt.
Het dak van de Jeep staat open, verwaaide haren door de wind, zon op je hoofd. Heerlijk !
Bij Aunt Kate's, leuk gelegen aan het water te bereiken via een zijweg langs de kustweg A1A, gaan we lunchen. Op een zondag troffen we hier eerder op het buitenterras gezellige muziek. Dit keer was het gezellig druk, de tafeltjes werden volop bevolkt door Snowbirds.
De auto weten we dicht bij de haven neer te zetten voor Mandy een uitkomst want ik merk duidelijk aan haar dat haar energielevel vandaag lager is.

Met drie andere mensen gaan we op een speedboot om met een gids door de wateren van St. Augustine te varen.

We zien verschillende vogels en een adelaarsnest wat al 18 jaar jaarlijks bewoond wordt.

Water spuigende oesters en we zien zelfs een vijftal wilde dolfijnen die zich moeilijk laten fotograferen.

Als na 90 minuten de boot weer aanlegt in de haven lopen we nog wat rond langs de aangemeerde luxe jachten.
Op de achtergrond is de brug in St. Augustine te zien die gisteren kapot was, toen konden we nadat we in Marineland waren geweest draaien om via een andere brug Anastasia Island te verlaten.

Op de achtergrond de Black Raven een piratenschip waarmee vanuit de haven van St. Augustine tochten te maken zijn.

Oesterbank in de haven

Via een gezellig straatje lopen we terug naar de auto. Op naar huis om daar aan te schuiven aan de door Kevin gemaakte spagetti carbonara. Het was weer een bijzondere dag om lang te onthouden.

Car

Vijf jaar later....

Vijf jaar geleden waren we flink in shock. Diagnose borstkanker, in het vooruitzicht de hele rambam aan bijbehorende behandelingen, twee operatie's, chemo met bijbehorende kale kop, leren omgaan met een klier wegarm, bestralingen en als toetje hormoontherapie.
Wie had toen kunnen bedenken dat ik vandaag vijf jaar later de gehele dag totaal niet met mijn eigen kanker bezig zou zijn, een dolfijn bezoeken in Marineland samen met mijn "kankervriendinnetje" was belangrijker.....
De komende maanden nadenken of ik net voor onze terugkeer naar Nederland de pillen in de zee durf te gooien om te stoppen met de hormoontherapie zodat ik over een aantal jaren echt durf te zeggen: de kanker is door weet ik veel welke behandeling de kop ingedrukt.

Car

Het wachten is over deze zomer :)

Klaar voor serieus winkelen ? Winkels die Kevin hier best wel mist zijn de H&M en Zara. In Orlando is de dichtstbijzijnde vestiging te vinden.

Afgelopen zaterdag waren we in The Avenues en wat zagen we daar ? Het wachten is over deze zomer in Jax. 

Car

Mijn vriendinnetje is weer in Jax

Maandagavond tegen tienen. Mandy vergezeld door haar zus en zwager draaien in een Dodge Grand Caravan de oprit op. Na een rondje door het huis hebben ze nog wel trek in soep. De Nederlandse boodschappen worden uitgepakt, heerlijk weer verse kaas, drop en koffie !
Thea maakt prachtige beelden en verrast ons met de belofte om als we weer terug zijn in Nederland een tuinbeeld voor ons te maken en Mandy heeft een mooie kaart bij zich met het schilderij wat ze onlangs maakte en zo mooi in onze slaapkamer in NL zou passen. In het najaar komt hij er te hangen.

Daarna vertrekken ze al snel richting bed. In NL is het tenslotte al over vieren 's nachts.

Dinsdag doen we het eerst rustig aan. We gaan met z'n viertjes een kijkje nemen in St. Johns Towncenter. Omdat we zonder echt doel rondlopen besluiten we na een bezoekje aan de DSW, een grote schoenen zaak waar design zaken voor een leuke prijs worden aangeboden nog even langs Joann, de zaak voor knutselaars richting de outlet in St. Augustine te rijden. Hier lunchen we. Uiteindelijk gaat alleen Thea met een shirt naar huis en wordt Wim de eigenaar van een nieuw vakantiepetje.
's Avonds blijkt het een goede zet om een pan spaghetti op tafel te zetten, de gasten merken dat de vermoeidheid zijn tol gaat eisen.

