Cherry Blossem ?

Drie uur waren we klaar wakker. Met het vooruitzicht van een lange dag voor de boeg toch nog maar even proberen te slapen. Om negen uur lopen we buiten op weg het metrostation.
Daar kopen we twee kaarten waar we $ 5 opzetten. Als het op is kan je het voor elk bedrag bijvullen maar dat blijkt vandaag niet nodig.
We gaan naar Union Station waar we ontbijten. De foodcourt is op deze eerst Paasdag grotendeels gesloten. Ik haal een met ham, appel en kaas gevulde crepe en Marcel kiest een subway broodje.

Als we naar buiten lopen we tegen de klok met het opschrift pass en stow op. Net voor vertrek hebben we een film gekeken die zich in Washington afspeelde en daar in kwam de klok voor.

We lopen naar het Capitool wat op zondag gesloten is. Van daar een wijds uitzicht op The Mall waaraan alle grote musea gevestigd zijn.

De musea zijn in Washington gratis te bezoeken wat de drempel om even naar binnen te gaan kleiner maakt. We gaan de botanische tuinen binnen, even een tropisch sfeertje proeven want buiten wordt het steeds bewolkter.

Via The Mall lopen we naar the Museum of American Art en nemen daar een kijkje.
Als we naar buiten komen blijkt het toch te zijn gaan regenen.

We melden ons bij de gids van DC by foot, met dank aan Petra die ons afgelopen week nog op deze organisatie wees. De tours zijn gratis maar het is na afloop van de tour de bedoeling om zelf te bepalen wat hij je waard is geweest. Echt een aanrader want de kennis van de gids blijkt erg groot.

Via the Washington Monument (het enige monument tussen alle memorials) wat vanwege de aardbeving in 2011 in de steigers staat lopen we naar het Memorial voor WW II ter nagedachtenis aan alle Amerikanen die het leven hebben gelaten.

We zien het Vietnam memorial en het Lincoln memorial waar ze ons wijst op de gemaakte fout en het Korea memorial

 Tekst in het Lincoln memorial waarin te zien is dat er een spelfout in het woord future was gemaakt

Uitzicht op de Mall vanaf het Lincoln memorial

De tekst die Martin Luther King uitsprak vanaf het Lincoln memorial

Korea memorial

Het nog niet zo lang geleden geopende Marten Luther King monument waar nog discussie met de nabestaanden blijkt te zijn over de teksten.

tekst waar discussie over is

Ondertussen zijn we mede door de regen flink koud maar we gaan door.
Via het Franklin D. Roosevelt memorial lopen we het Tidal Basin rond.
We zijn speciaal deze week in DC begonnen omdat we hoopte dat de kersenbloesem op het hoogtepunt zou zijn. Het Cherry Blossem Festival is in deze periode in DC. Door het veel te koude weer zijn we een paar dagen te vroeg. De knoppen zijn net gesprongen.

Bij het Jefferson memorial eindigt deze vier uur durende toch met gids. Onze benen en heupen zeggen bijna zoek het zelf maar uit.

Als we met behulp van twee haltes metro bij the Capital City Brewing aankomen die bomvol zit vinden we het best om aan de bar te eten. Als we maar kunnen zitten.
Een smakelijke maaltijd verder zij we dankbaar de kamer te zien.
11 uurtjes gewandeld, best wel veel na een veelal binnen doorgebrachtte winter.

Car

Location:Washington DC

Weg

Al ruim drie uur zitten we zonder hem gereserveerd te hebben rustig en stil in een economy plus stoel van United. Voor de heenreis vonden we een upgrade niet nodig maar kregen hem wel. De reisgids van Washington is nog een keer doorgebladerd dus tijd voor het eerste blog van deze vakantie. De laatste dagen voor vertrek moesten er nog wat puntjes op de I gezet worden op het gebied van niet goed afgeleverde meubels en de US tax aangifte over 2012. Wat ben ik blij dat we vanaf volgend jaar geen belastinghulpje meer nodig hebben en zelf de regie weer in handen hebben. Details ga ik jullie besparen maar toen ik gisteren naar mezelf keek dacht ik: "Car je hoeft alleen nog maar te gaan liggen"
Zo leuk om te merken dat zij die ons de afgelopen twee jaar in Jax bezocht hebben de afgelopen dagen ook daar weer even mee bezig waren.
Vorig jaar op dit moment zouden Ineke, en 2x Moon en Ruud nog aan hun reis gaan beginnen en stonden ons nog heel wat mooie momenten te wachten. Wie had toen kunnen bedenken dat we 8 maanden na thuiskomst wederom naar de VS af zouden reizen.
Om half zes gaat de wekker. Handig hoor een zoon met een rijbewijs, hij gooit ons er bij station Schiedam centrum uit waar we de rechtstreekse trein naar Schiphol nemen.
Binnen 45 minuten staan we in de vertrekhal. Nadat we ingecheckt hebben, nog eenmaal op het afgegeven visum wat tot juni geldig is, gaan we nog even op zoek naar de AH to go.
Mariet mailde gisteravond om 22.00 dat ze zo graag wat zakjes bospaddestoelen soep wilde. Jammer genoeg vond ik die daar niet. Bij de security ckeck dit keer geen al te stomme vragen die noodzakelijk zijn om straks de VS in te komen, het dikke paspoort van Marcel als zakelijk reiziger helpt en we worden professioneel te woord gestaan.
In de afgesloten ruimte komt M. een collega tegen die voor het werk door zal vliegen via Washington naar het VS hoofdkantoor in Atlanta.
De bijna 8 vlieguren verlopen vanzelf. Douane afwikkeling gaat vlot en we melden ons bij Supreme shared Van service wat duidelijk in de hal aangegeven wordt.
Je kan vanaf IAD naast een taxi, een shuttle bus de zgn Flyer coach nemen die je afzet bij een metrostation om zelf naar het centrum te reizen.
Om kwart voor vijf checken we in in het hotel, een historisch pand in de binnenstad van Washington. Koffers ompakken, een heerlijke borrito eten bij een in de staat gevestigde Mexicaan, we lopen nog een rondje en dan liggen we om nog voor achten. In NL is het inmiddels 1.00 of eigenlijk door de zomertijd 2.00.

