Alweer bijna 5 maanden terug in Nederland. Amerika is ver weg maar nog heel regelmatig in onze gedachten. Dat wat mooi was overheerst boven dat wat minder leuk was.
Het vreemde is dat ik tijdens de twee jaar VS me regelmatig verbaasd heb dat ik het gevoel van heimwee niet echt ken. Met hen die ons lief zijn was toch wel regelmatig contact en zij voelde maar twee vliegtuigen weg.
De laatste tijd overvalt het gevoel van heimwee me echter regelmatig, zeker tijdens regenachtige met dikke bewolking bedekte dagen die in Nederland te regelmatig voorkomen verlangen we terug naar die tijd die als een cadeautje voelt.
K geniet nog steeds van het terug zijn en M en ik staan in de stand van als er morgen een aanbieding voorbij komt vanuit een zonnig oord dan staan we daar voor open.
Het voelt hier nog een beetje als een tussenstation ook al gaan we daar door de aanschaf van nieuwe meubels binnenkort wel verandering in proberen te brengen.
Sinds een paar weken staat ook de Jeep op Nederlands kenteken. Dit heeft wat langer geduurd omdat we geen zin hadden in de aanpassingen die de dealer dacht te moeten uitvoeren. We dachten het zelf beter te weten en dat klopte.
We hebben nieuwe stadslichten in Amerika bestelt en voor de helft van de prijs die de dealer dacht te vragen is de auto met een mistachterlicht en knipperende zijlichten aangepast.
Al die maanden hebben we gewoon met de Florida kentekenplaten rondgereden wat geen enkel probleem op het positieve aspect van uitsparing van MRTB na heeft opgeleverd.
De doorstuuroptie van usps blijkt niet te werken. Post waarvan we zeker weten dat ze naar de VS is gestuurd wordt niet doorgestuurd naar Mariet wiens adres we als postadres gebruiken. De ex buren die toegezegd hadden om ons op de hoogte te houden van belangrijke post hebben we nogmaals gevraagd om de nieuwe bewoners op de hoogte te brengen van ons emailadres en eventuele belangrijke post door te sturen. Een vriendelijke reactie van een van de buren volgde maar geen post.
In het voorjaar hopen we de VS fiscaal snel af te handelen en verder merken we wel of we ergens op een lijst staan want in het voorjaar gaan we samen terug voor vakantie.
Als iemand me vooraf voorspeld had dat we binnen een jaar na terugkomst voor vakantie naar de VS zouden gaan had ik hem voor gek verklaard.
Eind maart vliegen we naar Washington om daar drie nachten te verblijven. Op dat moment hopen we dat de kersenbloesem in al haar pracht aanwezig zal zijn.
Via een tweetal senatoren loopt inmiddels een verzoek om het Witte huis te bezoeken.
In Washington hebben we een auto gehuurd om daarmee via Shenandoah National Park en de Smoky Mountains naar het zuiden te rijden om Nashville en Memphis te bezoeken en te eindigen in Jacksonville waar vanuit we weer terug naar huis vliegen.
De komende maanden kan ik mooi gebruiken om in te lezen om de definitieve route vast te stellen.
Car
woensdag 26 december 2012
maandag 3 september 2012
Bijna een maand terug in Nederland
Nederland heeft ook zijn voordelen, na vier weken overheersen de pluspunten van Florida echter nog en dreigen we de nadelen daar alweer bijna te vergeten.
We zijn alweer vier weken thuis, zijn we al gewend ? Niet echt.
We, en dan spreek ik niet namens Kevin want die heeft hier direct zijn leventje met vrienden en vriendinnen weer opgepakt en geniet daar zichtbaar van, vinden het druk, vol, vuil, stinken, agressief en vragen ons nog af wat we hier weer doen.
In de tuin waar je je realiseert dat we in Nederland met heel veel mensen elk in een vakje wonen hoor je altijd wel kinderen die niet geleerd is te praten maar voornamelijk te schreeuwen. Buiten klingelt een volgens de buurvrouw voor haar vast rustgevend bamboespel en mag je bijna heimelijk mee genieten van een gesprek wat in het vakje elders wordt gevoerd, we praten nl ook buiten hard. Een van de achtergelegen huizen wordt geschilderd en de schilder houd van muziek die heel de dag hard staat te spelen zodat alle omliggende huizen mee kunnen genieten. Op zich niet erg maar ooit moeten ook al die andere huizen geschilderd worden wat weer vergezeld zal gaan met schreeuwende muziek.
De koelkast is klein (of zijn de komkommers zo groot ?) de brievenbus staat niet meer voor ons eigen huis en zelfs die ene voor de gehele wijk bleek verplaatst. Boodschappen karretjes moeten weer voorzien worden van een muntje, een tas moet meegenomen worden naar de winkels iets wat ik al een paar keer vergeten ben en je moet zelf vooral snel je boodschappen inpakken want helpen is er niet meer bij en de volgende klant staat al te dringen. Rijen zijn weer normaal. De kassiere zit terwijl je snel inpakt verveeld te wachten. De in de VS gespeelde klant vriendelijkheid is ver te zoeken. Oh ja en pas op want voor dat je het weet beland je op een parkeerplek waarvoor je mag betalen waarbij je van geluk mag spreken dat de parkeerautomaat in de nabije omgeving het doet anders mag je elders in de stad op zoek naar een werkende.
Als je iemand helpt in een winkel merk je dat mensen zichtbaar verbaasd zijn.
Automobilisten zijn agressief, menige middelvinger hebben we al toegezwaaid gekregen omdat we maar net iets harder reden dan de maximale snelheid en tot twee keer toe zijn we bijna van de weg gedrukt. Blij was ik dat de bestuurder er toch maar voor koos om niet langs de kant te komen anders weet ik niet wie er geen tandjes meer had gehad, de keurig uitziende Audi bestuurder in zijn gloednieuwe auto of M.
We wisten het altijd al, het levenstempo ligt hier in de randstad gewoon net een paar tandjes hoger wat zo merk en voelbaar is en dat is weer wennen na twee jaar.
Zitten we al in een ritme ? Ook niet echt. Als je echter niet uitkijkt schiet je zo weer in het ritme van twee jaar terug en dat is iets waar ik voorlopig echt nog geen zin in heb. Ik ben dus bewust nog niet naar de tennisvereniging gegaan of heb andere oude dagelijkse oude gewoontes opgepakt.
De grootste voordelen ? Vrienden en familie die zomaar spontaan binnen lopen waardoor iets spontaans ontstaat en het merendeel van de buren die een praatje maken of via het achterhek gedag komen zeggen want die paar die best wel door hebben dat je weer terug ben maar hun bek niet opendoen vergeten we gewoon. Voor M. weer de aanwezigheid van oprechte collega's die het leuk vinden dat hij terug is. Het gebruik van ons eigen taaltje waardoor je net iets makkelijk precies dat kan zeggen wat je nu echt voelt of denkt en de grotere hoeveelheid verse (betaalbare) groenten.
In eerste instantie hebben we de tegels in de tuin die door de buren en tuinman keurig was bijgehouden ontgroend en alle tuinmeubels buiten gezet. De eerste lucht was hiermee gecreëerd.
Kast voor kast is schoongemaakt en opgeruimd gebruikmakend van de emotionele afstand die genomen is. Zakken in de container, grofvuil en marktplaats gevuld. Het was zoveel makkelijker om afstand van spullen te doen die we totaal niet gemist hadden. Lucht moest er gecreëerd worden want wat was alles klein en vol.
Gelukkig had zus nog wat ruimte zodat de caravaninventaris waar we nog geen afstand van willen doen bij haar opgeslagen kon worden.
Vrijdag de 17e kregen we het bericht dat de container die middag al gelost was en de douane de container met vervoermiddelen direct had vrijgegeven. Eerder dan verwacht dus werden agenda's omgegooid en stonden we maandagmorgen om acht uur voor het bevrachtingskantoor om de rekening te betalen wat gedeeltelijk in dollars mocht die in de VS "over" waren gebleven. Een enkele collega maakte afgelopen week de opmerking dat hij wel snapte dat er wat auto's mee waren gekomen, lekker makkelijk in een container die door de werkgever was betaald. Duidelijk geen blog volger :) Mooi om weer te merken dat mensen zelf invullen.
In eerste instantie werden de motoren naar de dealer gereden zodat ze daar konden worden aangepast. Hierna weer terug naar de loods om de Mini en T-Bird in ontvangst te nemen. Alles zag er perfect uit op een kras over de tankafsluiting van de Mini na.
Bij het inleveren in Jax mocht er max 1/3 tank benzine aanwezig zijn ondanks dat we ons daar aan gehouden hebben waren de benzinetanken geheel leeggetrokken waardoor de kras ontstaan zal zijn.
Op het moment dat ook de Jeep gearriveerd is zal er besloten moeten worden of het zinvol is om de vervoersverzekering aan te spreken.
Dinsdagmorgen werden de motoren weer opgehaald en tezamen met de Mini waar we zelf wat verlichting van hadden afgesloten bij de RDW voor de keuring aangeboden.
De motoren werden goedgekeurd en de Mini werd afgekeurd op het mistachterlicht wat nog niet was aangesloten. Inderdaad bleek het dus geen enkel probleem (omdat de auto verhuisgoed is) dat er geen eu kenmerk in de koplampen aanwezig is.
Op de site van de RDW staat overigens vermeld dat voor de keuring van vervoermiddelen vanuit de VS een afspraak moet worden gemaakt wat we ook netjes hadden gedaan. Eenmaal bij de RDW bleek dat ook zonder afspraak de vervoermiddelen gewoon s morgens zonder afspraak hadden mogen worden aangeboden. Een weetje voor de volgende auto's die worden aangeboden,
's Middags ben ik met Kevin achter het stuur naar Kalfsbeek gereden om daar te vragen wat het aansluiten van het mistachterlicht zou kosten. Daar werd verteld dat een Amerikaanse Mini geen stadlichts had (onzin !) en dat je auto's beter in de VS achter kon laten, aansluiten van het mistachterlicht zou minstens drie uur kosten. Deze onzin verhalen in combinatie met het te mooie pand en de te nette overhemden spoorde me aan om een kleinere onafhankelijke Bovag dealer in de buurt te gaan zoeken.
Woensdagmorgen ben ik daarnaar toe gereden en afgesproken dat hij maandagmorgen werd gebracht. Met 1 1/2 uur was de aanpassing gepiept en de volgende dag was de auto alsnog goedgekeurd.
In de tussentijd rijden we gewoon met de Amerikaanse platen rond, bewijzen dat het verhuisgoederen zijn en alles netjes verzekerd is op chassienummer in de nabijheid. Volgens de douane telefoon mag dat drie maanden, een wettekst kunnen ze echter niet overleggen.
Officieel schijnt dat niet meer te mogen zodra de auto is aangemeld bij de RDW omdat de NL platen dan zijn aangevraagd (wachttijd 5 werkdagen), het ergste wat er echter kan gebeuren is een eerste waarschuwing omdat de MRTB niet betaald is wat binnen 12 maanden niet tot een boete leid. En anders een verhoging van 100%, altijd nog aanzienlijk goedkoper dan een auto huren.
Over platen: wat rijden er in verhouding tot twee jaar geleden veel auto's met Poolse en andere Oost Europese kentekens. De politie zal het wel druk hebben met in de gaten houden of deze bestuurders hier niet officieel wonen en toch met platen rondrijden.
Ondanks dat het verhuisgoederen zijn moet er officieel toch aangifte BPM worden gedaan. Omdat dit een papieren tijger is die na een jaar toch weer vervalt dachten we dat even op zn jan boeren fluitjes te doen.
