Na een jaar zijn we eraan gewend dat mensen over het algemeen hun afspraken hier niet of erg laat nakomen en hebben we ons er bij neergelegd dat het verdomd lastig blijkt om echt contact met mensen te maken.
De eerste aanzet lijkt leuk maar alle ideeen worden niet vervolgd of uitgevoerd. ik ben gestopt om mijn best er voor te doen en accepteer dat het goed is als we het gezellig hebben met z'n drieeen en de overzeese visite die aan komt waaien met hier en daar een los contact.
Sinds we thuis zijn gekomen van vakantie is het drukkend warm. Erg on Floriaans weer met veel bewolking. De temperaturen schommelen tussen de 30 en 35 graden maar de gevoelstemperatuur ligt zo'n 10 graden hoger. In de porch liet de thermometer werkelijk de 40 graden zien, het had iets weg van een buitensauna. Normaal heb ik weinig moeite met de warmte maar dit was iets TE, de warmte hield ons binnen bij de airco. Voor het eerst werd een flink aan de maat eigen zwembad gemist, het water van het wijkzwembad heeft in deze tijd van het jaar de temperatuur van theewater aangenomen.
Vrijdagmorgen belde de buurvrouw aan dat er een flink waterlek moest zijn. Haar zoon was aan de zijkant van het huis weggezakt in een nieuw aangelegd moeras veroorzaakt door water afkomstig uit ons huis. Ook onder de deur van de garage richting de straat bleek een waterstroom te lopen.
De 180 liter boiler die in de garage staat bleek geknapt, het water gutste er aan alle kanten uit. Op dit soort momenten zijn we weer blij dat het huis met natte houten wanden niet van ons is.
In de tussentijd dat ik met K. naar Orlando reed om Lara van het vliegveld te halen werd het noodnummer van de verhuurder gebeld.
Deze kwam dit keer heel snel in actie en de loodgieter die binnen een half uur op de stoep stond besloot dat hij echt overleden was en plaatste binnen het uur nog een nieuwe. De huur van deze maand hebben we er dus weer dubbel en dwars uit.
Sanford ligt ten noorden van Orlando wat een half uur enkele reistijd opleverde ten opzichte van Orlando International Airport.
Voor de deur van de aankomsthal waar we als ophalers niet naar binnen mochten was het een echt Nederlands onderonsje. Opeens werd er weer even alleen Nederlands om ons heen gesproken. Blijft vreemd zo in de verre.
Terwijl L. En K. het weekend gebruikte om bij te praten en met de Mini Jax te verkennen zodat Lara aan een automaat kon wennen had ik de eer om met M. bij een gevoelstemperatuur van 45 graden op zoek te gaan naar iets waar ik even niet aan moest denken, een jas, handschoenen en een helm.
Afgelopen week heeft hij de beslissing genomen, zijn nieuwe kind die al enige maanden stond te branden in de winkel is besteld. Normaal lopen we samen warm voor dit soort beslissingen in dit geval heb ik de knoop wel of niet doorhakken lekker bij hemzelf laten liggen. Ik blijf de aankoop van een motorfiets een enge onderneming vinden en ben afgelopen week al menige maal in mijn dromen weduwe geworden. Mijn hubby is echter zo blij als een klein kind en voelt zich weer de 16 jarige die met zijn brommer rond scheurde.
Hij kan het zelf nog niet bevatten dat ook deze droom nu uitkomt.
Ikzelf zie dan weer die beren, mede aangewakkerd door de net nieuw aangeschafte en nu al twee maal voor haar eigen deur toegetakelde auto van mijn nicht E. Ik kan er zo boos om worden dat het blijkbaar heel normaal is geworden dat je er rekening mee moet houden dat een ander het lef kan hebben om dat waar jijzelf zo blij mee ben zich toe te eigenen of toe te takelen.
Maar weer terug naar M. zijn beslissing. In de winkel aangekomen was de teleurstelling even groot dat iemand haar enige dagen eerder mee naar huis had genomen. Een zus (ik heb de afgelopen dagen geleerd dat een motor vrouwelijk is) werd echter door de dealer in zijn netwerk opgespoord en nu is het wachten tot de kraamtijd is afgerond en de accessoires zijn gemonteerd totdat ze de rest van het wagenpark kan komen vergezellen.
Maandagmorgen zijn K. en L. met de Mini naar Miami vertrokken. Leverde mij de gehele 500 km een knoop in mijn buik op. Om zes uur kwam het verlossende telefoontje dat ze veilig bij het hotel zijn aangekomen. Deze moeder kan weer rustig ademen.
Het zal stil hier zijn de aankomende week. Totdat...... Zij wordt afgeleverd.
Car
Zo reageert gewoon een moeder als de kroost(hoe oud ook)op vakantie gaat.
BeantwoordenVerwijderenMaar dat was wel een domper voor Marcel, heeft hij onderhand beslist en dan wil je haar gaan halen, ja dan is ze weg, maar gelukkig dat er al een nieuwe aankomt. En daar moet je je eigen ook geen zorgen over maken want je moet vertrouwen hebben in de persoon op de motor, zo zegt Margo dat want die heeft er ook een en de motorrijder rijd zich ook niet zomaar dood.Wat een oppepper he???Groetjes Elly
Goh, een jaar alweer... Wat gaat de tijd snel zeg! Wat een gedoe met je boiler. Bij ons is deze laatst ook vervangen (na lekkage). Gelukkig huren we, nietwaar? Fijne dag nog!
BeantwoordenVerwijderenIk dacht zal weer eens op jullie site snuffelen, en ik moest wel lachen om je stukje dat je hier in amerika er niet vanuit moet gaan dat ze zich aan de afspraken houden, of iets nakomen wat beloofd word.
BeantwoordenVerwijderenje weinig tot slecht contact maakt met de amerikaan.
we maken het natuurlijk ook zelf mee, en horen het van echt iedereen die van een andere land komt, en het zijn altijd deze dingen geen contact, afspraken niet nakomen,liegen.
wat is dat toch met die mensen hier ha ha ha.
ach wij nuchtere hollanders gaan daar heel anders mee om .
groetjes Ilse uit friendswood
ps erg mooie motor geniet er maar van