Car

Trip van Washington naar Jacksonville

De afgelopen maanden hebben we ons huis weer een beetje naar onze hand gezet en het ons weer eigen gemaakt. Oude meubels in de woonkamer eruit, nieuwe uitgekozen. De schilder heeft zijn werk gedaan zodat de plafonds en deuren weer wit zijn. Door het weinige stoken in de afgelopen twee jaar was de stuck in het trapgat gescheurd dus slangen door het huis en opnieuw laten spuiten.
K. was al snel na thuiskomst verliefd en vanaf die tijd dagen achter elkaar uithuizig. Hij is onlangs geslaagd voor zijn Nederlandse rijbewijs dus tuft weer rond in zijn Mini en kan nu ook schakelen. De behaalde vakken op Jax University hebben hem bij zijn nieuwe opleiding al menig vrijstelling opgeleverd en zijn goede kennis van de Engelse taal werkt tijdens de opleiding in zijn voordeel.  Het vinden van een bijbaantje door K. was even lastig, bedrijven willen liever een 16 jarige voor de helft van het geld maar uiteindelijk is ook dat gelukt. Vooral hij is nog steeds blij dat hij weer terug is in Nederland.
M. is ondanks dat het nog flink koud is toch maar begonnen met het halen van zijn Nederlandse motorrijbewijs want het VS rijbewijs is momenteel al niet meer geldig en we willen als het mooie weer terug is tenslotte toch weer de weg op.

A.s. zaterdag mogen we weer richting Schiphol. Voor de eerste keer in 21 jaar langer dan een week weer samen op vakantie. K. past op de tent.
We gaan 18 dagen terug naar de VS en dat voelt als even naar huis gaan.
We vliegen naar Washington waar we drie nachten in het Morrison Clark Hotel verblijven. Een bezoek aan het Witte Huis was geregeld maar vanwege de bezuinigen is dit vooralsnog gecanceld.
In het centrum halen we bij Union Station de huurauto op om daarmee vervolgens via de Blue Ridge Parkway naar het zuiden te rijden. Nashville en Memphis worden aangedaan om dan via Charleston en Savannah naar Jacksonville te gaan.
Vlak bij het strand van Atlantic Beach blijven we vijf nachten in o zo Florida aandoende The Palms Retro motel zodat we daar in de omgeving onze favoriete plekjes aan kunnen doen.
We zijn erg benieuwd hoe we het even teruggaan gaan ervaren, hebben er in ieder geval heel veel zin in.

De voorlopige route:

Grotere kaart weergeven

Car

Kerst 2012

Alweer bijna 5 maanden terug in Nederland. Amerika is ver weg maar nog heel regelmatig in onze gedachten. Dat wat mooi was overheerst boven dat wat minder leuk was.
Het vreemde is dat ik tijdens de twee jaar VS me regelmatig verbaasd heb dat ik het gevoel van heimwee niet echt ken. Met hen die ons lief zijn was toch wel regelmatig contact en zij voelde maar twee vliegtuigen weg.
De laatste tijd overvalt het gevoel van heimwee me echter regelmatig, zeker tijdens regenachtige met dikke bewolking bedekte dagen die in Nederland te regelmatig voorkomen verlangen we terug naar die tijd die als een cadeautje voelt.
K geniet nog steeds van het terug zijn en M en ik staan in de stand van als er morgen een aanbieding voorbij komt vanuit een zonnig oord dan staan we daar voor open.
Het voelt hier nog een beetje als een tussenstation ook al gaan we daar door de aanschaf van nieuwe meubels binnenkort wel verandering in proberen te brengen.
Sinds een paar weken staat ook de Jeep op Nederlands kenteken. Dit heeft wat langer geduurd omdat we geen zin hadden in de aanpassingen die de dealer dacht te moeten uitvoeren. We dachten het zelf beter te weten en dat klopte.
We hebben nieuwe stadslichten in Amerika bestelt en voor de helft van de prijs die de dealer dacht te vragen is de auto met een mistachterlicht en knipperende zijlichten aangepast.
Al die maanden hebben we gewoon met de Florida kentekenplaten rondgereden wat geen enkel probleem op het positieve aspect van uitsparing van MRTB na heeft opgeleverd.
De doorstuuroptie van usps blijkt niet te werken. Post waarvan we zeker weten dat ze naar de VS is gestuurd wordt niet doorgestuurd naar Mariet wiens adres we als postadres gebruiken. De ex buren die toegezegd hadden om ons op de hoogte te houden van belangrijke post hebben we nogmaals gevraagd om de nieuwe bewoners op de hoogte te brengen van ons emailadres en eventuele belangrijke post door te sturen. Een vriendelijke reactie van een van de buren volgde maar geen post.
In het voorjaar hopen we de VS fiscaal snel af te handelen en verder merken we wel of we ergens op een lijst staan want in het voorjaar gaan we samen terug voor vakantie.
Als iemand me vooraf voorspeld had dat we binnen een jaar na terugkomst voor vakantie naar de VS zouden gaan had ik hem voor gek verklaard.