Dit resulteerde echter in bedragen die je in geval dat er toch binnen een jaar verkocht moet worden niet blij maken.
Opeens realiseerde ik me dat ik nergens in de regels had gelezen wat er gebeurd in geval van overlijden van de aangever. Navraag bij de inspectie ( die het antwoord in eerste instantie ook schuldig moest blijven) leerde me dat in geval van overlijden van de aangever er alsnog afgerekend moet worden en niet automatisch de erven die tenslotte ook aan alle regels voldoen in de plaats komen. Niet echt verstandig van ons dus om alles op een naam te zetten maar daar viel nu de importvergunning eenmaal geregeld was niets meer aan te veranderen. En wie denkt er tenslotte nu over dit soort dingen na ?
Deze wetenschap resulteerde in dus wat aantal uurtjes uitzoekwerk. M.b.v. autotelex en wat hulp van een aardige helpdesk medewerker waren de aangiftes uiteindelijk goed zelf te doen.
Het mooie van autotelex is dat de RDW deze aangifte direct accepteert en het systeem zelf de voordeligste methode uitzoekt.
Het is dus zaak om extra goed voor M. te zorgen komend jaar :)
Komende donderdag zal de T-Bird op creatieve wijze worden aangepast zodat hij de volgende dag bij de RDW kan worden aangeboden. Dezelfde dealer als de Mini heeft aangepast denkt leuk mee. Zou mooi zijn als zijn ideeën gaan werken, scheelt ons een ritje naar Friesland waar we via het T-Bird forum gewezen zijn op een andere dealer die al eerder deze auto zonder boren door de keuring heeft gekregen.
Op het telefoontje van een dealer gespecialiseerd in Amerikaanse auto's die we zaterdag de 25e met een bezoek vereerde zitten we na ruim een week nog te wachten.
En dan is het nog wachten op de Jeep die naar verwachting volgende week zal arriveren. Die is veel langer dan afgesproken in de haven in Jax blijven staan om te wachten op een andere auto die te laat is afgeleverd.
Ook administratief is het hele terug verhuizen meer werk dan gedacht.
Twee jaar post samenvoegen (en direct stapeld papier afvoeren) handel ik af op bewolkte dagen.
Een eenvoudige adreswijziging via TPG post werkt niet omdat dan zeker alle post van zus en ouders, die als correspondentieadres zijn gebruikt, ook naar ons adres zou worden overgeheveld. Zelfs met aparte brieven gaat het nu af en toe mis zo werd ongevraagd de inboedelverzekering van mijn ouders naar ons adres overgezet.
Fijn is dat we dit gefaseerd kunnen afhandelen waardoor ook mijn pa een rede houd om af en toe even te facetimen. Ik heb nl de klacht al gekregen dat ze ons vaker "zagen" toen we in Jax zaten :)
De maand september hebben we de weekenden vrijgehouden, als het weer het toelaat willen we hier van het buiten zijn genieten en er op uit trekken met de motor. Afgelopen weekend was al direct een goed begin.
En dat het hoe meer je naar de stadsgrenzen van Rotterdam toe rijd zo vervuild ruikt dat probeer ik maar te skippen.
Car
We zijn alweer vier weken thuis, zijn we al gewend ? Niet echt.
We, en dan spreek ik niet namens Kevin want die heeft hier direct zijn leventje met vrienden en vriendinnen weer opgepakt en geniet daar zichtbaar van, vinden het druk, vol, vuil, stinken, agressief en vragen ons nog af wat we hier weer doen.
In de tuin waar je je realiseert dat we in Nederland met heel veel mensen elk in een vakje wonen hoor je altijd wel kinderen die niet geleerd is te praten maar voornamelijk te schreeuwen. Buiten klingelt een volgens de buurvrouw voor haar vast rustgevend bamboespel en mag je bijna heimelijk mee genieten van een gesprek wat in het vakje elders wordt gevoerd, we praten nl ook buiten hard. Een van de achtergelegen huizen wordt geschilderd en de schilder houd van muziek die heel de dag hard staat te spelen zodat alle omliggende huizen mee kunnen genieten. Op zich niet erg maar ooit moeten ook al die andere huizen geschilderd worden wat weer vergezeld zal gaan met schreeuwende muziek.
Als je iemand helpt in een winkel merk je dat mensen zichtbaar verbaasd zijn.
Automobilisten zijn agressief, menige middelvinger hebben we al toegezwaaid gekregen omdat we maar net iets harder reden dan de maximale snelheid en tot twee keer toe zijn we bijna van de weg gedrukt. Blij was ik dat de bestuurder er toch maar voor koos om niet langs de kant te komen anders weet ik niet wie er geen tandjes meer had gehad, de keurig uitziende Audi bestuurder in zijn gloednieuwe auto of M.
We wisten het altijd al, het levenstempo ligt hier in de randstad gewoon net een paar tandjes hoger wat zo merk en voelbaar is en dat is weer wennen na twee jaar.
Zitten we al in een ritme ? Ook niet echt. Als je echter niet uitkijkt schiet je zo weer in het ritme van twee jaar terug en dat is iets waar ik voorlopig echt nog geen zin in heb. Ik ben dus bewust nog niet naar de tennisvereniging gegaan of heb andere oude dagelijkse oude gewoontes opgepakt.
De grootste voordelen ? Vrienden en familie die zomaar spontaan binnen lopen waardoor iets spontaans ontstaat en het merendeel van de buren die een praatje maken of via het achterhek gedag komen zeggen want die paar die best wel door hebben dat je weer terug ben maar hun bek niet opendoen vergeten we gewoon. Voor M. weer de aanwezigheid van oprechte collega's die het leuk vinden dat hij terug is. Het gebruik van ons eigen taaltje waardoor je net iets makkelijk precies dat kan zeggen wat je nu echt voelt of denkt en de grotere hoeveelheid verse (betaalbare) groenten.
In eerste instantie hebben we de tegels in de tuin die door de buren en tuinman keurig was bijgehouden ontgroend en alle tuinmeubels buiten gezet. De eerste lucht was hiermee gecreëerd.
Ollie de olijf vond de laatste winter of te koud of heeft ons gemist.
Gelukkig had zus nog wat ruimte zodat de caravaninventaris waar we nog geen afstand van willen doen bij haar opgeslagen kon worden.
Vrijdag de 17e kregen we het bericht dat de container die middag al gelost was en de douane de container met vervoermiddelen direct had vrijgegeven. Eerder dan verwacht dus werden agenda's omgegooid en stonden we maandagmorgen om acht uur voor het bevrachtingskantoor om de rekening te betalen wat gedeeltelijk in dollars mocht die in de VS "over" waren gebleven. Een enkele collega maakte afgelopen week de opmerking dat hij wel snapte dat er wat auto's mee waren gekomen, lekker makkelijk in een container die door de werkgever was betaald. Duidelijk geen blog volger :) Mooi om weer te merken dat mensen zelf invullen.
Voldoen aan de Europese eisen dus een VS sticker
Tanken is hier "iets" minder leuk
Bij het inleveren in Jax mocht er max 1/3 tank benzine aanwezig zijn ondanks dat we ons daar aan gehouden hebben waren de benzinetanken geheel leeggetrokken waardoor de kras ontstaan zal zijn.
Op het moment dat ook de Jeep gearriveerd is zal er besloten moeten worden of het zinvol is om de vervoersverzekering aan te spreken.
Kevin is een weekend naar Londen geweest en wordt als verrassing met zijn eigen auto van het vliegveld opgehaald.
De motoren werden goedgekeurd en de Mini werd afgekeurd op het mistachterlicht wat nog niet was aangesloten. Inderdaad bleek het dus geen enkel probleem (omdat de auto verhuisgoed is) dat er geen eu kenmerk in de koplampen aanwezig is.
Op de site van de RDW staat overigens vermeld dat voor de keuring van vervoermiddelen vanuit de VS een afspraak moet worden gemaakt wat we ook netjes hadden gedaan. Eenmaal bij de RDW bleek dat ook zonder afspraak de vervoermiddelen gewoon s morgens zonder afspraak hadden mogen worden aangeboden. Een weetje voor de volgende auto's die worden aangeboden,
's Middags ben ik met Kevin achter het stuur naar Kalfsbeek gereden om daar te vragen wat het aansluiten van het mistachterlicht zou kosten. Daar werd verteld dat een Amerikaanse Mini geen stadlichts had (onzin !) en dat je auto's beter in de VS achter kon laten, aansluiten van het mistachterlicht zou minstens drie uur kosten. Deze onzin verhalen in combinatie met het te mooie pand en de te nette overhemden spoorde me aan om een kleinere onafhankelijke Bovag dealer in de buurt te gaan zoeken.
Woensdagmorgen ben ik daarnaar toe gereden en afgesproken dat hij maandagmorgen werd gebracht. Met 1 1/2 uur was de aanpassing gepiept en de volgende dag was de auto alsnog goedgekeurd.
In de tussentijd rijden we gewoon met de Amerikaanse platen rond, bewijzen dat het verhuisgoederen zijn en alles netjes verzekerd is op chassienummer in de nabijheid. Volgens de douane telefoon mag dat drie maanden, een wettekst kunnen ze echter niet overleggen.
Officieel schijnt dat niet meer te mogen zodra de auto is aangemeld bij de RDW omdat de NL platen dan zijn aangevraagd (wachttijd 5 werkdagen), het ergste wat er echter kan gebeuren is een eerste waarschuwing omdat de MRTB niet betaald is wat binnen 12 maanden niet tot een boete leid. En anders een verhoging van 100%, altijd nog aanzienlijk goedkoper dan een auto huren.
Over platen: wat rijden er in verhouding tot twee jaar geleden veel auto's met Poolse en andere Oost Europese kentekens. De politie zal het wel druk hebben met in de gaten houden of deze bestuurders hier niet officieel wonen en toch met platen rondrijden.
Ondanks dat het verhuisgoederen zijn moet er officieel toch aangifte BPM worden gedaan. Omdat dit een papieren tijger is die na een jaar toch weer vervalt dachten we dat even op zn jan boeren fluitjes te doen.
Dit resulteerde echter in bedragen die je in geval dat er toch binnen een jaar verkocht moet worden niet blij maken.
Opeens realiseerde ik me dat ik nergens in de regels had gelezen wat er gebeurd in geval van overlijden van de aangever. Navraag bij de inspectie ( die het antwoord in eerste instantie ook schuldig moest blijven) leerde me dat in geval van overlijden van de aangever er alsnog afgerekend moet worden en niet automatisch de erven die tenslotte ook aan alle regels voldoen in de plaats komen. Niet echt verstandig van ons dus om alles op een naam te zetten maar daar viel nu de importvergunning eenmaal geregeld was niets meer aan te veranderen. En wie denkt er tenslotte nu over dit soort dingen na ?
Deze wetenschap resulteerde in dus wat aantal uurtjes uitzoekwerk. M.b.v. autotelex en wat hulp van een aardige helpdesk medewerker waren de aangiftes uiteindelijk goed zelf te doen.
Het mooie van autotelex is dat de RDW deze aangifte direct accepteert en het systeem zelf de voordeligste methode uitzoekt.
Het is dus zaak om extra goed voor M. te zorgen komend jaar :)
Komende donderdag zal de T-Bird op creatieve wijze worden aangepast zodat hij de volgende dag bij de RDW kan worden aangeboden. Dezelfde dealer als de Mini heeft aangepast denkt leuk mee. Zou mooi zijn als zijn ideeën gaan werken, scheelt ons een ritje naar Friesland waar we via het T-Bird forum gewezen zijn op een andere dealer die al eerder deze auto zonder boren door de keuring heeft gekregen.
