Vanaf de zomer 2010 wonen wij als gezin twee jaar in Jacksonville. (Florida)

Via dit blog willen wij vrienden,bekenden en andere geinteresseerde van onze belevenissen naar en in Jacksonville op de hoogte houden.

Wij vinden het leuk als volgers zich melden via Friend Connect of een berichtje achterlaten.

Marcel, Carla & Kevin

maandag 3 september 2012

Bijna een maand terug in Nederland

Nederland heeft ook zijn voordelen, na vier weken overheersen de pluspunten van Florida echter nog en dreigen we de nadelen daar alweer bijna te vergeten.
We zijn alweer vier weken thuis, zijn we al gewend ? Niet echt.
We, en dan spreek ik niet namens Kevin want die heeft hier direct zijn leventje met vrienden en vriendinnen weer opgepakt en geniet daar zichtbaar van, vinden het druk, vol, vuil, stinken, agressief en vragen ons nog af wat we hier weer doen.
In de tuin waar je je realiseert dat we in Nederland met heel veel mensen elk in een vakje wonen hoor je altijd wel kinderen die niet geleerd is te praten maar voornamelijk te schreeuwen. Buiten klingelt een volgens de buurvrouw voor haar vast rustgevend bamboespel en mag je bijna heimelijk mee genieten van een gesprek wat in het vakje elders wordt gevoerd, we praten nl ook buiten hard. Een van de achtergelegen huizen wordt geschilderd en de schilder houd van muziek die heel de dag hard staat te spelen zodat alle omliggende huizen mee kunnen genieten. Op zich niet erg maar ooit moeten ook al die andere huizen geschilderd worden wat weer vergezeld zal gaan met schreeuwende muziek.
De koelkast is klein (of zijn de komkommers zo groot ?) de brievenbus staat niet meer voor ons eigen huis en zelfs die ene voor de gehele wijk bleek verplaatst. Boodschappen karretjes moeten weer voorzien worden van een muntje, een tas moet meegenomen worden naar de winkels iets wat ik al een paar keer vergeten ben en je moet zelf vooral snel je boodschappen inpakken want helpen is er niet meer bij en de volgende klant staat al te dringen. Rijen zijn weer normaal. De kassiere zit terwijl je snel inpakt verveeld te wachten. De in de VS gespeelde klant vriendelijkheid is ver te zoeken. Oh ja en pas op want voor dat je het weet beland je op een parkeerplek waarvoor je mag betalen waarbij je van geluk mag spreken dat de parkeerautomaat in de nabije omgeving het doet anders mag je elders in de stad op zoek naar een werkende.
Als je iemand helpt in een winkel merk je dat mensen zichtbaar verbaasd zijn.
Automobilisten zijn agressief, menige middelvinger hebben we al toegezwaaid gekregen omdat we maar net iets harder reden dan de maximale snelheid en tot twee keer toe zijn we bijna van de weg gedrukt. Blij was ik dat de bestuurder er toch maar voor koos om niet langs de kant te komen anders weet ik niet wie er geen tandjes meer had gehad, de keurig uitziende Audi bestuurder in zijn gloednieuwe auto of M.
We wisten het altijd al, het levenstempo ligt hier in de randstad gewoon net een paar tandjes hoger wat zo merk en voelbaar is en dat is weer wennen na twee jaar.
Zitten we al in een ritme ? Ook niet echt. Als je echter niet uitkijkt schiet je zo weer in het ritme van twee jaar terug en dat is iets waar ik voorlopig echt nog geen zin in heb. Ik ben dus bewust nog niet naar de tennisvereniging gegaan of heb andere oude dagelijkse oude gewoontes opgepakt.
De grootste voordelen ? Vrienden en familie die zomaar spontaan binnen lopen waardoor iets spontaans ontstaat en het merendeel van de buren die een praatje maken of via het achterhek gedag komen zeggen want die paar die best wel door hebben dat je weer terug ben maar hun bek niet opendoen vergeten we gewoon. Voor M. weer de aanwezigheid van oprechte collega's die het leuk vinden dat hij terug is. Het gebruik van ons eigen taaltje waardoor je net iets makkelijk precies dat kan zeggen wat je nu echt voelt of denkt en de grotere hoeveelheid verse (betaalbare) groenten.