Eind maart vliegen we naar Washington om daar drie nachten te verblijven. Op dat moment hopen we dat de kersenbloesem in al haar pracht aanwezig zal zijn.
Via een tweetal senatoren loopt inmiddels een verzoek om het Witte huis te bezoeken.
In Washington hebben we een auto gehuurd om daarmee via Shenandoah National Park en de Smoky Mountains naar het zuiden te rijden om Nashville en Memphis te bezoeken en te eindigen in Jacksonville waar vanuit we weer terug naar huis vliegen.
De komende maanden kan ik mooi gebruiken om in te lezen om de definitieve route vast te stellen.

Car

Bijna een maand terug in Nederland

Nederland heeft ook zijn voordelen, na vier weken overheersen de pluspunten van Florida echter nog en dreigen we de nadelen daar alweer bijna te vergeten.
We zijn alweer vier weken thuis, zijn we al gewend ? Niet echt.
We, en dan spreek ik niet namens Kevin want die heeft hier direct zijn leventje met vrienden en vriendinnen weer opgepakt en geniet daar zichtbaar van, vinden het druk, vol, vuil, stinken, agressief en vragen ons nog af wat we hier weer doen.
In de tuin waar je je realiseert dat we in Nederland met heel veel mensen elk in een vakje wonen hoor je altijd wel kinderen die niet geleerd is te praten maar voornamelijk te schreeuwen. Buiten klingelt een volgens de buurvrouw voor haar vast rustgevend bamboespel en mag je bijna heimelijk mee genieten van een gesprek wat in het vakje elders wordt gevoerd, we praten nl ook buiten hard. Een van de achtergelegen huizen wordt geschilderd en de schilder houd van muziek die heel de dag hard staat te spelen zodat alle omliggende huizen mee kunnen genieten. Op zich niet erg maar ooit moeten ook al die andere huizen geschilderd worden wat weer vergezeld zal gaan met schreeuwende muziek.

De koelkast is klein (of zijn de komkommers zo groot ?) de brievenbus staat niet meer voor ons eigen huis en zelfs die ene voor de gehele wijk bleek verplaatst. Boodschappen karretjes moeten weer voorzien worden van een muntje, een tas moet meegenomen worden naar de winkels iets wat ik al een paar keer vergeten ben en je moet zelf vooral snel je boodschappen inpakken want helpen is er niet meer bij en de volgende klant staat al te dringen. Rijen zijn weer normaal. De kassiere zit terwijl je snel inpakt verveeld te wachten. De in de VS gespeelde klant vriendelijkheid is ver te zoeken. Oh ja en pas op want voor dat je het weet beland je op een parkeerplek waarvoor je mag betalen waarbij je van geluk mag spreken dat de parkeerautomaat in de nabije omgeving het doet anders mag je elders in de stad op zoek naar een werkende.
Als je iemand helpt in een winkel merk je dat mensen zichtbaar verbaasd zijn.
Automobilisten zijn agressief, menige middelvinger hebben we al toegezwaaid gekregen omdat we maar net iets harder reden dan de maximale snelheid en tot twee keer toe zijn we bijna van de weg gedrukt. Blij was ik dat de bestuurder er toch maar voor koos om niet langs de kant te komen anders weet ik niet wie er geen tandjes meer had gehad, de keurig uitziende Audi bestuurder in zijn gloednieuwe auto of M.
We wisten het altijd al, het levenstempo ligt hier in de randstad gewoon net een paar tandjes hoger wat zo merk en voelbaar is en dat is weer wennen na twee jaar.
Zitten we al in een ritme ? Ook niet echt. Als je echter niet uitkijkt schiet je zo weer in het ritme van twee jaar terug en dat is iets waar ik voorlopig echt nog geen zin in heb. Ik ben dus bewust nog niet naar de tennisvereniging gegaan of heb andere oude dagelijkse oude gewoontes opgepakt.
De grootste voordelen ? Vrienden en familie die zomaar spontaan binnen lopen waardoor iets spontaans ontstaat en het merendeel van de buren die een praatje maken of via het achterhek gedag komen zeggen want die paar die best wel door hebben dat je weer terug ben maar hun bek niet opendoen vergeten we gewoon. Voor M. weer de aanwezigheid van oprechte collega's die het leuk vinden dat hij terug is. Het gebruik van ons eigen taaltje waardoor je net iets makkelijk precies dat kan zeggen wat je nu echt voelt of denkt en de grotere hoeveelheid verse (betaalbare) groenten.

