Niagara on the Falls

28 jaar geleden bezocht ik Kitty die toen met haar ouders een jaar geemigreerd was. Tijdens deze drie weken durende vakantie maakte we een rit met haar vader en broer naar de Niagara watervallen. Op dat moment hebben we echter niet meer gedaan dan daar over de railing gekeken. In de diepte zagen we de boten varen op weg naar de watervallen. Als 17 jarige,die het al heel wat vond daar te staan, kwam het niet in me op om naar haar vader toe aan te geven dat ik daar waarschijnlijk maar een keer zou staan en die ervaring ook wel mee wilde maken.
Woensdagochtend gaat om half zes de wekker, om zes uur rijden we de straat uit op weg naar de Niagara Falls, we hadden nog iets recht te zetten. Boris mag in tegenstelling tot wat hij gewend is thuisblijven.
Dinsdagavond was de huurauto al opgehaald want een rit zonder cruise control van ruim 6 uur in de Smart wilde Kitty ons niet aan doen. Onderweg stoppen we twee keer bij Tim Hortons, een keten die ik ook al in de VS had gezien maar nog niet met een bezoek had vereerd, voor een broodje en koffie. Naast Panera een keten om te onthouden voor ontbijt en lunch.
Na aankomst in Niagara on the Falls gaan we eerst lunchen in het restaurant Elements met direct uitzicht op de Horse Shoe Fall om vervolgens een kijkje van bovenaf op de waterval te nemen, welke is gelegen op Canadees grondgebied. Het zicht op de Falls overweldigde me wederom, wie had kunnen denken dat ik hier zoveel jaren later toch weer zou staan.
We besluiten een adventure pass te kopen die toegang geeft tot de vier grote attracties en lopen naar the Maid of the Mist, de boten die tot vlak onder de falls varen.
Van een wachtrij is geen sprake en we kunnen direct de boot op die gezellig vol is met mensen gehuld in blauwe regencaps.
We boffen werkelijk met het weer en zien zelfs een paar keer een regenboog.

Als we van de boot afkomen en met de auto bij de White Water Walk aankomen blijkt die net gesloten te zijn waarop we besluiten om maar in te gaan checken bij het door Kitty besproken hotel the Shaw Club in Niagara on the Lake.
In dit rustige dorp zijn een aantal restaurantjes gevestigd waarvan we er na een wandeling door de hoofdstraat er een uitkiezen. Hier blijkt net een groep Nederlanders neergestreken waarvan een mevrouw als ze ons hoort praten een fijne vakantie komt toewensen.
Om half negen als het donker begint te worden rijden we weer terug naar de Falls, s' avonds worden ze n.l. uitgelicht en dat willen we ook nog wel even zien.

Woensdagmorgen allebei wat stijf van het vele lopen van de dag daarvoor, checken we na het ontbijt uit en rijden naar het Butterfly Conservatory, een subtropische kas waar honderden vlinders rondvliegen.

Vervolgens gaan we weer terug naar de Falls waar we de Journey behind the Falls bezoeken, de tunnels die uitkomen achter de Canadese Falls.

Daarna lopen we naar Niagara's Fury een ride over het ontstaan van de Falls. Met natte armen en voeten halen we weer een warme koffie en broodje bij Tim Hortons en gaan in het zonnetje buiten opwarmen. Ook vandaag treffen we het weer, ondanks de aanwezige wolken is het zonnig.
Als laatste bezoeken we the White Water Walk, een looppad iets verder van de Falls afgelegen wat langs de snelstromende rivier loopt met uitzicht op de dubbeldeks Whirlpool Rapids brug naar de VS.

Het is dan tegen vieren en we besluiten dat het mooi is geweest, we hebben tenslotte nog een rit van 550 km naar huis voor de boeg.
In Toronto komen we in de file terecht, en na een diner stop bij Kelsey's waarvoor we de snelweg afgaan zodat Kitty nog even kan verdwalen rijden we om elf uur Manotick weer binnen waar Boris blij is om ons weer veilig thuis te zien.
Moe maar voldaan slaap ik voor het eerst sinds mijn vertrek de gehele nacht door om pas om half tien de volgende morgen wakker te worden.

Car