Om half zeven ging de wekker, douchen, koffer dicht en naar beneden.
Terwijl K. bij de koffers bleef zitten, ontbijt had hij nog geen zin in, vulde ik snel mijn bordje want om 10.15 zou het vliegtuig naar Houston vertrekken.
In de vertrekhal aangekomen stond er al een flinke rij waar we ons netjes bijvoegde.
Gisteravond had ik via het internet geprobeerd om in te checken, dit wilde echter niet lukken. We zijn nog even naar de United balie in de vertrekhal gelopen we "woonde" tenslotte toch op Schiphol maar daar was niemand meer aanwezig.
Eenmaal bij de afgifte van de bagage bleek dat we ondanks de uitgeprinte vluchtgegevens helemaal niet op de passagierslijst van de vlucht naar Houston voorkwamen, of we ons maar weer bij de United balie wilde melden waar op dat moment nog niemand aanwezig was. Daar was het weer wachten tesamen met nog een paar andere passagiers die ook al omgeboekt waren en niet wegkwamen.
De medewerkster van Delta die gisteren assistentie had verleend herkende me en constateerde dat de computer een fout had gemaakt...... Ze ging ons omboeken naar een middagvlucht naar Newark waarna we met een wachttijd van 5 uur naar Jax door kunnen vliegen. Dit keer zou ze direct de instapkaarten uitprinten.
Middels was de United balie ook opengegaan en daar heb ik me gemeld voor een lunch voucher. Een discussie die ik eigenlijk helemaal niet wilde voeren met de medewerkster volgde over wie hier de fout had gemaakt, Delta of Continental. Ze had wel door dat ons dat niet aanging en verstrekte al snel 2 lunchbonnen met een totale waarde van 58 euro.
Op een lege bagageband zijn we voor de zekerheid de koffers nog even gaan wegen. Door de verdeelde AH boodschappen als pindasaus, soep, nasi, sate kruiden en natuurlijk enkele kilo's oude kaas bleken we in elke koffer enkele kilo's overgewicht te hebben. De recent verzamelde vuile waszak hebben we ter plekke nog even over de handbagage verdeeld.
Op het moment dat de bagageafgifte balie open ging waren we de eerste om daarna achter de douane bij een lunchroom het thuisfront maar weer op de hoogte te gaan brengen van de wijzigingen.
Na het nuttigen van een voor de geboden kwaliteit veel te duur italiaans broodje, koffie en fris bleek de tweede lunchbon ongebruikt te blijven. Als echte Nederlander heeft K. een groepje jongeren aangesproken en de bon voor 20 dollar verkocht. Beide een mazzeltje.
Moon die nog niet op de hoogte was van de verandering belde in de tussentijd dat zij gezien hadden dat de vlucht naar Houston vertraagd was tot minstens 13.30, wegens wederom een technisch mankement. Om 13.00 zou besloten worden wat er met deze vlucht zou gaan gebeuren. Achteraf kunnen we dus misschien nog blij zijn dat we niet mee mochten.
En zo zitten we dus enige uren later in een B 757-200 (3/3) in welk vliegtuig het opgraden naar extra beenruimte niet mogelijk is. 8 uur behelpen, ingeklemd tussen K. en een gelukkig fris ruikende en niet te dikke buuf, af en toe voorzichtig bewegen met armen en voeten rekening houdend met de power outlet die in die vliegtuig onder elke stoel waarschijnlijk later is ingebouwd.
Maar goed we zijn al blij dat we eindelijk dan toch onderweg zijn.
Op het vliegveld Newark duurt het een dik uur eer we de rijen voor de douane hebben getrotseerd, hoe meer stempels er in dat paspoort komen te staan hoe aardiger ze lijken te worden. Werkte toch wel handig die rolstoel van Mandy de vorige reis :) Eer dat we de koffers weer hebben ingecheckt zijn twee van de vijf wachturen voorbij.
Omdat je in Newark de mogelijkheid hebt om naar buiten te gaan moet in tegenstelling tot Washington opnieuw de handbagage door de scanner. Er word me gevraagd of het gevaarlijk is als de medewerker zijn handen in mijn koffer steekt, de grootverpakking sate saus blijkt de aandacht getrokken te hebben.
Gedurende de laatste vlucht hebben we het geluk om helemaal vooraan in economy plus stoelen te zitten, ook wel weer eens grappig.
Om half twaalf US tijd zijn we weer veilig thuis, voor enkele dagen want zondag vertrekken we voor een rondrit door Californie/Utah.
We kunnen niet zeggen dat het saai is.
Car
maandag 27 juni 2011
zondag 26 juni 2011
Nog niet in ons eigen bed
Veertien sociale dagen met echt Nederlands weer dachten we vandaag af te sluiten. Een concert van Guus Meeuwis, bezoekjes aan familie en vrienden. Kevin heeft weer enkele nachten kunnen ruiken aan het Rotterdamse uitgaansleven en lekker kunnen socialisen met vrienden en vriendinnen.
Vrijdag werd er in Jax een dwangbevel in naam der koningin betekent op naam van K. Bezorgdatum in de VS 7 dagen na de mogelijke datum ter postbezorging waar na twee dagen beslaglegging kan volgen (ipod touch met een gescheurd scherm ?)
Hij zou zelf aan de inspectie verzocht hebben om met terugwerkende kracht zijn zorgtoeslag stop te zetten en hierna door de inspectie onvindbaar zijn geweest waardoor aanslagen niet bezorgt konden worden. Niet dus.....
Omdat het ons zelf al opgevallen was dat de zorgtoeslag sinds april niet meer uitbetaald werd had ik namens hem begin mei al een brief de deur uitgedaan met uitleg over de situatie, ook werd het (correspondentie) adres in NL gecommuniceerd. Een reactie van de insoectie bleef echter uit. Eenmaal in Nederland ben ik vorige week maar weer gaan bellen waardoor duidelijk werd dat met een speciaal formulier wat verstrekt werd door de inspectie buitenland de zorgtoeslag opnieuw aangevraagd moest worden, digitaal is zodra je uitgeschreven ben uit de GBA een aanvraag niet meer mogelijk. Ook zou de opgelegde aanslag in kopy toegezonden worden naar het in Nederland bekende correspondentieadres zodat er bezwaar gemaakt kan worden, dit zou wel enige weken kunnen duren.
In de tussentijd moest onze student met slechts een basisbeurs de nog steeds niet ontvangen aanslag maar betalen.....Pa en ma hebben om nog meer kosten te voorkomen en om die ipod te behouden, de aanslag maar voor hem betaald en zijn weer in de pen geklommen. Dit administratieve geintje heeft me weer een aantal uren van mijn kostbare Nederlandse tijd gekost.
