Shoppen, shoppen, shoppen

Na het weekend is het warme weer omgeslagen in veelal bewolking. Gelukkig valt het met de voorspelde regen heel erg mee, een mooie rede om te shoppen en Mandy te laten verbazen over de grootte van de winkels hier. Naast de karretjes staan bij de ingang van elke grote supermarkt ook de elektrische scootmobielen gereed. Gelukkig heeft Man er ver weg van huis geen moeite mee om van deze vervoermiddelen gebruik te maken, het slenteren word hiermee voorkomen en het scheelt hierdoor heel veel energie.
De afgelopen maanden zagen we regelmatig mensen met stapels coupons rondlopen, af en toe zelfs keurig geordend in een ordner. Bij de Publix vind je voor de schappen hier en daar bakjes waar coupons inzitten en nu hebben we ontdekt dat bij de zondagkrant als bijlage stapels folders met coupons zijn bijgevoegd. Vanaf volgende week ligt de zondagkrant dan ook automatisch op onze oprit waar hij verpakt in plastic word neergegooid.
Hele website's worden er over couponering bijgehouden.
Het begint onderhand een sport te worden om de juiste bonnen te vinden en je blijkt een dief van eigen portemonnee te zijn als je ze niet gebruikt. Zo hadden we vandaag bij een hobby zaak een korting van 65% te  pakken door alleen maar een tweetal bonnen te overhandigen die uit de krant en van het internet waren geplukt. Vaak blijkt de bon dan ook nog niet voor een artikel te gelden maar gaat van elk artikel de korting af.

De story autoverzekering was ook nog niet ten einde.
Van de bij de AAA afgesloten verzekering ontvingen we de dag na ontvangst van de polis een brief met het verzoek om $800 dollar extra per half jaar te gaan betalen omdat we korter dan drie jaar in het bezit zijn van Florida rijbewijzen. Het voordeel was omgezet in een nadeel.
M. is op de valreep de polis gaan annuleren en wederom naar de "snelle medewerker" van het verzekeringskantoor toegegaan. Hier bleek de oplossing te zijn om een nieuwe polis bij onze huidige verzekeraar af te sluiten en de oude polis te laten vervallen. Vreemde constructie maar hij werkte.
Van de medewerkster van de AAA, die Marcel al verteld had zo'n leuke click met mij gehad te hebben en het allemaal heel erg vervelend vond maar niets voor ons kon betekenen, ontvingen we voorzien van haar priveadres een persoonlijk Sorry kaartje.
Het lijkt wel of we de eerste "expats"  in Jax zijn die bij de AAA een autoverzekering af wilde sluiten.

Het registreren voor het nieuwe school semester heeft dinsdag op woensdagnacht net na twaalven plaatsgevonden. K. had de afgelopen week uitgezocht welke vakken hij graag in het nieuwe semester wat na de zomervakantie begint, wilde volgen. Om het wat interessanter voor hem te maken wil hij graag major vakken kiezen die veelal in het derde jaar gegeven worden. Hiervoor had hij echter toestemming nodig van de leraren.  Een paar leuke gesprekken met leraren die snapte dat de basisvakken voor een Europese student niet interessant zijn  leverde hem de benodigde briefjes op zodat hij mocht registreren.
Vanaf zondag mochten de vierde jaars studenten registreren waarna maandag de derde jaars aan de beurt waren. Met argusogen werd de website in de gaten gehouden hoeveel plekken er nog beschikbaar waren. Even was er stress want bij enkele vakken stond 17/18 vermeld. Dit bleek echter niet te betekenen dat er reeds 17 van de 18 plekken vergeven waren maar gelukkig bleken er juist nog 17 plaatsen beschikbaar te zijn.
Tot groot plezier lukte het direct na middernacht om het gewilde rooster vast te leggen. Ook heeft hij geregistreerd voor een Engelse zomerklas die afgerond moet zijn voordat bepaalde vakken gevolgd mogen worden. Zo kan direct de grote schoolvrije periode van begin mei tot eind augustus naast vakantie en extra vrije tijd zinvol opgevuld worden.

Car

Mandy's eerste dagen in Jax

Mede door de aanwezigheid van Mandy zijn we terug in Jax direct weer in de vakantiemodus.

