Central Park, SOHO en Dyker Lights

Wederom een stalende koude maar zonnige dag in New York. We mazzelen echt gigantisch met het weer.

Als eerste lopen we naar Central Park en nemen een kijkje bij de Wollman Rink de schaatsbaan waar Donald Trump ook maar zijn naam op heeft vermeld. Hier is al volop actie. Bijzonder gezicht de hoge gebouwen zichtbaar door de kale bomen van Central Park.

We lopen het park nog wat verder in. De Bethesda fontein en het terras willen we ook nog even zien, vorig jaar stond hij in de steigers, nu ontbreekt ivm de winter het water. Hier zijn opnames gemaakt voor de film Enchanted.

 fontein zonder water

 Vast uit voorzorg ?

Op het plein bij Columbus Circle wordt gedurende de maand december een kerstmarkt gehouden. Na een bezoekje aan het Time Warner Center wat aan dit plein ligt stappen we op de metro naar SOHO.

Heerlijk toch een 19 jarige op zoek naar trendy kleding, hij weet precies welke kant hij op wil en wij lopen er zonder ons verder in de weg te verdiepen achter aan en genieten van alle mensen. Heerlijk om weer zoveel leuk geklede mensen om ons heen te zien en zoveel leuke winkels, tussendoor een gezellig eettentje. De winkels hangen vol met mooie dikke truien, warme jassen en laarzen. Allemaal ongeschikt voor Florida :) We houden ons dus in.

Sinds kort ook in New York Suit Supply

Bij Union Square gaan we op zoek naar NY cake een zaak waar werkelijk alles op het gebied van zelf bakken te vinden is.

Het is onderhand al weer donker geworden en de kraampjes van de Farmers market op Union Square worden opgeruimd. Ook hier weer een kerstmarkt met soortgelijke kraampjes die we vanmorgen zagen bij Colombus Circle.

Omdat we nog maar een uur hebben om te eten voordat het avond programma begint gaan we naar Vapiano. Vorig jaar opende deze keten ook een vestiging in het centrum van Rotterdam. Je besteld hier je eten en krijgt een buzzer mee voor als het klaar is. De pasta en pizza zijn prima.

Om zeven uur worden we vlak bij Union Square opgehaald voor de Dyker Lights (Heights) toer.

Een bus rijdt ons 3 1/2 uur langs bizar verlichtte huizen in Brooklyn. Onderweg wordt er twee keer een stop gemaakt zodat we in de wijk rond kunnen lopen. 30 jaar geleden is een huis begonnen met decoreren en nu is het zelfs big business voor verschillende bedrijven. Wij zagen hier wel beroepsmatige mogelijkheden voor iemand.

In Jacksonville hadden we ook al reclame in de bus gevonden en daar toen hartelijk om gelachen. 

Hoe leuk kan je het vinden als een toeristenbus voor je huis stopt en mensen gewoon de tuin in lopen om foto's te maken ? Leuk dus want er staan zelfs stoelen voor de deur waar je voor de foto op kan gaan zitten wat door sommige mensen ongegeneerd wordt gedaan. De ene tuin is nog bizarder verlicht dan de anderen. Er staan zelfs draaiende ornamenten in tuinen die voorheen in de etalage van Macy's stonden. Onderweg wordt er gestopt om koffie met Canolli te eten, lekkere koek met een omdefinieerbaar wit zoetig vulsel.

 Volgens de gids kost de verlichting deze eigenares $10.000 elecitriciteit in deze periode

Om elf uur zijn we weer terug in het hotel, lekker met de beentjes omhoog. We zijn een beetje moe, vreemd he ?

Car

9/11 memorial en genieten bij Wicked

We nemen de metro naar Ground Zero en snuffelen rond bij Century 21 een winkel met afgeprijsde designers kleding. Verder dan nieuwe leren handschoenen die direct van pas komen komen we niet. De broek voor Mandy laten we maar hangen :)

Op 9 september 2011 is het 9/11 memorial geopend waarvoor we vooraf via internet toegangsbewijzen hebben gereserveerd. Alvorens het terrein op te gaan eten we een broodje.