Vanmorgen reden we de straat weer uit op weg naar de andere zijde van Rotterdam zodat mijn auto direct op de juiste plek staat om komende week weer voor enkele maanden in de stalling te verdwijnen. Pa bracht ons naar Schiphol waar we snel afscheid namen, het blijft elke keer vooral met ouders die toch op leeftijd zijn lastig om afscheid te nemen.
Toen we de vertrekhal in liepen zagen we het al, onze vlucht was gecancelled later bleek wegens een defect aan het toestel wat in Washington aan de grond was blijven staan. Aangezien we lekker op tijd waren stonden we vooraan in de rij van United en wisten al snel dat we iets later op dag via Newark naar Jax konden vliegen.
Bij het afgeven van de bagage bleek echter dat we toch niet op de lijst stonden er was met een onjuiste code geboekt. En zo stonden we even later weer vooraan bij de United balie waar ondertussen de overige passagiers zich ook verzameld hadden.
Vluchten bleken toch vol en de eerstmogelijke vertrekmogelijkheid is morgenochtend. We kunnen dan via Houston (reistijd enige uren langer) naar huis. We moesten ons om half twaalf opnieuw melden bij de balie, dan zouden we geinformeerd worden over het Sheraton hotel en horen of er vouchers voor het eten zouden komen of dat het Sheraton dit zou verzorgen.
Het thuisfront werd geinformeerd en ondertussen liepen we Astrid en Bart die een paar dagen samen op pad gingen nog tegen het lijf.
Om half een stonden onze koffers in het hotel waar de kamer nog niet beschikbaar was, we besloten om hier niet op te wachten en om ook voor de aangeboden lunch te bedanken. Koffers hebben we afgegeven en toen zijn we met de trein naar Amsterdam gegaan.
Allebei hebben we vannacht erg slecht geslapen, K. omdat het weer te gezellig was en ik heb ondertussen toch op hem liggen wachten.
Hierdoor liepen we met een katergevoel in Amsterdam maar het heeft ons niet weerhouden om van het zonnige centrum te genieten en De 9 straatjes door te lopen. We waren opeens toerist in eigen land.
K. werd gevraagd of hij voor een artikel wat volgende week op de website Nsmbl word gepubliceerd de inhoud van zijn tas wilde laten fotograferen waarna een leuk gesprek volgde over waar kom je vandaan en waar ga je naartoe.
De terassen zaten overvol dus hebben we een tijdje in de zon gezeten op een plein. En zo kwam een eind aan toch nog een zonnige dag in ons eigen kikkerlandje.
Morgenochtend begeven we ons weer vroeg naar de vertrekhal en gaan we het nogmaals proberen om s' avonds in ons eigen bed te slapen waar we de laatste maanden toch wel heel erg aan verknocht zijn geraakt.
Car
Vrijdag werd er in Jax een dwangbevel in naam der koningin betekent op naam van K. Bezorgdatum in de VS 7 dagen na de mogelijke datum ter postbezorging waar na twee dagen beslaglegging kan volgen (ipod touch met een gescheurd scherm ?)
Hij zou zelf aan de inspectie verzocht hebben om met terugwerkende kracht zijn zorgtoeslag stop te zetten en hierna door de inspectie onvindbaar zijn geweest waardoor aanslagen niet bezorgt konden worden. Niet dus.....
Omdat het ons zelf al opgevallen was dat de zorgtoeslag sinds april niet meer uitbetaald werd had ik namens hem begin mei al een brief de deur uitgedaan met uitleg over de situatie, ook werd het (correspondentie) adres in NL gecommuniceerd. Een reactie van de insoectie bleef echter uit. Eenmaal in Nederland ben ik vorige week maar weer gaan bellen waardoor duidelijk werd dat met een speciaal formulier wat verstrekt werd door de inspectie buitenland de zorgtoeslag opnieuw aangevraagd moest worden, digitaal is zodra je uitgeschreven ben uit de GBA een aanvraag niet meer mogelijk. Ook zou de opgelegde aanslag in kopy toegezonden worden naar het in Nederland bekende correspondentieadres zodat er bezwaar gemaakt kan worden, dit zou wel enige weken kunnen duren.
In de tussentijd moest onze student met slechts een basisbeurs de nog steeds niet ontvangen aanslag maar betalen.....Pa en ma hebben om nog meer kosten te voorkomen en om die ipod te behouden, de aanslag maar voor hem betaald en zijn weer in de pen geklommen. Dit administratieve geintje heeft me weer een aantal uren van mijn kostbare Nederlandse tijd gekost.
Vanmorgen reden we de straat weer uit op weg naar de andere zijde van Rotterdam zodat mijn auto direct op de juiste plek staat om komende week weer voor enkele maanden in de stalling te verdwijnen. Pa bracht ons naar Schiphol waar we snel afscheid namen, het blijft elke keer vooral met ouders die toch op leeftijd zijn lastig om afscheid te nemen.
Toen we de vertrekhal in liepen zagen we het al, onze vlucht was gecancelled later bleek wegens een defect aan het toestel wat in Washington aan de grond was blijven staan. Aangezien we lekker op tijd waren stonden we vooraan in de rij van United en wisten al snel dat we iets later op dag via Newark naar Jax konden vliegen.
Bij het afgeven van de bagage bleek echter dat we toch niet op de lijst stonden er was met een onjuiste code geboekt. En zo stonden we even later weer vooraan bij de United balie waar ondertussen de overige passagiers zich ook verzameld hadden.
Het thuisfront werd geinformeerd en ondertussen liepen we Astrid en Bart die een paar dagen samen op pad gingen nog tegen het lijf.
Om half een stonden onze koffers in het hotel waar de kamer nog niet beschikbaar was, we besloten om hier niet op te wachten en om ook voor de aangeboden lunch te bedanken. Koffers hebben we afgegeven en toen zijn we met de trein naar Amsterdam gegaan.
Allebei hebben we vannacht erg slecht geslapen, K. omdat het weer te gezellig was en ik heb ondertussen toch op hem liggen wachten.
Hierdoor liepen we met een katergevoel in Amsterdam maar het heeft ons niet weerhouden om van het zonnige centrum te genieten en De 9 straatjes door te lopen. We waren opeens toerist in eigen land.
Morgenochtend begeven we ons weer vroeg naar de vertrekhal en gaan we het nogmaals proberen om s' avonds in ons eigen bed te slapen waar we de laatste maanden toch wel heel erg aan verknocht zijn geraakt.
