Garantie

Nu de stilte afgelopen week weer is teruggekeerd kon ik geen excuus meer bedenken om een kapper op te zoeken. Yelp werd er weer eens bij gepakt en dit keer besloot ik toch maar eens een zaak te gaan proberen die gelegen is in het hippe wijkje Riverside. Ik heb geen spijt van de 28 kilometer enkele reis want voor het eerst ging ik sinds we hier zijn na een bezoek aan de kapper naar huis met het gevoel: hier kunnen ze knippen en bij deze zaak kom ik nog wel eens terug.  Door de antihormoonmedicatie word een plek op mijn voorhoofd de laatste maanden steeds dunner maar door een goede knipbeurt is het nu gelukkig niet meer zichtbaar.
Afgelopen week is op veel plaatsen in de VS de kou ingevallen met zelfs sneeuwstormen tot gevolg. Ook wij  moesten het opeens doen met temperaturen rond de 20 graden. Het zal vreemd klinken maar dat is na maanden lange hitte best even wennen.
Opvallend was het dat we misschien wel hierdoor dagelijks verschillende soorten vogels in en rond de pont zagen.
Vrijdagmorgen stond er wel een heel vreemde vogel voor onze achterdeur, het bleek een wood stork of wood ibis (kaalkopooievaar) te zijn. Hij was absoluut niet bang en bleef, nadat hij tezamen met de lamme eend die niet meer voor onze deur is weg te slaan brood had gekregen, een hele tijd wachten of er nog wat te halen was. Gelukkig leek hij niet van plan om met zijn flinke snavel het gaas te doorbreken.

De voorbumper van de Jeep veranderde de laatste maanden in snel tempo van zwart naar grijs/blauw. Net voor het aflopen van het eerste garantie jaar heb ik een paar foto's naar de dealer gestuurd met de vraag wat hij hier aan ging doen. In eerste instantie meldde persoon nr 1, die niets te zeggen heeft, dat we maar langs moest komen zodat hij kon laten zien met welk goedje de bumper behandeld kon worden zodat hij weer zwart werd. Dit moest echter wel regelmatig herhaald worden. We hebben hem verteld dat dit met een auto van een jaar oud niet acceptabel is waarna hij zijn baas in zou schakelen. Twee weken lang bleef het stil rond de baas waarop we hem zelf maar benaderd hebben. De man vroeg of we langs wilde komen met de auto.
Zaterdagmorgen werd eerst de motor voor de eerste 1000 miles beurt bij de dealer afgeleverd en daarna reden we door naar persoon nr 2. We waren voorbereid op een stevige discussie maar tot onze verbazing zei hij bij het aanschouwen van de verkleurde onderdelen direct "rij maar naar de garage, de onderdelen zullen we bestellen en komende week vervangen". Super !

Vandaag is het nog precies een jaar wachten voor onze zilveren bruiloft zich aandient. M. is al vroeg op de ochtend verschillende winkels afgegaan om mij te kunnen verrassen met bloemen. Fresia's waren niet te vinden en zo kwam hij thuis met 24 rode rozen die hier ongeveer de waarde vertegenwoordigen van een volle tank benzine. Hij was echter vergeten dat die in een grote vaas moeten want ja die heeft tenslotte iedereen in huis.
En zo werden niet wij maar de bloemen gescheiden.

Nog even over garantie gesproken:
De zomerplanten waren rijp voor de vuilnisbak en vonden die. De Lowe's werd bezocht voor wat nieuwe fleurigheid voor en achter het huis.
Toen we o.a. met een hibiscus voor de kassa stonden werd gevraagd om ons telefoonnummer. Bij de Lowe's blijk je 1 jaar garantie op dit soorten planten te hebben, mocht hij om welke reden dood gaan en geen bon meer hebben dan kan de plant zonder discussie onder vermelding van het  telefoonnummer terug gebracht worden.
Misschien een ideetje voor eind juli. (voor intimidi: dan is echt echt een gratis plant)

Dan nog een verzoekje aan RTL 4. Na het updaten van de Ipad naar ios 5 werkt de app niet meer als hij aangesloten word op de televisie. Heel veel RTL programma's zijn ivm de rechten niet via RTL gemist te zien maar wel via de app. Graag oplossen op korte termijn, we missen Ushi en ik hou van Holland.
Mocht iemand buiten illegaal downloaden nog andere opties weten dan houden wij ons aanbevolen.

