Op naar Florida City

130 miles Key West- Florida City

Voordat we uitchecken lopen we eerst nogmaals naar Duval Street om daar te ontbijten. De modepolitie poseert.

We pakken de A1A weer op en rijden langs het strand noordwaarts.

Een paar enthousiaste Amerikanen wuiven en steken hun duimen omhoog om aan te geven dat ze de motoren mooi vinden. Dat is zo leuk aan de VS. Als mensen hier iets van je mooi vinden zullen ze je het vertellen ook. Afgelopen week pakte een dame bij het postkantoor mijn armband nog beet om bedel voor bedel te bekijken.
Nadat er getankt is zetten we de vaart er in. Het blijft bijzonder die warme wind in je gezicht te voelen en steeds maar water en bruggen om je heen te zien. Hier zullen we nog wel eens aan terug denken als de snijdende wind ooit in Nederland onze gezichten zal raken.
Ondanks de factor 50 die we allemaal smeren worden we met de dag bruiner. In bikini en zwembroek lijken we iets weg te hebben van zebra's.

We kunnen vandaag lekker doorrijden en na een stop voor de 7 Miles Bridge en een lunch bij Mrs Mac's Kitchen waar naast de lekkere broodjes ook een stuk Key Lime pie geproeft moet worden.
Vanaf het lunchadres stappen de dames bij Kevin in de Jeep. Hij heeft de afgelopen dagen erg veel alleen gereden.
Om half drie zijn we al in het hotel in Florida City. Als we met de auto afslaan denken de mannen dat we gaan tanken en rijden volgas het hotel voorbij. Wenken heeft geen zin. Pas een dik half uur later komen ze er achter dat het nu toch wel heel lang duurt voordat het hotel verschijnt en besluiten ze samen eerst maar eens op temperatuur te komen bij een langs de weg gelegen Harley dealer.
Wij hebben in de tussentijd in de Walmart de drank en water voorraad alweer op peil gebracht.
Het valt hier in Florida City op dat het niveau van het "Walmart publiek" nog meer doet denken aan het bekende youtube filmpje over de Walmart Shoppers, wat een publiek loopt hier rond.
Als de heren gearriveerd zijn vermaken we ons nog een uurtje bij het zwembad. Wederom is het vandaag droog geweest, in het westen zien we de voorspelde zwarte wolken hangen.
Voordat we bij Olive Garden gaan eten rijden we nog langs de Key West Outlet waar ik nog even een schone spijker korte broek scoor en Ruud zijn sportkleding voorraad op niveau brengt.

Car

Een dagje rust op Key West

Een dagje rust op Key West. We ontbijten op ons gemak op een overdekt terras op Duval Street. Het is moederdag vandaag, twee heren wensen ons vanaf een terras een fijne dag.
Terwijl de mannen de motoren gaan halen lopen wij naar het Southernmost Point. Daar gaan we netjes in de rij staan voor de foto bij het bekende baken wat de afstand tot Cuba aangeeft.

Via achteraf straatjes lopen we naar de haven waar we koffie drinken en het relaxte sfeertje proeven.

Rekening houdend met het weer hebben we voor 's middags een snorkeltocht met Fury geboekt met de naam dubbel dip. De bedoeling is om op twee plaatsen te gaan snorkelen.
Alleen Ruud gaat twee keer een kijkje onder water nemen. Al voor de afvaart wordt er vertelt dat het water zeer onstuimig zal zijn, iedereen die af wil stappen krijgt zijn geld terug. Niemand stapt natuurlijk af maar na de eerste keer snorkelen zien we verschillende mensen om ons heen ziek worden. Dit tot groot plezier van de tropische vissen die achter de boot genieten van dat wat in het water wordt gegooid.
Op mij en Kevin heeft dit aanzicht geen goede uitwerking en wij sluiten ons aan bij de club. Monique heeft nergens last van en neemt om dit te vieren een glas champagne en Marcel heeft het druk met het in de gaten houden van een oudere vrouw die door haar twee jonge begeleiders waarvan er ook een ziek is aan de reling gezet om zo frisse lucht te happen.

Weer terug in het hotel strijken we neer bij het zwembad, de heren vinden de bar.
's Avonds gaan we eten bij El Siboney een Cubaans restaurant met veel en vooral lekker eten. Hier werd niet moeilijk gedaan dat Kevin meedronk met de Sangria.

Car

Key West

120 miles- Key Largo- Key West

Zaterdagochtend ontbijten we eerst bij het Waffle house. Een altijd wat vettige tent waar wel een goed ontbijt te verkrijgen is die Moon en Ruud tenslotte ook gezien moet hebben.

Het waait flink maar dat is met deze temperaturen heerlijk op de motor.