Voordat je het terrein op mag moet je wederom door een security contole die niet al te scherp lijkt. Namen worden niet gecontroleerd middels een ID, eigendommen gaan in noodvaart door de security check.

Vorig jaar mei waren we ook op deze plek om naar de bouwwerkzaamheden te kijken, nu anderhalf jaar verder is er alweer zoveel veranderd.

De memorial vijvers zijn mooi en indrukwekkend met alle namen van hen die om zijn gekomen op de randen vermeld.

Mooi is dat je niet kan zien waar het water blijft. Het leuke is dat dit monument ontworpen en gebouwd is door een bedrijf afkomstig uit Jacksonville.

Het Occupyterrein moet in de buurt zijn, aan de overal aanwezige beveiliging vragen we waar we het kunnen vinden. Het blijkt een mooi parkje te zijn wat is afgezet met hekken voorzien van een bord dat het verboden is om hier te kamperen. Een eenzame sticker is het laatste teken van wat zich hier de afgelopen weken heeft afgespeelt, bewaking zorgt dat het leeg blijft.

We pakken de metro naar Christopher Street, op zoek naar de Stonewall. Een tent die bepalend is geweest in de Gay emancipatie. Kevin moest onlangs voor school een documentaire zien en deze gaf ons meer inzicht in het ontstaan van de gay parade. 

In deze buurt kleine particuliere shops, een handige Israëliër weet ons te overtuigen dat zijn dode zee balsem echt werkt.
Om onze benen nog even rust te geven gaan we terug naar de hotelkamer. Meer als drie kwartier rust zit er echter niet in. Om zeven uur begint Wicked en we willen nog even rustig eten.

Vanavond lukt het niet om een restaurantje te vinden wat ons aanspreekt, de tijd is beperkt en de meeste zaken zijn op dit tijdstip nog erg stil. Uiteindelijk besluiten we maar bij de Appelbees te gaan zitten. Geen goede keuze in een stad als NY, de keuze is veel beperkter dan normaal. 

Wicked speelt in het Gerswin theater, aan de buitenkant heeft het theater veel weg van een parkeergarage, binnen is het prachtig. De plaatsen zijn weer goed en de voorstelling is echt fantastisch. Een immens groot mooi decor en een erg goede cast. Het was genieten.

Car

Liberty en Ellis Island met een bezoek aan The Phantom

De wekker krijgt om zeven uur een klap, om half acht komen we dan toch in actie.

Marcel gaat in de Starbucks naast het hotel koffie halen. We kopen drie week kaartjes voor de metro ($29 p stuk), de goedkoopste optie om vier dagen in en uit de metro te kunnen springen en nemen voor de deur van het hotel de metro naar Bowling Green, de zuidelijkste metrohalte van Manhatten. In Batterij Park is de ferry die je naar Liberty en Ellis Island brengt. Bij de will-call balie halen we de gereserveerde kaartjes op.

Voor de boot staat een paviljoen wat veel weg heeft van een niet permanente feesttent. Hier vindt net als op een vliegveld de security controle plaats. Na een kwartier of drie is dat achter de rug en kunnen we de boot op. Op de boot is het gezellig druk, vol is hij echter niet. Reserveren was dus achtaf ook niet nodig geweest, het scheelde ons de wachtrij.

We gaan lekker achter het glas zitten en varen naar Liberty Island waar we de audiotour ophalen waarmee we om het statue of Liberty heen lopen. 

Het monument wordt momenteel gerestaureerd en bezoek aan de kroon die anders met vooraf gereserveerde kaarten te bezoeken is niet mogelijk. 

Vorig jaar hadden we achteraf spijt dat we alleen met de gratis Ferry langs de eilanden waren gevaren, nu gaan we alsnog van Liberty naar Ellis Island waar we ook mbv een audiotour het immigratiemuseum bezoeken.

Bijzonder om daar rond te lopen en de verhalen te horen.

Op de boot terug spreekt een vrouw me aan, ze vindt het patroon van mijn sjaal en muts erg leuk en vraagt of ik ze zelf gemaakt heb, ter plekke wil ze me van de set ontdoen en contant afrekenen.