Op het telefoontje van een dealer gespecialiseerd in Amerikaanse auto's die we zaterdag de 25e met een bezoek vereerde zitten we na ruim een week nog te wachten.
En dan is het nog wachten op de Jeep die naar verwachting volgende week zal arriveren. Die is veel langer dan afgesproken in de haven in Jax blijven staan om te wachten op een andere auto die te laat is afgeleverd.
Ook administratief is het hele terug verhuizen meer werk dan gedacht.
Twee jaar post samenvoegen (en direct stapeld papier afvoeren) handel ik af op bewolkte dagen.
Een eenvoudige adreswijziging via TPG post werkt niet omdat dan zeker alle post van zus en ouders, die als correspondentieadres zijn gebruikt, ook naar ons adres zou worden overgeheveld. Zelfs met aparte brieven gaat het nu af en toe mis zo werd ongevraagd de inboedelverzekering van mijn ouders naar ons adres overgezet.
Fijn is dat we dit gefaseerd kunnen afhandelen waardoor ook mijn pa een rede houd om af en toe even te facetimen. Ik heb nl de klacht al gekregen dat ze ons vaker "zagen" toen we in Jax zaten :)
En dat het hoe meer je naar de stadsgrenzen van Rotterdam toe rijd zo vervuild ruikt dat probeer ik maar te skippen.
Car
zondag 5 augustus 2012
Wij zijn weer thuis
We brengen de vlucht zittend, hangend met ons hoofd op het tafeltje en heel even slapend door. De vlucht naar de VS toe vind ik nooit een probleem, terug is niet mijn favoriet mede ivm de lange dag die je nog voor je hebt. Om acht uur landen we en staan voor dat we het weten buiten.
Koffers zijn mede omdat ze met priority zijn ingechecked als een van de eerste op de band. Douane is niet aanwezig, we hebben verder ook niets te vrezen want de verhuislijst zit voor vragen in M. zijn tas.
De taxibus die we via vasttariefshiphol hebben besteld is vrijwel direct aanwezig en zo staan we om kwart voor tien weer voor onze eigen deur. 18 uur uit en thuis, niet verkeerd.
Binnen wacht ons een gezellige thuiskomst. De tafel staat vol met bloemen, kaarten met lieve teksten en op de bovenverdieping vinden we twee schilderijen die Mandy heeft gemaakt.
Kevin gaat direct richting Britt en wij duiken na een frisse douche ons bed in. De koffers staan verspreid door het huis.
De komende dagen ga ik voordat we de kasten weer volproppen van boven naar beneden alles doorlopen en er een sopdoek doorheen halen. Het is ons 100% meegevallen hoe een huis er na twee jaar niet gebruiken uitziet en dit mede dankzij de doorloop beurten voor elke aankomst van Mechie.
We hebben ons voorgenomen om alles nogmaals goed te bekijken en te beslissen of we bepaalde spullen nu echt nog wel nodig hebben want het voelt hier ondanks de opruimactie voor vertrek als een volgepakt pakhuis. (mensen die mij goed kennen zullen lachen want die weten dat ik heel makkelijk in afvoeren ben)
Alles wat hier achter is gebleven is twee jaar niet gebruikt dus er moet vast het e.e.a. weg kunnen.
Wat voelt het goed om John die de afgelopen twee jaar als huisbewaarder heeft opgetreden met zijn Els in de armen te sluiten. Zo anders dan de afstandelijke hug die ik bij afscheid van onze Amerikaanse buuf kreeg.
Om half vijf komt pa ons halen zodat we 's avonds bij mijn ouders met eten aan kunnen schuiven. Voor mijn ouders is het ook een bijzondere dag ze vinden het ondanks het goede contact wat mogelijk was stiekem toch wel fijn dat we weer in het land zijn. Wij daar en tegen kunnen ons gelukkig prijzen dat er niets met hen is gebeurd tijdens de afgelopen twee jaar.
Pa wordt ook direct ontslagen van zijn taak als postbeheerder, iets wat hij stiekem wel jammer vindt want het was toch weer iets wat hem bezig hield en wat vaak aanleiding was voor dagelijks skype of facebook contact.
Komende week zal ik de verzoeken de deur uit doen om de post weer naar ons eigen woonadres te sturen.
We proppen ons in de Nissan die gekeurd en gewassen op ons staat te wachten (klein joh met drie volwassen) en rijden naar huis.
Morgen heeft M. zijn officiële verhuisdag. Jullie lezen het goed: een hele dag !
Car
Koffers zijn mede omdat ze met priority zijn ingechecked als een van de eerste op de band. Douane is niet aanwezig, we hebben verder ook niets te vrezen want de verhuislijst zit voor vragen in M. zijn tas.
De taxibus die we via vasttariefshiphol hebben besteld is vrijwel direct aanwezig en zo staan we om kwart voor tien weer voor onze eigen deur. 18 uur uit en thuis, niet verkeerd.
Binnen wacht ons een gezellige thuiskomst. De tafel staat vol met bloemen, kaarten met lieve teksten en op de bovenverdieping vinden we twee schilderijen die Mandy heeft gemaakt.
De komende dagen ga ik voordat we de kasten weer volproppen van boven naar beneden alles doorlopen en er een sopdoek doorheen halen. Het is ons 100% meegevallen hoe een huis er na twee jaar niet gebruiken uitziet en dit mede dankzij de doorloop beurten voor elke aankomst van Mechie.
We hebben ons voorgenomen om alles nogmaals goed te bekijken en te beslissen of we bepaalde spullen nu echt nog wel nodig hebben want het voelt hier ondanks de opruimactie voor vertrek als een volgepakt pakhuis. (mensen die mij goed kennen zullen lachen want die weten dat ik heel makkelijk in afvoeren ben)
Alles wat hier achter is gebleven is twee jaar niet gebruikt dus er moet vast het e.e.a. weg kunnen.
Wat voelt het goed om John die de afgelopen twee jaar als huisbewaarder heeft opgetreden met zijn Els in de armen te sluiten. Zo anders dan de afstandelijke hug die ik bij afscheid van onze Amerikaanse buuf kreeg.
Pa wordt ook direct ontslagen van zijn taak als postbeheerder, iets wat hij stiekem wel jammer vindt want het was toch weer iets wat hem bezig hield en wat vaak aanleiding was voor dagelijks skype of facebook contact.
Komende week zal ik de verzoeken de deur uit doen om de post weer naar ons eigen woonadres te sturen.
We proppen ons in de Nissan die gekeurd en gewassen op ons staat te wachten (klein joh met drie volwassen) en rijden naar huis.
Morgen heeft M. zijn officiële verhuisdag. Jullie lezen het goed: een hele dag !
Car
We zullen je missen Jax
En dan is het opeens zaterdagmiddag, onder mij zie ik Amelia Island vervagen en is het niet meer dan bewolking wat ons rest van Jax en omgeving.
M en K die in maart samen terug reisden hebben een gratis upgrade gekregen voor de vlucht naar Washington. M. wilde dat ik de extra verzorging onderweg ook eens mee zou maken dus nu zit ik met extra beenruimte en een snoepbox helemaal voorin het vliegtuig.
Deze laatste week was een bijzondere, wel iets minder rustig dan we vooraf gehoopt hadden we bleken deze dagen echt nog nodig te hebben. We hebben echter ook onze momenten weten te pakken.
M. is elke ochtend heel vroeg zijn bed uit, ziet de zon opkomen op het strand. Zijn kantoor heeft hij op verzoek ivm een reorganisatie van het gebouw vorige week al verlaten, dependance op de beach dus deze week. Denk dat niet veel collega's dat kunnen zeggen.
Woensdagmorgen ben ook ik al vroeg uit de veren, dromen over bedden vol met kakkerlakken hebben me een onrustige nacht bezorgt. Ik besluit dan ook dat M. die de Jeep af gaat geven voor vervanging van het verteerde klittenband niet met de shuttlebus terug komt maar we rijden met twee auto's naar de dealer.
Er is duidelijk aangegeven dat we de auto uiterlijk om een uur of drie terug willen hebben, moet volgens de dealer geen enkel probleem zijn. Iets na zevenen staat hij daar ter beschikking.
Miwa een gezellige Japanse die zich enige maanden geleden bij het groepje dames waar ik regelmatig mee ben gaan lunchen heeft aangesloten komt mij ophalen. Ik mag nl niet in de huurauto rijden, de € 140 toeslag vonden we weggegooid geld.
Bij Delicomb twee blokken van het huisje vandaan gaan we lunchen om daarna nog een keer naar St Johns Towncenter te rijden om de andere meiden gedag te zeggen. Van Kyoko kreeg ik een glazen Pink Ribbon lintje en van Lydia een kleurrijke sjaal waarbij ze duidelijk aangaf dat hij niet made in China was maar meegenomen was vanuit Zuid-Korea.
Het was bijzonder om deze vrouwen, met verschillende culturele achtergronden, alle om diverse redenen ook zover van huis te mogen ontmoeten. Met sommige zal ik zeker contact blijven houden en wie weet hoe onze levens lopen en zien we elkaar ooit weer.
Marcel en Kevin zijn ook naar St. Johns gereden om nog even twee paar eerder al gespotte schoenen op te halen. Oude waren afgelopen week in de vuilnisbak beland dus er was ruimte in de koffers.
Het was inmiddels ruim na vieren en M. had al een paar keet met de Jeep dealer gebeld waar hij elke keer doorverbonden werd met de voicemail van de servicemedewerkster. We besloten er naar toe te rijden en kregen daar te horen dat de auto over een half uurtje klaar zou zijn.
Uiteindelijk stond hij om half zeven buiten en toen bleek dat het klittenband niet vervangen was maar eenvoudig weg over het oude band gestikt was, de verteerde stukken duidelijk zichtbaar.
Diegene die mijn lief goed kennen kunnen zich voorstellen hoe hij reageerde drie en een half uur na de afgesproken tijd. De servicemedewerkster wist niet goed wat ze hier op moest zeggen en belde haar manager, dit was inderdaad niet afgesproken. Tijd om nog e.e.a. op te lossen was er echter niet. Alles werd aan papier toevertrouwd, zodra de auto in NL arriveert en de garantie is over gezet kunnen we gaan uitzoeken hoe dit alsnog opgelost kan worden. En dat alles vanwege twee strippen klittenband en niet goed lezen en controleren. Tja we wisten het al vrouwtje A is niet verantwoordelijk voor het werk van mannetje B.
Bij de Fresh market pikken we kippenboutjes op met koolsalade en chilibonen.
Ik heb het al vaker geschreven, het weer, de rust, ruimte en mooie groene omgeving zullen we missen. De mensen die gemist zullen worden zijn jammer genoeg op een hand te tellen.
De auto wordt volgeladen en om tien uur rijd Kevin hem naar de haven. Wat zal hij zijn vrijheid om de auto te kunnen pakken de eerste tijd in NL missen.
Zijn Florida rijbewijs is nog zes maanden in NL geldig maar hij zal moeten leren schakelen en aan het Nederlandse verkeer wennen alvorens af te kunnen rijden in een schakelbak.
We sluiten Kevin zijn bankrekening en verlagen onze eigen account om onnodige bankkosten te voorkomen naar een ander type.
Als we in het beach huis terug zijn verdwijn ik met Kevin naar het strand.
s'Avonds gaan we nog een keer bij Taco Lu eten. Daar is het altijd druk zo ook vanavond. Kevin heeft de kok een email gestuurd dat hij de Bangin shrimp zo zal missen en heeft inmiddels het recept (voor een mega hoeveelheid) in zijn bezit.