Car
zondag 19 juni 2011
Ondertussen in JAX en mijn vaderdag
Ja, ze zijn onderweg naar Nederland en als ik terug rij neem ik gelijk wat boodschappen mee, ik heb zelfs aan de kortingsbon gedacht, goed he. Eenmaal thuis ruim ik eerst maar een beetje de vertrekrommel op. Als ik de post haal zit er een folder tussen van de chinees, kijk die weet tenminste wat timing is :).
De finale van X factor is niet hetzelfde als je alleen zit te kijken, de muziek is wel leuk maar het is verder zo stil in huis dat ik na de uitslag lekker ga slapen. Op zondag spit ik de krant en folders door want het coupon knippen moet wel gewoon doorgaan natuurlijk.
Dan begint de werkweek, ga de MINI wegbrengen voor de reparatie en krijg een gesloten MINI als leenauto mee. Dat is maar goed ook want er zijn zoveel branden hier dat het bijna niet verantwoord is om buiten te zijn. Zodra je buiten komt wordt je gegrepen door de brandlucht, ook is het zicht op de snelweg minimaal en wordt het ene alarm na het andere afgegeven. Op de dag kan je de zon niet zien, wel voelen want de temperatuur is heet, zeg maar bloedheet. Er valt wel af en toe een stortbui maar onvoldoende om de branden te blussen en de temperatuur terug te dringen. Ook dat is Florida !
Mijn laptop heeft kuren, wat een ellende. Ik ben zowat de hele week met dat stomme ding bezig en a.s. maandag gaat IT een Back Up terugzetten, zal wel weer wat tijd kosten om de data op orde te krijgen maar het is niet anders. Ondertussen heb ik een paar keer kontakt met de rijschool waar ik motorrijles ga nemen. Het is erg druk en in eerste instantie geef ik mij op voor theorie in JAX en praktijk in Palatka ( 100 miles ten zuiden ). Soms is zo’n “accent” wel handig want ze weten precies wie ik ben en tot mijn vreugde krijg ik te horen dat er wel plek is in JAX, dat scheelt weer 400 miles en 6 uur sturen. Nog vlug even een paar schoenen scoren die over de enkel gaan, samen met een spijkerbroek en een shirt met lange mouwen moet je dit zelf bij je hebben. De helm en handschoenen mag je lenen.
Vrijdag bijtijds naar bed want het theorie gedeelte begint zaterdag om 07.30 …. Het wordt gegeven in een afgetimmerde hoek van een showroom en er zijn 12 cursisten. Alhoewel ik de taal redelijk beheers blijft het lastig om te volgen, technische termen in combinatie met een Florida accent afgewisseld met omroepen in de winkel. Ik zie er de humor wel van in en ben blij dat het voor mij vrijblijvend is. Dat is niet voor alle kandidaten het geval. Tijdens de introductie blijkt dat er slechts 3 zijn die nooit gereden hebben waarvan er slechts 1 zonder motorfiets is. Guess who?.
Een man van 62 is aangehouden door de politie en moet nu voor zijn zaak voor de rechter komt zijn endorsement hebben, dan is de boete waarschijnlijk $ 50,- in plaats van $ 2.000,-. Daar zijn ze hier niet moeilijk in, als je gepakt wordt ben je formeel je motor kwijt, boete minimaal $ 2.000,- , een paar nachten in de gevangenis en de eerste 10 jaar een toeslag op je verzekeringspremie. Met zo’n beleid ben ik destemeer verbaasd hoeveel risico ze nemen, zeker als je hoort dat tenminste 2 anderen ook nog een ongeluk hebben gehad en dus ook gedwongen hier aan mee moeten doen. Ik zit in de REHAB !!!
Zo rond 11.30 zijn we klaar en hebben ze een half uur voor de lunch en om ons te begeven naar het oefenterrein een paar minuten verderop. De motoren staan klaar en ik ga mijn helm en handschoenen ophalen. Even diep ademhalen en gewoon aantrekken, zoals je in een hotel niet onder het bed kijkt moet je hier ook je systeem even afsluiten. Dan stappen we op en als ik de Suzuki 250 van de standaard haal slaat de paniek wel even toe. Waar ben ik nu weer aan begonnen, dat ding is zwaar en het is zo heet dat het water over mijn hoofd loopt. Heel even denk ik erover om te kappen, heel even maar. Al snel begint het vertrouwd te voelen, ben zo blij dat ik vroeger op een brommer heb gereden anders was dit gewoon een kansloze missie geweest. Ze gaan er toch echt vanuit dat je wel met zo’n apparaat om kan gaan. Met de nodige pauzes is het feest, want dat is het inmiddels wel om 4 uur afgelopen. Naar huis en douchen anders ben ik ineens de oorzaak van een geur alarm. Ondanks dat ik 4 uur in volle bepakking in 34 graden heb lopen rommelen was het geweldig. Onnodig te melden dat ik helemaal kapot ben en dus even voor de makkelijke hap ga, patat met bitterballen uit eigen vriezer want die moet leeg. Ook krijg ik nog een telefoontje uit Spanje, leuk om weer even bij te kletsen. Gelukkig doet de voip het weer, kunnen we wat vaker kontakt hebben. Dan nog de theorie op internet leren en het boekje nogmaals doornemen want morgen is het examen. Om 10 uur gaat het licht uit.
Zondag 19 juni 05.30, wekkertje gaat af en een beetje doorwerken want over een uur moeten we weer aanwezig zijn. Er is bewust gekozen iets eerder te beginnen vanwege de hitte en gelukkig is iedereen op tijd. Ik ben bewust iets vroeger gegaan want dan kan ik in ieder geval dezelfde helm nemen die redelijk opgedroogd is. Vies he :) . Meestal zie ik de zon opkomen als ik in de porche zit en mijn momentje neem, nu zit ik op het zadel van een motor en moet ik mij concentreren op de instructies die af en toe meer klinken als een grieks gerecht. Gisteren heb ik gevraagd of er niet wat langzamer gesproken kon worden en dat hebben ze inderdaad 0,0015 miliseconden volgehouden. Wel is er afgesproken dat ik niet als eerste rij zodat ik dan in ieder geval kan zien wat de bedoeling is. Om 11 uur is het dan zover, de afrijtest gaat beginnen. Het water loopt over mij hoofd en rug, deels zon en deels zenuwen. Met name de U turn in de “box” is niet makkelijk maar wonder boven wonder lukt het deze keer wel. Nog een paar andere testjes noodstop, bochtje links/rechts en we parkeren de motoren.