Al weken liep ik te zoeken naar een gezellig goed zittend en ook nog betaalbaar tuinset voor in de porche. Vrijdag zijn we een rondje beach gaan rijden, bij Atlantic Beach zijn we een kijkje op het strand gaan nemen en hebben we wat rond gelopen. Bij Home Goods, een winkel met een snel wisselend assortiment, liepen we tegen een niet al te grote houten tuintafel op en twee stoelen. De andere vestiging in Jax bleek er ook nog twee te hebben staan en die konden gereserveerd worden. Later op de dag zijn we naar zuidelijk Jax gereden om ze daar op te halen.

De bananenplant is gekapt en nu is goed te zien dat er verschillende groene kikkers hier huisvesting hebben gevonden.

De schilpadden in de vijver achter het huis komen steeds dichterbij

Er is al flink geshopt in St John's Town Center. Het thuisfront word via skype op de hoogte gehouden.

Natuurlijk moet het fenomeen Golden Corral geshowd worden. Het blijft bijzonder om te zien hoe mensen zich voor een bedrag van 8 euro vol kunnen stouwen

De temperatuur is weer flink opgelopen en loopt al tegen de 30 graden. Zondag zijn we met open Jeep langs de kustweg A1A naar St. Augustine gereden. Het waaide flink maar dat was heerlijk. Onderweg zijn we even het strand opgegaan.

Car

Na ruim 7 maanden even op en neer naar Nederland

Het was stil op ons blog, niet omdat we niets te vertellen hadden maar eenvoudigweg omdat er geen tijd was om te schrijven.
Nu hoog in de lucht, al weer boven Amerikaans grondgebied, zal ik proberen om weer even bij te bloggen.
Afgelopen week was het springbreak, de traditionele voorjaarsvakantie week waarin veel Amerikaanse jongeren compleet uit hun dak gaan. Voor ons was het tijd om na ruim 7 maanden weer even een bezoek aan familie en vrienden in Nederland te brengen.
Zaterdagmiddag zijn we naar Jax airport gereden, de drie koffers en handbagage paste net in de jeep.
Bij een valetparking bedrijf net voor de airport zetten we de auto neer, de medewerker brengt ons direct naar de vertrekhal. De auto blijft voor het bedrijf achter met de sleutel nog in de deur. Volgens de man geen probleem, hij is tenslotte zo terug. We vertrouwen er maar op.
De vlucht verloopt voorspoedig en om zeven uur zondagmorgen landen we op Schiphol waar we de huurauto ophalen.
Kort voor ons vertrek ben ik door een mede expatblogster Natasja (Washington) geïnformeerd over het feit dat we nu woonachtig in de VS btw vrij mogen shoppen in Nederland.
Omdat Marcel op dat moment denkt dat hij ook van de auto de btw terug kan krijgen (later begrijpen we dat deze vlieger niet op gaat omdat de auto niet uitgevoerd word), laat hij zijn Florida rijbewijs zien.
Voor de medewerker van het verhuur bedrijf is dit aanleiding om een Ford Mondeo met Duits kenteken ter beschikking te stellen. De rest van de week zijn we dus toeristen in eigen land.
De A4 blijkt in de tussentijd opgeleverd te zijn, en zo vroeg op de zondagmorgen rijden we super snel naar huis.
Daar treffen we een gezellig warm gestookt huis wat vol staat met tulpen, er is zelfs een voorjaarsplant als welkom voor de deur gezet. De koelkast is gevuld (heerlijk oude kaas !) en de zakken drop liggen op tafel. Het voelt direct erg goed om weer thuis te zijn en vanuit de keuken naar de net gesnoeide en opgeruimde tuin te kunnen kijken.
Kevin en ik duiken een paar uur ons bed in. In de loop van de middag komt Jaap langs om zijn Apple aanwinsten op te halen. Als hij weg is gaan we naar pa en ma waar de rest van de naaste familie ook al aanwezig is. Gezellig drinken we koffie met zelfgemaakte appeltaart. In de loop van de middag merk ik dat mijn voet rood en dik aan het worden is, een tijdens de vlucht met een blarenpleister afgeplakte blaar is aan het rommelen.
's Avonds genieten we van ma's soep, kip met rijst salade en pa's sate.
Dood moe gaan we niet al te laat naar huis.