Vrijdagmorgen rijden we naar First Place management het verhuurbureau van het huis. We hebben te horen gekregen dat we inderdaad zoals ook al verwacht niet de gehele borg terug krijgen. Op het internet had ik al slechte ervaringen gevonden dus we waren voorbereid. Op poetsen waren we echter niet te vangen.
Volgens het bedrijf moet de muur in de logeerkamer overgeverfd worden en een werkelijk geheel door de zon verteerde sproeikop wordt aan ons in rekening gebracht. De muur waar 29 fotolijstjes gehangen hebben waardoor hij indertijd met toestemming doorzeefd is blijkt inderdaad geen enkel probleem.
Het bureau blijkt het na 5 werkdagen nog niet voor elkaar te hebben gekregen om een prijsopgave van een schilder te krijgen. Je zou verwachten dat als je zegt al 25 jaar in deze business te zitten dat je onderhand wel weet wat het verven van een muur kost. Van Mariet begrijpen we later dat zij en haar omgeving er altijd al van uitgaan dat een betaalde borg altijd verrekend word. In mijn opinie mag hij alleen gebruikt worden voor dat wat een huurder verziekt en om eerlijk te zijn hebben ze het huis netter terug gekregen dan dat wij het aantroffen.
Met een gedeeltelijke cheque kunnen we naar de bank.
Het ging me aan het hart dat de schilderijen die Mandy tijdens haar verblijf heeft gemaakt en waar ik toch wel aan was gaan hechten bij de vuilnisbak of een of andere thrift store zouden belanden of dat het doek verwijderd moest worden om ze te vervoeren.
Hoe mooi kan het lopen, ik ben in contact gekomen met een immigratie advocate die onlangs haar kantoor in Jax heeft geopend. Zij vond de schilderijen die geïnspireerd zijn op de Nederlandse vlag prachtig. Afgelopen week had ze me al foto's van het nieuwe kantoor toegezonden. Hoe leuk is het dat er iets van Mandy achter blijft in Jax en dan nog wel in het kantoor van een immigratie advocate. Een schilderij van mijn vriendinnetje hangt gewoon definitief in de States.
We zijn een kijkje gaan nemen in de centrale hal van het gebouw en zoals zij al verteld had hing er een pontificaal in het zicht.
Heerlijk is het om vanuit je huis naar het strand te lopen en na afloop het zand onder de buitendouche af te spoelen. Na nog een uurtje van het strand genoten te hebben, om niet alsnog in een kreeft te veranderen moet je nl niet veel langer blijven ,duiken we onder de buitendouche en zetten de laatste spullen die in de VS achter blijven in de auto.
We rijden naar Mariet waar we alles naar binnen sjouwen. We hebben haar en Martin gevraagd om op deze laatste avond met ons te gaan eten dus rijden we met zn vijven naar Longhorn waar nog een keer Primerib gegeten wordt.
Na afloop gaan we niet meer met Mariet naar huis, uitstellen van het afscheid maakt het alleen maar moeilijker. We hebben het er duidelijk allebei moeilijk mee.
Voor haar verdwijnt er een stukje Nederland uit Jax waarmee het heerlijk was om af en toe te beppen.
We zullen haar missen want ondanks dat zij niet als expat in Jax woont en er een heel andere levensstijl met haar van oorsprong uit Jax afkomstige man op na houd hebben we veel gemeen en hebben herkenning bij elkaar gevonden. Zij heeft ons vanaf het eerste contact zonder achterliggende gedachte met raad en daad bijgestaan en een echte kijk in het dagelijks leven van Jacksonville gegeven.
Het zal vreemd zijn als op zondag haar wekelijkse blog pas laat in de middag beschikbaar komt.
Ik loop te rekken en maak het vrijdagavond veel te laat.
Zaterdagmorgen ga ik met Kevin nog een uurtje naar het strand. De zee is onstuimig en in de verte is duidelijk de aangekondigde regen te zien. De natuur helpt ons en geeft aan dat het om elf uur tijd is om de reiskleding aan te gaan doen en definitief afscheid te nemen.
Net als zovaak deze week voelt het als blik op oneindig en volop vooruit. Als ik er bij na ga denken wordt ik emotioneel.
Op het vliegveld voel ik dan toch de tranen opkomen. Toen Marcel de eerste keer naar Jax afreisde kwam hij thuis met twee cd's van Aaron Bing een Jazz saxofonist die regelmatig op het vliegveld optreed.
Zo ook vandaag....
De vlucht van Jax naar Washington Dulles levert een kwartier tijdswinst op. De aansluitende vlucht die normaal een korte overstap tijd heeft vertrekt een uur later dus kunnen we rustig naar de gate lopen en bijna direct boarden.
Eenmaal in net vliegtuig blijft hij nog een uur aan de grond staan. Ach wat maakt het uit we zitten en meestal loopt hij toch wel weer onderweg tijd in.
Er is me de afgelopen week een paar keer gevraagd of ik zin heb om terug te gaan. Verstandelijk weet ik dat het qua werk en school het beste is. Als er niet gewerkt en gestudeerd had hoeven worden dan hadden we graag nog een tijdje gebleven. Het was een super ervaring die ik elk gezin zou gunnen. Qua leeftijd van Kevin kwam hij voor ons precies op het juiste moment. Het socialiseren had plaatsgevonden en door deze ervaring waarin hij zich goed staande heeft gehouden gaat hij nu al andere keuze's in het leven maken. We zijn trots op hem maar ook ook stiekem heel blij dat hij in de VS niet de liefde van zijn leven heeft gevonden.
Ik ben me ervan bewust dat niet onze omgeving veranderd zal zijn maar wij en ben erg benieuwd hoe we dat gaan ervaren.
Het zal voor de omgeving al snel normaal zijn dat je net als na een vakantie weer terug bent in onze hoofden zullen de ervaringen nog wel even na ebben en of je dat met achterblijvers kan delen ik weet het niet.
In ieder geval ligt er een uitdaging om er ook in Nederland weer een feestje van te maken en ook daar de mooie dingen uit de omgeving te zien en niet te denken dat kan morgen ook nog.
Door een langere periode ver weg van familie en vrienden te wonen ben je erg aangewezen op elkaar en raak je vooral gericht op je gezin. Alles staat in het teken van niet teveel plannen en vooral doen waar je zelf zin in hebt en soms maar zien hoe een weekend loopt. Plannen ontstaan en worden uitgevoerd, een al weken vooral vol geplande agenda met verjaardagen en feestjes is er niet net zoals tijdens een vakantie. Je kunt eenvoudig niet komen dus hoeft je er ook niet druk om te maken of een excuus te verzinnen. Het wordt een uitdaging om vooral heel dicht bij onszelf te blijven en niet de agenda al weken vooraf vol te plannen. Vooral het pleasen van anderen willen we echt gaan zien te voorkomen. Quality time staat voorop.
En wie weet wat er ooit volgt, zodra Kevin zijn eigen weg gevonden heeft staan wij zeker weer voor een nieuw avontuur open want het smaakt absoluut naar meer.
Eindigt het blog hier ? Nee voorlopig nog niet. Ik heb gemerkt dat door onze ervaringen op te schrijven we ook andere (toekomstige) expats en wereld verhuizers kunnen helpen. Het afgelopen jaar ben ik een paar keer door onbekende lezers benaderd en dat vonden we super leuk.
Toen we zelf op zoek waren naar de mogelijkheden tot het overbrengen van de auto's naar Nederland heb ik van expats gehoord dat dit minder interessant en moeilijker is dan wij denken, zij hebben er dan ook van afgezien.
Mede omdat ik dit stukje in andere expatblogs heb gemist wil ik zeker dit onderdeel nog afronden.
En of ik daarna aan het verzoek om ons weer opgepakte Nederlandse leventje te beschrijven zal voldoen, ik weet het nog niet vraag me af of dat voor derden interessant is.
Misschien roep ik wel weer een vakantie en uitjes blog in het leven want leuk is het wel of belevenissen en indrukken te beschrijven.
Car
M en K die in maart samen terug reisden hebben een gratis upgrade gekregen voor de vlucht naar Washington. M. wilde dat ik de extra verzorging onderweg ook eens mee zou maken dus nu zit ik met extra beenruimte en een snoepbox helemaal voorin het vliegtuig.
Deze laatste week was een bijzondere, wel iets minder rustig dan we vooraf gehoopt hadden we bleken deze dagen echt nog nodig te hebben. We hebben echter ook onze momenten weten te pakken.
eten bij Carrabbas met aansluitend een wandeling naar het huisje
Op het strand zijn altijd mooie mensen
Dinsdagavond eten we nog een keer bij Sliders. Als voorgerecht oesters. Nu weten we zeker dat die niet onze favoriet zijn.
Overal in de States zie je voorraden ijs bij winkels en benzinepompen.
Huisje in Jax Beach
M. is elke ochtend heel vroeg zijn bed uit, ziet de zon opkomen op het strand. Zijn kantoor heeft hij op verzoek ivm een reorganisatie van het gebouw vorige week al verlaten, dependance op de beach dus deze week. Denk dat niet veel collega's dat kunnen zeggen.
Er is duidelijk aangegeven dat we de auto uiterlijk om een uur of drie terug willen hebben, moet volgens de dealer geen enkel probleem zijn. Iets na zevenen staat hij daar ter beschikking.
Miwa een gezellige Japanse die zich enige maanden geleden bij het groepje dames waar ik regelmatig mee ben gaan lunchen heeft aangesloten komt mij ophalen. Ik mag nl niet in de huurauto rijden, de € 140 toeslag vonden we weggegooid geld.
Bij Delicomb twee blokken van het huisje vandaan gaan we lunchen om daarna nog een keer naar St Johns Towncenter te rijden om de andere meiden gedag te zeggen. Van Kyoko kreeg ik een glazen Pink Ribbon lintje en van Lydia een kleurrijke sjaal waarbij ze duidelijk aangaf dat hij niet made in China was maar meegenomen was vanuit Zuid-Korea.
Het was bijzonder om deze vrouwen, met verschillende culturele achtergronden, alle om diverse redenen ook zover van huis te mogen ontmoeten. Met sommige zal ik zeker contact blijven houden en wie weet hoe onze levens lopen en zien we elkaar ooit weer.
Marcel en Kevin zijn ook naar St. Johns gereden om nog even twee paar eerder al gespotte schoenen op te halen. Oude waren afgelopen week in de vuilnisbak beland dus er was ruimte in de koffers.
Het was inmiddels ruim na vieren en M. had al een paar keet met de Jeep dealer gebeld waar hij elke keer doorverbonden werd met de voicemail van de servicemedewerkster. We besloten er naar toe te rijden en kregen daar te horen dat de auto over een half uurtje klaar zou zijn.
Uiteindelijk stond hij om half zeven buiten en toen bleek dat het klittenband niet vervangen was maar eenvoudig weg over het oude band gestikt was, de verteerde stukken duidelijk zichtbaar.
Diegene die mijn lief goed kennen kunnen zich voorstellen hoe hij reageerde drie en een half uur na de afgesproken tijd. De servicemedewerkster wist niet goed wat ze hier op moest zeggen en belde haar manager, dit was inderdaad niet afgesproken. Tijd om nog e.e.a. op te lossen was er echter niet. Alles werd aan papier toevertrouwd, zodra de auto in NL arriveert en de garantie is over gezet kunnen we gaan uitzoeken hoe dit alsnog opgelost kan worden. En dat alles vanwege twee strippen klittenband en niet goed lezen en controleren. Tja we wisten het al vrouwtje A is niet verantwoordelijk voor het werk van mannetje B.