Om te slagen mag je max 21 fouten maken ( bocht te ruim nemen = 15 fouten ) . Ik slaag voor het praktijk gedeelte met 3 fouten :) .Spullen inleveren en theorie examen doen, zucht….. Het zijn 50 multiple choice vragen waar je 20 minuten over mag doen en ik heb geen idee wat de foutmarge is. Wat ben ik blij dat ik die test gisterenavond op het internet een paar keer gedaan heb, de vragen komen bekend voor en het eindresultaat is 49 goed, beste van de groep haha. Dus op vaderdag 2011 is mijn kado het Florida motorrijbewijs YES !!!.
Kan ik nu rijden, tuurlijk niet, dat moet je in de praktijk gaan leren. Het komt mij nu prima uit, ik kan hier als ik een motor heb lekker miles maken zodat ik in NL hopelijk sneller mijn echte motorrijbewijs kan gaan halen want dat is zeker de bedoeling.
Eerst de cabrio en nu binnenkort de motorfiets, 2 van de 3 midlifecrisis dingen voor mannen zijn nu gerealiseerd en daar wil ik het lekker bij laten. Nog 1 weekje en dan zijn vrouw en kind weer terug, kijk er naar uit.
Fijne week allemaal,
Marcel
De finale van X factor is niet hetzelfde als je alleen zit te kijken, de muziek is wel leuk maar het is verder zo stil in huis dat ik na de uitslag lekker ga slapen. Op zondag spit ik de krant en folders door want het coupon knippen moet wel gewoon doorgaan natuurlijk.
Dan begint de werkweek, ga de MINI wegbrengen voor de reparatie en krijg een gesloten MINI als leenauto mee. Dat is maar goed ook want er zijn zoveel branden hier dat het bijna niet verantwoord is om buiten te zijn. Zodra je buiten komt wordt je gegrepen door de brandlucht, ook is het zicht op de snelweg minimaal en wordt het ene alarm na het andere afgegeven. Op de dag kan je de zon niet zien, wel voelen want de temperatuur is heet, zeg maar bloedheet. Er valt wel af en toe een stortbui maar onvoldoende om de branden te blussen en de temperatuur terug te dringen. Ook dat is Florida !
Mijn laptop heeft kuren, wat een ellende. Ik ben zowat de hele week met dat stomme ding bezig en a.s. maandag gaat IT een Back Up terugzetten, zal wel weer wat tijd kosten om de data op orde te krijgen maar het is niet anders. Ondertussen heb ik een paar keer kontakt met de rijschool waar ik motorrijles ga nemen. Het is erg druk en in eerste instantie geef ik mij op voor theorie in JAX en praktijk in Palatka ( 100 miles ten zuiden ). Soms is zo’n “accent” wel handig want ze weten precies wie ik ben en tot mijn vreugde krijg ik te horen dat er wel plek is in JAX, dat scheelt weer 400 miles en 6 uur sturen. Nog vlug even een paar schoenen scoren die over de enkel gaan, samen met een spijkerbroek en een shirt met lange mouwen moet je dit zelf bij je hebben. De helm en handschoenen mag je lenen.
Vrijdag bijtijds naar bed want het theorie gedeelte begint zaterdag om 07.30 …. Het wordt gegeven in een afgetimmerde hoek van een showroom en er zijn 12 cursisten. Alhoewel ik de taal redelijk beheers blijft het lastig om te volgen, technische termen in combinatie met een Florida accent afgewisseld met omroepen in de winkel. Ik zie er de humor wel van in en ben blij dat het voor mij vrijblijvend is. Dat is niet voor alle kandidaten het geval. Tijdens de introductie blijkt dat er slechts 3 zijn die nooit gereden hebben waarvan er slechts 1 zonder motorfiets is. Guess who?.
Een man van 62 is aangehouden door de politie en moet nu voor zijn zaak voor de rechter komt zijn endorsement hebben, dan is de boete waarschijnlijk $ 50,- in plaats van $ 2.000,-. Daar zijn ze hier niet moeilijk in, als je gepakt wordt ben je formeel je motor kwijt, boete minimaal $ 2.000,- , een paar nachten in de gevangenis en de eerste 10 jaar een toeslag op je verzekeringspremie. Met zo’n beleid ben ik destemeer verbaasd hoeveel risico ze nemen, zeker als je hoort dat tenminste 2 anderen ook nog een ongeluk hebben gehad en dus ook gedwongen hier aan mee moeten doen. Ik zit in de REHAB !!!
Zo rond 11.30 zijn we klaar en hebben ze een half uur voor de lunch en om ons te begeven naar het oefenterrein een paar minuten verderop. De motoren staan klaar en ik ga mijn helm en handschoenen ophalen. Even diep ademhalen en gewoon aantrekken, zoals je in een hotel niet onder het bed kijkt moet je hier ook je systeem even afsluiten. Dan stappen we op en als ik de Suzuki 250 van de standaard haal slaat de paniek wel even toe. Waar ben ik nu weer aan begonnen, dat ding is zwaar en het is zo heet dat het water over mijn hoofd loopt. Heel even denk ik erover om te kappen, heel even maar. Al snel begint het vertrouwd te voelen, ben zo blij dat ik vroeger op een brommer heb gereden anders was dit gewoon een kansloze missie geweest. Ze gaan er toch echt vanuit dat je wel met zo’n apparaat om kan gaan. Met de nodige pauzes is het feest, want dat is het inmiddels wel om 4 uur afgelopen. Naar huis en douchen anders ben ik ineens de oorzaak van een geur alarm. Ondanks dat ik 4 uur in volle bepakking in 34 graden heb lopen rommelen was het geweldig. Onnodig te melden dat ik helemaal kapot ben en dus even voor de makkelijke hap ga, patat met bitterballen uit eigen vriezer want die moet leeg. Ook krijg ik nog een telefoontje uit Spanje, leuk om weer even bij te kletsen. Gelukkig doet de voip het weer, kunnen we wat vaker kontakt hebben. Dan nog de theorie op internet leren en het boekje nogmaals doornemen want morgen is het examen. Om 10 uur gaat het licht uit.
