Een map met couponen en naderend bezoek

Joke is weer een aantal weken in Jax om haar dochter Judith te bezoeken. Na een gezellige lunch gingen we bij de binnenkort sluitende Food Lion een kijkje nemen. De leegverkoop is hier nu echt begonnen, vanaf vandaag is alles 50% afgeprijsd. De schappen waren al zo goed als leeg terwijl de winkels officieel tot 16 maart open zijn.
Het parkeerterrein was bomvol. In de winkel overvolle karren beladen met flinke couponmappen.
Ik heb een van de vrouwen gevraagd of ik voor mijn blog een foto mocht maken en direct geïnformeerd waar ze toch al die coupons vandaan haalde. Wat een werk om dit zo georganiseerd bij te houden. Ze vertelde op zondag vijf kranten bezorgd te krijgen en daarnaast diverse coupons van het internet af te vissen. Dit rondje shoppen leverde haar met de coupons minimaal $250 dollar op.

Thuisgekomen wachtte een leuk bericht. Mandy komt eind volgende maand weer naar Jax. Vanaf het moment dat Man had gehoord dat Marcel ruim 14 dagen van huis zou zijn broeide het extra. Die twee weken dat Marcel van huis is zullen hier toch extra stil zijn. Hoe gezellig dan ook dat Man ons gezelschap komt houden en lekker van de zon komt genieten.
Het alleen reizen was echter het obstakel.
Ze komt nu met dank aan de ArkeFly deals met haar zus en zwager naar ons toe waarna zij een rondreis gaan maken en aansluitend een huis zullen huren waar zij de laatste periode ook naar toe zal gaan.
Wat zijn we toch bevoorrecht met zoveel mensen die deze kant op komen.

Car

Met Mariet naar Orlando

Vrijdagmorgen reed ik al voor half acht de straat uit op weg naar Mariet die aan de west zijde van Jax woont. Mariet is in het bezit van een auto met gebruiksaanwijzing. Elke avond moet de accu, waarvoor ze nog geen vervanging hebben gevonden, worden bijgeladen zodat zij precies haar dagelijkse ritje naar haar werk kan maken. Gelukkig voor haar is de temperatuur momenteel nog niet zo hoog, (we mogen het momenteel met een graad of 22 doen), anders loopt ze tijdens de rit naar haar werk ook nog het risico dat de auto afslaat. Snelwegen worden dus vermeden. Omdat haar paspoort in Orlando verlengt moest worden had ik haar aangeboden om mee te gaan, konden we direct weer eens bijkletsen.
En zo reed ik dwars door de op dit tijdstip drukke binnenstad de 45 km naar het westen waarna we samen de 225 km naar het zuiden aflegde.
Ruim op tijd stonden we voor de deur van de UPS, het adres wat door de ambassade was opgegeven als deskundige op het gebied van het maken van foto's geschikt voor een Nederlands paspoort. Erg lachwekkend, de medewerker maakte met een gewone huis tuin en keuken camera een foto. Ik verbaas me erover dat dit goed gaat komen maar het blijkt als er later een raster aan te pas komt ook op deze wijze te werken.
Het consulaat ligt in Winterpark een buitenwijk van Orlando. We rijden alvast naar het gebouw en verwachten daar in de omgeving een kop koffie te kunnen scoren. Bij een bar wordt ons vertelt dat er geen koffie verkocht wordt dus op naar een volgens het bord Italiaanse pizzeria. Het blijkt een Italiaan zonder koffieapparaat. De enige optie, koffie bij een benzinepomp laten we aan ons voorbij gaan. Voor het consulaat stijken we neer op een bankje en brengt de meegebrachtte koelbox uitkomst.
Het consulaat is gevestigd in een modern gebouw, een kleine balie met een Nederlandse en Amerikaanse vlag laat zien waar we moeten zijn, bordjes ontbreken. Iets later dan de afgesproken tijd is Mariet aan de beurt, ze moet haar oude paspoort inleveren. De gehele papierwinkel zal volgens de medewerkster via Washington naar Nederland worden gezonden en na een drietal weken via het consulaat in Washington op haar huisadres worden bezorgt. Mocht er in de tussenliggende drie weken een noodzaak zijn om naar NL te reizen dan kan er eventueel na 48 uur een noodpaspoort worden verstrekt. Duimen dus maar dat er niets met haar flink op leeftijd zijnde moeder gebeurd.
Om half twee rijden we Orlando weer uit, op naar Blue Spring State Park.
In Orange city lunchen we bij Pier 16 een seafood restaurant.