In eerste instantie hebben we de tegels in de tuin die door de buren en tuinman keurig was bijgehouden ontgroend en alle tuinmeubels buiten gezet. De eerste lucht was hiermee gecreëerd.

Ollie de olijf vond de laatste winter of te koud of heeft ons gemist.

Kast voor kast is schoongemaakt en opgeruimd gebruikmakend van de emotionele afstand die genomen is. Zakken in de container, grofvuil en marktplaats gevuld. Het was zoveel makkelijker om afstand van spullen te doen die we totaal niet gemist hadden. Lucht moest er gecreëerd worden want wat was alles klein en vol.
Gelukkig had zus nog wat ruimte zodat de caravaninventaris waar we nog geen afstand van willen doen bij haar opgeslagen kon worden.

Vrijdag de 17e kregen we het bericht dat de container die middag al gelost was en de douane de container met vervoermiddelen direct had vrijgegeven. Eerder dan verwacht dus werden agenda's omgegooid en stonden we maandagmorgen om acht uur voor het bevrachtingskantoor om de rekening te betalen wat gedeeltelijk in dollars mocht die in de VS "over" waren gebleven. Een enkele collega maakte afgelopen week de opmerking dat hij wel snapte dat er wat auto's mee waren gekomen, lekker makkelijk in een container die door de werkgever was betaald. Duidelijk geen blog volger :) Mooi om weer te merken dat mensen zelf invullen.

 Voldoen aan de Europese eisen dus een VS sticker

Tanken is hier "iets" minder leuk

In eerste instantie werden de motoren naar de dealer gereden zodat ze daar konden worden aangepast. Hierna weer terug naar de loods om de Mini en T-Bird in ontvangst te nemen. Alles zag er perfect uit op een kras over de tankafsluiting van de Mini na.
Bij het inleveren in Jax mocht er max 1/3 tank benzine aanwezig zijn ondanks dat we ons daar aan gehouden hebben waren de benzinetanken geheel leeggetrokken waardoor de kras ontstaan zal zijn.
Op het moment dat ook de Jeep gearriveerd is zal er besloten moeten worden of het zinvol is om de vervoersverzekering aan te spreken.

 Kevin is een weekend naar Londen geweest en wordt als verrassing met zijn eigen auto van het vliegveld opgehaald. 

Dinsdagmorgen werden de motoren weer opgehaald en tezamen met de Mini waar we zelf wat verlichting van hadden afgesloten bij de RDW voor de keuring aangeboden.
De motoren werden goedgekeurd en de Mini werd afgekeurd op het mistachterlicht wat nog niet was aangesloten. Inderdaad bleek het dus geen enkel probleem (omdat de auto verhuisgoed is) dat er geen eu kenmerk in de koplampen aanwezig is.
Op de site van de RDW staat overigens vermeld dat voor de keuring van vervoermiddelen vanuit de VS een afspraak moet worden gemaakt wat we ook netjes hadden gedaan. Eenmaal bij de RDW bleek dat ook zonder afspraak de vervoermiddelen gewoon s morgens zonder afspraak hadden mogen worden aangeboden. Een weetje voor de volgende auto's die worden aangeboden,
's Middags ben ik met Kevin achter het stuur naar Kalfsbeek gereden om daar te vragen wat het aansluiten van het mistachterlicht zou kosten. Daar werd verteld dat een Amerikaanse Mini geen stadlichts had (onzin !) en dat je auto's beter in de VS achter kon laten, aansluiten van het mistachterlicht zou minstens drie uur kosten. Deze onzin verhalen in combinatie met het te mooie pand en de te nette overhemden spoorde me aan om een kleinere onafhankelijke Bovag dealer in de buurt te gaan zoeken.
Woensdagmorgen ben ik daarnaar toe gereden en afgesproken dat hij maandagmorgen werd gebracht. Met 1 1/2 uur was de aanpassing gepiept en de volgende dag was de auto alsnog goedgekeurd.

In de tussentijd rijden we gewoon met de Amerikaanse platen rond, bewijzen dat het verhuisgoederen zijn en alles netjes verzekerd is op chassienummer in de nabijheid. Volgens de douane telefoon mag dat drie maanden, een wettekst kunnen ze echter niet overleggen.
Officieel schijnt dat niet meer te mogen zodra de auto is aangemeld bij de RDW omdat de NL platen dan zijn aangevraagd (wachttijd 5 werkdagen), het ergste wat er echter kan gebeuren is een eerste waarschuwing omdat de MRTB niet betaald is wat binnen 12 maanden niet tot een boete leid. En anders een verhoging van 100%, altijd nog aanzienlijk goedkoper dan een auto huren.
Over platen: wat rijden er in verhouding tot twee jaar geleden veel auto's met Poolse en andere Oost Europese kentekens. De politie zal het wel druk hebben met in de gaten houden of deze bestuurders hier niet officieel wonen en toch met platen rondrijden.

