Kwek, kwek, kwek, kwek, kwek

Donderdagmorgen doen we het rustig aan en praten vooral weer veel bij. Buiten is het grauw, grijs en klettert de regen tegen de ruiten. Bij de boekwinkel word het boek wat daar ligt te branden opgehaald en we gaan een aantal plaatselijke winkels in waaronder de shoarmazaak.
We brengen de huurauto terug naar het vliegveld waar Boris ons na zijn werk al een tijdje op staat te wachten.
Op het menu staat o.a. de eerder gefotografeerde fiddle heads, de onduidelijke smaak is niet te beschrijven.
's Avonds staat de Haunted Walk een ghost tour door Ottawa gepland, waarvoor ik eerder via Groupon kaartjes heb besteld en ondanks het dreigende regenachtige weer besluiten we het er op te wagen. Boris besluit thuis te blijven.
We rijden naar de parkeergarage van het gebouw waar Kitty werkt en wandelen door de stad naar het vertrekpunt.
Tijdens de tour worden we vergezeld door een schaars geklede Canadees die tijdelijk bij zijn zus en zwager verblijft maar die niet de gehele avond bij hun op de bank wil zitten, hij lult een beetje veel en ik snap niet dat hij het niet koud heeft. Zelf ben ik maar wat blij met mijn dubbele vest, regenjas en laarzen. Als twee Engelse backpackers zich ook bij het gezelschap voegen gaan we met gids die in een zwarte cape is gehuld en voorzien van lantaarn op pad.
Gedurende 90 minuten lopen we door een donker wordend Ottawa langs verschillende gebouwen die alle voorzien worden met een spookverhaal afkomstig uit de omgeving. Een goede keuze om zo ook lopend nog iets van de stad te zien. Het weer is ons goed gezind gedurende de gehele tour is het droog. Grappig is om te merken dat ik het Engels wat hier gesproken wordt goed versta, de mensen spreken hier veel zoveel duidelijker dan in Florida.

Vrijdagmorgen staat oud Montreal op de planning.  In deze omgeving heeft Kitty de eerste jaren na de emigratie doorgebracht en deze stad was indertijd voor ons als 17 jarige met de bus bereikbaar. Als we wakker worden blijkt de weersvoorspelling wederom vooral regen en grauw grijs aan te geven en besluiten we om ons voornemen maar te cancelen. De beleving van struinen door straatjes is tenslotte zoveel anders als het regent dan als de zon schijnt.
Malls zijn in Noord Amerika vrijwel identiek dus bezoeken we een tweetal overdekte malls niet al te ver van huis in Ottawa. Uit de emails van Kitty had ik opgemaakt dat het modebeeld in Canada anders zou zijn dan in Florida. Na een middag winkelen in de malls kan ik deze illusie ook weer uit mijn hoofd zetten. Als ik al iets voor mij draagbaars zie dan blijkt dit bij een zaak te zijn die ook in de VS gevestigd is en daar liggen de prijzen daar toch zeker 25% onder het Canadese niveau. Verder zijn het vooral veel zaken speciaal bestemd voor de grotere maten.
In mijn opruim woede voor ons vertrek vorig jaar heb ik Kitty al haar naar mij verzonden brieven toegezonden  Hierdoor heeft zij al de gedurende 28 jaar verzonden brieven samen kunnen voegen. De laatste avond duik ik in mijn eigen brieven en lees wat ik haar vooral de eerste periode geschreven heb over het laatste schooljaar, het behalen van mijn diploma, verliefd worden, mijn eerste baan, met Ingrid op fietsvakantie door Frankrijk, beslissingen nemen, wederom een verliefdheid, zelfstandig gaan wonen, samenwonen, trouwen en uiteindelijk meld ik haar dat K. is geboren. Een blog in pure vorm een op een geschreven dus vrij open.

We kunnen terug kijken op een voor beide denk ik bijzondere week waarin heel veel verschillen tussen onze toch wel verschillende levens in Canada en Nederland duidelijker zijn geworden, er is heel wat afgepraat.

Met een overstap ik Detroit, waar ik na vertraging een krap uur heb om over te stappen vlieg ik zaterdagmorgen terug naar Jax naar mijn mannen. Vooral na het lezen van de brieven van gisteravond merk ik dat ik ze gemist heb.

Car

p.s. Benieuwd om te lezen hoe Kitty e.e.a. ervaren heeft hier vind je haar blog