Vanaf de zomer 2010 wonen wij als gezin twee jaar in Jacksonville. (Florida)

Via dit blog willen wij vrienden,bekenden en andere geinteresseerde van onze belevenissen naar en in Jacksonville op de hoogte houden.

Wij vinden het leuk als volgers zich melden via Friend Connect of een berichtje achterlaten.

Marcel, Carla & Kevin

vrijdag 3 september 2010

De laatste twee werkdagen van de week

Donderdag.
De heren doen hun ding en voor mij staat de dag voornamelijk in het teken van binnen wachten op de monteur van Comcast, de internetprovider, die niet op komt dagen. De condo eigenaar, die we bellen om dat te melden, is des duivels, ik laat het maar gelaten over me heenkomen. Maandag mag hij het nog een keer proberen.
De internetverbinding valt al de gehele week om de paar minuten uit, skypen is momenteel zeer irritant.

Vrijdag
Als Kevin om 10 uur bij de Downtown campus is afgezet rijden we omdat hij na een uur alweer opgehaald moet worden naar San Marco een wijk aan de zuidzijde nabij downtown. We kijken daar onze ogen uit, prachtige huizen in een hele mooie parkachtige omgeving met water en heel veel oude bomen. Een huis zoeken is hier geen optie, de prijzen worden hier aangegeven met 6 nullen.
We zien een huis in aanbouw, zeer degelijk gebouwd van spaanplaat.
Bij de Starbucks drinken we in het zonnetje koffie en kijken direct even de mail na, omdat de kassa kapot is mogen we onze portemonnee dicht houden. Goed adresje voor de vrijdagmorgen.
Als we Kevin weer ophalen blijkt dat de reading lessen engels inderdaad niet nodig zijn, hij scoort nu buitengewoon goed. Nu blijkt ook dat het writing gedeelte tijdens dezelfde (jetlag) test die drie weken is afgelegd ook extra bijles klassen noodzakelijk maakt, deze test was tot op heden nog niet nagekeken.
Weer in de rij bij een studieadviser die vertelt dat de writing klas niet meer beschikbaar is, alles zit vol. De test mag echter niet worden overgedaan en hij moet maar een online klas gaan volgen voor iets onduidelijks.
Reguliere engelse lessen mogen niet gevolgd worden voordat de writing klas is gevolgd, dat is nu eenmaal de wet in Florida.
Marcel begint nu echt boos te worden, dit heeft tot nu toe al zoveel tijd gekost, de baas van de dame achter de balie word opgeroepen. Als ze nu drie weken geleden naar ons geluisterd hadden.
Gelukkig snapt deze dame (die ook al vier keer een tijdje in het buitenland heeft gewoond) precies waar het omgaat en een goed gesprek volgt, zij is echter ook weer niet bevoegd om te beslissen en haar hoogste baas word er bijgehaald en die geeft nogmaals aan dat de wet echt voorschrijft dat de writing klas gehaald moet worden, nu nog opnieuw de test maken om te bewijzen dat hij niet nodig is is te laat in het semester, ze zijn bang dat de student dan niet succesvol zal zijn.
Hoe we ook praten dat het toch de student zijn eigen risico is ze houden voet bij stuk. De wet is de wet.
Omzetten van de huidige klassen is ook niet meer mogelijk en uiteindelijk word besloten dat Kevin dan maar drie klassen hoeft te volgen waardoor hij  dit semester maar 11 credits kan halen. Om zijn visum in stand te houden heeft hij er echter 12 nodig.
Diegene die verantwoordelijk is voor de internationale studenten word gebeld en geeft toestemming voor 11 credits.
Als we vragen of het niet mogelijk is dat Kevin een klas theater of zang gaat volgen op de South campus waar deze lessen gegeven worden om zo toch een zinvolle invulling van zijn dag te bereiken vinden ze dat een goed idee, we moeten hiervoor echter wel naar de inschrijfbalie van de South Campus. Deze klas zou hem ook weer punten voor JU op kunnen leveren (een brede algemene ontwikkeling vinden ze hier in de VS erg belangrijk)
Op naar de South campus dus maar weer.