Ondanks dat het verhuisgoederen zijn moet er officieel toch aangifte BPM worden gedaan. Omdat dit een papieren tijger is die na een jaar toch weer vervalt dachten we dat even op zn jan boeren fluitjes te doen.
Dit resulteerde echter in bedragen die je in geval dat er toch binnen een jaar verkocht moet worden niet blij maken.
Opeens realiseerde ik me dat ik nergens in de regels had gelezen wat er gebeurd in geval van overlijden van de aangever. Navraag bij de inspectie ( die het antwoord in eerste instantie ook schuldig moest blijven) leerde me dat in geval van overlijden van de aangever er alsnog afgerekend moet worden en niet automatisch de erven die tenslotte ook aan alle regels voldoen in de plaats komen. Niet echt verstandig van ons dus om alles op een naam te zetten maar daar viel nu de importvergunning eenmaal geregeld was niets meer aan te veranderen. En wie denkt er tenslotte nu over dit soort dingen na ?
Deze wetenschap resulteerde in dus wat aantal uurtjes uitzoekwerk. M.b.v. autotelex en wat hulp van een aardige helpdesk medewerker waren de aangiftes uiteindelijk goed zelf te doen.
Het mooie van autotelex is dat de RDW deze aangifte direct accepteert en het systeem zelf de voordeligste methode uitzoekt.
Het is dus zaak om extra goed voor M. te zorgen komend jaar :)

Komende donderdag zal de T-Bird op creatieve wijze worden aangepast zodat hij de volgende dag bij de RDW kan worden aangeboden. Dezelfde dealer als de Mini heeft aangepast denkt leuk mee. Zou mooi zijn als zijn ideeën gaan werken, scheelt ons een ritje naar Friesland waar we via het T-Bird forum gewezen zijn op een andere dealer die al eerder deze auto zonder boren door de keuring heeft gekregen.
Op het telefoontje van een dealer gespecialiseerd in Amerikaanse auto's die we zaterdag de 25e met een bezoek vereerde zitten we na ruim een week nog te wachten.

En dan is het nog wachten op de Jeep die naar verwachting volgende week zal arriveren. Die is veel langer dan afgesproken in de haven in Jax blijven staan om te wachten op een andere auto die te laat is afgeleverd.

Ook administratief is het hele terug verhuizen meer werk dan gedacht.
Twee jaar post samenvoegen (en direct stapeld papier afvoeren) handel ik af op bewolkte dagen.
Een eenvoudige adreswijziging via TPG post werkt niet omdat dan zeker alle post van zus en ouders, die als correspondentieadres zijn gebruikt, ook naar ons adres zou worden overgeheveld. Zelfs met aparte brieven gaat het nu af en toe mis zo werd ongevraagd de inboedelverzekering van mijn ouders naar ons adres overgezet.
Fijn is dat we dit gefaseerd kunnen afhandelen waardoor ook mijn pa een rede houd om af en toe even te facetimen. Ik heb nl de klacht al gekregen dat ze ons vaker "zagen" toen we in Jax zaten :)

De maand september hebben we de weekenden vrijgehouden, als het weer het toelaat willen we hier van het buiten zijn genieten en er op uit trekken met de motor. Afgelopen weekend was al direct een goed begin.
En dat het hoe meer je naar de stadsgrenzen van Rotterdam toe rijd zo vervuild ruikt dat probeer ik maar te skippen.

Car

Wij zijn weer thuis

We brengen de vlucht zittend, hangend met ons hoofd op het tafeltje en heel even slapend door. De vlucht naar de VS toe vind ik nooit een probleem, terug is niet mijn favoriet mede ivm de lange dag die je nog voor je hebt. Om acht uur landen we en staan voor dat we het weten buiten.
Koffers zijn mede omdat ze met priority zijn ingechecked als een van de eerste op de band. Douane is niet aanwezig, we hebben verder ook niets te vrezen want de verhuislijst zit voor vragen in M. zijn tas.
De taxibus die we via vasttariefshiphol hebben besteld is vrijwel direct aanwezig en zo staan we om kwart voor tien weer voor onze eigen deur. 18 uur uit en thuis, niet verkeerd.
Binnen wacht ons een gezellige thuiskomst. De tafel staat vol met bloemen, kaarten met lieve teksten en op de bovenverdieping vinden we twee schilderijen die Mandy heeft gemaakt.

Kevin gaat direct richting Britt en wij duiken na een frisse douche ons bed in. De koffers staan verspreid door het huis.
De komende dagen ga ik voordat we de kasten weer volproppen van boven naar beneden alles doorlopen en er een sopdoek doorheen halen. Het is ons 100%  meegevallen hoe een huis er na twee jaar niet gebruiken uitziet en dit mede dankzij de doorloop beurten voor elke aankomst van Mechie.
We hebben ons voorgenomen om alles nogmaals goed te bekijken en te beslissen of we bepaalde spullen nu echt nog wel nodig hebben want het voelt hier ondanks de opruimactie voor vertrek als een volgepakt pakhuis. (mensen die mij goed kennen zullen lachen want die weten dat ik heel makkelijk in afvoeren ben)
Alles wat hier achter is gebleven is twee jaar niet gebruikt dus er moet vast het e.e.a. weg kunnen.
Wat voelt het goed om John die de afgelopen twee jaar als huisbewaarder heeft opgetreden met zijn Els in de armen te sluiten. Zo anders dan de afstandelijke hug die ik bij afscheid van onze Amerikaanse buuf kreeg.