Zondag 19 juni 05.30, wekkertje gaat af en een beetje doorwerken want over een uur moeten we weer aanwezig zijn. Er is bewust gekozen iets eerder te beginnen vanwege de hitte en gelukkig is iedereen op tijd. Ik ben bewust iets vroeger gegaan want dan kan ik in ieder geval dezelfde helm nemen die redelijk opgedroogd is. Vies he :) . Meestal zie ik de zon opkomen als ik in de porche zit en mijn momentje neem, nu zit ik op het zadel van een motor en moet ik mij concentreren op de instructies die af en toe meer klinken als een grieks gerecht. Gisteren heb ik gevraagd of er niet wat langzamer gesproken kon worden en dat hebben ze inderdaad 0,0015 miliseconden volgehouden. Wel is er afgesproken dat ik niet als eerste rij zodat ik dan in ieder geval kan zien wat de bedoeling is. Om 11 uur is het dan zover, de afrijtest gaat beginnen. Het water loopt over mij hoofd en rug, deels zon en deels zenuwen. Met name de U turn in de “box” is niet makkelijk maar wonder boven wonder lukt het deze keer wel. Nog een paar andere testjes noodstop, bochtje links/rechts en we parkeren de motoren.
Om te slagen mag je max 21 fouten maken ( bocht te ruim nemen = 15 fouten ) . Ik slaag voor het praktijk gedeelte met 3 fouten :) .Spullen inleveren en theorie examen doen, zucht….. Het zijn 50 multiple choice vragen waar je 20 minuten over mag doen en ik heb geen idee wat de foutmarge is. Wat ben ik blij dat ik die test gisterenavond op het internet een paar keer gedaan heb, de vragen komen bekend voor en het eindresultaat is 49 goed, beste van de groep haha. Dus op vaderdag 2011 is mijn kado het Florida motorrijbewijs YES !!!.
Kan ik nu rijden, tuurlijk niet, dat moet je in de praktijk gaan leren. Het komt mij nu prima uit, ik kan hier als ik een motor heb lekker miles maken zodat ik in NL hopelijk sneller mijn echte motorrijbewijs kan gaan halen want dat is zeker de bedoeling.
Eerst de cabrio en nu binnenkort de motorfiets, 2 van de 3 midlifecrisis dingen voor mannen zijn nu gerealiseerd en daar wil ik het lekker bij laten. Nog 1 weekje en dan zijn vrouw en kind weer terug, kijk er naar uit.
Fijne week allemaal,
Marcel
dinsdag 14 juni 2011
Lekkers van de buuf
In Nederland zijn we volop aan het socialisen en probeer ik tussendoor wat
administratieve rompslomp met belastingdienst en gemeente op te lossen.
Kort nadat wij in het huis in Jax waren getrokken hebben we bij alle omliggende buren een kaart in de bus gedaan met een kort voorstel berichtje om direct te ontkrachten dat we uit Denemarken komen voorzien van onze gegevens in geval van nood. Van slechts een buur kwam een reactie, met de opmerking dat ze ons graag eens uitnodigde om te eten, we wachten er maar niet meer op :)
Vanavond heeft M. bezoek van de overbuurvrouw gehad met verontschuldigingen dat ze nu pas reageerd. Ze heeft een schaal met een soort chocolade cake met gesmolten marsmallows afgegeven en een emergency lijst van de mensen in ons stukje. Je zou er bijna iets van denken maar deze dame is al flink op leeftijd.
Wat zal hij smullen de komende veertien dagen:), mijn lief houdt toch al zo van gebak...
Car
administratieve rompslomp met belastingdienst en gemeente op te lossen.
Kort nadat wij in het huis in Jax waren getrokken hebben we bij alle omliggende buren een kaart in de bus gedaan met een kort voorstel berichtje om direct te ontkrachten dat we uit Denemarken komen voorzien van onze gegevens in geval van nood. Van slechts een buur kwam een reactie, met de opmerking dat ze ons graag eens uitnodigde om te eten, we wachten er maar niet meer op :)
Vanavond heeft M. bezoek van de overbuurvrouw gehad met verontschuldigingen dat ze nu pas reageerd. Ze heeft een schaal met een soort chocolade cake met gesmolten marsmallows afgegeven en een emergency lijst van de mensen in ons stukje. Je zou er bijna iets van denken maar deze dame is al flink op leeftijd.
Wat zal hij smullen de komende veertien dagen:), mijn lief houdt toch al zo van gebak...
vrijdag 10 juni 2011
Op weg naar Nederland
Op het moment dat duidelijk werd dat K. zijn zomerklas zou skippen ben ik contact op gaan nemen met het reisbureau om te kijken of het mogelijk was om de vertrekdatum voor ons geplande bezoek aan Nederland met een paar dagen te vervroegen. Opeens was er deze zomer meer ruimte in de agenda.
We boeken de tickets met als route Amsterdam-Jacksonville (vv) via Exit Reizen. Het voordeel van deze tickets is dat ze naast dat ze vaak relatief betaalbaar zijn omdat er vaste prijzen gehanteerd worden, eenmalig kosteloos mogen worden gewijzigd. Nu was hier al gebruik van gemaakt want oorspronkelijk stond de terugvliegdatum Jax-Amsterdam gepland op maart 2012. Toen ik enige maanden geleden ging informeren naar de prijs van een nieuw ticket voor juni was het goedkoper om de vertrekdatum van het toekomstige ticket om te zetten en een nieuw ticket voor de terugdatum te boeken dan nieuwe voor juni te kopen.
Nu ik opnieuw met het verzoek kwam om de vertrekdatum te wijzigen bleek dat het reisbureau bij het omboeken een fout had gemaakt. De omboeking was niet juist doorgekomen en er stond helemaal geen vlucht op de oorspronkelijke vertrekdatum datum van 16 juni gepland. Om onduidelijke rede hadden we opeens een ticket voor febr 2012.
Voor ons een geluk bij een ongeluk want nu konden de tickets nogmaals kosteloos worden omgeboekt. (kosten anders 150 euro per enkele reis) Voor het reisbureau alleen een kwestie van een druk op de knop en het was geregeld.
En zo ben ik vandaag samen met K. op weg naar Schiedam waar we twee weken gaan socialisen. M. blijft aan het werk in Jax, vakantiedagen gebruikt hij liever om in de VS iets te gaan ondernemen. In tegenstelling tot Carlien gisteren, die vanaf Jax ruim twee uur vertraging opliep, verloopt de vlucht weer via onze favoriete route Jax-Washington-Amsterdam zonder enige vertraging.
Gelukkig maar want met een overstaptijd van ruim een uur kan je niet al teveel vertraging oplopen.
Holland here we come !
Car
We boeken de tickets met als route Amsterdam-Jacksonville (vv) via Exit Reizen. Het voordeel van deze tickets is dat ze naast dat ze vaak relatief betaalbaar zijn omdat er vaste prijzen gehanteerd worden, eenmalig kosteloos mogen worden gewijzigd. Nu was hier al gebruik van gemaakt want oorspronkelijk stond de terugvliegdatum Jax-Amsterdam gepland op maart 2012. Toen ik enige maanden geleden ging informeren naar de prijs van een nieuw ticket voor juni was het goedkoper om de vertrekdatum van het toekomstige ticket om te zetten en een nieuw ticket voor de terugdatum te boeken dan nieuwe voor juni te kopen.