De corn fritters die als extra onbeperkt worden aangevoerd hebben veel weg van oliebollen. Onverwacht lekker maar wel vullend zodat er nog een aantal ons toe blijven lachen als we weer vertrekken.

In het park is het gezellig druk, veelal oudere mensen lopen er rond en bekijken de manatees, vissen, allligators en vogels. In het park ontspringt de grootste spring die uitkomt in de St Johns River. In de spring heerst een constante temperatuur waardoor de Manatees hier in de winter maanden naar toekomen om van de 72 graden F (22.2 C) te genieten. In deze periode is het verboden om in dit park te zwemmen.
We lopen de boardwalk af en zien een tweetal duikers die een baby manatee observeren, we horen ze vertellen dat hij zijn moeder kwijt is.

Na een uurtje in de zon gelopen te hebben stappen we weer in de auto op weg naar Jax.
Onderweg blijkt het een stuk drukker te zijn dan vanmorgen, we komen zelfs in een file terecht. Elke keer valt het weer op dat als er hier een ongeluk gebeurd het direct echt heftig is. Niet zomaar een botsing maar flink van de weg af of direct maar over de kop.
Onderweg moet ik even stoppen, het uurtje wandelen in de zon heeft me soezig gemaakt. Tijd om in te dommelen krijg ik echter niet want Mariet die maar al te blij is dat ze haar Nederlandse vocabulaire zolang achter elkaar kan gebruiken praat aan een stuk door. Onbewust bewijst ze me een dienst :)
Na Mariet weer thuis afgezet te hebben rij ik om half acht de straat weer in. 550 km in mijn eentje op een dag gereden, dat is niet des Carla's. Normaal draag ik graag het stuur over aan man of zoon. Recordje verbroken !

Car

Location:Voor een paspoort naar Orlando

Puddingbroodjes

Er is niet veel bijzonders gebeurd. Vanaf zondag werkte het niet meer om m.v.b. een paracetamol op de been te blijven. Het griep/hoestvirus had me na ruim twee weken alsnog plat. Veel slapen en bankhangen was het devies.
Vrijdag zou ik met Mariet naar het Nederlands consulaat in Orlando gaan om voor haar een nieuw paspoort aan te vragen, gelukkig kon zij dit nog een week verzetten want het was op dat moment al een hele onderneming om even mee te gaan naar een winkel.

Woensdag begon voor Kevin het laatste semester. Hij heeft zich weer ingeschreven voor het maximale aantal vakken (6) verdeeld over vijf dagen van de week.
Nu we weten wat we weten zou ik expats die nog voor de keuze staan altijd adviseren om kinderen mee te laten liften op het visum van hun ouders. Een baan zoeken blijft dan ook voor hen tot de mogelijkheden behoren.
Wij hebben er bij ons vertrek voor gekozen om een eigen studentenvisum voor hem aan te vragen zodat hij ook na zijn 21e indien gewenst zonder ons zijn studie in de VS af zou kunnen maken. Hierdoor mag hij echter niet werken (op enkele zakgeld verschaffende campus baantjes na)
Mocht het achteraf nodig blijken dan had een studentenvisum altijd nog in een later stadium aangevraagd kunnen worden. Dit laatste semester loopt tot begin mei en daarna valt weer het grote vakantiegat totdat begin september het nieuwe studiejaar in Nederland begint.

Marcel is zondagmiddag via Houston naar Austin (Texas) gevlogen waar hij komende week aan het werk zal zijn.
Na heel veel zoekwerk hebben we afgelopen week ook zijn tickets voor zijn trip eind februari/begin maart naar Argentinië en Brazilië weten te boeken.
Ondanks dat we in dezelfde tijdzone leven blijkt het vanaf hier heel wat omslachtiger en duurder om daar te komen dan vanuit Nederland. Het zal hem 24 uur gaan kosten om op de plaats van bestemming te gaan komen, alleen op deze wijze bleef het ticket binnen het gestelde budget. Je moet wat over hebben voor het feit dat je nog graag een vrij tussenliggend weekend in Buenos Aires door wil brengen.