Om half vijf komt pa ons halen zodat we 's avonds bij mijn ouders met eten aan kunnen schuiven. Voor mijn ouders is het ook een bijzondere dag ze vinden het ondanks het goede contact wat mogelijk was stiekem toch wel fijn dat we weer in het land zijn. Wij daar en tegen kunnen ons gelukkig prijzen dat er niets met hen is gebeurd tijdens de afgelopen twee jaar.
Pa wordt ook direct ontslagen van zijn taak als postbeheerder, iets wat hij stiekem wel jammer vindt want het was toch weer iets wat hem bezig hield en wat vaak aanleiding was voor dagelijks skype of facebook contact.
Komende week zal ik de verzoeken de deur uit doen om de post weer naar ons eigen woonadres te sturen.
We proppen ons in de Nissan die gekeurd en gewassen op ons staat te wachten (klein joh met drie volwassen) en rijden naar huis.
Morgen heeft M. zijn officiële verhuisdag. Jullie lezen het goed: een hele dag !

Car

We zullen je missen Jax

En dan is het opeens zaterdagmiddag, onder mij zie ik Amelia Island vervagen en is het niet meer dan bewolking wat ons rest van Jax en omgeving.
M en K die in maart samen terug reisden hebben een gratis upgrade gekregen voor de vlucht naar Washington. M. wilde dat ik de extra verzorging onderweg ook eens mee zou maken dus nu zit ik met extra beenruimte en een snoepbox helemaal voorin het vliegtuig.
Deze laatste week was een bijzondere, wel iets minder rustig dan we vooraf gehoopt hadden we bleken deze dagen echt nog nodig te hebben. We hebben echter ook onze momenten weten te pakken.

eten bij Carrabbas met aansluitend een wandeling naar het huisje

Op het strand zijn altijd mooie mensen 

 Dinsdagavond eten we nog een keer bij Sliders. Als voorgerecht oesters. Nu weten we zeker dat die niet onze favoriet zijn.

Overal in de States zie je voorraden ijs bij winkels en benzinepompen. 

Huisje in Jax Beach

M. is elke ochtend heel vroeg zijn bed uit, ziet de zon opkomen op het strand. Zijn kantoor heeft hij op verzoek ivm een reorganisatie van het gebouw vorige week al verlaten, dependance op de beach dus deze week. Denk dat niet veel collega's dat kunnen zeggen.

Woensdagmorgen ben ook ik al vroeg uit de veren, dromen over bedden vol met kakkerlakken hebben me een onrustige nacht bezorgt. Ik besluit dan ook dat M. die de Jeep af gaat geven voor vervanging van het verteerde klittenband niet met de shuttlebus terug komt maar we rijden met twee auto's naar de dealer.
Er is duidelijk aangegeven dat we de auto uiterlijk om een uur of drie terug willen hebben, moet volgens de dealer geen enkel probleem zijn. Iets na zevenen staat hij daar ter beschikking.
Miwa een gezellige Japanse die zich enige maanden geleden bij het groepje dames waar ik regelmatig mee ben gaan lunchen heeft aangesloten komt mij ophalen. Ik mag nl niet in de huurauto rijden, de € 140 toeslag vonden we weggegooid geld.
Bij Delicomb twee blokken van het huisje vandaan gaan we lunchen om daarna nog een keer naar St Johns Towncenter te rijden om de andere meiden gedag te zeggen. Van Kyoko kreeg ik een glazen Pink Ribbon lintje en van Lydia een kleurrijke sjaal waarbij ze duidelijk aangaf dat hij niet made in China was maar meegenomen was vanuit Zuid-Korea.
Het was bijzonder om deze vrouwen, met verschillende culturele achtergronden, alle om diverse redenen ook zover van huis te mogen ontmoeten. Met sommige zal ik zeker contact blijven houden en wie weet hoe onze levens lopen en zien we elkaar ooit weer.
Marcel en Kevin zijn ook naar St. Johns gereden om nog even twee paar eerder al gespotte schoenen op te halen. Oude waren afgelopen week in de vuilnisbak beland dus er was ruimte in de koffers.
Het was inmiddels ruim na vieren en M. had al een paar keet met de Jeep dealer gebeld waar hij elke keer doorverbonden werd met de voicemail van de servicemedewerkster. We besloten er naar toe te rijden en kregen daar te horen dat de auto over een half uurtje klaar zou zijn.
Uiteindelijk stond hij om half zeven buiten en toen bleek dat het klittenband niet vervangen was maar eenvoudig weg over het oude band gestikt was, de verteerde stukken duidelijk zichtbaar.
Diegene die mijn lief goed kennen kunnen zich voorstellen hoe hij reageerde drie en een half uur na de afgesproken tijd. De servicemedewerkster wist niet goed wat ze hier op moest zeggen en belde haar manager, dit was inderdaad niet afgesproken. Tijd om nog e.e.a. op te lossen was er echter niet. Alles werd aan papier toevertrouwd, zodra de auto in NL arriveert en de garantie is over gezet kunnen we gaan uitzoeken hoe dit alsnog opgelost kan worden. En dat alles vanwege twee strippen klittenband en niet goed lezen en controleren. Tja we wisten het al vrouwtje A is niet verantwoordelijk voor het werk van mannetje B.
Bij de Fresh market pikken we kippenboutjes op met koolsalade en chilibonen.