Woensdagmorgen gaan we eerst een kijkje nemen op het strand van Atlantic Beach. De zon schijnt lekker en  na een paar koude wintermaanden is het voor onze gasten heerlijk vertoeven op het strand.
Via de State Hwy 203 (Ponte Vedra Blvd) rijden we de A1A af richting St. Augustine. Onderweg worden vooral langs het eerste gedeelte bij Sawgrass de immense huizen bekeken. Blijft elke keer leuk om deze mooie huizen langs het strand te bekijken.
In St. Augustine gaan we eerst lunchen bij The Floridian, een wat alternatief restaurant. Ik vond de fried green tomato bruschetta weer heerlijk, de gasten waren jammer genoeg iets minder blij met hun keuze, te pittig.
Daarna dwalen we door de straten. Vorig jaar moesten we mede door het te warme weer aan het eind van de straat voor Mandy de auto gaan halen nu is ook zij in staat om het stadje door te wandelen.
We vermaken ons met de gedateerde kleding van een bruid en haar gevolg.

Thuis gaan we Marcel en Kevin ophalen die natuurlijk gewoon aan het werk en naar school zijn geweest en gaan we eten bij Poes Tavern, altijd een goede keuze.

Donderdagmorgen vertrekken Thea al Wim al vroeg, ze gaan alvorens ze zaterdag naar het gehuurde huis in Orlando gaan naar de Keys. In een rit willen ze doorrijden naar het reeds geboekte hotel
Mandy en ik houden ons vandaag echt rustig, vermaken ons met de Ipad, kletsen nu echt live bij en doen
's middags boodschappen bij de Target.

Vrijdagmorgen begint voor Marcel de eerste conference call al voor zes uur, door het gepraat ben ik vroeg wakker. Het fijne is dat Mandy hier net als vorig jaar weer zoveel beter slaapt dan thuis, aan haar bed van thuis kan het niet liggen dus zal het wel de andere omgeving zijn.
In de loop van de ochtend nemen we samen de pont bij Mayport. Afgelopen week waren er protesten tegen het opheffen van de pont. Het zou zo zonde zijn als deze leuke verbinding zou verdwijnen.
We slaan de weg in naar Ft. George Island.

Een van de huizen die hier zo normaal zijn. Ja hier woont gewoon iemand. Op de terugweg stond de auto weer voor de deur.

In de boekhandel zag ik onlangs het leuke boek Backroads of Florida liggen wat ik voor een leuk prijsje op de kop wist te tikken via Amazon. In dit boek werd in de route over Amelia Island gesproken over de Ribault Club. Deze club gebouwd als een resort in 1928 was bedoelt voor rijke families uit het noorden die kwamen om te golven, jagen en incognito te feesten.
Nergens zag ik eerder in een reisgids dat deze club te bezoeken was.

Een oudere vrijwilliger stond ons bij binnenkomst vriendelijk te woord en vertelde iets over de historie van het gebouw waarna we binnen rond mochten kijken.
Tegenwoordig kan het gebouw,wat niet echt ingericht is, afgehuurd worden voor feesten en partijen. Een cateraar verzorgt het eten, als bezoeker is er nu niets te krijgen. Het is in handen van de National Park Services en gratis te bezoeken.

Via een onverharde weg wat voor de Jeep geen enkel probleem is hobbelen we naar Kingsley Plantage waar we ook rondkijken. Ik ben hier vorig jaar ook al geweest en nu er geen festival plaats vindt is het misschien nog wel leuker om rond te lopen op deze prachtig gelegen plek.
Bij de Sanddollar welk restaurant naast de pont gevestigd is lunchen we, de verse krab soep is hier echt een aanrader. Ik snap de lagere waardering op Yelp niet zo goed.
Elke keer als we richting Fernandina Beach rijden zien we bij Huguenot Memorial Park auto's op het strand staan. Het lijkt Mandy wel leuk om een keer met de auto het strand op te gaan dus goede rede om dit keer eens op onderzoek uit te gaan hoe we daar kunnen komen.
Nadat we drie dollar entree voor het park hebben betaald rijden we al snel het strand op. Van te voren probeer ik even hoe ik de auto in de 4-wheel stand krijg, normaal rijd Marcel tijdens dit soort avontuurlijker ritjes :). Het lukt me dus rijden we het strand op naar de vloedlijn. Omdat het flink waait stuiven er grote hoeveelheden zand over het strand wat echt een leuk gezicht is.
Als het naar mijn idee echt te mul gaat worden besluiten we te keren. De auto in de lage gearing krijgen lukt me namelijk niet, en om nu als twee vrouwen het risico te nemen om vast te komen zitten in het zand zodat we om mannelijke hulp moeten gaan vragen gaat me iets te ver. Thuis maar eens een lesje nemen.

Onlangs dat het niet zo blijkt uit de foto's was het echt heerlijk weer vandaag, een graadje of 32 vergezeld door een heerlijk windje.

Diegene die hier geweest zijn zullen hem zeker herkennen: de altijd vrolijke medewerker van de pont bij Mayport. Natuurlijk mocht ik een foto van hem maken.