Zondagmiddag heb ik puddingbroodjes gebakken. Verse gist heb ik hier nog niet gevonden dus had ik in eerste instantie ActiveDry yeast gebruikt. Rijzen deed het brood echter niet. Nu bleek dat ik deze gist eerst voor had moeten laten rijzen in vloeistof wat na een test echter ook niet werkte.
Hierop ben ik in de auto gestapt naar de FoodLion die op enkele minuten rijafstand van ons huis zit. Nog wel want m.i.v. woensdag wordt daar (met 25% korting) de gehele winkel leeg verkocht, alle FoodLions in Florida gaan sluiten. Wij hebben ons het gehele jaar al afgevraagd hoe deze winkel rendabel kan zijn, het is een immens grote winkel waar het altijd verschrikkelijk stil is en ik gebruik hem zelf dan ook alleen voor vergeten boodschappen.
Ik wist ondertussen dat ik Rapid Yeast moest hebben en zo stonden twee uurtjes later alsnog de broodjes naar me te lachen.

Op verzoek het Recept van de Puddingbroodjes:

Voor 6 stuks: 250gr. bloem, 5 gram droge gist, 1 eidooier, ± 125 ml lauwwarme melk, 25 gram suiker, 4,5 gr. zout, 37 gram zachte roomboter.

Deeg draaien, boter er pas bijdoen als deeg is gevormd. (1/2 ei gebruiken) Laten rijzen, in 6 stukjes verdelen. Opbollen en wat platter drukken. Na 20 minuten met je vingers kuiltje indrukken. Herhalen na 10 en na nog eens 15 minuten (kuiltje drukken). Dun met ei bestrijken (het restant) en kuiltje vullen met banketbakkersroom. Nog ± 15 minuten laten rijzen (niet afgedekt) en ± 10 minuten bakken in oven 230 C. Direct na het bakken de deegrand met poedersuiker bestrooien.

Banketbakkersroom:

1/2 liter volle melk
100 gram suiker
50 gram eierdooier
40 gram custardpoeder
5 gram roomboter
1 vanille stokje of paar druppels vanille essence

helft van de suiker met nagenoeg alle melk en het vanille stokje in de pan laten trekken.
Eierdooiers met de suiker in een beslagkom schuimig slaan.
Hieraan voeg je de custard en de melk toe en roer je glad.
Neem een lepel van de kokende melk en giet dit hier bij, en laat even kennis maken. Vervolgens giet je alles in je pan met melk en gaar je dit. Officeel moet je roeren met een pannenlikker, maar garde lukt ook.
Vanille stokje hoeft er officeel niet in, maar is wel zo lekker.
Lekker klontje boter door je custard roeren is ook wel lekker.
En altijd door een fijne zeef halen als je klaar bent. (heb ik overigens niet gedaan ivm het ontbreken van een fijne zeef)
(Brood recept via Facebook ontvangen van de keuken van Levine, banketbakkersroom diverse fora internet)

Custardpoeder heb ik in de VS niet kunnen vinden. Aangezien ik het ook altijd voor het bakken van een appeltaart gebruik stond er bij ons een pak in de kast. Op het internet zijn diverse recepten van banketbakkersroom te vinden zonder gebruik te maken van custardpoeder.

Car

Het is weer stil

De familie ligt alweer voor de eerste nacht in zijn eigen bed, voordat we opeens weer een paar dgen verder zijn een terugblik van de afgelopen dagen.

Woensdag voor negen rijden we het parkeerterrein van Disney's Animal Kingdom op, Mir & co rijden twee auto's achter ons, wat een timing.

De winterjassen zijn vandaag mee en worden tijdens tweede koude dag in Orlando dankbaar bedragen. Ik doe het met vier lagen over elkaar wat gelukkig voldoende blijkt. Van te voren hadden Kef en ik geen verwachtingen van dit park, het klinkt een beetje als een uit de kluiten gewassen dierentuin maar Mir en Wim vertelde dat het de vorige keer dat zij er waren (13 jaar geleden) een hele verrassing was. Het park ingekomen lopen we tegen een enorme boom aan met prachtige inkervingen van dieren, die het middelpunt van het park is. Daarom heen zijn verschillende eilanden met thema's als Africa, Asia en Dinoland. In de boom die op een eiland ligt wordt de film It's tough to be a bug, een erg leuke vier dimensionale film gedraaid.