Maandag is Marcel al weer vroeg op pad, de Nissan moet ivm een terugroepactie terug naar de garage.
Als hij thuis komt gaan we eerst bij ons buuf gedag zeggen, het voelt erg vreemd dat de schuur en tuin van onze buurtjes helemaal klaar is en de buurman er niet meer rond zal lopen.
Om elf uur rijden we naar het centrum van Rotterdam waar Kevin af heeft gesproken om Lara te ontmoeten. Wij duiken de koopgoot in, waar het shoppen begint.  Het valt ons op dat het centrum van Rotterdam vol met kauwgom ligt. Om 12 uur belanden we bij Setpoint waar M. een afspraak heeft met Jenny die hem na een bak kofie en even bijpraten weer goed weet te helpen, met drie kostuums en negen overhemden verlaten we enige uren later weer de zaak.
We scoren een Brammetje op het Binnenwegplein en racen weer terug naar huis om daar de eerste hoek van de keuken van tasjes te voorzien.
's Avonds eten we de eerste hachee met rode kool van dit jaar bij Ruud & Monique (de W) en praten we daar gezellig bij.

Dinsdagmorgen zitten we alle drie alweer om acht op op de stoel van de tandarts, zal je altijd zien nooit een gaatje dit keer mag M. later in de week nog een keer terug komen.
Hierna door naar het Reinier de Graaf Gasthuis in Delft voor mijn jaarlijkse APK controle, de pletmachine en echo staan weer op het programma. Voor die laatste moet ik ondanks dat hij door de oncoloog is voorgeschreven zoals elk jaar weer even strijden en hierdoor vergeet ik helemaal te vragen of de uitslag goed is. Ik maak me er niet zo druk om want mijn voorgevoel wat ook later die week bevestigd word is goed.
We rijden naar Bergschenhoek waar we in het dorp een heerlijke paasstol, twee kilo ingesealse kaas om mee naar de VS te nemen, haringen en verse witte broodjes scoren.
Bij Mandy thuis staat de tafel al gedekt en lunchen we. Mijn voet is sinds de aankomst alleen maar dikker geworden, ik ben blij dat ik mijn Uggs bij me heb want in normale schoenen past hij niet meer.
De buuf van Mandy ziet mijn voet en adviseerd om er toch maar mee langs de dokter te gaan. Zelf denk ik dat het wondroos is, zij geeft aan dat het ook trombose kan zijn en dan zou vliegen volgende week wel eens een probleem kunnen worden.
De geplande kappersafspraak bel ik noodgedwongen af en we rijden terug naar huis om daar de huisarts te bezoeken. Die stelt vast dat het wondroos is en geeft een penicilline kuur mee. Om trombose uit te sluiten moet ik ook nog even gaan bloedprikken.
Vervolgens gaan we weer naar de andere zijde van Rotterdam naar mijn zus en zwager waar de pan Kip Duizenberg al staat te wachten. Als we later naar huis rijden besluiten we ook nog even bij Moon en Ruud gedag te gaan zeggen. Je kan wel zeggen dat de tijd optimaal word benut.

Woensdag rijd Marcel naar Nieuwegein om daar een erg gezellig sociaal dagje door te brengen met zijn Nederlandse collega's. Tussen neus en lippen door krijgt hij het cadeau voor zijn 10 jarige jubileum, wat enige maanden geleden heeft plaatsgevonden, een mooi horloge in zijn handen gedrukt.
Ik klep als vanouds uren bij met Ineke en voordat ik het weet is het half vier en moet ik rennen om nog op tijd bloed te laten prikken.
Samen gaan we 's avonds naar Sam en Ria waar we verrast worden met de tweede pan hachee met rode kool deze week. Ook deze pan is weer voortreffelijk en hier proef je ook weer dat er aandacht en geduld in de pan zit. Onder het genot van een wijntje want vanavond kunnen we lopend naar huis praten we gezellig bij en zelfs Kevin die heel de week alleen op pad is voegt zich later op de avond nog even bij ons.