Ik vertel haar lachend dat ik ze tot donderdag met deze temperaturen veel te hard zelf nodig heb maar dat ze wat mij betreft daarna van haar kunnen zijn. We raken aan de praat, ze is afkomstig uit Californie en ik beloof haar zodra we thuis zijn haar via email te benaderen. Echt zakelijk ben ik niet want de vraag of ze nu al af zal rekenen wuif ik weg.

De mail is momenteel onderweg, ik ben erg benieuwd of dit weer een "Amerikaanse belofte" is of dat ze serieus was, wie weet heeft ze al lang een veel leukere set gezien want de stad hangt er vol mee.

Met de metro gaan we naar Grand Central Therminal  waar vorige week de grootste Apple winkel ter wereld is geopend. Midden in deze inmense store check ik mijn email en voelen we ons na het lezen van een van de berichten weer heel erg klein en kwetsbaar.

We proberen met hen in ons achterhoofd die het momenteel niet (meer) gegund is om te reizen omdat er weer nieuwe behandelingen noodzakelijk zijn verder te kijken naar al het moois om ons heen.

In de Grand Therminal  Market scoren we bij een kruidenwinkeltje Garam Marsala.

's Avonds gaan we weer naar Hells Kitchen waar we bij een eten bij Thais restaurant in het uur wat ons nog rest aan tijd voordat de voorstelling begint lekker eten.

Dan op naar het Majestic theater waar de Phantom of the Opera speelt. De Phantom is de langst lopende voorstelling op Broadway. Jaren geleden zagen wij de voorstelling in Nederland, Kevin was toen echter nog te jong en is na het aan (moeten) horen van de muziek altijd nieuwgierig geweest. 

De voorstelling was mooi maar we hadden andere verwachtingen waarschijnlijk omdat we de show al in Nederland met een hele grote kast hadden gezien. Kevin was echter super enthousiast. Jammer van dit theater is dat bijna niemand zijn jas naar de garderobe brengt. Na afloop worden de grote deuren aan de zijkant van de zaal opengezet en sta je voordat je er erg in hebt direct op straat. 

Car 

New York, here we come !

Zondagmorgen,  Marcel is al vroeg uit de veren, het eerste uur probeert hij zich stil te houden maar om half acht galmt dan toch New York, New York door het huis.

Rustig bijkomen, spullen pakken, nog een kop koffie waarna we om tien uur richting het vliegveld vertrekken.

Dit keer hebben we geen parkeerplaats bij het vliegveld gereserveerd maar maken gebruik van USA Park + net,  voor eerste keer gebruiker 5 dagen overdekt parkeren a $2 per dag.

Auto wordt neergezet en de bus die ons naar het vliegveld brengt staat al direct achter de auto te wachten. Binnen enkele minuten staan we bij de terminal. Wat is dat toch super georganiseerd.

Vliegen is steeds meer als met de bus gaan. Alles verloopt soepel en met twee vlieguren landen op la Guardia  Airport. Voor de terminal nemen we een jellow cap die ons voor $42 naar het hotel brengt.

Het hotel (Park Central) blijkt een goede keus, heerlijk centraal gelegen met Broadway en Hells Kitchen met haar gezellige restaurantjes om de hoek. Een metro halte voor de deur en Central Park twee blokken verder. De kamer ziet er goed uit en is wat ruimer dan de kamer die we vorig jaar hadden.

Koffer in de kamer, muts op en das om en hup naar buiten.

We lopen naar Times Square en gaan de schaatsbaan en kerstboom op Rockefeller Center bekijken die we vorige week op de tv ontstoken zagen worden. Op 5th Avenue zijn de etalage's prachtig gedecoreerd en gevels uitgelicht.

Grappig toch als je voor de tweede keer een stad bezoekt, het voelt direct heel bekend.

Als we honger krijgen lopen we naar Hells Kitchen, bij een gezellig Mediteraan restaurant geniet ik samen met Kevin van een Zwitsere kaasfondue, Marcel heeft een bijzonder lekkere kip met koriander schotel.