Ik heb het al vaker geschreven, het weer, de rust, ruimte en mooie groene omgeving zullen we missen. De mensen die gemist zullen worden zijn jammer genoeg op een hand te tellen.

De auto wordt volgeladen en om tien uur rijd Kevin hem naar de haven. Wat zal hij zijn vrijheid om de auto te kunnen pakken de eerste tijd in NL missen.
Zijn Florida rijbewijs is nog zes maanden in NL geldig maar hij zal moeten leren schakelen en aan het Nederlandse verkeer wennen alvorens af te kunnen rijden in een schakelbak.
We sluiten Kevin zijn bankrekening en verlagen onze eigen account om onnodige bankkosten te voorkomen naar een ander type.

Ik kon het niet nalaten om deze "fantastische" bloemen bij de bank vast te leggen

de strandwacht wordt afgelost

wie wil er niet zo'n zomerbaan

Als we in het beach huis terug zijn verdwijn ik met Kevin naar het strand.
s'Avonds gaan we nog een keer bij Taco Lu eten. Daar is het altijd druk zo ook vanavond. Kevin heeft de kok een email gestuurd dat hij de Bangin shrimp zo zal missen en heeft inmiddels het recept (voor een mega hoeveelheid) in zijn bezit.

Vrijdagmorgen rijden we naar First Place management het verhuurbureau van het huis. We hebben te horen gekregen dat we inderdaad zoals ook al verwacht niet de gehele borg terug krijgen. Op het internet had ik al slechte ervaringen gevonden dus we waren voorbereid. Op poetsen waren we echter niet te vangen.
Volgens het bedrijf moet de muur in de logeerkamer overgeverfd worden en een werkelijk geheel door de zon verteerde sproeikop wordt aan ons in rekening gebracht. De muur waar 29 fotolijstjes gehangen hebben waardoor hij indertijd met toestemming doorzeefd is blijkt inderdaad geen enkel probleem.
Het bureau blijkt het na 5 werkdagen nog niet voor elkaar te hebben gekregen om een prijsopgave van een schilder te krijgen. Je zou verwachten dat als je zegt al 25 jaar in deze business te zitten dat je onderhand wel weet wat het verven van een muur kost. Van Mariet begrijpen we later dat zij en haar omgeving er altijd al van uitgaan dat een betaalde borg altijd verrekend word. In mijn opinie mag hij alleen gebruikt worden voor dat wat een huurder verziekt en om eerlijk te zijn hebben ze het huis netter terug gekregen dan dat wij het aantroffen.
Met een gedeeltelijke cheque kunnen we naar de bank.

Het ging me aan het hart dat de schilderijen die Mandy tijdens haar verblijf heeft gemaakt en waar ik toch wel aan was gaan hechten bij de vuilnisbak of een of andere thrift store zouden belanden of dat het doek verwijderd moest worden om ze te vervoeren.
Hoe mooi kan het lopen, ik ben in contact gekomen met een immigratie advocate die onlangs haar kantoor in Jax heeft geopend. Zij vond de schilderijen die geïnspireerd zijn op de Nederlandse vlag prachtig. Afgelopen week had ze me al foto's van het nieuwe kantoor toegezonden. Hoe leuk is het dat er iets van Mandy achter blijft in Jax en dan nog wel in het kantoor van een immigratie advocate. Een schilderij van mijn vriendinnetje hangt gewoon definitief in de States.
We zijn een kijkje gaan nemen in de centrale hal van het gebouw en zoals zij al verteld had hing er een pontificaal in het zicht.

Heerlijk is het om vanuit je huis naar het strand te lopen en na afloop het zand onder de buitendouche af te spoelen. Na nog een uurtje van het strand genoten te hebben, om niet alsnog in een kreeft te veranderen moet je nl niet veel langer blijven ,duiken we onder de buitendouche en zetten de laatste spullen die in de VS achter blijven in de auto.
We rijden naar Mariet waar we alles naar binnen sjouwen. We hebben haar en Martin gevraagd om op deze laatste avond met ons te gaan eten dus rijden we met zn vijven naar Longhorn waar nog een keer Primerib gegeten wordt.
Na afloop gaan we niet meer met Mariet naar huis, uitstellen van het afscheid maakt het alleen maar moeilijker. We hebben het er duidelijk allebei moeilijk mee.
Voor haar verdwijnt er een stukje Nederland uit Jax waarmee het heerlijk was om af en toe te beppen.
We zullen haar missen want ondanks dat zij niet als expat in Jax woont en er een heel andere levensstijl met haar van oorsprong uit Jax afkomstige man op na houd hebben we veel gemeen en hebben herkenning bij elkaar gevonden. Zij heeft ons vanaf het eerste contact zonder achterliggende gedachte met raad en daad bijgestaan en een echte kijk in het dagelijks leven van Jacksonville gegeven.
Het zal vreemd zijn als op zondag haar wekelijkse blog pas laat in de middag beschikbaar komt.