Donderdag mogen we voor de uitslag en bespreking van medicijnen nog even langs het ziekenhuis. Hier krijg ik inderdaad te horen dat alles goed is en in overleg met de dokter besluit ik dat ik de September controle over ga slaan en niet het hele circus in de VS op ga starten. Vanwege keuze's die ik in het verleden heb gemaakt om te stoppen met de zoladex moet ik nog officieel nog 14 maanden tamoxifen slikken en kan ik de  laatste strip volgend jaar in Jax in zee gooien. Hierna kan ik stoppen met de medicatie en word het weer spannend of de borstkanker ook zonder de tamoxifen niet meer terugkomt.
De meegenomen routeplanner blijkt niet goed meer te werken, de batterij doet waarschijnlijk door het lange niet gebruiken raar. Hierdoor rijden we kris kras door Den Haag op zoek naar het adres van de belastingadviseur die dit jaar zal helpen met de gecombineerde Nederlandse/VS aangifte. Normaal vullen we hem altijd zelf in en helpen ook nog een paar andere mensen om ons heen, dit jaar is het echter allemaal iets ingewikkelder.
Een bezoek aan een benzinepomp en politiebureau brengt geen uitkomst. Uiteindelijk helpt een onbeveiligde wifi verbinding ons om de juiste route te vinden en komen we ruim over de afgesproken tijd op onze afspraak aan.
's Avonds rijden we naar Alpen aan de Rijn waar het eten alweer klaar staat bij Ed, Muriel & Pepijn.

Vrijdagmorgen heeft M. eerst zijn tweede tandarts zitting, vervolgens gaan we koffie drinken bij pa en ma.
Om een uur staat de lunch bij Petra en Richard klaar en kunnen we kleine Tristan bewonderen die in oktober is geboren.
In de file rijden we eind van de middag terug naar huis om K. op te halen om vervolgens weer in de randstad optocht naar Moon en Ruud te rijden. Hier zijn ook Ellen en Lulu en Von aanwezig die een weekje uit Spanje is overgekomen. Later komen Ron & Yvon ook binnen en eten we gezamenlijk linzensoep en diverse lekkere buffetgerechten. Wederom een gezellige avond.
Op de terugweg zetten we Kevin en Lara in Rotterdam af, die gaan met Britt nog een nachtje stappen en rijden we vervolgens in een alcoholcontrole bij het Sparta stadion. Gelukkig heeft Marcel het bij een whiskey gehouden en mogen we met onze auto met Duits kenteken direct weer doorrijden. Vreemd, papieren zijn verder niet nodig.

Ik begin oververmoeid te raken en als slagroom op de taart slaap ik die nacht ook nog eens niet.
Gelukkig hebben we zaterdag bewust niets afgesproken en bezoeken we de Albert Heyn (wat een smalle paden en een gestreste mensen voor de kassa), 23 kilo boodschappen is de buit die mee terug mag naar de VS. Nu komt de premier status van M. waardoor hij een extra koffer mag vervoeren goed uit. Bij Bram scoren we een kroket die we rustig op een bankje opeten in het voor ons zo vertrouwde winkelcentrum.
De koffers worden ingepakt en 's avonds halen we wat bij de patatzaak. Na zoveel maanden is zelfs een fricandel speciaal een delicatesse.
's Avonds beppen we even live bij met John en Els.

Zondagmorgen gaat voor Marcel en Kevin alweer vroeg de wekker, met de huurauto rijden ze samen naar Schiphol om om elf uur Nederlandse bodem alweer te verlaten.
Ik slaap eens even uit en rij vervolgens samen met Elia naar Moon & Ruud zodat we gezamenlijk naar Austerlitz kunnen rijden waar Mandy vandaag haar 50ste verjaardag mag vieren.
Een hele geslaagde middag volgt, Mandy loopt glunderend rond. Ik tref daar weer mijn zus, zwager en kids en verschillende vriendinnen waarmee even live bijgekletst kan worden.
's Avonds duik ik tijdig mijn bed in.

Maandagmorgen rij ik naar Brielle wat ik maanden geleden al heb afgesproken met Ellen. Zoals gepland even een dagje voor mezelf, heerlijk onderuit op de behandeltafel van Ellen die er alle tijd voor neemt. Dank El, het was heerlijk.
Ook hier weer gezellig bijkletsen, samen op de fiets den Briel in en 's avonds heerlijk vis gegeten samen met Simon en Lulu. Om negen uur neem ik daar afscheid en rij naar huis om daar mijn spullen in de auto te laden. Na 28 jaar ga ik weer een paar dagen bij mijn ouders slapen.