In eerste instantie hebben we de tegels in de tuin die door de buren en tuinman keurig was bijgehouden ontgroend en alle tuinmeubels buiten gezet. De eerste lucht was hiermee gecreëerd.
Ollie de olijf vond de laatste winter of te koud of heeft ons gemist.

Kast voor kast is schoongemaakt en opgeruimd gebruikmakend van de emotionele afstand die genomen is. Zakken in de container, grofvuil en marktplaats gevuld. Het was zoveel makkelijker om afstand van spullen te doen die we totaal niet gemist hadden. Lucht moest er gecreëerd worden want wat was alles klein en vol.
Gelukkig had zus nog wat ruimte zodat de caravaninventaris waar we nog geen afstand van willen doen bij haar opgeslagen kon worden.

Vrijdag de 17e kregen we het bericht dat de container die middag al gelost was en de douane de container met vervoermiddelen direct had vrijgegeven. Eerder dan verwacht dus werden agenda's omgegooid en stonden we maandagmorgen om acht uur voor het bevrachtingskantoor om de rekening te betalen wat gedeeltelijk in dollars mocht die in de VS "over" waren gebleven. Een enkele collega maakte afgelopen week de opmerking dat hij wel snapte dat er wat auto's mee waren gekomen, lekker makkelijk in een container die door de werkgever was betaald. Duidelijk geen blog volger :) Mooi om weer te merken dat mensen zelf invullen.

 Voldoen aan de Europese eisen dus een VS sticker
Tanken is hier "iets" minder leuk

In eerste instantie werden de motoren naar de dealer gereden zodat ze daar konden worden aangepast. Hierna weer terug naar de loods om de Mini en T-Bird in ontvangst te nemen. Alles zag er perfect uit op een kras over de tankafsluiting van de Mini na.
Bij het inleveren in Jax mocht er max 1/3 tank benzine aanwezig zijn ondanks dat we ons daar aan gehouden hebben waren de benzinetanken geheel leeggetrokken waardoor de kras ontstaan zal zijn.
Op het moment dat ook de Jeep gearriveerd is zal er besloten moeten worden of het zinvol is om de vervoersverzekering aan te spreken.
 Kevin is een weekend naar Londen geweest en wordt als verrassing met zijn eigen auto van het vliegveld opgehaald. 

Dinsdagmorgen werden de motoren weer opgehaald en tezamen met de Mini waar we zelf wat verlichting van hadden afgesloten bij de RDW voor de keuring aangeboden.
De motoren werden goedgekeurd en de Mini werd afgekeurd op het mistachterlicht wat nog niet was aangesloten. Inderdaad bleek het dus geen enkel probleem (omdat de auto verhuisgoed is) dat er geen eu kenmerk in de koplampen aanwezig is.
Op de site van de RDW staat overigens vermeld dat voor de keuring van vervoermiddelen vanuit de VS een afspraak moet worden gemaakt wat we ook netjes hadden gedaan. Eenmaal bij de RDW bleek dat ook zonder afspraak de vervoermiddelen gewoon s morgens zonder afspraak hadden mogen worden aangeboden. Een weetje voor de volgende auto's die worden aangeboden,
's Middags ben ik met Kevin achter het stuur naar Kalfsbeek gereden om daar te vragen wat het aansluiten van het mistachterlicht zou kosten. Daar werd verteld dat een Amerikaanse Mini geen stadlichts had (onzin !) en dat je auto's beter in de VS achter kon laten, aansluiten van het mistachterlicht zou minstens drie uur kosten. Deze onzin verhalen in combinatie met het te mooie pand en de te nette overhemden spoorde me aan om een kleinere onafhankelijke Bovag dealer in de buurt te gaan zoeken.
Woensdagmorgen ben ik daarnaar toe gereden en afgesproken dat hij maandagmorgen werd gebracht. Met 1 1/2 uur was de aanpassing gepiept en de volgende dag was de auto alsnog goedgekeurd.