Via het internet bij de Starbucks reserveren we nog even voor elf uur morgenochtend kaartjes voor de boot naar Liberty en Ellis Island.

Twee nieuwe ballen

Twee nieuwe ballen of zeg liever balletjes, gebreid op een kleinere naald. Vind ze zelf schattig.
Ook kerstballen breien ? Op het blog van Wieke van Keulen vond ik enkele bruikbare tips. Ik heb de beschrijving van de ballen als JPG files in een nieuwsgroep weten te vinden. Wieke verloot momenteel het boek.

Car

Pot Luck

Donderdagmorgen las ik direct na wakker worden het verdrietige bericht dat lotgenote Esther is overleden. Ik heb haar een keer in persoon ontmoet tijdens een verwenweekend in Zweiffal waarbij ik als vrijwilligster aanwezig was. Bewust had ik het afgelopen jaar haar weblog niet meer gevolgt maar via Mandy en Diana hoorde ik af en toe hoe het met haar ging.
Het was hierna lastig om de knop om te zetten, dit is niet te delen met "vreemden".
De laatste Engelse les van dit semester werd er een Pot Luck gehouden. Het was de bedoeling dat iedereen iets meenam traditioneel afkomstig van het land waarvan je voorheen woonachtig was.
Nu moeten jullie weten dat de les normaal begint om 10 uur, een tijdstip dat ik normaal nog niet aan een brunch wil denken, een flinke bak koffie is dan meer op zijn plaats. Erwtensoep of hutspot was zo vroeg geen goede keuze dus koos ik ervoor om woensdagavond alvast een appeltaart te bakken. Een beetje van Carla en een beetje van Koopmans.
De frisse taart ging tot mijn verbazing volledig op, mijn klasgenoten bleken het ook niet zo op het zoete Amerikaanse gebak te hebben en hebben me verzocht het recept op te zoeken. Ik ga dit recept met hen delen met de vermelding om 250 gram boter ipv 300 te gebruiken.
Een van de dames die enige jaren in Californie heeft gewoont, waar het take a way eten nog normaler is dan in Florida biechtte op nooit te koken. Elke avond gaat zij met haar gezin naar een restaurant waar menige avond fastfood aan vooraf gaat of haalt ze iets af. Vandaag was de Deli van de Publix haar leverancier geweest. Scheelt een hoop werk, je hoeft het niet te verzinnen, halen, klaar te maken, op te ruimen en een keuken soppen is ook nooit nodig. Maar om er nu elke avond met drie kinderen op uit te trekken, zou niet graag met haar ruilen.

De leraressen waarvan de rechter dame op vrijwillige basis werkt zijn flink op leeftijd.
Echte vorderingen worden er in de klas niet meer gemaakt en we hebben dan ook afgesproken om volgende week met een groepje bij elkaar te komen om te kijken of we onderling iets kunnen afspreken. Het blijkt dat er meer alleen nog maar naar de klas komen voor het sociale na klas gebeuren.

Internationaal gezelschap afkomstig uit Argentinie,Zuid Korea, Philipijnen, Japan, Polen en Rusland. Ik had toch altijd het idee dat ik een hele normale Europese lengte had maar steek tussen de veelal Aziatische dames toch wel af.

Toen ik net ging zitten fluisterde mijn buurvrouw me de vraag toe of ik ook een cadeautje voor de leraressen bij me had. Het bleek dat de dames net als de leraressen bij ons op de lagere school bedeeld werden met goed bedoelde kerstrommel. Gelukkig was ik niet de enige die niets van dit gebruik afwist.

De afgelopen maanden is er een Facebook pagina in het leven geroepen Caland Klasgenoten 1978-1985. Na aanleiding hiervan is er nu besloten om op 24 maart 2012 een reunie te houden, precies in de periode van een bezoek van ons aan Nederland. Mede na aanleiding van deze reunie ben ik op zoek gegaan naar Joyce, met wie ik de eerste drie middelbare schooljaren veel ben opgetrokken.
Na afloop van de Potluck ben ik snel naar huis gereden want we hadden om twee uur afgesproken om via skype na bijna 30 jaar bij te praten. Bij binnenkomst lag de Ipad al te rinkelen en daarna hebben onze stemmen ruim twee uur niet meer stil gestaan.
Er was zoveel te bepraten dat we van de hak op de tak sprongen, na afloop was ik gewoon schor.
Ik weet zeker dat dit volgend jaar nog een vervolg gaat krijgen, na 30 jaar blijken er zoveel interessante raakvlakken te zijn.