Morgen Halloween, de buurjongen is vanmiddag al voorzichtig komen informeren of we wel snoep in huis gehaald hebben.

Car

Heintje Davids

Het waait woensdag flink, desondanks stappen de heren op de motor en rijden richting Georgia naar Okefenokee, de brand eerder dit jaar heeft daar veel schade aangericht, de boottocht langs de alligators is sinds kort weer te maken dus dat word gedaan.

s' Avonds rijden we naar Clark's Fishcamp om daar Ruud zijn laatste avond te vieren.

Marcel bestelt een stukje vlees, niet zo verstandig achteraf want de volgende dag voelt hij de jicht opkomen die met ontstekingsremmers onderdrukt moet worden

Donderdagmorgen een paar uur voor vertrek rijden we nog even langs de Landing en drinken koffie bij 5 Points. De temperatuur is vandaag wat lager we moeten het doen met een graad of  18. Met een trui aan is het echter heerlijk fris met wederom een stralend blauwe lucht.

De skyline van Jacksonville op foto's zo kenmerkend met de letters Modus op dit gebouw laat sinds kort de naam Wells Fargo zien.

Een verlaten Landing

Rond het middaguur rijden we naar het vliegveld. Bij de Subway halen we broodjes die we als de koffer is ingecheckt buiten in het zonnetje opeten.
De peddel die achterop de motor vanaf Okefenokee op Ruud zijn rug vervoerd is blijkt een slagwapen te zijn en moet in Jax achter gelaten worden.
Nog voordat Ruud door de douane gaat zien we dat het vliegtuig vanuit Jax naar Washington met een uur is vertraagd. De overstaptijd op Washington is ook een uur. We vervoegen ons wederom bij de balie en krijgen daar de keuze of met een extra overstap via Frankfurt terug naar Amsterdam met een aanzienlijk langere reistijd of een dagje blijven.
De keuze is snel gemaakt, de koffer word terug geroepen en we rijden terug naar huis waar de heren van de nood een deugd maken, de motoren worden weer op straat gezet en weg zijn ze weer.

In de loop van de middag arriveren Elly, Aad, Chantel & Gabri. Zij hebben van de herfstvakantie genoten in Florida en verblijven nog twee dagen in Jax. 's Avonds gaan we met de hele groep eten bij Nippers. Met uitzicht op de jachten die voor de deur liggen aangemeerd blijkt het eten weer erg goed te zijn.

Vrijdag morgen maken Marcel en Ruud dan echt hun laatste rondjes en word Ruud dit keer wel met succes op het vliegveld afgeleverd, weer op weg naar zijn Mo. Aan een bijzondere week die ons de rest van ons leven bij zal blijven is een einde gekomen. We vonden het heel bijzonder dat je er was Ruud, Marcel zal zijn maatje missen.

De geplande BBQ laten we voor wat die is, de temperatuur in de porch is opeens gezakt en ik besluit een pan spaghetti te maken. Elly, Chantel en Kevin gaan nog een paar uur shoppen in St. Johns towncenter en ik rij met Aad en Gabri naar de Publix en Walmart waar Gabri opa nog een hengel uit zijn zak praat.

In de pont achter ons huis zit zoveel vis dat hij achter elkaar de ene vis na de andere vangt waardoor hij er al snel genoeg van heeft. Dit gaat wel heel erg makkelijk.  's Avonds word de hengel weer uit elkaar gehaald zodat ook die mee kan in de koffer.