In de tussentijd rijden we gewoon met de Amerikaanse platen rond, bewijzen dat het verhuisgoederen zijn en alles netjes verzekerd is op chassienummer in de nabijheid. Volgens de douane telefoon mag dat drie maanden, een wettekst kunnen ze echter niet overleggen.
Officieel schijnt dat niet meer te mogen zodra de auto is aangemeld bij de RDW omdat de NL platen dan zijn aangevraagd (wachttijd 5 werkdagen), het ergste wat er echter kan gebeuren is een eerste waarschuwing omdat de MRTB niet betaald is wat binnen 12 maanden niet tot een boete leid. En anders een verhoging van 100%, altijd nog aanzienlijk goedkoper dan een auto huren.
Over platen: wat rijden er in verhouding tot twee jaar geleden veel auto's met Poolse en andere Oost Europese kentekens. De politie zal het wel druk hebben met in de gaten houden of deze bestuurders hier niet officieel wonen en toch met platen rondrijden.

Ondanks dat het verhuisgoederen zijn moet er officieel toch aangifte BPM worden gedaan. Omdat dit een papieren tijger is die na een jaar toch weer vervalt dachten we dat even op zn jan boeren fluitjes te doen.
Dit resulteerde echter in bedragen die je in geval dat er toch binnen een jaar verkocht moet worden niet blij maken.
Opeens realiseerde ik me dat ik nergens in de regels had gelezen wat er gebeurd in geval van overlijden van de aangever. Navraag bij de inspectie ( die het antwoord in eerste instantie ook schuldig moest blijven) leerde me dat in geval van overlijden van de aangever er alsnog afgerekend moet worden en niet automatisch de erven die tenslotte ook aan alle regels voldoen in de plaats komen. Niet echt verstandig van ons dus om alles op een naam te zetten maar daar viel nu de importvergunning eenmaal geregeld was niets meer aan te veranderen. En wie denkt er tenslotte nu over dit soort dingen na ?
Deze wetenschap resulteerde in dus wat aantal uurtjes uitzoekwerk. M.b.v. autotelex en wat hulp van een aardige helpdesk medewerker waren de aangiftes uiteindelijk goed zelf te doen.
Het mooie van autotelex is dat de RDW deze aangifte direct accepteert en het systeem zelf de voordeligste methode uitzoekt.
Het is dus zaak om extra goed voor M. te zorgen komend jaar :)

Komende donderdag zal de T-Bird op creatieve wijze worden aangepast zodat hij de volgende dag bij de RDW kan worden aangeboden. Dezelfde dealer als de Mini heeft aangepast denkt leuk mee. Zou mooi zijn als zijn ideeën gaan werken, scheelt ons een ritje naar Friesland waar we via het T-Bird forum gewezen zijn op een andere dealer die al eerder deze auto zonder boren door de keuring heeft gekregen.
Op het telefoontje van een dealer gespecialiseerd in Amerikaanse auto's die we zaterdag de 25e met een bezoek vereerde zitten we na ruim een week nog te wachten.

En dan is het nog wachten op de Jeep die naar verwachting volgende week zal arriveren. Die is veel langer dan afgesproken in de haven in Jax blijven staan om te wachten op een andere auto die te laat is afgeleverd.

Ook administratief is het hele terug verhuizen meer werk dan gedacht.
Twee jaar post samenvoegen (en direct stapeld papier afvoeren) handel ik af op bewolkte dagen.
Een eenvoudige adreswijziging via TPG post werkt niet omdat dan zeker alle post van zus en ouders, die als correspondentieadres zijn gebruikt, ook naar ons adres zou worden overgeheveld. Zelfs met aparte brieven gaat het nu af en toe mis zo werd ongevraagd de inboedelverzekering van mijn ouders naar ons adres overgezet.
Fijn is dat we dit gefaseerd kunnen afhandelen waardoor ook mijn pa een rede houd om af en toe even te facetimen. Ik heb nl de klacht al gekregen dat ze ons vaker "zagen" toen we in Jax zaten :)
De maand september hebben we de weekenden vrijgehouden, als het weer het toelaat willen we hier van het buiten zijn genieten en er op uit trekken met de motor. Afgelopen weekend was al direct een goed begin.
En dat het hoe meer je naar de stadsgrenzen van Rotterdam toe rijd zo vervuild ruikt dat probeer ik maar te skippen.