Bij de Fresh market pikken we kippenboutjes op met koolsalade en chilibonen.
Zijn Florida rijbewijs is nog zes maanden in NL geldig maar hij zal moeten leren schakelen en aan het Nederlandse verkeer wennen alvorens af te kunnen rijden in een schakelbak.
We sluiten Kevin zijn bankrekening en verlagen onze eigen account om onnodige bankkosten te voorkomen naar een ander type.
Ik kon het niet nalaten om deze "fantastische" bloemen bij de bank vast te leggen
de strandwacht wordt afgelost
wie wil er niet zo'n zomerbaan
s'Avonds gaan we nog een keer bij Taco Lu eten. Daar is het altijd druk zo ook vanavond. Kevin heeft de kok een email gestuurd dat hij de Bangin shrimp zo zal missen en heeft inmiddels het recept (voor een mega hoeveelheid) in zijn bezit.
Vrijdagmorgen rijden we naar First Place management het verhuurbureau van het huis. We hebben te horen gekregen dat we inderdaad zoals ook al verwacht niet de gehele borg terug krijgen. Op het internet had ik al slechte ervaringen gevonden dus we waren voorbereid. Op poetsen waren we echter niet te vangen.
Volgens het bedrijf moet de muur in de logeerkamer overgeverfd worden en een werkelijk geheel door de zon verteerde sproeikop wordt aan ons in rekening gebracht. De muur waar 29 fotolijstjes gehangen hebben waardoor hij indertijd met toestemming doorzeefd is blijkt inderdaad geen enkel probleem.
Het bureau blijkt het na 5 werkdagen nog niet voor elkaar te hebben gekregen om een prijsopgave van een schilder te krijgen. Je zou verwachten dat als je zegt al 25 jaar in deze business te zitten dat je onderhand wel weet wat het verven van een muur kost. Van Mariet begrijpen we later dat zij en haar omgeving er altijd al van uitgaan dat een betaalde borg altijd verrekend word. In mijn opinie mag hij alleen gebruikt worden voor dat wat een huurder verziekt en om eerlijk te zijn hebben ze het huis netter terug gekregen dan dat wij het aantroffen.
Met een gedeeltelijke cheque kunnen we naar de bank.
Hoe mooi kan het lopen, ik ben in contact gekomen met een immigratie advocate die onlangs haar kantoor in Jax heeft geopend. Zij vond de schilderijen die geïnspireerd zijn op de Nederlandse vlag prachtig. Afgelopen week had ze me al foto's van het nieuwe kantoor toegezonden. Hoe leuk is het dat er iets van Mandy achter blijft in Jax en dan nog wel in het kantoor van een immigratie advocate. Een schilderij van mijn vriendinnetje hangt gewoon definitief in de States.
We zijn een kijkje gaan nemen in de centrale hal van het gebouw en zoals zij al verteld had hing er een pontificaal in het zicht.
Heerlijk is het om vanuit je huis naar het strand te lopen en na afloop het zand onder de buitendouche af te spoelen. Na nog een uurtje van het strand genoten te hebben, om niet alsnog in een kreeft te veranderen moet je nl niet veel langer blijven ,duiken we onder de buitendouche en zetten de laatste spullen die in de VS achter blijven in de auto.
We rijden naar Mariet waar we alles naar binnen sjouwen. We hebben haar en Martin gevraagd om op deze laatste avond met ons te gaan eten dus rijden we met zn vijven naar Longhorn waar nog een keer Primerib gegeten wordt.
Na afloop gaan we niet meer met Mariet naar huis, uitstellen van het afscheid maakt het alleen maar moeilijker. We hebben het er duidelijk allebei moeilijk mee.
Voor haar verdwijnt er een stukje Nederland uit Jax waarmee het heerlijk was om af en toe te beppen.
We zullen haar missen want ondanks dat zij niet als expat in Jax woont en er een heel andere levensstijl met haar van oorsprong uit Jax afkomstige man op na houd hebben we veel gemeen en hebben herkenning bij elkaar gevonden. Zij heeft ons vanaf het eerste contact zonder achterliggende gedachte met raad en daad bijgestaan en een echte kijk in het dagelijks leven van Jacksonville gegeven.
Het zal vreemd zijn als op zondag haar wekelijkse blog pas laat in de middag beschikbaar komt.
Zaterdagmorgen ga ik met Kevin nog een uurtje naar het strand. De zee is onstuimig en in de verte is duidelijk de aangekondigde regen te zien. De natuur helpt ons en geeft aan dat het om elf uur tijd is om de reiskleding aan te gaan doen en definitief afscheid te nemen.
Net als zovaak deze week voelt het als blik op oneindig en volop vooruit. Als ik er bij na ga denken wordt ik emotioneel.
Zo ook vandaag....
Tussen voegsels worden in de VS vaak als achternaam gebruikt, de heren Den worden genoemd op het bord omdat ze een upgrade te pakken hebben.
De vlucht van Jax naar Washington Dulles levert een kwartier tijdswinst op. De aansluitende vlucht die normaal een korte overstap tijd heeft vertrekt een uur later dus kunnen we rustig naar de gate lopen en bijna direct boarden.
Eenmaal in net vliegtuig blijft hij nog een uur aan de grond staan. Ach wat maakt het uit we zitten en meestal loopt hij toch wel weer onderweg tijd in.
Er is me de afgelopen week een paar keer gevraagd of ik zin heb om terug te gaan. Verstandelijk weet ik dat het qua werk en school het beste is. Als er niet gewerkt en gestudeerd had hoeven worden dan hadden we graag nog een tijdje gebleven. Het was een super ervaring die ik elk gezin zou gunnen. Qua leeftijd van Kevin kwam hij voor ons precies op het juiste moment. Het socialiseren had plaatsgevonden en door deze ervaring waarin hij zich goed staande heeft gehouden gaat hij nu al andere keuze's in het leven maken. We zijn trots op hem maar ook ook stiekem heel blij dat hij in de VS niet de liefde van zijn leven heeft gevonden.
Ik ben me ervan bewust dat niet onze omgeving veranderd zal zijn maar wij en ben erg benieuwd hoe we dat gaan ervaren.
Het zal voor de omgeving al snel normaal zijn dat je net als na een vakantie weer terug bent in onze hoofden zullen de ervaringen nog wel even na ebben en of je dat met achterblijvers kan delen ik weet het niet.
In ieder geval ligt er een uitdaging om er ook in Nederland weer een feestje van te maken en ook daar de mooie dingen uit de omgeving te zien en niet te denken dat kan morgen ook nog.
Door een langere periode ver weg van familie en vrienden te wonen ben je erg aangewezen op elkaar en raak je vooral gericht op je gezin. Alles staat in het teken van niet teveel plannen en vooral doen waar je zelf zin in hebt en soms maar zien hoe een weekend loopt. Plannen ontstaan en worden uitgevoerd, een al weken vooral vol geplande agenda met verjaardagen en feestjes is er niet net zoals tijdens een vakantie. Je kunt eenvoudig niet komen dus hoeft je er ook niet druk om te maken of een excuus te verzinnen. Het wordt een uitdaging om vooral heel dicht bij onszelf te blijven en niet de agenda al weken vooraf vol te plannen. Vooral het pleasen van anderen willen we echt gaan zien te voorkomen. Quality time staat voorop.
En wie weet wat er ooit volgt, zodra Kevin zijn eigen weg gevonden heeft staan wij zeker weer voor een nieuw avontuur open want het smaakt absoluut naar meer.
Eindigt het blog hier ? Nee voorlopig nog niet. Ik heb gemerkt dat door onze ervaringen op te schrijven we ook andere (toekomstige) expats en wereld verhuizers kunnen helpen. Het afgelopen jaar ben ik een paar keer door onbekende lezers benaderd en dat vonden we super leuk.
Toen we zelf op zoek waren naar de mogelijkheden tot het overbrengen van de auto's naar Nederland heb ik van expats gehoord dat dit minder interessant en moeilijker is dan wij denken, zij hebben er dan ook van afgezien.
Mede omdat ik dit stukje in andere expatblogs heb gemist wil ik zeker dit onderdeel nog afronden.
En of ik daarna aan het verzoek om ons weer opgepakte Nederlandse leventje te beschrijven zal voldoen, ik weet het nog niet vraag me af of dat voor derden interessant is.
Misschien roep ik wel weer een vakantie en uitjes blog in het leven want leuk is het wel of belevenissen en indrukken te beschrijven.
Car
maandag 30 juli 2012
Truck vergezeld door een engeltje
Voor tienen waren we zondagmorgen alweer in het huis. De koelkast en vriezer waren ontdooid, even uit soppen en toen was echt alles klaar en was het wachten op Mariet en Martin. Die belde dat ze iets later zouden zijn want de geleende truck had kuren.
Het plan was dat zij met een truck zouden komen van de vriendin van Chris. (die bij hun inwoont) Deze relatie is echter onlangs uitgegaan en zij is met truck en noorderzon vertrokken. De truck van een kennis die al enige maanden niet meer gereden had werd geleend. Hierop zat echter een kentekenplaat die niet meer geldig was (ipv mrtb betalen moet je in de VS jaarlijks je kentekenplaat verlengen)
Om een eventuele bekeuring zo laag mogelijk te houden hadden ze hun eigen plaat van de auto op de truck geplaatst.
Martin had de benzineleiding provisorisch gemaakt, achteraf bleek met een niet originele benzineleiding, die het in eerste instantie af liet weten.
Om iets voor elven kwamen ze de straat inrijden en snel was alles in de warmte die al flink was opgelopen ingeladen.
Omdat het toch wat veel bleek en de truck geen achterklep meer had besloten we dat wij later ook nog een ritje naar hun huis zouden maken.
Net nadat ze vertrokken waren kwam Mariet alweer terug, om de hoek was de provisorisch gemaakte benzineslang geklapt. Gereedschap werd bij buren geleend want bij ons was niets meer in huis.
Martin maakte al zittend in de motorkap van de truck de slang. Achteraf hoorde we dat ze op Atlantic Beach bij de eerste de beste automaterialen zaak waren gestopt om een originele benzineslang te kopen. Net op tijd want er was alweer een flinke blaas te zien.
Toen we s avonds weer koel op de bank zaten realiseerde we ons maar al te goed dat ze een risico hebben genomen om met de auto te gaan rijden, wat had er wel niet kunnen gebeuren met een hete motor en een geknapte benzine slang en dat alleen om een lading spullen die afgevoerd moesten worden.
Gelukkig zat er een engeltje op hun schouder en is het goed afgelopen.
Wij zijn eerst weer naar het beach huis gereden om onze eigen laatste spullen daar af te zetten en vervolgens hebben we de auto bij het huis weer volgeladen om richting Mariet te rijden.
Onderweg hebben we de sleutels in de bus bij het verhuurbureau gedaan.
Bij Mariet hebben we de garage volgestouwd en nog wat gedronken. In de woonkamer was het flink warm, de airco is daar al enige tijd kapot dat gun je echt niemand met de temperaturen die hier nu heersen.
Nadat het gereedschap weer bij de buren is afgegeven rijden we langs de publix voor wat boodschappen en vervolgens naar het beach huis waar we eenmaal zittend voelen dat we moe zijn.
Ondanks de dreigende wolken besluiten we zwemkleding aan te trekken en een duik in zee te nemen. Na afloop blijkt het heel prettig om het zand en zeewater onder de buiten douche weg te wassen.
We koken snel iets in het beach huis, echt geen zin om de deur nog uit te gaan.