De laatste zonnestralen voor vertrek naar Nederland worden nog even opgevangen. Na een gezellig avondmaal waarna de kinderen nog even Goede Tijden Slechte Tijden inhalen vertrekt ook dit gezelschap weer richting hotel om morgenochtend weer terug te vliegen.
Voor ons voelt het 's avonds met z'n drietjes even heel stil...........

Car

Kanoën op Little Talbot Island

Omdat we er maar geen genoeg van kunnen krijgen, nog een laatste foto gemaakt aan de kustweg tussen Palm Coast en St Augustine

Maandag wederom een schitterend zonnige dag. Kevin heeft pech die heeft geen vakantie en mag naar school. Na ontbijt en koffie in de porch stappen we met z'n drieën op de motor. Op naar Mayport om weer met de pont over te gaan naar Little Talbot Island waar we vandaag gaan kanoen.
Twee uur ronddobberen, op de terugweg tegen de stroom in. Heerlijk weer aardig bijgekleurd stapte we twee uur later weer op de motor. Vlak voor de pont nemen we nog een late lunch bij Sand Dollar


Grotere kaart weergeven

 Proost 

Op de terugweg halen we bij de Freshmarket nog een fles Champagne om zes uur VS tijd word onze zoon tenslotte 19 jaar. We zijn net op tijd thuis om de fles op tafel te kunnen zetten met de bijbehorende cadeautjes erbij. Na een lekkere pan spagetti moet Ruud geloven aan de laatste aflevering van The Voice.

Car

Weekend Daytona

Grotere kaart weergeven

Zaterdagmorgen reden ze wederom met prachtig weer om half tien de straat uit, via de A1A naar Daytona.

Op naar het Biketoberfest. Nu Ruud hier is ga ik niet zoals eerder het plan was achterop maar volg een paar uur later met Kevin als chauffeur met de Mini.

Tijdig was er een hotel geboekt waar de motoren voor de deur konden staan.

De meegebrachte vlaggen worden aangebracht

Kevin bij Ruud achterop, op naar Mainstreet. In Daytona rijd bijna niemand met een helm dus wij vandaag 

ook niet.

Tijdens de Bikeweek was Mainstreet afgesloten voor autoverkeer. Jammer genoeg was de straat dit keer ook open voor auto's.

Er waren weer heel veel bijzondere motoren te zien.

Ingebouwde Ipad 

 Zonsondergang bij het hotel

Terug bij het hotel zijn we met z'n viertjes bij Olive Garden gaan eten waarna we de heren weer bij Mainstreet hebben afgezet zodat ze daar nog wat van het feestgedruis me konden krijgen.

Met Kevin samen heb ik daarna de anderhalf uur durende rit naar huis aangevangen, wij slapen vannacht in ons eigen bed.

Car

Een verslag in foto's

 Klaar voor de rit

 Zie ons nu wie had dat ooit gedacht

 Op de pont

 Dit lijkt me een vertrouwd adresje

 Natuurlijk moet ook Ruud een keer schieten

Vooral regel 4 gaf ons een vertrouwd gevoel

Ze zijn weer terug bij de pont

Voorraad weer aangevuld

Tesamen met Ruud is de drop, kaas en koffie gearriveerd.

Car

IJskou en een strandwandeling

Het Oktoberfest barst hier komende week op vele plaatsen los en daarbij hoort:

