Varen en Lara is weer naar huis

Terwijl ik dit blog schrijf vliegt Lara al weer ten hoogte van Boston. Vandaag hebben we haar naar het vliegveld in Orlando gebracht, de dagen dat ze bij ons was zijn omgevlogen. Het was weer erg gezellig om wat extra leven in huis te hebben. Als moeder was ik dit keer niet nodig voor het leveren van extra entertainment, net als thuis hebben ze zich samen uitermate goed vermaakt. Ik was voor het klaar hebben staan van de verzorging van de inwendige mens zullen we maar zeggen.
Grappig toch als je in Nederland even iemand op mag halen in Leeuwarden is het ver nu rijden we die afstand even zonder blikken of blozen.
De ruim 1000 kilometer durende rit naar Miami en Key West is fantastisch verlopen, ze hebben het goed naar hun zin gehad. Details delen K. en L. verder op hun eigen wijze.

We waren alweer bijna vergeten hoe warm het vorig jaar augustus was. Voor je plezier blijf je momenteel niet al te lang buiten. Een ritje op de motor betekent een zeiknatte rug. Bij de airco blijven dus.
In de namiddag valt er bijna dagelijks een flinke Florida bui, dakgoten stomen over en de pont achter het huis staat vol.

bananen uit eigen tuin

Na een jaar hier leren we nog steeds nieuwe dingen bij. Zaterdag ging ik het bestelde motorjack passen. Die bleek te klein. Omdat een grotere maat wederom besteld moest worden en ik al gezien had dat de prijzen op internet lager lagen gingen we slechts met een tweede helm naar huis en besloot ik het jack maar gewoon zelf te bestellen. En wat blijkt... als je in een andere staat besteld dan waar het pakketje naar toe gestuurd moet worden betaal je geen salestax. Dubbele winst dus.

Zondag zijn we als afsluiting van het verblijf van Lara in Jax met een pontoonboot gaan varen in Salt Springs wat gelegen is in noord Ocala National Forest.
Alhoewel we hier omgeven worden door water is het me tot op dit moment niet gelukt om hier in de omgeving een locatie te vinden waar normaal betaalbare boten verhuurd worden.
In Palatka zijn we gestopt om bij Walmart de koeltas aan te vullen met verse broodjes en beleg, een fles wijn die in grote hoeveelheden bij de ingang stonden opgesteld belanden ook in het karretje. Groot was onze verbazing toen bij de kassa verteld werd dat ivm Florida wetgeving er geen wijn aan ons verkocht mocht worden. Uhhh ziet u dan niet dat we ouder zijn dan 21 jaar ? Dit bleek echter wetgeving te zijn die geld in Putnam de county waaronder Palatka valt. Sterke drank mag op zondag niet voor een uur verkocht worden. Nu kopen we over het algemeen op zondagmorgen geen sterke drank maar in Jacksonville blijkt deze wet niet te gelden.
We hebben er maar weer om gelachen.

Bij de haven aangekomen was het nog even wachten totdat de boot terug was en hierna konden we na een korte instructie weg.
Op bepaalde gedeeltes van de rivier mocht je hard varen en het bleek dat de pontoonboot tegen onze verwachting in flink vaart kon maken. Erg leuk was het om verschillende plezier airboten achter elkaar aan te zien racen.

Onderweg hebben we het anker uitgegooid en de inhoud van de koeltas verminderd. De gehele dag was het aardig bewolkt, in de verte zagen we wel erg zwarte wolken onze kant opkomen.
Bewolking was echter helemaal niet erg ook vandaag werd de 100 F weer makkelijk gehaald (38 c). Ondanks deze bewolking, insmeren en de overkapping die op de boot aanwezig was waren buik en rug aan het eind van de middag weer iets te verbrand. M. had het er vannacht afwisselend warm en koud van.
Voordat we de boot terugbrachten hebben we nog gebaad in de spring die vlakbij het haventje ligt. Hierop volop gezellige drukte van families die de koelte van het water opzochten.
Zo'n zondag op het water was heerlijk, hier zien ze ons de komende maanden dus nog wel een keer terug.

Nog geen half uur onderweg barstte de bui in volle heftigheid los. Werkelijk pik zwart was het, maar het stuur in vertrouwde handen.
Veilig aangekomen in Jax moest er nog even cheesecake gehaald worden bij de Cheesecake Factory, Lara kon tenslotte niet naar huis zonder dit geproeft te hebben. We hadden geen zin meer om uit eten te gaan of te koken dus hebben we Papa Murphys gebeld of er twee overheerlijke zelf nog af te bakken pizza's klaar konden staan.

Afgelopen week was de eigenaar van het huis langsgereden en had een praatje aangeknoopt met M. die toevallig K. zijn auto weer geel stond te verven.
De man werkt als expat in Shanghai (CHINA) en M. had hem uitgenodigd om zijn huis van binnen te bekijken. M. vertelde hem over de communicatie met het verhuurbureau en heeft hem de vraag gesteld of het voor hem niet interessant kan zijn om een gedeelte van de inboedel bij ons vertrek over te nemen omdat grotere gemeubileerde huizen in Jax schaars zijn. Op dat moment sloeg hij binnenkomen af, hij kwam graag met zijn vrouw nog een keer terug en zo geschiedde vanavond.
Blijkbaar is zes uur hier een tijd dat iedereen gegeten heeft, wij waren net terug uit Orlando en nog lang niet zover.
Volgens het echtpaar waren we de eerste bewoners die de woonkamer hadden geplaatst waar hij nu stond, voor ons de lichtste kamer met uitzicht op de pont. Deze ruimte was bij iedereen bijna leeggebleven en had nooit een echte functie gehad.
Emailadressen zijn uitgewisseld en hij heeft ons gevraagd om bij problemen met het verhuurbureau ook contact met hem op te nemen, we zullen zien of hij zelf actie gaat nemen t.a.v. bomen die over zijn dak schuren en de dakgoten die verstopt zitten. Als we weten wanneer we terug gaan naar Nederland wil hij graag via email overleggen of er goederen zijn die in het huis achter kunnen blijven. Of er echt iets uit zal gaan komen betwijfelen we, het leek dat alleen het huis hem al voldoende problemen opleverde.
Ondertussen waren een tweetal buren toegestroomd en alhoewel ons al door Petje verschillende keren was verteld dat er nog onderling contact was was ook hier de begroeting weer uitermate koel en oppervlakkig. En hoe is het in Japan was de eerste vraag ?

Car