Om nu alle ride's te gaan opnoemen wordt wat saai maar wat mij betreft staken Dinosaur, de vogelshow Flights of Wonder en Festival of the Lion King boven aan het "leuk" lijstje. Dit soort parken zijn vooral zo leuk omdat de kinderen zo genieten. Kevin kan lekker met zijn nicht en neef de attracties in die mij echt te hard gaan. (Expedition Everest) De verkoudheid waar ik al een week mee loop blijft maar hangen. Jammer, zeker als de zon weg is en het nog frisser wordt voel ik me steeds meer iets weg hebben van een vaatdoek. Hebben we echter geen tijd voor dus pil er in en aan het eind van de dag brengt TomTom ons naar de dichtsbijzijnste TGI Friday.
Donderdag zijn we voor enen terug in Jacksonville, Mir arriveert een uurtje later. 's Avonds eten we gezellig thuis, spaghetti alla Kevin.
Vrijdag dan toch nog een middag shoppen nu alleen in het bij ons vertrouwde St Johns Town Center. Wim en Lucas blijven liever nog een paar uur in het zonnetje lezen en blijven thuis. Bij de Best Buy halen we nog een bestelde ipad op. Jammer dan de dollar koers zo aan het wegzakken is, het te behalen voordeel is niet meer zo als enige weken geleden. Ook voor onze dagelijkse boodschappen en fun uitgaven is dit met een salaris uitbetaald in euros een aderlating, met een aantal maanden geleden scheelt het momenteel $ 200 op elke € 1000. We zijn nooit goed geweest in gokken dus hebben nu ook niet tijdig dollars veiliggesteld. Hopen maar dat de koers terug zal veren, er moeten tenslotte nog een paar vervoermiddelen de oceaan over. Maar goed ik dwaal af, terug naar Town Center. Bij Forever 21 vindt Mir wat zomerse shirts, ik blijf het grappig vinden dat dit bedrijf zonder vestigingen in Nederland daar wel zijn hoofdkantoor heeft. Bij de Abercrombie & Fitch is inderdaad de uitverkoop volop aan de gang, vesten en shirts bevolken iets later de tasjes.(doordrongen van het bekende luchtje wat de gehele dag in de winkel geventileerd wordt) Kevin weet de winterse kabelsjaal waar hij al een paar keer naar gekeken heeft met 50% korting te scoren. Die mag tot volgende winter op hem wachten. Bij Clarks staan prachtige laarzen die Mirjam echt niet kan laten staan. Mijn zus heeft duidelijk andere voeten want mij zijn ze jammer genoeg te wijd. Bij de Starbucks sluiten we buiten op het terras deze relaxte shopmiddag af.
's Avonds rijden we naar Atlantic Beach waar we bij Poe's Tavern smakelijk de vakantie afsluiten.
 Zaterdag kunnen we rustig opstarten, de terugvlucht gaat pas over drieën. Met vier personen en flink wat boodschappen deze kant op is er nog ruimte over in de koffers en zo worden de eerste spullen die wij hier de komende maanden niet meer nodig hebben alvast afgevoerd naar Nederland. Zelfs de zelfgebreide kerstballen stop ik in een beker, leuk aandenken voor later aan die laatste kerst in de zon. De 92 kilo buiten de handbagage om worden optimaal benut. Als we ze enige uren later door de douane zien gaan geeft dat een gevoel van zelf ook al een beetje afscheid nemen van het zonnige Florida. We zijn blij dat we hier zelf nog een tijdje mogen blijven alleen al om het feit dat ik me lichamelijk hier de afgelopen periode zoveel beter heb gevoeld dan in de kou. De laatste zeven maanden zijn nu echt begonnen.

De komende dagen goed met mijn hoofd in de zon, ik wil graag mijn hoest en grieperig gevoel kwijt.