Maandagmorgen verdwijnt Kevin ondanks dat het niet echt zonnig is voor een paar uurtjes naar het strand. Bij Comcast de kabelboer wordt de internet/tv apparatuur ingeleverd. Telefonisch moeten we het abbo opzeggen.
Ik snap weer niet helemaal dat het inname mannetje dit ook niet direct kan regelen maar lach er maar weer om.
Tegen het middaguur rijd ik naar de Trapac terminal (naast de S. Dames Point Bridge) waar het schip vanmiddag geladen wordt. Vanaf de brug heb ik mooi uitzicht op de boot. Het haventerrein zelf kom ik natuurlijk niet op.
Een containerschip ziet er opeens heel anders uit als je weet dat ergens in een van die koekblikken iets van jou zit. Laten we maar hopen dat ze een beetje in het midden staan want als leek zou ik denken dat bij de eerste de beste storm een container gaat zwemmen.
Ondertussen begint het verschrikkelijk te regenen en dit zal de rest van de middag aanhouden.
Het plan was dat zij met een truck zouden komen van de vriendin van Chris. (die bij hun inwoont) Deze relatie is echter onlangs uitgegaan en zij is met truck en noorderzon vertrokken. De truck van een kennis die al enige maanden niet meer gereden had werd geleend. Hierop zat echter een kentekenplaat die niet meer geldig was (ipv mrtb betalen moet je in de VS jaarlijks je kentekenplaat verlengen)
Om een eventuele bekeuring zo laag mogelijk te houden hadden ze hun eigen plaat van de auto op de truck geplaatst.
Martin had de benzineleiding provisorisch gemaakt, achteraf bleek met een niet originele benzineleiding, die het in eerste instantie af liet weten.
Om iets voor elven kwamen ze de straat inrijden en snel was alles in de warmte die al flink was opgelopen ingeladen.
Omdat het toch wat veel bleek en de truck geen achterklep meer had besloten we dat wij later ook nog een ritje naar hun huis zouden maken.
Net nadat ze vertrokken waren kwam Mariet alweer terug, om de hoek was de provisorisch gemaakte benzineslang geklapt. Gereedschap werd bij buren geleend want bij ons was niets meer in huis.
Martin maakte al zittend in de motorkap van de truck de slang. Achteraf hoorde we dat ze op Atlantic Beach bij de eerste de beste automaterialen zaak waren gestopt om een originele benzineslang te kopen. Net op tijd want er was alweer een flinke blaas te zien.
Gelukkig zat er een engeltje op hun schouder en is het goed afgelopen.
Wij zijn eerst weer naar het beach huis gereden om onze eigen laatste spullen daar af te zetten en vervolgens hebben we de auto bij het huis weer volgeladen om richting Mariet te rijden.
Onderweg hebben we de sleutels in de bus bij het verhuurbureau gedaan.
Bij Mariet hebben we de garage volgestouwd en nog wat gedronken. In de woonkamer was het flink warm, de airco is daar al enige tijd kapot dat gun je echt niemand met de temperaturen die hier nu heersen.
Nadat het gereedschap weer bij de buren is afgegeven rijden we langs de publix voor wat boodschappen en vervolgens naar het beach huis waar we eenmaal zittend voelen dat we moe zijn.
Ondanks de dreigende wolken besluiten we zwemkleding aan te trekken en een duik in zee te nemen. Na afloop blijkt het heel prettig om het zand en zeewater onder de buiten douche weg te wassen.
We koken snel iets in het beach huis, echt geen zin om de deur nog uit te gaan.
Maandagmorgen verdwijnt Kevin ondanks dat het niet echt zonnig is voor een paar uurtjes naar het strand. Bij Comcast de kabelboer wordt de internet/tv apparatuur ingeleverd. Telefonisch moeten we het abbo opzeggen.
Ik snap weer niet helemaal dat het inname mannetje dit ook niet direct kan regelen maar lach er maar weer om.
Een containerschip ziet er opeens heel anders uit als je weet dat ergens in een van die koekblikken iets van jou zit. Laten we maar hopen dat ze een beetje in het midden staan want als leek zou ik denken dat bij de eerste de beste storm een container gaat zwemmen.
Ondertussen begint het verschrikkelijk te regenen en dit zal de rest van de middag aanhouden.
Vooral omdat ik het zelf zo leuk vind een kaartje met het vaarschema van de boot
Carzaterdag 28 juli 2012
Naar het beach house
Het leven van drie personen van twee jaar in vier koffers en twee flinke tassen proppen was vrijdag nog even een uitdaging. Flink geruimd en twee flinke kratten in de auto die donderdag naar de haven gaat en klaar waren we. Om heel eerlijk te zijn was vooral M. de gene die alles vakkundig heeft ingepakt. Ik werd wat zenuwachtig en emo van de situatie en was maar wat blij dat er s middags nog een afspraak stond bij de Apple store om de Ipad die in de gloeiend hete zon was uitgeslagen nog even om te ruilen. Marcel is veel beter in blik op oneindig en doorgaan.
Kevin maakte 's avonds nog een keer zijn lekkere spaghetti saus.
's Avonds was alles voorbereid zodat de meubels zaterdag afgevoerd konden worden en konden we samen op de bank naar de opening van de Olympische spelen kijken.
Om half zeven ging zaterdagmorgen de wekker om acht uur zouden de eerste spullen worden afgevoerd. Nog even snel een wasje in de machine en wij waren klaar. Eerste ophaler kwam pas om tien uur maar toch was binnen drie uur alles afgevoerd.
Inclusief de kakkerlakken. Toen het kingsize (logeerbed) werd afgevoerd zag ik dat tussen de onderste tijk die op de boxspring heeft gelegen een aantal flinke grote Kakkerlakken het loodje hadden gelegd. Brrrrrr wat was ik blij dat ik dit nu pas zag. Het zag er overigens niet naar uit dat ze er al lang woonde want ze waren nog geheel in takt.
Elke paar maanden kwam er iemand langs van de ongedierte bestrijding en er was ons verteld dat er een rondleiding in het huis zat waar gif in zat wat ongedierte buiten moest houden. Een enkele keer vonden we een kakkerlak meestal al flink suf van het gif. Gelukkig ben ik er niet bang van dus was ik altijd diegene die hem mocht vangen maar om ze nu in je bed te hebben. Brrrr.
Wat ben ik blij dat we onze eigen meubels indertijd niet verscheept hebben maar voor de oplossing van aanschaffen en afvoeren hebben gekozen. Dan waren die verschepelingen misschien wel in onze eigen spullen mee terug gegaan. Ook hebben we nog even met de gedachte gespeeld om het heerlijke bed naar Nederland te verschepen omdat Kevin nu zo gewend is aan zijn niet één persoons bed. Omdat het teveel gedoe was hebben we die gedachte laten varen en nu was ik maar wat blij.
Alles wat ingepakt is hebben we overigens afgewassen dus ik ga er vanuit dat er geen tropisch verrassing meelift naar Nederland maar voor de zekerheid zal alles thuis nog eens goed worden nagekeken. Ze houden niet van temperaturen beneden de 25 graden dus dat komt goed uit.
Het huisje staat enkele tientallen meters van het strand van Jax Beach en is precies wat we nodig hebben, twee slaapkamers, een badkamer, knusse woonkamer en prive buiten met een stranddouche. Het is niet echt ingericht op koken maar dat is een hotel ook niet dus we redden onszelf wel komende week. Het is een jaar geleden gerenoveerd en ziet er keurig uit.
Als we de spullen binnen hebben halen we bij Pita Pit broodjes op en als we weer thuis komen is alles echt leeg.
Nog een ritje met twee auto's en we zijn over. Terwijl ik dit blogje schrijf is Marcel nog een keer terug om nog wat laatste rommel op te ruimen.
Morgenochtend komt Mariet met Martin en een flinke wagen om de laatste spullen af te voeren.
Car
Kevin maakte 's avonds nog een keer zijn lekkere spaghetti saus.
's Avonds was alles voorbereid zodat de meubels zaterdag afgevoerd konden worden en konden we samen op de bank naar de opening van de Olympische spelen kijken.
Om half zeven ging zaterdagmorgen de wekker om acht uur zouden de eerste spullen worden afgevoerd. Nog even snel een wasje in de machine en wij waren klaar. Eerste ophaler kwam pas om tien uur maar toch was binnen drie uur alles afgevoerd.
Inclusief de kakkerlakken. Toen het kingsize (logeerbed) werd afgevoerd zag ik dat tussen de onderste tijk die op de boxspring heeft gelegen een aantal flinke grote Kakkerlakken het loodje hadden gelegd. Brrrrrr wat was ik blij dat ik dit nu pas zag. Het zag er overigens niet naar uit dat ze er al lang woonde want ze waren nog geheel in takt.
Elke paar maanden kwam er iemand langs van de ongedierte bestrijding en er was ons verteld dat er een rondleiding in het huis zat waar gif in zat wat ongedierte buiten moest houden. Een enkele keer vonden we een kakkerlak meestal al flink suf van het gif. Gelukkig ben ik er niet bang van dus was ik altijd diegene die hem mocht vangen maar om ze nu in je bed te hebben. Brrrr.
Wat ben ik blij dat we onze eigen meubels indertijd niet verscheept hebben maar voor de oplossing van aanschaffen en afvoeren hebben gekozen. Dan waren die verschepelingen misschien wel in onze eigen spullen mee terug gegaan. Ook hebben we nog even met de gedachte gespeeld om het heerlijke bed naar Nederland te verschepen omdat Kevin nu zo gewend is aan zijn niet één persoons bed. Omdat het teveel gedoe was hebben we die gedachte laten varen en nu was ik maar wat blij.
Alles wat ingepakt is hebben we overigens afgewassen dus ik ga er vanuit dat er geen tropisch verrassing meelift naar Nederland maar voor de zekerheid zal alles thuis nog eens goed worden nagekeken. Ze houden niet van temperaturen beneden de 25 graden dus dat komt goed uit.
deze kan mooi komende week eens uitgetest worden
ideaal een strand douche buiten
Enkele tientallen meters van het huisje is het strand
Om twee uur rij ik met Kevin voor de eerste keer naar het beach huis wat we voor deze laatste week hebben gehuurd. Niet met zn drieen opgepropt op een hotelkamer maar comfort.Het huisje staat enkele tientallen meters van het strand van Jax Beach en is precies wat we nodig hebben, twee slaapkamers, een badkamer, knusse woonkamer en prive buiten met een stranddouche. Het is niet echt ingericht op koken maar dat is een hotel ook niet dus we redden onszelf wel komende week. Het is een jaar geleden gerenoveerd en ziet er keurig uit.
Als we de spullen binnen hebben halen we bij Pita Pit broodjes op en als we weer thuis komen is alles echt leeg.
Morgenochtend komt Mariet met Martin en een flinke wagen om de laatste spullen af te voeren.
Car
donderdag 26 juli 2012
Dag buren en een nieuwe Ipad app
De buuf die vorige week vroeg of we nog wat in haar porche kwamen drinken had niets meer laten horen. Dinsdag belde ze en vertelde dat ze dacht dat we bezoekers uit Michigan hadden, die staat wordt nl genoemd op de kentekenplaat van de huurauto. Vriendelijk hebben we te kennen gegeven nu geen tijd meer te hebben, we hebben deze laatste dagen andere dingen gepland.
Zo waren we gisterenavond uitgenodigd bij de overburen, de man waarvan Marcel altijd zegt dat hij geen vrienden heeft want hij werkt bij de IRS (belastingdienst) Hij komt regelmatig een praatje maken, zij heeft de afgelopen twee jaar zelden iets gezegd.
