De laatste dagen in de condo

Het weekend was er een waar de spanning in huize Haan duidelijk merkbaar was, in afwachting van het nieuws dat Man maandag zou krijgen. Gelukkig hadden we het druk met shoppen en nog eens shoppen en konden zo onze zinnen verzetten. De site's van Amazon, Target en Walmart zijn onze beste vriend, bestek, serviesgoed en beddengoed bestelde ik toen ik in de winkels door de bomen het bos niet meer zag gewoon rustig vanaf de bank online om het vervolgens of in de winkel of netjes thuis te laten afleveren.
Een eerder besteld dekbed vond ik zeker na het bericht van Man een geheel verkeerde keuze, ik had opeens de associatie met een zwart lijkkleed en dat heb ik dan ook bij aankomst heel snel naar de winkel teruggebracht. Handig online bestellen, en vervolgens in de winkel weer omruilen.
Zaterdagmiddag zat de auto weer afgeladen met huishoudelijke artikelen die in NL gewoon voor het grijpen staan zoals kussens, stofzuiger (ja we hebben een europese gevonden), dweil, strijkijzer alleen die plank paste niet meer in de auto. Voor dit soort werk is een Jeepie toch wat klein. Om blaren op de kantoorhandjes tijdens het "Ikea schroeven" te voorkomen ook maar direct een schroefboor aangeschaft.
Na afloop van Engelse les kwam K. het "goede" nieuws vertellen dat de uitzaaiingen van Man zich beperken tot de botten, zodat er gelukkig nog tijd is......we kunnen nu alleen nog maar wensen dat deze tijd ook kwalitatief mooi zal zijn. Om dit te vieren besloten we om niet naar huis te gaan maar in de wijk San Marco bij de deli op het terras een heerlijke veel te grote hamburger naar binnen te werken.
De portie's bleken ook nu weer zo groot te zijn dat we 's avonds geen trek meer hadden. M. bij wie de wraps, die als enige gezonde hap op kantoor te verkrijgen zijn onderhand zijn oren uitkomen had echter wel trek, dus nog even snel op naar onze buurman de Publix.
Het gemak van deze buurman zijn we de afgelopen weken echt gaan waarderen, de vers gebakken broodjes die zo gehaald zijn blijken heerlijk te zijn.

Dinsdag was mijn pa jarig, de respectabele leeftijd van 75 jaar. Nu skype ik bijna elke dag wel even met mijn pa maar deze dag voelde toch wel anders nu de felicitatie's via dit medium werden doorgegeven.
In de loop van de dag de tv, internet en telefoon aangevraagd. Deze laatste waren we tot vorige week niet van plan om aan te vragen maar gezien de prijs van het combi abonnement en de kwaliteit van voip die niet naar iedereen altijd goed is (echo echo) hebben we vanaf volgende week ook weer ons eigen telefoonnummer. Ook kan M. nu normaal naar huis bellen als hij een weekje van huis is hoef ik hem niet meer aan te horen via de mobiele kraaktelefoon.
Via deze link moet het zelfs mogelijk zijn om vanuit Nederland gratis naar de VS te bellen. Niemand kan dus vanaf volgende week meer zeggen dat we niet bereikbaar zijn :)
Ondanks de mooie internetaanbieding zijn de kosten per maand ruim 2x zo hoog als in Nederland.
In Nederland ging de uitgedunde familie op verzoek van mijn pa eten bij de chinees. Wij besloten 's avonds dit voorbeeld te volgen.  Bij Hibachi Grill hebben we voor $7.50 p.p. van het buffet en de grill genoten. Hoe kunnen ze het doen voor dit geld, bij mooi kan je heerlijk buiten zitten met uitzicht op water.

Toen ik in het weekend liep te overdenken of ik zou gaan shoppen of huiswerk maken wist ik het eigenlijk al, kappen met die boel, dit leverde me alleen maar hoofdpijn op. Ik kan beter wat vaker in de zon gaan zitten, genieten en een boek lezen. Voor de sociale contacten die toch door de lessen ontstaan komt wel een andere oplossing.
Woensdagmorgen ben ik dan ook nadat K. was afgezet gaan melden dat ik voordat de lerares beslist dat ik niet meer hoeft te komen omdat ik kies voor verhuizen mijn eigen beslissing al had genomen. Ik stop voorlopig met de Engelse les.
Op de administratie kreeg ik te horen dat ik een zeer fanatieke lerares had getroffen. Als ik mocht besluiten om in januari weer verder te gaan kan ik beter voor iemand anders kiezen die de lessen iets anders aanpakt. Gelukkig, ik ging al twijfelen aan mezelf.
Ondanks dat de lucht er dreigend uit zag, na 33 dagen zon werd er regen verwacht, ben ik al slalommend langs de zwervers richting het centrum gewandeld. Op Hemingway plaza is het een gezellige drukte. Ondanks de mooie omgeving is dit echter geen plek om lekker te gaan zitten. Aan de tafeltjes die hier opgesteld staan brengen deze zwervende dames en heren met naast zich hun hele hebben en houwen hun dagen door.
Op de hoek van het plein zit een toeristisch informatiebureau en ik besluit naar binnen te gaan om te kijken of er nog wat leuke info valt te vergaren. Zo ver komt het echter niet.
Binnen kom ik in gesprek met Vicky wiens vader oorspronkelijk uit Scheveningen blijkt te komen, ze spreekt zelf een paar woorden Nederlands. Heeft op verschillende plekken op de wereld gewoond en vertelt diverse keren in een onbekende omgeving opnieuw te zijn begonnen. Ze bied haar hulp aan en voor dat ik het weet ben ik met haar aan het brainstormen over mogelijkheden van vrijwilligerswerk en sociale activiteiten die ik  overdag als de mannen weg zijn op zou kunnen pakken. Tussendoor komt er af en toe een klant binnen die Vicky snel weer naar buiten werkt waarna we weer gezellig doorkletsen.
Met haar telefoonnummer en emailadres op zak en een uitnodiging om na de verhuizing contact op te nemen om te komen eten ren ik na 1 1/2 uur het bureau weer uit. Zo dit doet me goed, weer eens live een leuk gesprek met een spontane vrouw. Yes you go girl !
Thuisgekomen komt de rijinstructeur van K. niet opdagen. Als hij hem belt krijgt hij te horen dat er toch gezegd was dat de afspraak nog bevestigd zou worden. Volgens zijn norm stond er helemaal geen afspraak. We besluiten samen is een rustige wijk in de Jeep te gaan rijden. Na een tijdje rondjes rijden en straatje keren gaan we ook maar gewoon de weg op. Kevin rijd na vier rijlessen met mij naast zich terug naar huis.

Car