In Bahia Honda State park maken we een lunch break. Ondanks dat het redelijk druk is in dit state park vinden we een overdekte picknicktafel die ons tegen de zon beschermd.
Het water is warm maar ondanks het mooie zicht wat je vanaf de weg hebt was het niet echt aantrekkelijk om erin te zwemmen. Het is eb en grote hoeveelheden zeewier worden op de kant gegooid.
De laatste 100 miles worden doordat we goed door kunnen rijden snel afgelegd en via Duval street rijden we om drie uur het terrein van het Most Southern hotel op.

We gaan een tijdje op het strand liggen, ook hier weer zeewier en zand wat met de golven op het strand word gegooid. Monique en Ruud nemen een duik, ik lig prima op mijn strandstoel. Naast ons begint een bruiloft op het strand waarvan we op afstand getuigen zijn.
Vanuit dit hotel is Key West te bewandelen en dat doen we dan ook s'avonds. We lopen eerst naar Mallory Square het plein waar de zonsondergang te zien is.

Vanavond door de bewolking niet geheel zoals het hoort maar de sfeer op de kade en het plein is er niet minder om.
Alle voorspelde buien hebben ons tot nu toe niet geraakt dus wij klagen niet.
'S avonds eten we bij Kelly's Caribbian Bar Grill, een gezellig restaurant met een buitentuin versierd met lichtjes.
Via Duval street slenteren we terug naar het hotel, oh ja tussendoor schieten de heren nog even de Harley winkel binnen om als aandenken een Key West shirt te scoren.

Car

Key Largo

100 miles- Ft Lauderdale- Key Largo

We checken uit in het Hyatt hotel. In dit hotel durven ze $ 23 dollar voor het gebruik van de parkeerplaats te maken. We vinden dat in verhouding tot de gewonnen Priceline hotel kamer maal drie wat veel dus rijden de motoren via de ingang keurig naar buiten.
Een medewerker wijst ons erop dat we tegen het verkeer inrijden, als we zeggen dat we nu al half op weg zijn mogen we tot onze hilariteit doorrijden.
Direct over de brug gaan we ontbijten bij de Starbucks, een leuke locatie om luxe mensen te kijken.
Via de A1A vervolgen we onze route, op naar Miami Beach.

En al die toeristen gaan gewoon met deze datum op de foto

We kijken onze ogen uit, wat een gebouwen.
Kevin weet dat in de 7e straat een parkeergarage is waar de Jeep neergezet wordt. De motoren plaatsen we op een speciale motor parkeerplaats op Collins Ave.
Kevin haalt zijn hart op bij de Zara waarna we doorlopen naar Ocean Drive waar we de lunch gebruiken.
Als we weer op pad zijn is het de laatste 70 miles naar Key Largo afzien.
De US 1 richting de Keys is een weg volop voorzien van stoplichten en ook nog eens erg druk. Het is dus constant wachten, optrekken en wegrijden. Nu mocht een van de mannen nog denken dat zijn sperma van goede kwaliteit na na vandaag is de boel zeker dood, wat een hitte. In tegenstelling tot Nederland mag er in de VS niet worden ingehaald met een motor.
Bij Mc Donalds komen we met een milkshake en cola op temperatuur en vullen de vochtvoorraad aan.
Om vijf uur, na een rit van ruim drie uur komen we aan bij het Holiday Inn Key Largo waar we al snel in het zwembad liggen.

Met het avondzonnetje en een heerlijke een mans band is het genieten en is de hitte op de motor snel vergeten.
Als iedereen is opgefrist lopen we langs de achterliggende haven naar Sharkeys Pubb Galley waar ook weer een bandje staat te spelen.
Weer een superlocatie met uitzicht op zielige bootjes :)
Om 10 uur s avonds worden de motoren door de heren met behulp van het licht van een lantarenpaal weer toonbaar gepoetst. Klaar voor morgen.

Car

Op naar Ft Lauderdale

172 miles- Cocoa Beach- Ft Lauderdale

We moeten deze eerste hotel ochtend even op gang komen. Moon & Ruud moeten haasten om nog iets van een ontbijt naar binnen te kunnen werken.
Om negen uur is dit alles echter alweer vergeten en krijgen we uitleg hoe een Segway werkt.
Het blijkt makkelijker dan gedacht en even later rijden we het parkeerterrein van het hotel af op naar een parkje aan het strand.

We rijden een uurtje rond op de Segway, zien nog een keer de pier waar we gisteravond ook al een kijkje hebben genomen en maken een foto voor Ron Jon Shop.

Uitchecken in hotel en dan op naar Ft Lauderdale wederom via de A1A.
De laatste miles voor Fort Pierce zitten we hem even te knijpen, de benzine is bijna op. Wat kan je blij zijn met een pomp.
In de haven bij Fort Pierce lunchen we met uitzicht op wederom prachtige schepen bij Harbor Cove restaurant
Met uitzicht op donkere wolken stappen de dames over bij Kevin in de auto zodat we vandaag ook Sawgrass Mills een grote mall in Ft Lauderdale nog kunnen bezoeken.
Onderweg barst er een immense regenbui los, voor de mall blijven we een tijdje in de auto wachten het is echt gitzwart boven ons. Bij Valentino mogen we met onze vette zonnebrand handen Maxima jurken van $ 5000, nu afgeprijsd voor $ 1500 aanraken.
Achteraf blijken de mannen achter de buien aan te rijden en geen druppel regen gevangen te hebben.
We slapen vannacht met dank aan Priceline in het Pier 66/6 een luxe Hyatt hotel waar de mannen als eerste aankomen. Als iedereen opgefrist is stappen we weer in de auto om bij het Bahia Cabana resort te gaan eten. Super locatie met uitzicht op wederom prachtige jachten. De serveerster is de vrolijkheid zelve.