Eigenlijk hadden we ook in deze uitnodiging op het laatste moment niet zo'n zin meer maar we hadden tenslotte nog steeds de kerstkaart van bijna twee jaar terug staan waarop ze ons nadat we net in het huis waren getrokken ook al hadden uitgenodigd. Toen er ook nog eens bij werd verteld dat Kevin natuurlijk ook welkom was konden we de uitnodiging niet afslaan.
Met een hele mooie fles wijn en Belgisch bier liepen we gisteravond precies om zes uur zoals afgesproken over.
In de keuken stond het eten al te wachten, pasta, mais met geroosterde stukjes kip, garnalen, paprika en uien. Door een van de jongetjes werd er in het midden van de keuken staande een gebed vanaf een papiertje opgelezen om de vrienden vanuit het verre Nederland een goede thuisreis te wensen.
De kinderen (eind lagere school) moesten apart aan de barrand gaan zitten want er was gekozen om de grote eettafel die in een aparte kamer stond niet te ontruimen. Als toetje waren ze naar Cheesecake Factory gereden om daar de traditionele cheesecake te halen waarvan we al wisten dat die heel lekker is.
Het werden een paar vermakelijke interessante uren, de buurman vroeg zich af waarom we dit nu niet eerder hadden gedaan. Om negen uur begon de buuf aanhoudend te gapen, voor ons het teken dat het tijd werd om naar huis te gaan. Vanaf negen uur zie je 's avonds hier in de wijk het een na het andere licht uitgaan mede omdat de mensen alweer heel vroeg uit de veren zijn. Ook de vakantie van de kinderen veranderd hier niets aan.
Met de uitnodiging dat we altijd welkom waren om te komen logeren als we in de buurt van Jax zijn gingen we naar huis.
Vandaag hebben we bij buren het boek The Dutch, I Presume vergezeld van een kaart waarop de, volgens de buren zo kenmerkend voor ons, rode straks lege stoelen staan afgebeeld. Hierop heb ik het NL adres vermeld en de tekst: "the chairs may be empty but our heads are filled with beautifull memories. Thanks for being a part of that". Ieder zijn ze dat tenslotte toch op hun eigen wijze geweest.
Toen we vanavond nog even van het avond zonnetje genoten kwam de buuf met de nooit geziene porch langs, ze had een afscheidscadeautje. Ik kreeg een porselein beschilderd schoentje waarbij ze vertelde dat porselein beschilderen haar hobby was. Ook werd de vraag gesteld of we aub wilde emailen zodra we behouden thuis waren gearriveerd.
Ik vind het bijzonder dat mensen zich twee jaar niet met je bemoeien, je wel in de gaten houden en op het laatste moment dan zo afscheid komen nemen.
Per zaterdag verhuizen we op papier naar Mariet. Wat een geluk dat we haar adres mogen gebruiken om nagekomen post naar toe te laten sturen.
Via de site van Usps heb ik doorgegeven dat de post moet worden doorgezonden. De Amerikaanse creditcard is overgeschreven naar haar adres want wat bleek: als ik die omzette naar het Nederlandse adres dan kan er niet meer bij de pomp getankt worden omdat daar een VS zipcode voor nodig is.
Ook ivm eventuele toekomstige online bestellingen is het altijd handig om nog een fysiek Amerikaans adres te hebben.
De postomzetting waarvoor ter verificatie $1 van de creditcard wordt afgeschreven in combinatie met de Apple laptop die Kevin afgelopen week nog even op de valreep voor zijn studie heeft besteld leverde wel een blokkade van de creditcard op vanwege een verdachte transactie. Met een telefoontje naar de BOA was dit gelukkig zo weer opgelost.
Vanmiddag ben ik met Kevin naar het verzekeringskantoor gereden om de verzekeringen van de reeds afgegeven auto's te cancelen. De premie is altijd via de creditcard betaald iets wat hier overigens heel normaal is. De teveel betaalde premie wordt echter terugbetaald middels een cheque op naam die je persoonlijk moet tekenen waarna hij alleen op je eigen bankrekening kan worden bijgeschreven.
De medewerkster van het verzekeringskantoor was verbaasd toen we haar vertelde dat Kevin voordat hij naar de VS kwam nog nooit in zijn leven een cheque had gezien en dat we daar mocht hij ons al bereiken weinig mee kunnen bij een Nederlandse bank.
Ze is gaan bellen met de verzekeringsmaatschappij of het teveel betaalde bedrag nu echt niet kon worden bijgeschreven op de kaart waar vanaf het ook betaald is. Niet dus.
Thuis gekomen raadpleegde ik google om uit te zoeken of een niet gemachtigde ook een cheque op een ander zijn bankrekening kan storten.
Bij de ipad app van de BOA vond ik opmerkingen van mensen die aangaven dat BOA een van de weinige banken in de VS is die nog geen app heeft waarmee je een cheque kan inscannen en vanaf huis innen. Mensen die ver van het kantoor woonde gaven aan dat ze het zat waren om in deze moderne tijd meer dan een uur voor cheque's naar een bankkantoor te moeten rijden.
En wat bleek speciaal voor ons is er vandaag een IPAD app uitgekomen waarmee nu ook vanaf thuis cheques kunnen worden geïnd.
Dank U BOA. Ook weer opgelost. Mariet wil ze vast wel als ze ze niet zelf kan innen in een enveloppe doen en die naar Nederland sturen.
Kunnen we ons vanaf onze keukentafel al staande voor de ATM nog even in de zon wanen.
Car
Zo waren we gisterenavond uitgenodigd bij de overburen, de man waarvan Marcel altijd zegt dat hij geen vrienden heeft want hij werkt bij de IRS (belastingdienst) Hij komt regelmatig een praatje maken, zij heeft de afgelopen twee jaar zelden iets gezegd.
Eigenlijk hadden we ook in deze uitnodiging op het laatste moment niet zo'n zin meer maar we hadden tenslotte nog steeds de kerstkaart van bijna twee jaar terug staan waarop ze ons nadat we net in het huis waren getrokken ook al hadden uitgenodigd. Toen er ook nog eens bij werd verteld dat Kevin natuurlijk ook welkom was konden we de uitnodiging niet afslaan.
Met een hele mooie fles wijn en Belgisch bier liepen we gisteravond precies om zes uur zoals afgesproken over.
In de keuken stond het eten al te wachten, pasta, mais met geroosterde stukjes kip, garnalen, paprika en uien. Door een van de jongetjes werd er in het midden van de keuken staande een gebed vanaf een papiertje opgelezen om de vrienden vanuit het verre Nederland een goede thuisreis te wensen.
De kinderen (eind lagere school) moesten apart aan de barrand gaan zitten want er was gekozen om de grote eettafel die in een aparte kamer stond niet te ontruimen. Als toetje waren ze naar Cheesecake Factory gereden om daar de traditionele cheesecake te halen waarvan we al wisten dat die heel lekker is.
Het werden een paar vermakelijke interessante uren, de buurman vroeg zich af waarom we dit nu niet eerder hadden gedaan. Om negen uur begon de buuf aanhoudend te gapen, voor ons het teken dat het tijd werd om naar huis te gaan. Vanaf negen uur zie je 's avonds hier in de wijk het een na het andere licht uitgaan mede omdat de mensen alweer heel vroeg uit de veren zijn. Ook de vakantie van de kinderen veranderd hier niets aan.
Met de uitnodiging dat we altijd welkom waren om te komen logeren als we in de buurt van Jax zijn gingen we naar huis.
Vandaag hebben we bij buren het boek The Dutch, I Presume vergezeld van een kaart waarop de, volgens de buren zo kenmerkend voor ons, rode straks lege stoelen staan afgebeeld. Hierop heb ik het NL adres vermeld en de tekst: "the chairs may be empty but our heads are filled with beautifull memories. Thanks for being a part of that". Ieder zijn ze dat tenslotte toch op hun eigen wijze geweest.
Toen we vanavond nog even van het avond zonnetje genoten kwam de buuf met de nooit geziene porch langs, ze had een afscheidscadeautje. Ik kreeg een porselein beschilderd schoentje waarbij ze vertelde dat porselein beschilderen haar hobby was. Ook werd de vraag gesteld of we aub wilde emailen zodra we behouden thuis waren gearriveerd.
Ik vind het bijzonder dat mensen zich twee jaar niet met je bemoeien, je wel in de gaten houden en op het laatste moment dan zo afscheid komen nemen.
Per zaterdag verhuizen we op papier naar Mariet. Wat een geluk dat we haar adres mogen gebruiken om nagekomen post naar toe te laten sturen.
Via de site van Usps heb ik doorgegeven dat de post moet worden doorgezonden. De Amerikaanse creditcard is overgeschreven naar haar adres want wat bleek: als ik die omzette naar het Nederlandse adres dan kan er niet meer bij de pomp getankt worden omdat daar een VS zipcode voor nodig is.
Ook ivm eventuele toekomstige online bestellingen is het altijd handig om nog een fysiek Amerikaans adres te hebben.
De postomzetting waarvoor ter verificatie $1 van de creditcard wordt afgeschreven in combinatie met de Apple laptop die Kevin afgelopen week nog even op de valreep voor zijn studie heeft besteld leverde wel een blokkade van de creditcard op vanwege een verdachte transactie. Met een telefoontje naar de BOA was dit gelukkig zo weer opgelost.
Vanmiddag ben ik met Kevin naar het verzekeringskantoor gereden om de verzekeringen van de reeds afgegeven auto's te cancelen. De premie is altijd via de creditcard betaald iets wat hier overigens heel normaal is. De teveel betaalde premie wordt echter terugbetaald middels een cheque op naam die je persoonlijk moet tekenen waarna hij alleen op je eigen bankrekening kan worden bijgeschreven.
De medewerkster van het verzekeringskantoor was verbaasd toen we haar vertelde dat Kevin voordat hij naar de VS kwam nog nooit in zijn leven een cheque had gezien en dat we daar mocht hij ons al bereiken weinig mee kunnen bij een Nederlandse bank.
Ze is gaan bellen met de verzekeringsmaatschappij of het teveel betaalde bedrag nu echt niet kon worden bijgeschreven op de kaart waar vanaf het ook betaald is. Niet dus.
Thuis gekomen raadpleegde ik google om uit te zoeken of een niet gemachtigde ook een cheque op een ander zijn bankrekening kan storten.
Bij de ipad app van de BOA vond ik opmerkingen van mensen die aangaven dat BOA een van de weinige banken in de VS is die nog geen app heeft waarmee je een cheque kan inscannen en vanaf huis innen. Mensen die ver van het kantoor woonde gaven aan dat ze het zat waren om in deze moderne tijd meer dan een uur voor cheque's naar een bankkantoor te moeten rijden.
En wat bleek speciaal voor ons is er vandaag een IPAD app uitgekomen waarmee nu ook vanaf thuis cheques kunnen worden geïnd.
Dank U BOA. Ook weer opgelost. Mariet wil ze vast wel als ze ze niet zelf kan innen in een enveloppe doen en die naar Nederland sturen.
Kunnen we ons vanaf onze keukentafel al staande voor de ATM nog even in de zon wanen.
Car
maandag 23 juli 2012
Doei doei
Maandagmorgen rijden we om half acht de straat uit. Vorige week was er sprake dat Marcel net op dat moment een conference call had maar zoals zo vaak blijkt moet je je pas druk gaan maken op het moment dat... conference call ging niet door dus kon hij makkelijk zijn werk verleggen.