Ik loop te rekken en maak het vrijdagavond veel te laat.
Zaterdagmorgen ga ik met Kevin nog een uurtje naar het strand. De zee is onstuimig en in de verte is duidelijk de aangekondigde regen te zien. De natuur helpt ons en geeft aan dat het om elf uur tijd is om de reiskleding aan te gaan doen en definitief afscheid te nemen.
Net als zovaak deze week voelt het als blik op oneindig en volop vooruit. Als ik er bij na ga denken wordt ik emotioneel.

Op het vliegveld voel ik dan toch de tranen opkomen. Toen Marcel de eerste keer naar Jax afreisde kwam hij thuis met twee cd's van Aaron Bing een Jazz saxofonist die regelmatig op het vliegveld optreed.
Zo ook vandaag....

Tussen voegsels worden in de VS vaak als achternaam gebruikt, de heren Den worden genoemd op het bord omdat ze een upgrade te pakken hebben.

De vlucht van Jax naar Washington Dulles levert een kwartier tijdswinst op. De aansluitende vlucht die normaal een korte overstap tijd heeft vertrekt een uur later dus kunnen we rustig naar de gate lopen en bijna direct boarden.
Eenmaal in net vliegtuig blijft hij nog een uur aan de grond staan. Ach wat maakt het uit we zitten en meestal loopt hij toch wel weer onderweg tijd in.

Er is me de afgelopen week een paar keer gevraagd of ik zin heb om terug te gaan. Verstandelijk weet ik dat het qua werk en school het beste is. Als er niet gewerkt en gestudeerd had hoeven worden dan hadden we graag nog een tijdje gebleven. Het was een super ervaring die ik elk gezin zou gunnen. Qua leeftijd van Kevin kwam hij voor ons precies op het juiste moment. Het socialiseren had plaatsgevonden en door deze ervaring waarin hij zich goed staande heeft gehouden gaat hij nu al andere keuze's in het leven maken. We zijn trots op hem maar ook ook stiekem heel blij dat hij in de VS niet de liefde van zijn leven heeft gevonden.
Ik ben me ervan bewust dat niet onze omgeving veranderd zal zijn maar wij en ben erg benieuwd hoe we dat gaan ervaren.
Het zal voor de omgeving al snel normaal zijn dat je net als na een vakantie weer terug bent in onze hoofden zullen de ervaringen nog wel even na ebben en of je dat met achterblijvers kan delen ik weet het niet.
In ieder geval ligt er een uitdaging om er ook in Nederland weer een feestje van te maken en ook daar de mooie dingen uit de omgeving te zien en niet te denken dat kan morgen ook nog.
Door een langere periode ver weg van familie en vrienden te wonen ben je erg aangewezen op elkaar en raak je vooral gericht op je gezin. Alles staat in het teken van niet teveel plannen en vooral doen waar je zelf zin in hebt en soms maar zien hoe een weekend loopt. Plannen ontstaan en worden uitgevoerd, een al weken vooral vol geplande agenda met verjaardagen en feestjes is er niet net zoals tijdens een vakantie. Je kunt eenvoudig niet komen dus hoeft je er ook niet druk om te maken of een excuus te verzinnen. Het wordt een uitdaging om vooral heel dicht bij onszelf te blijven en niet de agenda al weken vooraf vol te plannen. Vooral het pleasen van anderen willen we echt gaan zien te voorkomen. Quality time staat voorop.
En wie weet wat er ooit volgt, zodra Kevin zijn eigen weg gevonden heeft staan wij zeker weer voor een nieuw avontuur open want het smaakt absoluut naar meer.

Eindigt het blog hier ? Nee voorlopig nog niet. Ik heb gemerkt dat door onze ervaringen op te schrijven we ook andere (toekomstige) expats en wereld verhuizers kunnen helpen. Het afgelopen jaar ben ik een paar keer door onbekende lezers benaderd en dat vonden we super leuk.
Toen we zelf op zoek waren naar de mogelijkheden tot het overbrengen van de auto's naar Nederland heb ik van expats gehoord dat dit minder interessant en moeilijker is dan wij denken, zij hebben er dan ook van afgezien.
Mede omdat ik dit stukje in andere expatblogs heb gemist wil ik zeker dit onderdeel nog afronden.
En of ik daarna aan het verzoek om ons weer opgepakte Nederlandse leventje te beschrijven zal voldoen, ik weet het nog niet vraag me af of dat voor derden interessant is.
Misschien roep ik wel weer een vakantie en uitjes blog in het leven want leuk is het wel of belevenissen en indrukken te beschrijven.

Car