Thuis gekomen bleek de auto flink onder het zand en zoute water te zitten. Marcel was zo lief om hem even af te spoelen.

Car

Zwevende bankpas

We dachten het bij ons vertrek goed geregeld te hebben. In overleg met de bank hebben we mijn pa gemachtigd op onze rekeningen en er voor gezorgd dat hij bankpassen in ontvangst mag nemen.
Al hoewel de Rabobank dus op de hoogte is van de situatie maakt een  nieuwe pas toch eerst een wereldreis van weken al vorens hij door mijn pa opgehaald kan worden, onderscheppen van een pas is nl met het Rabosysteem niet meer mogelijk.
En zo werd vorige week een nieuwe pas door TPG Post aangeboden op het adres van mijn ouders, mijn moeder legde de situatie uit en moest vertellen dat mijn pa op dat moment niet thuis was.
's Avonds kwam de goede man volgens het protocol terug, mijn pa die met zijn machtiging klaar stond bleek echter volgens de postbode niet MIJ te zijn waardoor hij de pas niet in ontvangst mocht nemen.
De pas wordt teruggezonden naar het postkantoor waar hij vervolgens drie weken blijft liggen, in deze tijd kan ik hem zelf op komen halen. Beetje lastig.....
Mijn pa is naar het postkantoor gegaan en heeft daar het verzoek ingediend om de pas zo spoedig mogelijk naar het kantoor van de Rabo in onze voormalige woonplaats te sturen zodat hij hem daar met zijn machtiging op kan halen. Officieel mogen ze hier volgens de Rabo niet aan meewerken, iedereen kan tenslotte wel vertellen dat zijn dochter in het buitenland zit.
En zo kan het dus gebeuren dat als wij over vier weken in Nederland zijn het pasje net weer aan het zweven is en we alsnog gebruik kunnen maken van de diensten van TPG post, dit keer om het pasje naar de VS te sturen.
De Rabo heb ik ondertussen van de omweg situatie op de hoogte gebracht, we zullen toch niet de enige Nederlandse klanten zijn die een tijdje in het buitenland verblijven ? Hoe moeilijk zal het in deze geautomatiseerde leefwereld zijn om een code aan het systeem toe te voegen : stuur passen rechtstreeks naar het kantoor zodat ze daar door een gemachtigde persoonlijk opgehaald kunnen worden ?

Car

Wat ons betreft kan de visite komen

Wat ons betreft kan de visite komen. Badkamers zijn gesopt, bedden liggen opgemaakt te wachten.
Ze komen, omdat ze er voor gekozen hebben om rechtstreeks via Orlando Sanford te vliegen, maandagavond aan en mogen dan nog de 2 1/2 uur durende autorit maken. Weet uit eigen ervaring dat je dan flink moe ben dus hoop ik maar dat ze onderweg nog wat kunnen slapen zodat vooral Mandy het niet de eerste dagen moet bekopen.
De administratie is weer netjes opgeruimd en alle gegevens voor zowel de VS als Nederlandse aangifte's zijn verzonden.
In Nederland draaien we voor een aangifte onze hand niet om, hier komen er toch termen langs dat je je afvraagt waarom wil je dit nu van me weten en wat wordt hier nu mee bedoelt? Gelukkig kunnen we terugvallen op advies.
Afgelopen week vooral druk geweest met het invullen en bij elkaar zoeken van alle bijlages voor de verklaring verhuisgoederen die naar de douane moet worden gestuurd. Donderdagavond hebben we het hele pakket, het waren maar 72 pagina's want ze willen echt alles van je weten bij Quintus afgeleverd.
Hij vloog zaterdag naar Nederland en is zo lief om het pakket aangetekend te verzenden, weten we in ieder geval zeker dat het aankomt.
Op het verzenden van post is geen pijl te trekken, de ene keer is het er binnen 10 dagen een andere keer weken later of blijkt het zelfs nooit aan te komen. Aan alle verplichtte figuren is voorlopig weer even voldaan wat mij tijd geeft om van de komende twee weken te gaan genieten. Hopelijk valt het met het weer een beetje mee want de voorspellingen zijn dat na een hele lange periode van droogte er nu eindelijk wat regen gaat vallen. Voor de natuur hier niet verkeerd maar laat onze visite daar nu net niet voor komen.

Car

Informatie inwinnen

Zomaar een plaatje genomen tijdens een wandeling op een door de weekse dag. 

Na het beëindigen van de Engelse klas komen we wekelijks met vier vrouwen bij elkaar, de ene keer voor Nederlandse appeltaart en vorige week maandag voor een Zuid-Koreaanse lunch. Elke keer is het erg gezellig en ook heel informatief om de verschillen in culturen te ondervinden. Ik krijg de dames echter niet zover om gezamenlijk buiten activiteiten te ondernemen. Van buiten zijn krijg je nl een kleurtje en dat blijkt not done te zijn in hun Aziatische cultuur. Boeren en arme mensen werken buiten en die hebben een kleur.