Car

Florida Mall

We doen het rustig aan deze dinsdagmorgen, het is voor Florida flink koud. (graadje of 5, vannacht heeft het zelfs licht gevroren) Als we eenmaal opgestart zijn rijden we naar de Florida Mall. Kevin wil vooral bij de H&M en Zara kijken dit zijn winkels die in Jax ontbreken.
Grappig om te zien dat de uitverkoop in Orlando anders geregeld is dan in Jacksonville. Bij de Abercrombie & Fitch is er nog geen echte uitverkoop, voor de deur staat toch een rij om naar binnen te mogen. Later in de week blijkt dat in Jax kortingen van 30-50% wordt gegeven. Waarschijnlijk wordt er gedacht " in Orlando wordt er door de vakantiegangers toch wel gekocht", in Jax winkelt de gewone Amerikaan.
Na een rondje door de mall besluiten we dat we komende week thuis nog wel even gaan kijken. Het was onze bedoeling om de Ikea nog even te bezoeken, de kaneelbroodjes lonken. Als we echter de route ingeven belanden we voordat we het weten op de Florida Turnpike, de dure tolweg. Zijn die broodjes nu echt wel zo belangrijk ? Weet je we rijden lekker terug naar het hotel. In het Hilton Homesuites hotel staat er elke doordeweekse dag een gratis avondbuffet klaar. De kou houd ons deze avond weg van International Drive en we scheppen bij het buffet ons bord vol. Niet uitgebreid maar absoluut eetbaar. De luiken gaan vanavond tijdig dicht.

Car

Seaworld

Normaal ben ik degene die zoonlief vertelt dat hij zijn bed uit moet komen, deze ochtend is het andersom. Om iets na zevenen staat hij onder de douche, actie vandaag op naar Seaworld. In de lobby van het hotel ontbijten we. Het moet mogelijk zijn om met een hotelbusje naar het park te gaan we kiezen voor vrijheid. Iets voor negen uur, het park gaat bijna open rijden we na een ritje van nog geen 10 minuten het nog rustige parkeerterrein op waar Mir & co ook al staan te wachten. Als eerste gaan Esmee en Kevin in de Manta, volgens Kevin de meest intense attractie waar hij ooit in is geweest. Luc (9jaar) kijkt het eerst even aan om later op de dag tot twee keer toe de held uit te hangen. Het is vandaag fris in Orlando, de vesten blijven aan maar al snel is het weer stralend blauw en doet de zon goed haar best. Het is gezellig rustig. Alle shows zijn zonder wachtrij te bezoeken alleen de ride waarbij je nat kan worden Journey to Atlantis en de show Wild Artic zijn wegens onderhoud gesloten.




We zien dolfijnen springen tijdens Blue Horizons, One Ocean de orka show is indrukwekkend, niet bepaald een straf om hem later dit jaar nog eens te mogen zien, de fun kaarten waardoor we het hele jaar toegang tot het park hebben zullen vast nog gebruikt gaan worden. Bij het basin waar de dolfijnen gevoerd worden komt een dolfijn langs de kant liggen en hebben we rustig de kans hem te aaien. De roggen worden gevoerd met kleine visjes. De dag vliegt en nadat de kinderen nog een keer in de Kraken achtbaan en Manta zijn geweest verlaten we om half zes het park. Je merkt duidelijk dat de temperatuur aan het dalen is, Orlando zal komende nacht de koudste nacht van het jaar gaan krijgen, 0 graden is op komst. Via de TomTom rijden we naar de dichtbijzijnste Olive Garden, altijd een goede keus. De porties zijn hier altijd zo groot en worden voorafgegaan door een flinke salade dat we vanavond besluiten om te delen.
Via de CVS (ik wil nu eindelijk eens van die kriebelhoest af en de fles nightquil staat natuurlijk thuis) rijden we naar het hotel waar we een fles wijn open trekken. Car