Dinsdag is de verjaardag van mijn ma, 75 jaren jong is ze geworden. Met mijn vader ga ik 's morgens gebak halen op de Hesseplaats en verder verloopt de dag met koffie drinken en beppen met mijn oom en tante die in de loop van de middag komen. Als verrassing voor haar oude tante komt Elia ook nog even feliciteren.
In de loop van de middag bel ik toch nog maar even de huisarts voor de uitslag van de gemeten bloedwaarde, daar krijg ik te horen dat die veel te hoog is. Hij wil me morgenochtend vroeg op het spreekuur zien om trombose nogmaals uit te sluiten.
Marcel krijgt in de VS te horen dat de autoverzekeraar, ruim een week na het accepteren van de quote, een toeslag wil gaan berekenen van 800 dollar per half jaar i.v.m. het korter dan drie jaar in het bezit hebben van de Florida rijbewijzen. Hij regelt dat de verzekering word geroyeerd, binnen 14 dagen zou de reeds betaalde premie moeten zijn teruggestort.. De premie zou nu nog hoger worden dan de huidige verzekering dus word er maar weer gebeld met het verzekeringskantoor wat ook zo snel als dikke..... is. We hebben echter weinig keus want vanaf zondag zijn de auto's niet meer verzekerd.
We blijven dit soort praktijken hier maar niet snappen.

Woensdagmorgen dus niet uitslapen zoals gehoopt maar weer in optocht naar de andere zijde van de stad om vroeg op het spreekuur van de huisarts te verschijnen. Hij stuurt me door naar het Vlietland Ziekenhuis om nog even een echo van mijn been te maken. Hij wil geen enkel risico op een longembolie lopen.
Dat verloopt allemaal voorspoedig en ik krijg te horen dat het toch echt wondroos moet zijn, trombose word uitgesloten.
Netjes op tijd zit ik om elf uur bij de kapper waar Ineke nog even langs komt om een nieuw bankpasje voor haar dochter die in Texas studeerd af te geven. Kan ik mooi in de VS op de post doen.
Via de Plusmarkt waar ik nog even vers brood en lekker beleg haal naar huis waar ik met Mechi samen lunch. Samen werken we even het huis van boven naar beneden door zodat het weer gereed is voor de volgende keer. John komt ook nog even gedag zeggen en om half zes zet ik Mechi buiten, gooi de laatste spullen in de auto en race de straat uit. Pa en Ma zitten al klaar met het avondeten.
Bij Wim en Mirjam geef ik mijn autosleutels weer af en dan is het na nog een paar uur op de bank bij pa en ma tijd om naar bed te gaan.

Om half zes gaat donderdagmorgen de wekker, via het huis van Mandy rijd Pa ons naar Schiphol waar we netjes op tijd worden afgeleverd. Mandy plant ik in de vertrek hal neer om zelf naar de tax refund balie op zoek te gaan.
Voor dat we het weten zitten we als eerste in het vliegtuig, de medewerkster van de incheckbalie heeft de middelste van drie stoelen geblokkeerd zodat we over wat extra ruimte beschikken tijdens de vlucht. Ruim acht uur later landen we op Washington. Mandy heeft een invalide status gekregen, hierdoor word ze in Washington in een rolstoel gepland en door een aardige heer worden we langs alle rijen geloodst en met onze koffers geholpen. Scheelt haar zeker een uur op haar benen staan. Ik hobbel er dankbaar achteraan. Bij de douane krijg ik nog even een grote mond van de medewerker als ik namens Mandy die nog steeds in de rolstoel zit antwoord geef, had ik dit echter niet gedaan dan had de goede man mijn zorgvuldig ingevulde I94 verscheurd. Elke keer valt het weer op hoe intimiderend de medewerkers op Washington airport zich voordoen.
Het eerste gedeelte van de vlucht is boven verwachting goed verlopen, Mandy heeft met pijnstillers de pijn onder controle weten te houden.
Het laatste traject naar Jax word weer afgelegd met een erg klein en laag vliegtuig. Mandy krijgt door de onconfortabele zit last van haar rug maar gelukkig weten we de reis met wat praten als afleiding goed door te komen.
Op de airport staan de heren al met twee auto's te wachten. Marcel rijd Mandy zoals maanden geleden al beloofd met wapperende haren in de Thunderbird naar ons huis ik mag met Kevin mee in de Jeep.
Geheel tegen de verwachting is het toch nog gelukt, Mandy is in Jacksonville !