Samen met Kevin het onlangs geopende Poeh's Tavern getest op Atlantic Beach waar naast de vistaco's allerlei verschillende hamburgers op het menu staan.  Op een gewone door de weekse avond krijg je hier direct het vakantiegevoel. Leuk adres om binnenkort met gasten naartoe te gaan.
Woensdag werd ik via via benaderd of ik interesse had om een kop koffie te drinken met een vrouw oorspronkelijk afkomstig uit New York die momenteel op reis is om te kijken waar ze zal gaan wonen. Na een tijdje op Key West gewoond te hebben waar het om langer te verblijven toch wat saai en toeristisch bleek heeft ze nu haar blik op Jax laten vallen. Ze was geïnteresseerd om meer te horen over de diverse stadsgedeeltes van Jax en hoe wij het als Europeanen hier ervaren.
Donderdag spraken we af en na een kop koffie bij ons thuis zijn we voor een strandwandeling naar Atlantic Beach gegaan. Als 56 jarige die altijd in het drukke New York als ESL lerares (Engels voor anderstalige)  heeft gewoond en gewerkt vertelde ze me enige maanden geleden haar appartement te hebben opgezegd, meubels opgeslagen, op zoek naar een iets rustiger oord waar ze als joga lerares aan de slag kan.
Dit gesprek inspireerde me zo dat toen Groupon de volgende dag melding maakte van een nieuw te openen Joga studio in Neptune Beach ik direct op de knop heb gedrukt voor 5 proeflessen. Na lange tijd ga ik weer eens kijken of deze vorm die hier gegeven word me bevalt. De studio ligt vlak bij het strand dus alleen de locatie spreekt me al aan.

Kevin is elke vrijdag vrij en omdat Marcel zaterdagavond pas thuis kwam besloten we vrijdag samen iets te  ondernemen wat alleen wij twee leuk vinden, schaatsen. Jacksonville blijkt een grote schaatsbaan te hebben die op deze vrijdagmorgen wanneer de meeste mensen op werk of school zijn heerlijk rustig was. De baan werd gebruikt door een paar zeer serieus trainende kunstrijdsters die streng toegesproken werden vanaf de zijkant en een tweetal oudere mannen, duidelijk van oorsprong hier niet vandaan komend, voorzien van bontmuts die ook nog aardig konden draaien. Ook schuifelde er een groep meisjes duidelijk voor het eerst op schaatsen langs de randen.
Na een aantal rondjes kwam ons schaatsgevoel weer aardig terug en draaiden we onze rondjes. Na een uurtje wisten we weer hoe kou aanvoelde en waren handschoenen welkom geweest. Buiten leken de bijna 30 graden een grote natuurlijke sauna.
Pas achteraf realiseerde ik me dat ik in januari 2009, de laatste keer dat ik op de Rotte met mijn pa op schaatsen had gestaan, nog bang was om op mijn arm te vallen.

Daarna lekker lunchen bij AppleBees want daar is de combi van garnalensalade en wraps zo lekker.

Wij gaan zo richting bed, als we wakker worden zit Ruud al lang en breed in het vliegtuig. De afgelopen dagen is er hier heel wat regen gevallen maar gelukkig is de voorspelling voor alle vakantiegangers die ivm de herfstvakantie deze kant op komen erg goed.

Car

We’ve got it

Woensdagavond bij terugkeer in het hotel stond de koffer netjes op de kamer. Nooit gedacht zo blij te kunnen zijn met het zien van de kleur grijs. Alles zat er ook nog in zoals ik het ingepakt had en hiermee komt het zwervers gevoel dan ten einde.