Location:Seaworld

2012

Op deze nieuwjaarsdag willen wij de lezers van ons blog allereerst een liefdevol en zo gezond mogelijk 2012 wensen. Voor ons als gezin was 2011 een fantastisch waardevol jaar vol met nieuwe ervaringen en ontdekkingen. We zijn erg op elkaar aangewezen en dat is bijzonder liefdevol verlopen. We vonden het fijn dat we ervaringen hier met enkele van jullie hebben mogen delen en hopen dat de nog komende maanden weer te mogen doen. Als ouders beseffen we het dat het over 7 maanden hoog tijd is dat Kevin zijn studie weer in Nederland op kan pakken en het gemis aan zijn vrienden in kan halen. Vrienden blijken ook na anderhalf jaar echte vrienden waar regelmatig contact mee is. We zijn er van overtuigd dat de mooie herinneringen altijd zullen blijven bestaan en het gemis hem alleen maar nog sterker heeft gemaakt. Afgelopen semester heeft hij zijn volledige punten aantal weer binnen weten te halen, dus het studentenvisum voor de laatste maanden is veilig gesteld. Het mag hier ook nog wel eens gezegd worden, we zijn super trots op je Kef. Afgelopen vrijdag is Marcel op zijn "brommer" via binnenwegen naar Orlando vertrokken, met K. als chauffeur ben ik enige uren later ook die kant opgegaan. Hoe dichter we bij Orlando kwamen hoe drukker het werd, de laatste kilometers mochten we zelfs weer even aan het fenomeen file ruiken. Bij het Claremont hotel Kissimee aangekomen kregen we te horen dat er ondanks dat er op de reservering drie uur stond niet voor vier uur ingecheckd kon worden. Geen probleem in het zonnetje te wachten. Om vier uur waren we als eerste aan de buurt en toen begon het lange wachten. Een zuchtende geen informatie gevende medewerkster had problemen met het reserveringssysteem, het werd maar niet duidelijk welke kamers schoon waren. De wachtende rij groeide en groeide en na enige tijd hebben we duidelijk gemaakt dat onder informatie en gastvrijheid in onze ogen iets anders word verstaan. Hierna draaide de medewerkster aardig bij maar de manager die alles zag gebeuren en ook al was aangesproken liet zich niet meer zien. Het ontbrak totaal aan organisatie, had ik toch de negatieve reviews maar voor waar aangehouden en de positieve reacties maar niet het voordeel van de twijfel gegeven. De schoonmakers bleken de kamers niet schoongemaakt te hebben en waren naar huis gegaan, mensen kregen sleutels van kamers die nog bewoond waren en toen we na een uur uiteindelijk onze sleutel hadden werkte ook die niet. Aangezien alle hotels overvol zaten met oudejaarsavond op komst dorsten we het niet aan om te vertrekken. We hadden het plan om de kerstshow in Seaworld te gaan bekijken die na vijf uur begon, Mirjam & co. (sliepen in een ander hotel) liepen er al een tijdje rond. Uiteindelijk is Marcel blijven wachten en ben ik met Kevin alvast naar het park gegaan om zo deze ondeskundigheid niet nog meer invloed op de dag te laten krijgen. Op het moment dat Marcel in het park aankwam was het voor de kinderen al tijd om terug te gaan naar het hotel. We hebben deze avond nog drie shows kunnen bekijken, Clyde and Seamore’s Countdown to Christmas, Oh Wondrous Night een onverwachts leuke gospelshow welke het kerstverhaal vertelde en Sea of Trees een lichtshow in het water van verlichte bomen. Zaterdagmorgen slaan we het ontbijt in het hotel over en zijn gaan ontbijten bij het naastgelegen Waffle house. Om Half 10 zijn we bij Epcot waar we eerst door de security moeten. Ondanks de bij de AAA vooraf aangeschafte kaarten mogen we toch nog in de rij voor de kassa, de 3 dagen Florida resident kaarten die 6 maanden geldig zijn moeten omgezet worden. Daarna op naar de rolstoel verhuur. Marcel zijn jicht enkel doet bij belasting nog zo zeer dat een rolstoel de enige optie is om vandaag mee te kunnen. Elektrische rolstoelen zijn niet meer beschikbaar dus zit er niets anders op dan te duwen. Ik blijk hier geen held in te zijn zowel M. zijn voet als de benen van voorgangers worden geraakt. Kevin blijkt een kei in het voortduwen van zijn vader met als dank de volgende dag twee beurse handen.