Cat

Autoverzekering en lancering Ipad

Vrijdagmorgen ben ik tijdig naar de AAA gereden,  dit is de Amerikaanse zuster organisatie van de ANWB. Aangezien we nu meerdere maanden in de VS in het bezit zijn van een autoverzekering had ik uitgevogeld dat het verstandig was om over te stappen naar een reguliere verzekeringsmaatschappij. Een premieverlaging, onder gelijke voorwaarden van 20% moest door even te gaan shoppen mogelijk zijn.
De verzekeringsagent,die ons enige maanden geleden zo goed geholpen had, had belooft om tijdig voor de vervaldatum met nieuwe quote 's te komen. Ondanks herhaaldelijk emailen, bellen en zelfs een keer onaangekondigd het kantoor inlopen waar ik hem verteld heb dat ik er niets van snap waarom hij maar niet reageert was hij vrijdagmorgen nog steeds zijn belofte niet nagekomen.
Om 10 uur 's morgens was per premie vervaldatum bij de AAA een nieuwe autoverzekering afgesloten. Ook weer opgelost dacht ik op dit moment, in een later blog word deze story vervolgd.
Op weg naar huis, het was toen half elf ben ik langs de Apple store gereden waar om vijf uur de verkoop zou beginnen van de Ipad2. Daar had zich al een rij gevormd van netjes op stoelen zittende mensen.  Met deze wetenschap ben ik naar huis gereden.
Marcel is in de loop van de middag alsnog met een boek in de rij gaan staan en wij hebben ons later bij hem gevoegd. Het zonnetje scheen lekker en de sfeer was zelfs leuk in de rij. Geen mensen die bang waren hun plekje kwijt te raken, wilde je even weg dan ging je een wandeling maken en de buurman paste wel op je plek. Water werd uitgedeeld door de Apple Store en zelfs de Kentucky kwam langs met verpakte kip. Wij als Nederlanders bedankte hiervoor natuurlijk hartelijk want we gingen er niet van uit dat dit gratis uitgedeeld werd.

Thuis gekomen hebben we de koffers ingepakt waar de bestelde Uggs, kleding, computers en Ipad netjes een plekje en verhaal voor eigen gebruik kreeg.

Car

Daytona Bike Week 2011

Nu de temperaturen oplopen word ook de pestcontrol service weer actief. Een keer per drie maanden komen er onafhankelijk van elkaar twee verschillende wagens. De een besproeid het gras en de ander pakt alle planten aan om ongedierte te bestrijden. Zo moeten we zonder al teveel ongedierte de komende warme maanden door komen.

Marcel dacht een paar keer de vissen te voeren, niet echt handig want een paar Canadese ganzen denkt dat het voor hen bestemd is en komen nu direct als ze Marcel zien naar het huis toe rennen. Ze laten duidelijk horen dat ze aanwezig zijn en ook wel iets lusten.

K. is zaterdag met een Amerikaanse schoolbus die eenmaal binnen voor lange benen niet echt comfortabel blijkt te zijn naar Disney Orlando geweest.

Wij zijn naar Daytona gereden waar de Bike week 2011 deze gehele week plaats vindt. Onderweg zagen we de mooiste aanhangers volgeladen met motoren voorbijkomen. Hoe dichter we Daytona naderden hoe meer motorfietsen er onderweg waren, ze leken allemaal wel verschillend.

Nadat we op een buitenterrein een tijdje hadden rondgekeken zijn we naar Daytona Beach gereden waar we genoten hebben van de doorkomst van duizenden motoren door Main St. Je voelde dat het voor heel veel motorfanaten een belevenis moet zijn om door deze straat te kunnen rijden. Overal was muziek en de buitenkroegen waren overvol met prachtig uitgedoste mensen die gelokt werden door schaars geklede dames.