Nu ik opnieuw met het verzoek kwam om de vertrekdatum te wijzigen bleek dat het reisbureau bij het omboeken een fout had gemaakt. De omboeking was niet juist doorgekomen en er stond helemaal geen vlucht op de oorspronkelijke vertrekdatum datum van 16 juni gepland. Om onduidelijke rede hadden we opeens een ticket voor febr 2012.
Voor ons een geluk bij een ongeluk want nu konden de tickets nogmaals kosteloos worden omgeboekt. (kosten anders 150 euro per enkele reis) Voor het reisbureau alleen een kwestie van een druk op de knop en het was geregeld.
En zo ben ik vandaag samen met K. op weg naar Schiedam waar we twee weken gaan socialisen. M. blijft aan het werk in Jax, vakantiedagen gebruikt hij liever om in de VS iets te gaan ondernemen. In tegenstelling tot Carlien gisteren, die vanaf Jax ruim twee uur vertraging opliep, verloopt de vlucht weer via onze favoriete route Jax-Washington-Amsterdam zonder enige vertraging.
Gelukkig maar want met een overstaptijd van ruim een uur kan je niet al teveel vertraging oplopen.
Holland here we come !
Car
woensdag 8 juni 2011
Ichetucknee Springs State Park en 25 jaar lief en leed
Woensdag Carlien's laatste dag in de VS. Om half negen rijden we de straat uit op weg naar Ichetucknee Springs State Park een ritje van bijna 100 mile vanaf ons huis.
Grotere kaart weergeven
Voor de zuidingang van het park stoppen we bij een verhuurder die tubs en bootjes verhuurd. Dit bedrijf adverteert met "laatste verhuurpunt voor het park" wat ook daadwerkelijk zo blijkt te zijn. Als wij bij de tubs staan te kijken en ons afvragen hoe we die in de Jeep bij het park gaan krijgen zegt de verhuurder dat dit geen enkel probleem is, hij bind ze op de auto. We huren voor $5 dollar elk een tub die van onderen dicht is waardoor we voorkomen dat we met koude billen in het water zullen zitten.
Gelukkig is het maar een kort ritje, als we het park binnenrijden hangen de tubs tot onze grote lol voor het raam en aan de zijkant van de auto. Bij het park aangekomen eten we een broodje en stappen in het klaar staande wagentje wat ons met de tubs naar het vertrekpunt brengt. Er word vertelt dat we met een gerust hart onze spullen in de auto achter kunnen laten, en hier vertrouwen we dan ook maar op. De autosleutel kan voor $2 dollar bij een loket worden afgegeven waar een foto van de sleutel en eigenaar word gemaakt.
Bij de zuid ingang heb je de keuze tussen twee tochten, een van drie kwartier en een van anderhalf uur. Wij kiezen voor deze laatste en dobberen vanaf Midpoint Dock in een zeer rustgevende omgeving de heldere rivier af. Onderweg zien we schildpadden, enkele prachtige witte bloemen, mooie natuur met vooral veel oude bomen en gelukkig geen alligators. Een enkele keer worden die in dit park gezien en op dat moment word verzocht om direct de park leiding in te lichten.
Weer terug bij de auto rijden we het park weer uit om vervolgens naar de noord ingang te rijden. Het is goed zoeken naar het bordje en in eerste instantie rijden we er dan ook voorbij. Vanaf de noord ingang kan een drie uur durende tub tocht gemaakt worden, in bepaalde tijden van het jaar kan dit ook per kano. Ook zijn vanaf deze ingang de twee springs te bezoeken waar in gezwommen kan worden. In eerste instantie lopen we naar de Head Spring die heel mooi in het bos ligt. Het water is hier constant 72 graden F en dat is in deze tijd van het jaar wanneer de buitentemperatuur flink hoger ligt even doorzetten met doorkomen. Ondanks de temperatuur zetten we alle drie door en zwemmen rond in de spring. Prachtig !
We lopen door het bos naar de Blue Hole Spring om ook daar nog even een kijkje te nemen, ik kan me niet herinneren dat ik ooit eerder in bikini in een bos heb gewandeld.
Om drie uur rijden we weer richting huis want 's avonds hebben we met M. afgesproken om uit eten te gaan, we hebben namelijk vandaag nog iets te vieren, we zijn precies 25 jaar bij elkaar.
Ik mag kiezen en besluit rekening houdend met niet weer een lange rit bij de Cheese Cake Factory te gaan eten. Bij deze keten met verschillende vestigingen is de kaart zo uitgebreid dat het moeilijk kiezen is. Alle vier kiezen we iets anders en het blijkt weer vier keer raak.
De avond word afgesloten met een paar uur Nederlandse tv. Voor Carlien zit haar avontuur er alweer bijna op, wij hebben met haar mee genoten van haar laatste week in de VS.
Car
Grotere kaart weergeven
Voor de zuidingang van het park stoppen we bij een verhuurder die tubs en bootjes verhuurd. Dit bedrijf adverteert met "laatste verhuurpunt voor het park" wat ook daadwerkelijk zo blijkt te zijn. Als wij bij de tubs staan te kijken en ons afvragen hoe we die in de Jeep bij het park gaan krijgen zegt de verhuurder dat dit geen enkel probleem is, hij bind ze op de auto. We huren voor $5 dollar elk een tub die van onderen dicht is waardoor we voorkomen dat we met koude billen in het water zullen zitten.
Bij de zuid ingang heb je de keuze tussen twee tochten, een van drie kwartier en een van anderhalf uur. Wij kiezen voor deze laatste en dobberen vanaf Midpoint Dock in een zeer rustgevende omgeving de heldere rivier af. Onderweg zien we schildpadden, enkele prachtige witte bloemen, mooie natuur met vooral veel oude bomen en gelukkig geen alligators. Een enkele keer worden die in dit park gezien en op dat moment word verzocht om direct de park leiding in te lichten.
Weer terug bij de auto rijden we het park weer uit om vervolgens naar de noord ingang te rijden. Het is goed zoeken naar het bordje en in eerste instantie rijden we er dan ook voorbij. Vanaf de noord ingang kan een drie uur durende tub tocht gemaakt worden, in bepaalde tijden van het jaar kan dit ook per kano. Ook zijn vanaf deze ingang de twee springs te bezoeken waar in gezwommen kan worden. In eerste instantie lopen we naar de Head Spring die heel mooi in het bos ligt. Het water is hier constant 72 graden F en dat is in deze tijd van het jaar wanneer de buitentemperatuur flink hoger ligt even doorzetten met doorkomen. Ondanks de temperatuur zetten we alle drie door en zwemmen rond in de spring. Prachtig !