Kevin bestuurt de T-Bird waar nu de hardtop op zit, hierdoor is het zicht aan de linkerzijde zeker als je niet gewend ben om met de auto te rijden iets minder. Marcel heeft mede gezien zijn eigen hoogtevrees verzonnen dat we de N. Dames Pont Bridge gaan mijden en binnendoor over Heckscher Drive naar de loods rijden. Hierdoor moeten we wederom met de pont over.
Binnen het uur staan we bij de loods waar dezelfde man als vrijdag de auto's en motor in ontvangst neemt.
Naast ons is er verder niemand in de loods te zien toch verteld de man dat het op maandagmorgen altijd heel hectisch is. Als hij de formulieren heeft ingevuld en ons de kopieën overhandigd blijken er een aantal fouten op te staan. Reservewielen en een aantal andere onderdelen zijn wel aanwezig en het gaat Marcel ook net iets te ver om genoteerd te zien dat de auto's vuil zijn. Hij heeft ze nl afgelopen weekend nog een keer in de Topcoat gezet en ze staan echt te glimmen.
Het blijft een vreemd gevoel dat je je hele hebben en houwen afgeeft zonder zelf maar een handtekening te zetten en het enige bewijs het kopietje is.
De auto's moesten uiterlijk deze maandagmorgen om 10 uur zijn ingeleverd, later deze dag zullen er mensen van Jax Car Handling het bedrijf wat het transport in Jax afhandelt naar de loods komen om de container te laden. Twee auto's en twee motoren gaan tesamen in een 40 ft container die naar het havengebied zal worden gebracht. Nu onze spullen in een eigen container gaan blijkt dat we buiten de in de auto geladen spullen ook goederen apart hadden aan mogen aanleveren, zolang het maar in de container past. Hoeveel ruimte er echter nog over is in de container heb ik me verder maar niet meer in verdiept nu we toch besloten hadden om echt alle meubels in Jax achter te laten.
Volgende week maandag zal het schip vertrekken maar de vracht moet minimaal een week voor vertrek voor de douane beschikbaar zijn vandaar dat er vandaag moest worden aangeleverd.
Op het moment dat ik offerte's aan ging vragen voor verscheping kwam ik er achter dat er drie mogelijkheden zijn.
Een roll on-roll off schip waar de auto's gewoon op gereden worden of vervoer per containerschip. De eerste optie is relatief goedkoper en vaart tussen Jacksonville en Amsterdam, de goederen zijn dan minder beschermt wat niet onze voorkeur had.
Zodra goederen per container vervoerd worden blijkt dat ze vaak piggy-back vervoerd worden, zgn gestapeld. Pas toen ik door ging vragen bleek dat dit in eerste instantie geoffreerd word. De laatste optie is gewoon recht vervoeren in een container, de optie waar wij nu voor hebben gekozen.
Om negen uur is alles afgehandeld en gaan we op de stoep van het bedrijf in het zonnetje wachten.
Plan 1 was om de huurauto zaterdag bij het bedrijf neer te zetten maar dit werd ons vrijdag gezien het afgelegen onverlichte terrein afgeraden. Petje (of zullen we haar vanaf nu Christian gaan noemen) die regelmatig vergezeld van haar eigen glas, waar we nu weten dat daar een scheut sterke drank in zit, bij ons komt zitten was zo lief om ons om 10 uur op te pikken.
Het allemaal zelf moeten uitzoeken is absoluut iets wat we voorafgaande aan de uitzending niet goed geregeld hebben. Van te voren weet je eenvoudig weg niet wat er allemaal op je pad zal komen. Nu vraagt het bedrijf (zich heel begrijpelijk) niet af hoe we e.e.a. terug regelen. Je trekt als je weer vertrekt toch tenslotte de deur achter je dicht ?
Het blijkt dat het in de praktijk, zeker als er door het bedrijf in het buitenland niet voor vervoer wordt gezorgd, toch niet zo werkt dat je met een aantal koffers vertrekt en met dezelfde koffers terugkomt. Mocht het ooit tot een andere uitzending komen dan zouden we absoluut naar de werkgever toe aangeven dat we backup van een extern bedrijf willen hebben. Absoluut geen ondersteuning is een uitdaging geweest maar hebben we wel onderschat. Vooraf kan je echt niet inschatten welke vragen tijdens zo'n hele periode op je af komen.
Kevin bestuurt de T-Bird waar nu de hardtop op zit, hierdoor is het zicht aan de linkerzijde zeker als je niet gewend ben om met de auto te rijden iets minder. Marcel heeft mede gezien zijn eigen hoogtevrees verzonnen dat we de N. Dames Pont Bridge gaan mijden en binnendoor over Heckscher Drive naar de loods rijden. Hierdoor moeten we wederom met de pont over.
Binnen het uur staan we bij de loods waar dezelfde man als vrijdag de auto's en motor in ontvangst neemt.
Naast ons is er verder niemand in de loods te zien toch verteld de man dat het op maandagmorgen altijd heel hectisch is. Als hij de formulieren heeft ingevuld en ons de kopieën overhandigd blijken er een aantal fouten op te staan. Reservewielen en een aantal andere onderdelen zijn wel aanwezig en het gaat Marcel ook net iets te ver om genoteerd te zien dat de auto's vuil zijn. Hij heeft ze nl afgelopen weekend nog een keer in de Topcoat gezet en ze staan echt te glimmen.
Het blijft een vreemd gevoel dat je je hele hebben en houwen afgeeft zonder zelf maar een handtekening te zetten en het enige bewijs het kopietje is.
De auto's moesten uiterlijk deze maandagmorgen om 10 uur zijn ingeleverd, later deze dag zullen er mensen van Jax Car Handling het bedrijf wat het transport in Jax afhandelt naar de loods komen om de container te laden. Twee auto's en twee motoren gaan tesamen in een 40 ft container die naar het havengebied zal worden gebracht. Nu onze spullen in een eigen container gaan blijkt dat we buiten de in de auto geladen spullen ook goederen apart hadden aan mogen aanleveren, zolang het maar in de container past. Hoeveel ruimte er echter nog over is in de container heb ik me verder maar niet meer in verdiept nu we toch besloten hadden om echt alle meubels in Jax achter te laten.
Volgende week maandag zal het schip vertrekken maar de vracht moet minimaal een week voor vertrek voor de douane beschikbaar zijn vandaar dat er vandaag moest worden aangeleverd.
Op het moment dat ik offerte's aan ging vragen voor verscheping kwam ik er achter dat er drie mogelijkheden zijn.
Een roll on-roll off schip waar de auto's gewoon op gereden worden of vervoer per containerschip. De eerste optie is relatief goedkoper en vaart tussen Jacksonville en Amsterdam, de goederen zijn dan minder beschermt wat niet onze voorkeur had.
Zodra goederen per container vervoerd worden blijkt dat ze vaak piggy-back vervoerd worden, zgn gestapeld. Pas toen ik door ging vragen bleek dat dit in eerste instantie geoffreerd word. De laatste optie is gewoon recht vervoeren in een container, de optie waar wij nu voor hebben gekozen.
Om negen uur is alles afgehandeld en gaan we op de stoep van het bedrijf in het zonnetje wachten.
Plan 1 was om de huurauto zaterdag bij het bedrijf neer te zetten maar dit werd ons vrijdag gezien het afgelegen onverlichte terrein afgeraden. Petje (of zullen we haar vanaf nu Christian gaan noemen) die regelmatig vergezeld van haar eigen glas, waar we nu weten dat daar een scheut sterke drank in zit, bij ons komt zitten was zo lief om ons om 10 uur op te pikken.
Het allemaal zelf moeten uitzoeken is absoluut iets wat we voorafgaande aan de uitzending niet goed geregeld hebben. Van te voren weet je eenvoudig weg niet wat er allemaal op je pad zal komen. Nu vraagt het bedrijf (zich heel begrijpelijk) niet af hoe we e.e.a. terug regelen. Je trekt als je weer vertrekt toch tenslotte de deur achter je dicht ?
Het blijkt dat het in de praktijk, zeker als er door het bedrijf in het buitenland niet voor vervoer wordt gezorgd, toch niet zo werkt dat je met een aantal koffers vertrekt en met dezelfde koffers terugkomt. Mocht het ooit tot een andere uitzending komen dan zouden we absoluut naar de werkgever toe aangeven dat we backup van een extern bedrijf willen hebben. Absoluut geen ondersteuning is een uitdaging geweest maar hebben we wel onderschat. Vooraf kan je echt niet inschatten welke vragen tijdens zo'n hele periode op je af komen.
Tot over een aantal weken
Ook deze stond klaar voor verscheping
vaarschema
Car
zondag 22 juli 2012
Het laatste "normale" weekend
Net nadat we in het huis waren getrokken heb ik de kroon van een verse ananas in een pot gezet en zie daar..... Mariet heeft al toegezegd om voor hem te gaan zorgen.
Omdat we maar een lijf hebben is vrijdag de eerst motor naar een loods in het havengebied gebracht. Een immense loods waar voornamelijk karton is opgeslagen. We werden door een baliemedewerkster wiens naam klopte met dat wat ons was doorgegeven door verwezen naar het eind van de loods. Daar kon de motor worden neergezet.
Tussen het karton was een man op een vorkheftruck aan het werk die ook namens het bedrijf wat de vervoermiddelen laad de inname afhandelde. Hij wees ons waar we de motor neer konden zetten.
Toen we hem aangaven dat we gehoord hadden dat we een inname verklaring kregen begon hij de motor vakkundig te voorzien van vieze vingertjes omdat hij werkelijk overal met zijn handen overheen ging. Er werd een verklaring uitgeschreven dat hij in goede orde was ontvangen welke was voorzien van naam en vin nummer en de kopie kregen wij. Dat was alles. Met het kopietje dus op naar huis.
Zaterdag hebben we op het vliegveld de huurauto opgehaald, een Jeep Liberty. Het bleek goedkoper om van zaterdag tot zaterdag te huren dan pas vanaf maandag. De auto past niet meer op de oprit of garage dus we zijn begonnen met het vullen van de straat.
Zondag rijden we in de loop van de dag na eerst 's morgens al een rondje Beach gedaan te hebben nog een keer de A1A af. Kevin wil graag al rijdend nog wat foto's maken en Marcel nog een laatste ritje maken op zijn motor. Ik ben altijd in voor een lunch dus spring wel achterop.Zaterdag hebben we op het vliegveld de huurauto opgehaald, een Jeep Liberty. Het bleek goedkoper om van zaterdag tot zaterdag te huren dan pas vanaf maandag. De auto past niet meer op de oprit of garage dus we zijn begonnen met het vullen van de straat.
de watertoren in Jax Beach
De sfeer is er erg leuk maar als ik de keuze zou moeten maken tussen dit restaurant en het iets dichter bij Jax gelegen Aunt Kate's dan zou ik gezien de in het weekend aanwezige muziek voor die laatste kiezen.
Dit stel was ook gezellig samen uit
Op verschillende plekken in dit restaurant was het voor Kevin met zijn bijna 20 jaar weer verboden
Leuk buiten terras onder de oude bomen met uitzicht op het water
Er was ruimte in de auto dus nog even snel naar de Publix
Bij Publix is het ook vandaag weer proeven geblazen. Ook een jongen stond op een hapje te wachten, alvorens hij het echter kreeg moest hij eerst vertellen hoe oud hij was. De regel bij Publix is namelijk dat kinderen onder de 12 jaar zonder toestemming van hun ouders niet mogen proeven. De demonstratie meneer vertelde ons later dat dit is omdat Publix aansprakelijk is als het kind met een allergische reactie op het voedsel reageert.
Car
Abonneren op:
Posts (Atom)