Car

One in a life time

172 miles- Jacksonville-Cocoa Beach

Ruud en Monique zijn zondagavond keurig op tijd geland. Marcel is ze op gaan halen waarna thuis de ontvangst tomatensoep stond te wachten.

Maandag hebben we een rondje via de mooie huizen op Ponte Vedra blvd op de motor gemaakt en ze kennis laten maken met Lilly's de relaxte lunchroom in Atlantic Beach. 's Middags zijn de mannen nog een rondje gaan maken en heb ik met Kevin Monique St. Johns Towncenter later zien. De twee shopdeskundige hebben mij over weten te halen om een paar Guess sleehakken te kopen. Tijdje geleden dat ik ze zo hoog had.
Dinsdag kwam dan eindelijk de door zoveel mensen hier gehoopte regen, een mooie dag om een rondje Walgreens, Walmart, Sport Autority en Publix te maken. Gelukkig regent het bijna nooit de hele dag dus konden we s' middags in de zon voor de deur zitten natuurlijk na een tijdje vergezeld door Petje die polshoogte kwam nemen welke vrienden en nu weer over waren.

Ook voor Marcel is het nu echt vakantie.
De komende 12 dagen staat er een road trip met twee motoren en de Jeep op het programma. Once in a lifetime.

Om tien uur rijden we de straat uit, het einddoel vandaag is Cocoa Beach.

We hebben met Kevin afgesproken bij het restaurant wat gelegen is bij Mantanzas innlet gelegen aan de A1A voorbij St Augustine.
Als we hier arriveren komt ook Kevin enige minuten later met de Jeep aanrijden.
We treffen het als we buiten met prachtig uitzicht lunchen geeft een dolfijn voor onze ogen een show weg. Hij blijft mooi vlak voor de kust zijn kunsten vertonen.
Daytona is de volgende stop, even op en neer door Mainstreet hoort hier natuurlijk bij.

Als we in New Smyrna beach een ijsje eten komen we er achter dat de weg hier niet zuidelijk doorloopt. Het is inmiddels half vier en we moeten nog 60 miles tijden. In de verte zien we donkere wolken aankomen en de dames besluiten mede om de billen te ontzien in de auto over te stappen.
Als we incheckt hebben in het hotel blijkt onze kamerdeur niet open te gaan. De onderhoudsmedewerker maakt met een ijzerdraad die onder de deur wordt doorgeschoven de deur \open.

Net als de heren voor het stoplicht van het hotel staan breekt een tropische bui los, we hebben gemazzeld vandaag.
Op naar Ron John Surfshop, een immense winkel die 24/7 open is.

We eten met dank aan Yelp bij Rubio's Cuban cafe echt weer zo'n tent waar je normaal door de uitstraling niet naar binnen zou gaan, de grote gemarineerde Cubaanse steaks blijken een schot in de roos.

Even later proberen we onze kamer weer in te komen, weer moet de technisch medewerker er aan te pas komen om de deur open te maken. We krijgen een andere kamer zodat de man ook van zijn nachtrust kan genieten.
Op de galerij drinken we nog een rose en taaien uiteindelijk af omdat we echt moe zijn.

Car

Location:Cocoa Beach

Kapper

Ik heb me vandaag weer weten te verbazen.
Onderhand weet ik dat het normaal is dat de afrekenhulp bij de kapper vraagt of en hoeveel fooi je wilt geven. De eerste keer was ik ook daarover verbaasd want waarom moet ik dat mondeling aangeven aan diegene die afrekent en kan ik niet persoonlijk en iets meer prive het bedrag op de pinbon plaatsen of de fooi contant geven ?
Vandaag ben ik samen met K. naar de kapper geweest, handig van hem want dan doet ma niet zo moeilijk en rekent voor hem af :) We werden door verschillende kapsters geholpen.
Tijdens het afrekenen werd weer de vraag gesteld "hoeveel fooi wilt u geven" ? De daarop volgende vraag was echter en hoe wilt U deze fooi onderling verdelen tussen de kapsters ?
Heb de dame waarschijnlijk even schaapachtig aan staan te kijken waarop ik antwoordde: nu gewoon ieder de helft.
Zullen er echt mensen zijn die in dit geval het bedrag niet evenredig zullen verdelen ? De fooi cultuur blijft voor ons lastig als nuchtere Nederlanders.

Car