Om drie uur rijden we weer richting huis want 's avonds hebben we met M. afgesproken om uit eten te gaan, we hebben namelijk vandaag nog iets te vieren, we zijn precies 25 jaar bij elkaar.
Ik mag kiezen en besluit rekening houdend met niet weer een lange rit bij de Cheese Cake Factory te gaan eten. Bij deze keten met verschillende vestigingen is de kaart zo uitgebreid dat het moeilijk kiezen is. Alle vier kiezen we iets anders en het blijkt weer vier keer raak.
De avond word afgesloten met een paar uur Nederlandse tv. Voor Carlien zit haar avontuur er alweer bijna op, wij hebben met haar mee genoten van haar laatste week in de VS.
Car
dinsdag 7 juni 2011
Carlien in Jax
En dan zijn we voor dat we het weten opeens ruim een week verder. In de tussentijd ben ik druk bezig geweest met het plannen van de route voor de zomervakantie die we komende juli in Californie en Utah door gaan brengen.
Achteraf bleek ik vooral voor Yosemite park al veel te laat te zijn met het boeken van een hotel waardoor er concessies gedaan moesten worden. Nu bleek dat de hotels op gunstige plaatsen al vol zaten heb ik ook de rest van de hotels op de te rijden route maar alvast geboekt. Dit heeft me vooral vorige week weer even van de straat gehouden zullen we maar zeggen. Benieuwd naar de plannen waar mijn mannen zich komende zomer aan mogen onderwerpen ? www.californie2011.blogspot.com
Donderdag komt Carlien aan in Jax. Na 6 maanden studie in Texas en een afsluitende rondreis van twee weken is ze hier nog een weekje van het warme weer aan het genieten alvorens het normale studenten leven in Nederland weer aan zal vangen.
St Augustine stond natuurlijk weer op het programma waar we dit keer ook een kijkje binnen in de Flagner university zijn gaan nemen.
We hebben heerlijk buiten op het terras bij de Floridian gelunched op aanraden van Yelp. Absoluut het onthouden waard.
Vrijdagmorgen krijgen we nog meer bezoek, een tweetal otters zwemmen in de pont achter ons huis in het rond. M. die vroeg op is weet dit vast te leggen.
Zaterdag, weekend dus M. was ook weer van de partij, zijn we met de pont bij Mayport overgevaren om via Amelia island naar Fort Clinch state park te gaan.
Vrijdag hadden we op het strand al een kwal zien liggen nu kwamen ze op de rivier in grote aantallen voorbij. Later lees ik dat er momenteel sprake is van een kwallenplaag in Florida, in het artikel word over het zuidelijke gedeelte vanaf Cap Canaveral gesproken.
Elke eerst weekend van de maand zijn de vrijwilligers op Fort Clinch verkleed. De rit door het park was weer mooi maar de happening bij het fort bleek weer zoals zo vaak als iets hier groot aangekondigd word wat tegen te vallen. Er stonden inderdaad vrijwillgers die verkleed waren maar erg actief waren ze niet.
Mede omdat het zo warm was, de 100 graden F is hier overdag alweer een paar keer gehaald hadden we het al snel gezien.
We zijn naar Fernandina Beach gereden waar het om vier uur aan de haven niet meer mogelijk was om te eten. Na het aflopen van de winkelstraat zijn we neergestreken op het terras van peppers mexican grill voor een late lunch of was het een vroeg diner. Weer een restaurant om te onthouden, het was erg smaakvol. Thuis zag ik dat er ook een vestiging op enkele minuten van ons huis gevestigd is dus hier komen we ook zeker nog een keer terug.
Zondag stond er een kano tocht door de wetlands (bijna onze achtertuin) gepland met Nautical Escapes. De groupon vouchers lagen al enige tijd te branden in de kast. Na boeking merkte we echter dat dit bedrijf weinig zin had in een paar groupon klanten. Ze probeerde ons op de meest rare tijden bij een andere groep onder te brengen. Uiteindelijk stond de afspraak op zondagmorgen 11 uur. Zaterdagavond werd er echter met een wazig verhaal afgebeld, opeens was er geen gids meer beschikbaar en de eerst komende mogelijkheid zou komende zaterdag zijn als 75% van het gezelschap in Nederland zit. Zondag hebben we toen maar tot uitslaapdag gebombardeerd en in de middag zijn Kevin en Carlien samen, natuurlijk in de Mini, naar St John's towncenter gereden om nog even te shoppen.
De Mini heeft overigens zijn eerst beurt achter de rug en daar kwam uit dat er sprake is van een gasoil pan gasket leak. Schade 25 dollar materiaal en 575 dollar arbeidsloon. Doorrijden was geen probleem maar bij grote ritten moest de olie wel regelmatig in de gaten en bijgevuld worden.
Mede met het oog op de rit die Kevin met Lara in augustus naar Miami en Key West gaat maken leek het ons toch wel verstandig om de auto in goede conditie te houden. M. heeft afgelopen week een bezoek aan de verkoper van de auto gebracht en nog 200 dollar coulancevergoeding kunnen regelen. Komende week zal hij gemaakt worden.
Voor K. weer een mazzeltje dat pa nu nog de rekening betaald.
Maandagmorgen zijn we tijdig uit de veren, een dagje Kennedy Space Center, heen en weer toch snel een enkel reis Parijs, staat op het programma. Onderweg halen we een broodje bij de subways en drinken daar iets wat op koffie lijkt.
De afgelopen dagen hebben we ook in Jax vooral in de ochtend last gehad van brand smog van de branden die op verschillende plaatsen in Florida woeden. Ook onderweg moet een paar keer de buitenlucht in de auto worden afgesloten.
Na een rit van ruim drie uur lopen we het park binnen waar het weer heerlijk rustig is. Bij ons vorige bezoek had ik via de AAA jaarkaarten voor residents gekocht voor een kleine meerprijs tov de normale dagpassen. Bij de kassa vroeg ik netjes of ik deze passen waar nog geen foto op stond om moest zetten en toen de medewerkster vertelde dat we gewoon door konden lopen was M. vandaag opeens jong, blond en had haar. Een student moet tenslotte creatief omgaan met haar budget.