groetjes, Marcel

Fly and cry

Na een redelijke vlucht vanaf Jax kom in rond 4 uur op Newark aan, zoals altijd kijk ik even of de aansluitende vlucht nog op de borden staat en wandel naar buiten om een frisse neus te halen. Ik heb tijdens het reizen tegenwoordig mijn Sperry’s aan want als je door de controle ( peepshow ) gaat en eenmaal door het poortje ben willen ze je in enkele seconden uit de security ruimte hebben. Dan zijn die instappers heerlijk en is het iets minder stressvol. Bij de gate wordt om 17.15 omgeroepen dat de vlucht van 18.00 gecancelled is. Niets meer en niets minder, gelukkig zit ik pal naast de “service” balie en sta dan ook als 2e in de rij.
Blijft toch wel grappig om zo’n slordige 80 man ineens in beweging te zien komen om zo snel mogelijk bij de balie te zijn. Als de dame bij mijn balie klaar is met haar “klant” pakt ze haar handtas en vertrekt doodleuk, haar dienst zit erop !!! Ik kan het niet laten om daar een zeer onvriendelijk opmerking over te maken en zie aan de reakties dat er meerdere Nationaliteiten in de rij staan. Het is ronduit beschamend dat dit kan gebeuren en ik zal daar zeker nog een email over sturen. Als ik dan aan de beurt ben krijg ik te horen dat ik via Toronto naar St. John’s kan vliegen en daar dan ‘s nachts om half 4 aankom, nog even een gedetailleerde beschrijving van mijn koffer en ik ontvang een uitdraai waarop staat dat het systeem alles bevestigd heeft. Hoe naief dat ik dan nog denk dat het wel goed zal komen.
De vlucht vertrekt pas om 20.20 dus maar weer even naar buiten. Terug bij de gate zie ik dat er ineens niemand meer zit en ik kijk op het bord, gate wijziging dus ik wandel 10 minuten naar de juiste gate, daar krijgen we na 1 uur te horen dat er wederom een gate wijziging is dus de hele ploeg sjokt zuchtend weer 10 minuten terug. Vertraging, dat brengen ze in stapjes van 10 minuten en om 21.00 uur wordt er omgeroepen dat er een gatewijziging is en wij weer 10 minuten moeten lopen, het boarden begint over 5 minuten en het gemopper is niet van de lucht. Uiteindelijk vertrekken we dik 1 uur te laat en gezien de geplande overstap tijd van 45 minuten weet ik het al, de aansluitende vlucht kan ik wel schudden. Op Toronto moet je je koffer ophalen om in Canada in te klaren, geen koffer te zien dus en al snel herken ik medeslachtoffers en begrijp dat ik niet bij de band hoef te wachten. Dus naar de bagage afdeling om daar te horen te krijgen dat de koffers niet in het toestel zitten. Tevens krijg ik daar een bevestiging dat ik op de vlucht van maandag om 11.45 geboekt ben plus een hotel en ontbijt voucher. Alle Air Canada balies zijn inmiddels gesloten en ik check om 00.45 in het hotel in, nog even proberen of ik online kan inchecken voor de vlucht maar dat gaat helaas niet en dus de wekker maar vroeg zetten, het is inmiddels 1.30. Gelukkig hebben ze in hotels altijd wel noodpakketjes met tandenborstel / scheerspullen dus je kan je in ieder geval een beetje toonbaar maken. Vroeg inchecken, voor 8 uur heb ik al een boardingpas. Weer wachten en ondertussen het hotel bellen dat ik verwacht vandaag aan te komen, die vertellen mij doodleuk dat ik een no show ben en de kamer gecancelled is. WAT… alles is vooruitbetaald, ik leer deze dame wat Nederlandse woorden en bel Carla met de vraag of zei er achteraan kan gaan want ik moet nu gaan vliegen. Om half 4 landen we op St’ John’s en hoor ik van Carla dat het haar gelukt is, ze heeft het geregeld met hotels.com . Dank je lieverd !!!! Nu nog melden dat de koffer er niet is en als de man een Continental receipt ziet weet hij al voldoende, deze vlucht is berucht om het cancellen en hij verteld mij dat de koffers altijd op Newark achter blijven. Mijn collega’s hadden ook al geroepen dat dit een waardeloze vlucht is maar luisteren is nu eenmaal niet mijn sterkste eigenschap.
Buiten is het een drukte van jewelste, er zijn 3 vluchten aangekomen en de taxirij is behoorlijk. Ik heb geluk, de eerste wagen gaat naar mijn hotel en er wordt gevraagd of er meerdere passagiers zijn dus ik carpool mee. De kamer in het hotel is walgelijk, het stinkt er vreselijk naar rook en heeft uitzicht op de parkeerplaats. Eerst schone kleding scoren want dit kan ik morgen echt niet meer aan. Bij Dominion, een soort combi van Hans textiel en Aldi, koop ik een shirt, onderbroek en sokken. Het ziet er niet uit maar er is niets anders, je moet toch iets en mijn reiskleding kan bijna rechtop staan. Het is zeer gebruikelijk dat als je in een hotel incheckt je een formulier moet ondertekenen dat indien er rook sporen zijn in de kamer er $ 200,- in rekening gebracht wordt. Na een nacht in de asbak ga ik bij de receptie verhaal halen en eerst kan het natuurlijk niet maar ineens is er toch een niet roken kamer beschikbaar, moet ik wel direkt verkassen. Ikke nie begrijpen nie dat ze dat niet gelijk regelen, hoe moeilijk is het nou allemaal. Mijn overhemd geef ik af om te stomen en ga naar kantoor in een spijkerbroek, onmodieus shirt, kniekousen en Sperry’s. Zucht, het is zoals het is.
Inmiddels is het woensdagochtend en geen spoor van de koffer. Dit is de eerste keer dat mijn koffer zoek is dus eigenlijk moet ik niet zeuren, heel vervelend maar die dingen gebeuren nu eenmaal. Wel jammer dat als je belt wordt doorverbonden met een call centre ergens op deze planeet, ….. do I need to say more. Na 3 x bellen staat mijn naam inmiddels goed in het systeem, met het huisadres wil het nog niet vlotten, na 30 minuten per gesprek geef ik het uit zelfbescherming op. Onbegrijpelijk dat ze daar mensen neer zetten die amper engels spreken. Ook het standaard script is om helemaal hysterisch van te worden “ we located your suitcase sir” . Maar op de vraag op welk vliegveld de koffer dan is moeten ze het antwoord schuldig blijven en komen er een paar standaard niet ter zake doende zinnen uit. Waarom niet gewoon zeggen dat je geen idee hebt waar dat ding is, het kan maar duidelijk zijn. Nu maar afwachten en hopen dat de koffer alsnog aankomt, anders moet ik er voor vrijdag in slagen mijn huisadres in Jax goed in het systeem te krijgen en dat mijn lieve vrienden is pas echt een uitdaging. Ondertussen is het hier herfst en klagen de locals zelfs over de kou, gelukkig heb ik er rekening mee gehouden en zit er een lekkere dikke trui in de koffer.