En nu is het vrijdagavond. Zoonlief is vandaag meegenomen naar een goede kapper, samen lopen we weer met een goed geknipte coupe rond want ja eindelijk hebben we nu een kapper gevonden waar we blij mee zijn.
Man lief is veilig thuis gearriveerd na een leuke week in Tallahassee. Vooral s'avonds schijnt het in het naast het hotel gelegende Appelbees tesamen met een aantal collega reizigers erg gezellig te zijn geweest. Hij heeft Trivia gespeelt en had het zelfs over een spontaan feestje wat gisteravond ontstond.
Het is weer weekend en wat voor een....de weers vooruitzichten zijn koud maar zonnig dus helemaal perfect voor een paar dagen New York.

Car

De kerstperiode kan wat ons betreft beginnen

De laatste schoolweek van dit semester voor Kevin. Vanaf aankomende donderdag is hij ruim een maand vrij alvorens te beginnen aan zijn laatste 13 weken. Marcel is vanmorgen met de Thunderbird die wederom gerepareerd is voor vijf dagen naar Tallahassee vertrokken. Ook de motor staat met een opnieuw gespoten tank sinds zaterdag weer op zijn vertrouwde plek. Nieuwe vaatwasser is geïnstalleerd (de goedkoopste die de verhuurder kon vinden, een gesprek is niet te volgen als hij aanstaat) en de toiletten die niet meer doorspoelde werken weer, we kregen van de loodgieter op onze kop dat er glorix bleekblokjes in het waterreservoir waren gegooid. Volgens hem was dat erg slecht voor de rubbers, volgens mij de enige mogelijkheid om dat rare water hier wit te houden.

We zijn partner in crime van onze buuf. "Petje" heeft een heftige reconstructie operatie achter de rug, een groot stuk van haar bovenbeen is naar haar hoofd getransplanteerd. Binnen een week liep ze echter alweer tesamen met haar drain buiten en kwam vragen of we haar alsjeblieft wilde helpen.
Ze mag 6 weken niet roken van haar man, maar volgens haar heeft de dokter gezegd dat het na een week geen probleem mag opleveren, en de dokter daar moet je vertrouwen in hebben. Dus stiefelt ze nu zodra haar man de straat uit is gereden bij ons naar binnen om zodoende in haar behoefte te voorzien. Lastig want jullie zouden de wond eens moeten zijn, maar ieder mens maakt zijn eigen keuze's dus na haar de les te hebben gelezen helpen we haar maar. Opeens zijn we cool en amazing.
Even dachten we vorige week dat het "winter" ging worden, dinsdagavond stond de wind zo op het huis dat we hem dwars door de muren heen voelde waaien, 's morgens was het voor ons gevoel opeens koud dus tijd om de kachel aan te zetten.
Dit bleek echter van korte duur want nu op Sinterklaasavond, wat overigens helemaal langs ons heen is gegaan, staat de deur om tien uur 's avonds weer gewoon open.
Nu de familie tijdens de kerstvakantie naar Florida komt, maar daarover later meer, zijn we toch maar op zoek gegaan naar wat kerstversiering.

Een traditionele kerstboom neerzetten, matched in ons gevoel nog steeds niet met Florida. Daarnaast vond ik het zonde, de voet, lampjes en ballen kunnen tenslotte na de kerst allemaal weer afgevoerd worden want meenemen is geen optie. Die boom kan nog jaren worden neergezet.
Kevin leek het wel leuk om gewoon gek te doen en een palmboom met lichtjes neer te zetten. Dus zo geschiedde. Op naar de Walmart (2 keer want de eerste was niet heel overgekomen vanuit China), uit de doos, in het stopcontact en klaar.