We vermaken ons de gehele dag weer kostelijk en ontdekken vier presentaties waar we enige weken geleden geen tijd meet voor hadden, zo was het voor ons ook weer een verrassing. De Atlantis de laatste spaceshuttle die op 8 july het luchtruim gaat kiezen stond al op het lanceerplatform. Om half zes verlaten we het park om de rit naar huis weer aan te vangen. Onderweg eten we bij Cracker Barrel, een country restaurant met verschillende vestigingen in de VS. Gezellig ingericht en goed om onderweg snel en goedkoop te eten, echter minder goed dan dat ik me had voorgesteld.
Dinsdag bombarderen we tot een rustige dag en gaan in de loop van de middag een paar uur naar het strand op Atlantic Beach, ik krijg het in deze tijd ondanks smeren weer voor elkaar om mijn rug te verbranden. Op de terugweg halen we boodschappen, Carlien maakt 's avonds een lekkere zalm pasta die natuurlijk weer onder het genot van een wijntje word genuttigd.
Car
Achteraf bleek ik vooral voor Yosemite park al veel te laat te zijn met het boeken van een hotel waardoor er concessies gedaan moesten worden. Nu bleek dat de hotels op gunstige plaatsen al vol zaten heb ik ook de rest van de hotels op de te rijden route maar alvast geboekt. Dit heeft me vooral vorige week weer even van de straat gehouden zullen we maar zeggen. Benieuwd naar de plannen waar mijn mannen zich komende zomer aan mogen onderwerpen ? www.californie2011.blogspot.com
Donderdag komt Carlien aan in Jax. Na 6 maanden studie in Texas en een afsluitende rondreis van twee weken is ze hier nog een weekje van het warme weer aan het genieten alvorens het normale studenten leven in Nederland weer aan zal vangen.
St Augustine stond natuurlijk weer op het programma waar we dit keer ook een kijkje binnen in de Flagner university zijn gaan nemen.
We hebben heerlijk buiten op het terras bij de Floridian gelunched op aanraden van Yelp. Absoluut het onthouden waard.
Vrijdagmorgen krijgen we nog meer bezoek, een tweetal otters zwemmen in de pont achter ons huis in het rond. M. die vroeg op is weet dit vast te leggen.
Vrijdag hadden we op het strand al een kwal zien liggen nu kwamen ze op de rivier in grote aantallen voorbij. Later lees ik dat er momenteel sprake is van een kwallenplaag in Florida, in het artikel word over het zuidelijke gedeelte vanaf Cap Canaveral gesproken.
Mede omdat het zo warm was, de 100 graden F is hier overdag alweer een paar keer gehaald hadden we het al snel gezien.
We zijn naar Fernandina Beach gereden waar het om vier uur aan de haven niet meer mogelijk was om te eten. Na het aflopen van de winkelstraat zijn we neergestreken op het terras van peppers mexican grill voor een late lunch of was het een vroeg diner. Weer een restaurant om te onthouden, het was erg smaakvol. Thuis zag ik dat er ook een vestiging op enkele minuten van ons huis gevestigd is dus hier komen we ook zeker nog een keer terug.
Zondag stond er een kano tocht door de wetlands (bijna onze achtertuin) gepland met Nautical Escapes. De groupon vouchers lagen al enige tijd te branden in de kast. Na boeking merkte we echter dat dit bedrijf weinig zin had in een paar groupon klanten. Ze probeerde ons op de meest rare tijden bij een andere groep onder te brengen. Uiteindelijk stond de afspraak op zondagmorgen 11 uur. Zaterdagavond werd er echter met een wazig verhaal afgebeld, opeens was er geen gids meer beschikbaar en de eerst komende mogelijkheid zou komende zaterdag zijn als 75% van het gezelschap in Nederland zit. Zondag hebben we toen maar tot uitslaapdag gebombardeerd en in de middag zijn Kevin en Carlien samen, natuurlijk in de Mini, naar St John's towncenter gereden om nog even te shoppen.
De Mini heeft overigens zijn eerst beurt achter de rug en daar kwam uit dat er sprake is van een gasoil pan gasket leak. Schade 25 dollar materiaal en 575 dollar arbeidsloon. Doorrijden was geen probleem maar bij grote ritten moest de olie wel regelmatig in de gaten en bijgevuld worden.
Mede met het oog op de rit die Kevin met Lara in augustus naar Miami en Key West gaat maken leek het ons toch wel verstandig om de auto in goede conditie te houden. M. heeft afgelopen week een bezoek aan de verkoper van de auto gebracht en nog 200 dollar coulancevergoeding kunnen regelen. Komende week zal hij gemaakt worden.
Voor K. weer een mazzeltje dat pa nu nog de rekening betaald.
Maandagmorgen zijn we tijdig uit de veren, een dagje Kennedy Space Center, heen en weer toch snel een enkel reis Parijs, staat op het programma. Onderweg halen we een broodje bij de subways en drinken daar iets wat op koffie lijkt.
De afgelopen dagen hebben we ook in Jax vooral in de ochtend last gehad van brand smog van de branden die op verschillende plaatsen in Florida woeden. Ook onderweg moet een paar keer de buitenlucht in de auto worden afgesloten.
Na een rit van ruim drie uur lopen we het park binnen waar het weer heerlijk rustig is. Bij ons vorige bezoek had ik via de AAA jaarkaarten voor residents gekocht voor een kleine meerprijs tov de normale dagpassen. Bij de kassa vroeg ik netjes of ik deze passen waar nog geen foto op stond om moest zetten en toen de medewerkster vertelde dat we gewoon door konden lopen was M. vandaag opeens jong, blond en had haar. Een student moet tenslotte creatief omgaan met haar budget.
We vermaken ons de gehele dag weer kostelijk en ontdekken vier presentaties waar we enige weken geleden geen tijd meet voor hadden, zo was het voor ons ook weer een verrassing. De Atlantis de laatste spaceshuttle die op 8 july het luchtruim gaat kiezen stond al op het lanceerplatform. Om half zes verlaten we het park om de rit naar huis weer aan te vangen. Onderweg eten we bij Cracker Barrel, een country restaurant met verschillende vestigingen in de VS. Gezellig ingericht en goed om onderweg snel en goedkoop te eten, echter minder goed dan dat ik me had voorgesteld.
Dinsdag bombarderen we tot een rustige dag en gaan in de loop van de middag een paar uur naar het strand op Atlantic Beach, ik krijg het in deze tijd ondanks smeren weer voor elkaar om mijn rug te verbranden. Op de terugweg halen we boodschappen, Carlien maakt 's avonds een lekkere zalm pasta die natuurlijk weer onder het genot van een wijntje word genuttigd.
Car
Abonneren op:
Posts (Atom)