Groetjes Marcel

Ongepland een nacht in Toronto

Laat op de avond nog even een update.
Vanmorgen was het al opgevallen dat op de site van FlightAware de vlucht van NewArk naar St John's niet genoemd werd. Op de departurelijst NewArk stond de vlucht echter wel vermeld. Bij navraag door Marcel op de luchthaven in Jax werd ook bevestigd dat de vlucht normaal zou gaan.
Op NewArk bleek de vlucht een uur voor vertrek toch gecanceled te zijn. Hurricane
Ophelia zou de schuldige zijn.

Dinsdag is de eerste mogelijkheid om door te vliegen en wat doet een maatschappij dan.... doorboeken, weg van dit vliegveld.
Hij werd omgeboekt om via Toronto (ja ja de stad van die "vriend" van drie weken geleden :)) naar St John's te vliegen. Deze vlucht heeft echter zoveel vertraging opgelopen dat de aansluitende vlucht bij vertrek vanaf NewArk al niet meer gehaald kan worden.
Met een beetje geluk, Ophelia komt n.l. wel erg dicht in de buurt van St Johns, mag hij nu morgenmiddag doorvliegen om 's avonds als het kantoor al lang gesloten is aan te komen. Naast de zondag zal zo ook de eerste werkdag in het water vallen.
En nu maar hopen dat hij netjes vannacht in een hotel beland en niet in het bed van Roberto die hij belooft had te bellen als hij weer in Toronto was.

