Zondagochtend na het ontbijt is het tijd om de visum aanvraag verder door te werken, niet echt leuke kost maar als alles goed gaat komen zullen er voldoende zondagen hier volgen die ik gewoon in het zonnetje door kan brengen. Wat een geklooi die aanvraag, wat ik 20 jaar geleden heb gedaan kan ik nog wel achterhalen maar als er gevraagd wordt naar telefoonnummers uit die tijd van bedrijven die inmiddels niet meer bestaan wordt er wel een groot beroep op mijn flexibiliteit gedaan. De invoer is daarnaast erg gevoelig voor van alles en nog wat, ben blij als ik klaar ben. Ondertussen kijk ik naar de wedstrijd tussen Italie en Nieuw Zeeland, spectaculair.
Tijd om weer op huizenjacht te gaan, via Carla heb ik nog 2 adresjes gekregen en de eerste ziet er wel aardig uit. Helaas wordt er niet opengedaan en krijg ik ook telefonisch geen kontakt. Het 2e huis heb ik niet gevonden, TT begrijpt niet waar ik naartoe wil en ik heb geen zin om eerst terug naar het hotel te gaan om uit te zoeken wat ik verkeerd doe.
Op naar een makelaar die veel doet rond de beaches, die zit in 3rd street. Nu weet ik dat iedere beach een eigen 3rd street heeft, toen nog niet :). Geen nood want ik sta bij een heel gezellig stukje en ga lunchen bij AL’s Pizza. Van Joy had ik vorige week gehoord dat dat zeker de moeite waard is en dat kan ik nu beaamen. Lekker gegeten en met name de bottomless drink blijf ik bijzonder vinden. Zelf als je al afgerekend hebt vragen ze nog of je er niet een voor onderweg wil hebben…… Ga niet meer naar het strand, er komt een dreigende lucht aan en inmiddels ben ik bekend met de buien hier.
De maandag is een ronduit saaie dag, meetings en meetings en jakkes, nog meer meetings. Hoogtepuntje van de dag is misschien wel dat ik mijzelf een exec kamer heb toebedeeld, gewoon voor de lol. Kijk ‘s avonds een film die ik al gezien heb en heb last van de blues. Weg met de maandag en op naar de dinsdag.
Op kantoor begin ik inmiddels mijn weg te vinden, de bewaking kent mij al bij naam en ik kom na de zoveelste meeting in gesprek met een nieuwe collega. Het toeval wil dat hij van de US naar India gaat verhuizen voor het bedrijf en als hij hoort dat ik een gemeubileerd huis zoek spreken we af dat ik morgen bij hem langs ga. Het is een stuk zuidelijker dan dat ik in gedachten had maar je weet het maar nooit.
Als mijn laatste meeting van de dag voorbij is rij ik naar mijn lunch afspraak. Ik ben er netjes op tijd en ik ontmoet niet alleen Herrald maar tevens een Belg die Rob heet. Blijkt dat Herrald hem verteld heeft dat hij mij ging ontmoeten en toen Rob mijn mailadres zag besloot hij mee te gaan. Het toeval wil dat Rob enige tijd geleden kontakt heeft gehad met mijn kantoor in de UK over de huisvesting van ons bedrijf in JAX…. It’s a small world. We praten wat en ik wordt uitgenodigd voor een University Buss meeting as donderdag om 5 uur. Zo zit je alleen in je kamer en zo ben je de rest van de week onder de pannen. Een klein uurtje later nemen we afscheid en ik rij langs Best Buy omdat ik mijn klantenkaart niet geactiveerd krijg, kan die punten toch niet aan mijn neus voorbij laten gaan.
Ik ben toch in de buurt en ga de iStore binnen, ditmaal iets meer geluk. In ieder geval heb ik het apparaat nu te pakken, camerakit en hoes probeer ik later deze week nog wel te pakken te krijgen. Heb nu weer een collega die blij met mij is:). Het regent niet en ik kan lekker buiten zitten en genieten van de warme avond lucht. Ondertussen gaat de audit gestaag verder en woensdagochtend staat de backup procedure op de agenda, als afgeleide daarvan kom ik in de server ruimte terecht, wow. Heb er wel een paar gezien maar deze is impressive, niet alleen de hoeveelheid machines maar ook hoe netjes alles erbij staat is een lust voor het oog.
Ondertussen heb ik wel door hoe het gaat en maak een afspraak met de Auditors om morgen hen versie en visie eens te bespreken, dan heb ik alle kanten belicht en iedereen de kans op input gegeven. Wordt nog democratisch op mijn oude dag. Vandaag tussendoor de was gedaan. Daar kan ik wel aan wennen hoor en wat zou het heerlijk zijn als wij thuis ook zoiets hadden. Vuile troep in een zak, briefje invullen en als je dan thuis komt hangt het schoon en gestreken in de kast. Het is vandaag ook de laatste werkdag van de HR manager van onze vestiging in NL met wie ik geruime tijd samen in een hok heb gezeten. Gisteren had ik hem al even persoonlijk gemaild en vandaag komt zijn officiele afscheidsmail. Ik wil jullie dit niet stukje onthouden:
Dat maakt het besluit om van baan te veranderen dan ook lastig. Vertrekken bij een werkgever waar je leuke collega’s hebt en met plezier hebt gewerkt voelt dan toch een beetje als “je verkering uitmaken”.