Tussendoor gaan we nog even langs de U.S. Social Security Organisation voor de aanvraag van de SS nummers. Hier blijkt dat er wel degelijk een wachttijd is van 10 dagen na binnenkomst in het land. Als we hem nu aanvragen duurt het 4-6 weken. Wachten we tot volgende week vrijdag dan hebben we het nummer binnen een week.
Omdat Marcel echter volgende week even naar Montreal gaat en hierdoor bij binnenkomst opnieuw een I-94 document krijgt uitgereikt gaat voor hem deze 10 dagen termijn daarna opnieuw lopen.
We besluiten dan ook maar om voor Marcel het nummer aan te vragen, wij gaan volgende week nog wel een keer terug. Zonder dit nummer kunnen we nl hier in Florida het rijbewijs niet gaan halen.
We waren er op ingesteld dat de aanvraag wel eens heel veel tijd in beslag kon nemen, binnen een half uur stonden we echter alweer buiten. Meevallertje.

Dus op naar de South campus om daar weer in een wachtruimte op onze beurt te wachten.
Gelukkig word Kevin iets voor drieeen opgeroepen, Aan de rest van de wachtenden word vertelt dat ze gaan sluiten, iedereen die nog niet aan de beurt is geweest kan een andere keer terugkomen. Mensen worden niet boos of geirriteerd maar gaan netjes weg.
Vol verbazing slaan we dit gaande, is het niet normaal om een uur voor sluitingstijd aan te geven dat wachten geen zin meer heeft ?
Kevin staat ook weer binnen vijf minuten buiten, een theater of zangklas (waar 1500$ voor zou worden neergeteld) mag niet worden gevolgd, ook hiervoor moet eerst het Engels worden afgerond, dat er geen klassen meer zijn is jammer. Ook krijgt hij te horen dat hij met 9 credits echt niet voldoet aan de voorwaarden van internationaal student.

We gaan maar naar huis, om een schriftelijke bevestiging van de verantwoordelijke vragen en gaan nog een uurtje bij het zwembad liggen. Het weer is werkelijk fantastisch en daarvan moeten we niet vergeten te genieten.

's avonds gaan we bij China buffet voor $9 p.p. ons tegoed doen aan een zeer uitgebreid buffet van sushi , chinese en seafood.
Het eten is zeker voor het geld prima en je kan je vermaken met mensen van flinke omvang die zich werkelijk zonder manieren helemaal volschransen.
Ik begin al steeds meer te begrijpen dat mensen hier regelmatig uit eten gaan. Afgelopen week hebben we tijdens het boodschappen doen wederom ontdekt dat de prijzen van de dagelijkse boodschappen hier aanzienlijk hoger ligt dan in Nederland. Daarnaast zullen we een oplossing voor het ontbreken van vitamines moeten gaan zoeken (zullen daarvoor die vitamines in die hele grote potten hier te koop zijn ?), verse groenten zijn zeer beperkt en zijn verlept voordat je er erg in hebt. Waarschijnlijk mede om dit tegen te gaan zagen we bij de Winn & Dixie een sproeimachine boven de groenten hangen.

Car

3 opmerkingen:

  1. For better fruits and vegetables, try "Whole Foods". But be warned, some nickname it 'whole paycheck'...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hopelijk hebben jullie de cursus "even geduld" binnenkort met goed gevolg doorlopen!
    Fijn weekend.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Spaar geld uit door een jaarlijks aandeel in een farm te kopen en zo jezelf te voorzien van wekelijkse verse biologische en vaak organische groenten en fruit, in ons geval ook kaas, eieren, vlees en melk production. In ons geval worden ze elke week in de catering koeling van Intel afgeleverd maar sommigen bezorgen ook thuis en daar pick je je wekelijkse tas of doos op. Het is iedere week weer een verrassing maar nooit een teleurstelling en verser kan het gewoon niet. Je leert koken met de dingen die in jouw State in seizoen zijn en je steunt de local small farms. Je groente hoeft niet uit Columbia of andere exotische streek te komen. Kijk op http://www.localharvest.org je kan in de US echt wel heel gezond én goedkoop eten.

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je langs komt op ons blog en de reactie's leest.
Nog leuker dat je zelf ook een reactie achterlaat !