Zo had ik direct een plaats om de kerstballen die klaar zijn op te hangen. Ze zijn me nog iets te grof dus de volgende wordt op kleinere naalden gebreid. Na bijna 20 jaar geen breinaald aangeraakt te hebben was ik bijna vergeten hoe heerlijk onspannend breien is. (Sjaal en muts liggen ook al klaar)

Tesamen met de kerstspullen belandde er ook een koffieapparaat in het karretje, alvast voor als mijn moeder komt want die houd niet zo van de in huis zijnde Senseo. Iets zei me dat we het apparaat tot het laatste moment in de doos moesten laten en ook nog even zouden wachten met de aanschaf van extra dekens.
Mijn voorgevoel was goed want vandaag belde mijn ma die door had dat we met de voorbereidingen waren begonnen met het bericht dat ze besloten had om niet naar Florida te komen. Haar knie is mede door haar slechte heup verdraaid en onder invloed van de artrose is hij flink dik, ze durft de vliegreis niet aan. Toch wel een teleurstelling, ondanks dat we er altijd rekening mee gehouden hebben dat dit kon gebeuren. We hadden graag ons wereldje hier met hen willen delen. Natuurlijk via het blog krijgen ze e.e.a. mee maar het werkelijk voelen en meebeleven en zien waar we over praten is tenslotte toch heel anders. Kevin had zich er op verheugd zijn oma zoals al als kind beloofd in zijn gele auto op te halen. Het is echter niet anders we zijn al blij dat mijn ouders samen nog in relatief goede gezondheid zichzelf kunnen bedruipen en dat we daar hier geen zorgen over hoeven te hebben.
In dit kader is het weer goed om te weten dat we in augustus definitief terug gaan naar Nederland want naar de VS zullen ze dus nooit meer komen.
Zus & zwager hebben besloten om deze Florida vakantie niet door hun neus te laten boren en zo zal de halve familie hier zijn met de kerst en zal het voor pa en ma een stille kerst en jaarwisseling worden.

Na dit bericht en een verdrietig bericht wat me via Mandy bereikte over een lotgenote leek het me verstandig om buiten in de zon te gaan luchten. In gedachten reed ik over de hoge brug op Beach Boulevard die richting het strand gaat. Een heerlijke open weg waar door iedereen te hard word gereden, ga je niet mee dan ben je zeker brug afwaarts een gevaar op de weg.
Bijna beneden reed er een politiewagen achter me, zwaailicht heftig aanwezig. Nu was me niet direct duidelijk dat ik iets verkeerd had gedaan maar aangezien het hier gebruikelijk is om bij het naderen van brandweer of politiewagen aan de kant van de weg te gaan staan leek het me verstandig om dat nu ook maar te doen.
De agent stapte uit, en ik wilde dat ook doen. Zijn pistool beet pakkend werd me gevraagd of ik hem dood wilde hebben.
Tja en dan werkt het toch om te vertellen dat je niet bekend ben met het politiesysteem in de VS. Oh waar komt u dan vandaan, The Netherlands, wat doet u hier en hoe lang blijft U ? Florida rijbewijs werd gecontroleerd evenals het verzekerings bewijs van de auto. Ik had me gezondigd aan speeding, 62 ipv 45.
Kon het niet nalaten om de goede man te vertellen dat iedereen op deze weg veel te hard reed en dat je een gevaar was op de weg als je niet mee ging, iets waarvan ik me achteraf realiseerde dat ze dat misschien niet echt gewend zijn. De man kon er echter wel om lachen en vroeg me of in Neverland waar ik vandaan kwam ook vaak te hard werd gereden. Hij wist dat iedereen hier te hard reed maar hij kon er maar een tegelijkertijd aanhouden.
Ondertussen had zwaailicht twee zich bij hem gevoegd, werd er overlegd en kon ik gaan met een waarschuwing die hij nog wel even officieel vastlegde onder vermelding van een onjuiste geboortedatum. Wat moet ik hiermee ? Wat mij betreft gooit u hem direct weg. Ik heb u $ 250 dollar bespaard.

En zo is Sinterklaasavond voorbij gegaan voordat we er erg in hadden dat hij begonnen was.

Car