Een rolstoel blijkt zeker vandaag bij een overvol park nog meer voordelen te hebben, we mogen met de hele groep gebruik maken van de rolstoel of fast ingang.


Voor enkele attracties, niet echt geschikt voor rolstoelen en mensen met hoogtevrees staan wachtrijen tot vier uur. Die laten we mooi links liggen. Al snel beginnen we met de ronde om het meer. In World showcase worden elf landen vertegenwoordigd. Er zijn winkeltjes, restaurants en soms een film of attractie. Erg leuk voor volwassenen waarvoor hoog en hard niet zo nodig hoeft. In Noorwegen lunchen we met een super gevulde toasti en 's avonds eten we in Marokko zeer smaakvol. Op dat moment is het in Marokko 12 uur en het personeel bouwt een feestje. Je moet vandaag echt voor de sfeer naar Epcot zijn gekomen, wat een mensen. Als in Europa de jaarwisseling heeft plaatsgevonden en er naar huis is gebeld komt de stemming bij de duizenden mensen er steeds meer in, drank vloeit, hoedjes zijn uitgedeeld en toeters schallen. Aan het eind van de avond bezoeken we nog een aantal attracties (wederom met dank aan de rolstoel) en voegen ons bij de duizenden mensen die zich rond het meer hebben verzameld voor het aftellende vuurwerk wat om 11.40 begint.


Omdat het meer zo groot is is dat overal goed te zien. Al vrij snel na twaalf uur loopt het park vrij gedisciplineerd en rustig leeg, champagne is er dit jaar niet aan te pas gekomen. De wegen om het park uit te komen rijden goed door, ze zijn hier duidelijk ingesteld op zoveel mensen. Voordat we het weten zijn we bij het hotel. Het was erg leuk om oudejaarsavond eens mee te maken in deze omgeving, de sfeer van de mensen proeven, vooral omdat we met elkaar waren. Nieuwjaarsochtend slapen we eerst uit en checken vervolgens uit. Dit was een prima hotel voor park bezoek (nadat het inchecken achter de rug was) maar geen kamer om buiten slapen om ook nog gezellig te verblijven. Bij de Starbucks drinken we koffie waarna Marcel aan zijn rit langs de kust naar huis begint. Wij gaan een kijkje nemen bij een nabij gelegen Quality Inn maar besluiten bij het zien van de kamer dat hotwire ons aan een bed gaat helpen. Via de ipad boek ik mbv het internet van de Mc Donald een 3* hotel in de omgeving van Seaworld voor $ 51 per nacht met een positieve beoordeling. Het blijkt zoals www.betterbidding.com ook aangeeft het Hilton Homewood Suites te zijn. Geen verkeerde deal. We geven onze spullen bij het hotel af en gaan naar de outlet op International drive. Als we netjes wachten tot een vakantieganger die flnk geshopt heeft de auto heeft ingeruimd en achteruit rijd zien we voor onze ogen gebeuren dan deze auto zijn achterzijde in elkaar duwt in de deur van een voorbijganger. De voorbijganger in een wat oudere auto rijd echter direct door, waarschijnlijk onverzekerd of rijdend zonder rijbewijs. Het plekje wat achtergelaten is wordt direct door een aggresieve bestuurder ingenomen. Al zoekend naar een andere plek op het overvolle parkeerterein voelen we ons wat schuldig omdat de man voor ons de plek vrij aan het maken was. Na een uurtje vragen we ons af waarom we toch elke keer weer denken hier koopjes te kunnen scoren, het assortiment is met de maanden weinig veranderd en onderhand weten we dat de prijzen grotendeels gelijk zijn aan de winkels in Jax en we net zo goed naar de outlet in St. Augustine kunnen rijden. We gaan inchecken in het hotel. 's Avonds hebben we met Mir & co. afgesproken bij Tu Tu Tango een bij het hotel gelegen tapas restaurant. Lekker eten, sfeervolle omgeving. Op verschillende plekken in de zaak zijn kunstenaars aan het werk, vooral voor de kinderen erg leuk ze worden geholpen met het kleien van twee typische Florida dieren die ze mee naar huis mogen nemen. En zo is vandaag een goede aftrap tot 2012 gegeven. Morgen tijdig naar Seaworld, dan gaan we het park eens goed bekijken. Car