Car

ps
koffer met kostuums is door United ondanks de belofte dat ook die omgeboekt zou worden in NewArk blijven staan.

En dan is de kip alweer gevlogen

Donderdag weer een gezellige lunch gehad met een paar vrouwen van Engelse les. Vorig seizoen ging iedereen telkens na afloop naar huis, nu hebben we afgesproken om de de lunchplekken in Jax te gaan testen en dat hebben we nu dan ook al een aantal keren gedaan. We zitten allemaal in dezelfde situatie, grote of geen kinderen, nog niet zo lang in Jax, een man aan het werk en de tijd aan onszelf. Ondanks de grote culturele verschillen klikt het goed tussen het gemeleerde gezelschap wat bestaat een Japanse, Zuid Koreaanse, Philipeinse en ik zei de gek.
Zo fijn om te merken dat ook deze dames geen haast en ook de financiele mogelijheid hebben om iets te ondernemen. Na de lunch, dit keer bij Bento verplaatsten we ons naar de koffie van Panera.
Zoals een Nederlander elke streep zon oppikt die hij op kan pikken willen Aziatische vrouwen niet buiten op het terras zitten, een verkleurde huid is een teken van armoede dus we strijken elke keer netjes in een airco omgeving neer.

Vrijdag stond in het teken van de luchthaven. 's Morgens ben ik Joke op gaan halen, voor haar was het weer tijd om naar huis te gaan. Vakantiedagen zijn hier een schaars goed en Judith moest dus werken en aangezien er momenteel maar een auto rijd kon Dexter die wel vrij had genomen niet weg.
Vier jarige Quincy was niet echt onder de indruk van het feit van oma weer met het vliegtuig terug naar Nederland ging, dat doet oma tenslotte altijd. Hij keek rustig verder naar de tv terwijl oma het weer moeilijk had met het afscheid.
Nog even langs de Walmart want het thuisfront had gevraagd om een doos donutsen mee te nemen. Waarschijnlijk zijn ze bij de bakker in Nederland veel lekkerder, maar het is tenslotte het idee. Wat je ver haalt is lekkerder.
In de loop van de avond kon ik het ritje nogmaals maken, Marcel kwam een dagje langs huis.

Zaterdag stond in het teken van wassen, strijken, koffer uitpakken en direct weer inpakken.
Het is hier heel gebruikelijk om in het weekend een garage sale te houden. Alle overbodige spullen waarbij in mijn ogen heel veel troep uit een ver verleden worden dan uitgestald in de hoop dat het nog iets opbrengt.
In onze wijk mag dit echter alleen op de door de wijkvereniging vastgestelde dagen. Zaterdag was er zo een en menige buur probeerde dan ook iets bij te verdienen.
Ruim voor twaalven sloot de een na de ander zijn garage en was de sale alweer beeindigd, nu kon ons Florida wasrek veilig naar buiten.

En nu lig ik heerlijk aan het water in de achtertuin. Kevin maakt een verslag af voor school. De temperaturen zijn nu echt heerlijk, een graadje of 23 met een lekker windje waardoor we 's avonds zo gewend aan de hitte van de afgelopen maanden zelfs een vest aan doen. De hoge luchtvochtigheid is verdwenen.
Marcel heb ik vanmorgen weer afgezet op het vliegveld, hij werkt komende week in St Johns/New Foundland. Met overstappen een volle dag reistijd hier vandaan. Zaterdagavond zal hij weer thuis zijn waarna hij zich echt kan gaan verheugen op motorrijden met Ruud.
Op de weg terug naar huis ben ik gestopt bij de kerk op St. Pablo road waar een pompoenentuin werd ingericht. Na de dienst stonden de mensen in een lange rij om een voor een vanuit de vrachtwagen de pompoenen neer te leggen.
Levert kleurrijke plaatjes op.

Car