Maar op zijn Italiaans gezegd: “Meglio un amore perduto che non aver amato” (http://nl.babelfish.yahoo.com/translate_txt van Italiaans naar Engels) en zo voelt het ook precies.Prachtig, zou het niet beter kunnen verwoorden en heb even een kleenex momentje.
Tijd om naar het huis van mijn collega te gaan en als ik het terrein van de Gated Community oprij ben ik al om, dit is wat ik in gedachten had toen het Florida verhaal begon. Mooie grote huizen en die van mijn collega doet er zeker niet voor onder. Werkelijk een plaatje en je kan duidelijk zien dat dit huis met zorg is ingericht, samen met de ruime kamers, het hoge plafond in de woonkamer en de riante keuken echt een plek om te willen wonen. Als de rondleiding klaar is wordt ik aan tafel uitgenodigd en krijg daar heerlijke pannenkoeken met een pikant sausje, smullen maar. Als ik er dan, in navolging van miijn gastheer, ook nog een soort sambal opdoe en niet gillend in de vijver spring kan ik niet meer stuk. Dat hebben ze nog niet eerder meegemaakt en ondertussen blijft zijn vrouw vrolijk verder bakken. Als ik er een stuk of 7 op heb bedank ik, ook het nagerecht moet ik overslaan. Het is een soort baklava maar dan nog zoeter. Wat een gastvrijheid en vriendelijkheid, hartverwarmend gewoon. Eenmaal terug bij het hotel zit ik buiten nog wat te schrijven en inmiddels hoef ik niet meer naar binnen om iets te bestellen, ze komen gewoon af en toe even kijken of ik iets nodig heb.
Wat is het toch fijn om collega’s te hebben die je een sms sturen om 7 uur in de ochtend met de tekst; ben je wakker… .Zo begint de donderdag en aan het ontbijt neem ik alvast afscheid van mijn voetbal vriendin Rita, ik zie haar niet meer omdat ze nu 2 dagen vrij is. Jammer want dit is een van die mensen die mijn hotelbestaan een beetje kleur geven.
Er was beloofd dat de visa spullen op woensdag klaar zouden zijn voor een review, vandaag maar eens vragen wat de status is. Helaas krijg ik te horen dat het niet lukt en de planning nu as maandagmiddag is. Te triest voor woorden gewoon en wat heb ik een spijt dat we het niet gewoon zelf hebben geregeld. Wat ik er in detail van vind is niet geschikt voor publicatie :).
Om 2 uur ben ik weg, ik wil het NL elftal zien en trek in het hotel mijn oranje shirt aan en ga pontificaal in het midden van de bar voor de TV zitten. Er zittten wat Amerikanen aan de bar en ik kom er achter dat ze werkelijk geen idee hebben wat voetbal is, de een zegt tegen de ander dat het jammer is dat Beckham niet gevraagd is om voor de US te spelen. Een ander vraagt of ik een supporter van Kameroen ben, wat denk je zelf man… dat ik dagen in de make up gezeten heb !!!. Als dan die penalty gegeven wordt en de dame achter de bar gaat uitleggen wat er aan de hand is begin ik werkelijk aan mijn verstand te twijfelen.
De week loopt ten einde, nog even een paar uurtjes naar kantoor en dan kan ik mij klaarmaken om weer terug naar huis te gaan. Ik ga nog even langs de iStore maar helaas wederom zonder succes, morgen in Orlando nog maar eens proberen.
Terug in het hotel ga ik nog even bij het zwembad liggen, na een half uur geef ik het op, het water gutst werkelijk van mijn lijf. Slaap uit om zo een buffertje te hebben voor de terugvlucht.
Om iets voor 12 rij ik weg, dag hotel, dag Jax. Ik hoop tot snel. Het is een slordige 150 miles naar het vliegveld en ik doe dat in net iets minder dan 2 uur. Ja, ik rij harder dan mag maar dat doen ze hier allemaal. Wat een heerlijke rit en wat een fantastische auto is dat toch, ik zit de hele weg te genieten en dan helpt het wel als je weet dat je onderweg naar huis bent.
Jammer dat ze eruit vliegen, ik had het graag anders gezien. Dan het toestel in die mij door de nacht naar huis brengt waar Carla mij op Schiphol op komt halen. Life is good
Groetjes,
Marcel
Zo herkenbaar allemaal. Dat 'life is good' gevoel hebben wij nog steeds. Weaken zo veel leuke dingen mee! Geniet er maar van!!
BeantwoordenVerwijderen