Van 13-16 oktober word het Biketoberfest gehouden, gaan we nog een keer kijken alleen dan met K. erbij.

Lekker ding, kies zelf maar welke van de twee

Een "fiets" met ballen

Met aanhanger

Car

Niets dan leuke dingen

Het is een rommeltje bij M. op kantoor. Per 1 maart moest een gedeelte van het pand opgeleverd worden aan de voormalige eigenaar. Gelukkig werkt thuis wel alles en is het heel relaxed om daar aan het werk te zijn. Kon direct de huis beheerder weer eens achter haar broek gezeten worden. Sinds dat we in het huis zijn getrokken zijn er door de overigens super aardige vrouw verschillende dingen beloofd die nu vier maanden later nog steeds niet opgelost zijn. De bomen die over het dak schuren zouden gesnoeid worden, de vriezer/koelkast zou gemaakt worden en er is toegezegd dat twee ooit witte papieren jaloezieën vervangen zullen worden voor hout. Verschillende keren hebben we gebeld dat we maar niets hoorde, ik ben langs het kantoor gegaan en kreeg zelfs netjes een stempel op mijn klachtenlijstje.
Een aantal weken geleden is er inderdaad na heel veel bellen een monteur voor de koelkast langs geweest die geconstateerd heeft dat de thermostaat vervangen moet worden, wij zouden nog horen. Je snapt het al we hoorde niets meer. Als je belt krijg je keurig netjes een bandje te horen met het verzoek om dit in te spreken.
Het is nu vier weken verder en wederom vraagt de beheerder zich af of het wel echt nodig is dat de thermostaat vervangen moet worden. De lamellen zouden onderweg moeten zijn......geen idee welke weg die af moeten leggen, en wat betreft de bomen vraagt ze zich opeens af of dat nu wel echt nodig is.
Vandaag is ze uitgenodigd om maar weer eens langs te komen, ze zou foto's komen maken voor de eigenaar... en jullie begrijpen het al...... niemand gezien.
In Nederland had ik allang de betaling achtergehouden of een hele grote mond opgezet. Hier proberen we iets voorzichtiger te zijn en iets minder de Nederlandse directe methode toe te passen.
Volgende maand krijgt ze de huur in de vorm van een cheque met het verzoek die niet eerder te innen voordat alles nu eens is opgelost.
Dat beloven maar vervolgens niets doen hebben er hier wel meer een handje van. We zijn er nog niet echt achter of dit nu de American Way is of dat we gewoon een paar mensen treffen die ja beloven maar vervolgens niets doen.

Ik ben de afgelopen dagen druk geweest met allerlei papieren boven water te krijgen. Voor de belastingaangifte die dit jaar toch iets uitgebreider is dan voorgaande jaren moeten er allerlei waarde's per "emigratie" datum opgehoest worden want de belastingdienst weet tenslotte niet zeker of we nog wel terug komen. Afgelopen week zijn er dan ook in de vroege ochtenduren heel wat telefoontjes richting Nederland gepleegd om pensioenswaarde's e.d. op te vragen. Super blij zijn we met www.belkaart.nl want ook al vertel je dat je vanuit de VS belt ook dan word je rustig een tijdje in de wacht gezet. Gelukkig hier wel ruimdenkende mensen die volop en snelle medewerking verlenen.

Over de telefoon valt ook nog wel iets leuks te vertellen, in het begin dachten we erg veel vrienden te hebben die ons nummer wisten te vinden in de VS. Het nummer blijkt echter van iemand te zijn waar heel veel mensen achteraan zitten. Dagelijks worden we dan ook door zijn aanmaners gebeld en regelmatig gebeurd dit in de vorm van een bandje. Ook word minimaal een keer per dag door funraising en allerlei commerciele  bedrijven gebeld, en ook dan niet in de vorm van een echt mens maar na het opnemen begint een bandje het verhaal op te dreunen. Dat er nog verkocht word met zo'n systeem is onvoorstelbaar. Telefoonspam ! Het nummer hebben we al af proberen te melden op het Do Not Call Register maar tot nu toe zonder succes.