Car

10 opmerkingen:

  1. Leuk om weer even wat bij te lezen, over jullie acclimatisatie hier in ons Nederland. Het eerste stuk vind ik zeer herkenbaar, al ben ik geen 2 jaar weggeweest, maar 4 weken... Inderdaad wel fijn, dat de auto's er al aan komen, dat is toch altijd wel effe spannend hè?
    Hoop dat jullie de rust kunnen bewaren en hoop nog van je te lezen in de komende tijd over het verdere verloop thuis!
    Bedankt Car!!!

    Groetjes van Aggie

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad Aggie rust bewaren en je niet direct aan gaan passen en de wijze hoe anderen vinden dat je hier moet leven is een van de grootste uitdagingen.

      Verwijderen
  2. Wat een leuk verslag van jullie "gewenning". Het is natuurlijk wel een groot verschil de US of NL.
    In de States is alles groot, en in Holland juist "klein". Kan me wel voorstellen dat je veel dingen opvallen die je in de States niet merkte. Wel een gedoe met de auto's, daar heb je volgens mij een dagtaak aan om dat allemaal in orde te krijgen, tja al die regeltjes ook in Nederland.
    Ach, over een maand of drie zit je er weer helemaal in;-)
    Grtz.Yvonne

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. We wisten van te voren dat het veel werk zou worden. Onderdeel van de bewuste keuze die gemaakt is :) Ik noem het nog steeds een luxe probleem.

      Verwijderen
  3. Het is dus even wennen! Denk dat je niet anders verwacht had natuurlijk. Maar kan me zeker voorstellen dat sommige zaken je nu veel meer opvallen. Sterkte en geniet van de mensen die ook echt even langskomen nu ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het loopt inderdaad precies zoals we verwacht hadden.

      Verwijderen
  4. als wij teruggaan hebben we hier in texas 4 jaar en 3 maanden gewoond, en als jullie het al zo ervaren dan weet ik niet hoe het op ons over zal komen ... maar ik ben er bang voor !!!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. trouwens .. dat van de supermarkt, de schilder met muziek en het harde praten enz .. is zoooo herkenbaar. ook wij stonden afgelopen juli in nederland als gekken snel onze boodschappen in te pakken terwijl de kasiere die shuif al ruw opzij deed voor de volgende klant en onze spullen dus lekker in de verdrukking kwamen !!!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een geweldig stukje heb je geschreven, een heleboel dingen vallen je al op als je maar een paar weken op vakantie geweest bent dus laat staan na zo'n lange tijd. De herrie van buren en het harde praten, zo herkenbaar. Gelukkig zijn er ook aardige cassieres in Nederland, mijn dochter is er één van, haha. Maar die heeft het dan weer over klanten die te beroerd zijn om goedemorgen of dank je wel terug te zeggen. Dan maar de gemaakte vriendelijkheid van de Amerikanen.
    Wat een gedoe met die auto's maar wel ontzettend gaaf om hier met een T-bird rond te rijden, hoewel je natuurlijk van de benzineprijzen niet vrolijk wordt hier.
    Heel veel sterkte met wennen in Nederland en tot een volgende keer,
    groetjes
    Anita

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Heerlijk herkenbaar! Wij hebben vier jaar in Jax gewoond van 2013-2017 vlakbij de Town Center, en mis het nog iedere dag. Ben benieuwd of jullie ooit nog gewend zijn geraakt aan NL. Groetjes, Kalina

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je langs komt op ons blog en de reactie's leest.
Nog leuker dat je zelf ook een reactie achterlaat !