Raar gevoel hoor dat de elfstedenkoorts in Nederland aan het toenemen is. Op internet lees je berichten van Nederlanders in de verre die het zekere voor het onzekere nemen en eind van de week terugvliegen. Ik kan me er als je een echte schaatsfan ben wat bij voorstellen.
Niet dat we nu direct zelf de behoefte voelen om naar het noorden af te reizen, verder dan een baantje schaatsen in Midden Delfland of de Rotte kwam ik niet, het voelt echter wel vreemd om tijdens dit soort evenementen op zo'n afstand te zitten.
Hier lijkt de winter echt alweer voorbij, precies drie dagen (toen zus hier was in Orlando) was een dikke trui en jas erg welkom daarna konden ze weer de kast in. De eerste bloesem zien we al verschijnen, dagelijks een graad of 22 was de afgelopen week heel gewoon.

Marcel zijn zakelijke reis naar Argentinië en Brazilië is ondanks het reeds geboekte ticket afgeblazen.
Tot 1 juli wordt er niet meer gereisd wat betekent dat Marcel lekker in zijn eigen bed kan slapen en ik hier niet meer met Kevin alleen zal zijn. Kunnen we mooi nog wat weekenden plannen. Elk nadeel heeft zijn voordeel.
Gelukkig kan Mandy ook met Marcel goed door een deur want zij had speciaal met de periode dat hij afwezig was rekening gehouden om deze kant op te komen.

Afgelopen week zijn we begonnen met het inwinnen van informatie omtrent de terugkeer naar Nederland. Blijkt toch ook weer heel heel project te zijn wat valt onder de categorie: zoek het zelf maar uit.
Offerte's voor het vervoer en de invoer van de auto's zijn aangevraagd. We zijn te weten gekomen dat bij gebruikmaking van roll on roll off er werkelijk niets in de auto's vervoerd mag worden. Maken we gebruik van 1 of  2 containers om de auto's en motoren te verschepen dan mogen we ze volstoppen met huisraad. Nu zal er niet veel mee gaan maar er blijken toch wat spullen te zijn waarvan we zeggen zonde als dat hier op de vuilnisbelt beland.
Ik heb een proefballon opgegooid door een tweetal schilderijen op craiglist te plaatsen. Reactie's kwamen al snel binnen maar na een dag kan ik nu al bijna met zekerheid zeggen dat het allemaal scam mailtjes waren. Mensen bleken toevallig net geen tijd te hebben om de spullen op te halen maar konden wel een vervoerder inschakelen in de hoop om ons cheque's te laten innen waarvan je denkt dat ze certified zijn maar achteraf ongeldig blijken. Prachtige verhalen over auto's die net in elkaar zijn gereden waardoor de koop niet door kan gaan met direct even een link hoe ook wij snel door thuiswerk aan geld kunnen komen.
Gelukkig zijn we niet geheel blond en niet ingegaan op het afgeven van adres en bankgegevens. Ben dus bang dat craiglist (de Amerikaanse marktplaats maar dan lang niet zo mooi) niet de juiste weg is om hier iets te verkopen.
Er zal dus nagedacht moeten worden hoe we van de spullen afkomen zonder alles direct bij de vuilnisbak te zetten.
Een garage verkoop die je vaak ziet is in onze wijk niet geoorloofd. Twee keer per jaar is er een vastgestelde salesdag maar die vindt alleen in het voorjaar en najaar plaats.
Winkels die goederen verkopen t.b.v. het goede doel zoals een hospice zijn volop aanwezig en komen alle spullen graag gratis ophalen. Uiteindelijk komt het dus altijd op zijn pootjes terecht.
Mocht er heel toevallig hier iemand meelezen die voornemens is een huis in te gaan richten in Florida, neem contact op wie weet wat we voor elkaar kunnen betekenen.
De inventarislijst is gemaakt zodat de aanvraag bij de douane i.v.m. het meenemen van verhuisgoederen kan worden ingediend.
In de VS behaalde rijbewijzen zijn nog 6 maanden in Nederland geldig maar vooral voor Kevin is het van belang dat hij snel met het Nederlandse verkeer om leert gaan. Verschillende website's en de informatiedame van NL gemeente wezen ons erop dat je pas 184 dagen nadat je ben ingeschreven in de GBA een rijbewijs in Nederland aan kan vragen. Enig zoekwerk op internet leerde me echter dat deze regelgeving in 2010 is aangepast en deze regel vervalt als je korter dan 4 jaar ben weggeweest.
Wordt vast nog vervolgd.

Car