Vandaag ben ik na maanden weer eens gaan tennissen. Ik had een tennisdate. Via via ben ik in contact gekomen met een Amerikaanse die ook niet zo competitief is ingesteld en gewoon af en toe wil spelen voor de lol. Het bleek een vrouw te zijn die jaren in Afrika heeft gewoond en via North Carolina sinds 1 1/2 jaar in Jax woont.
Er zijn hier drie mogelijkheden om te tennissen. Of de buurt heeft eigen tennisbanen (die van ons heeft alleen een zwembad), of je word lid van een commerciële club waar je een baan moet reserveren of maakt gebruik van de publieke tennisbanen die ook bij ons in de buurt blijken te liggen. Keurig door de gemeente onderhouden banen waar vrij gebruik van gemaakt kan worden.
Het was goed om weer eens te voelen dat er spieren in mijn lijf zitten. Aangezien er geen trappen in het huis zitten en er door het veelvuldige autogebruik veel minder gelopen word zit ik hier veel meer dan in NL.
Volgende week zelfde tijd, zelfde plek.

Naast dat ik afgelopen week twee ligstoelen bij de Biglots heb weten te scoren kwam daar vandaag een cadeautje voor M. bij, wat is er tenslotte handiger dan een man een nieuw BBQ speeltje te geven, kan hij lekker buiten kokkerellen. Eenmaal uitgepakt konden we nog een keer terug want er zat een deuk in de deksel.

Hij is vandaag lekker een tijdje bezig geweest met het in elkaar zetten van het ding maar nu staat hij dan ook, het eerste vlees staat vannacht al in de marinade.

Het laatste nieuwtje:
Eind mei ga ik Kitty & Boris in de omgeving van Ottawa, Canada een weekje bezoeken.
Kitty is tijdens onze middelbare schoolperiode met haar ouders en broer Fred naar Canada geëmigreerd. Een jaar na haar vertrek, ben ik haar voor het eerst alleen met het vliegtuig op pad op gaan zoeken, indertijd was ze woonachtig in Montreal. In heb altijd erg leuke herinneringen overgehouden aan deze vakantie.
De afgelopen 27 jaar zijn er brieven over en weer geschreven, is het een tijdje wat stiller geweest en sinds de intrede van mail en Facebook is het contact weer frequenter. Een jaar of zeven geleden hebben we elkaar enkele uren live gezien tijdens haar bliksembezoek aan Nederland.
Aangezien we nu op vijf uur vliegen van elkaar wonen kon een bezoek natuurlijk niet uitblijven. Vanavond heb ik dus de knoop doorgehakt en een ticket geboekt. Ik ga weer eens alleen op pad.

Car

Hebben jullie gestemd vandaag ? Wij niet.

Als je als Nederlander een tijdje als expat in het buitenland gaat wonen verandert er heel wat. Zo ook het stemrecht.
In 2007 ging maar 46% van de Nederlanders naar de stembus om voor de Provinciale Staten verkiezingen te stemmen, normaliter maken ook wij altijd gebruik van ons stemrecht.
Zo niet dit jaar, we mogen n.l. niet stemmen voor de Provinciale Staten en Gemeente Raad omdat we als  Resident Alienin in de VS niet langer ingeschreven staan in de gemeentelijke basisadministratie (GBA) in onze gemeente in NL.
Ook K. die met zijn 18 jaren voor het eerst zelf het kruisje had mogen plaatsen kan zijn stem in zijn zak houden.

Ook een wijziging aanbrengen in de Digid gegevens is zodra je uitgeschreven ben uit de GBA niet meer mogelijk. K. zijn Nederlandse telefoonabonnement is binnenkort afgelopen en zal natuurlijk niet verlengd worden. Zijn telefoonnummer is middels de sms service gekoppeld aan zijn Digid zodat hij online de correspondentie van de IB groep inzake de studiefinanciering in kan zien. Een wijziging bij Digid aanbrengen is echter niet meer mogelijk omdat de GBA inschrijving ontbreekt.
Binnenkort is zijn Digid dus onbruikbaar en kan de post niet meer digitaal ingezien worden. Weer zo'n punt wat voor had moeten komen op het lijstje: waar aan te denken voordat ik als expat in het buitenland ga wonen.

Ruim 6 maanden weg uit Nederland en zo is voordat je het weet een klein stukje Nederlandschap ontnomen.

Car