Daar zijn we weer

Het is even stil geweest, we zijn lekker bezig geweest met de laatste loodjes in huis en ik heb even tijd nodig gehad om mijn gedachten te kunnen verwoorden.
Het ware bijzondere weken, een met een glimlach maar ook met een grote traan.

Zondagmorgen de 14e werden we wakker met het uitzicht op de achterliggende vijver. Tesamen met dit geluks gevoel wat dit teweeg bracht werd ik overmand door angst omdat opeens het verhaal van onze Nederlandse buurvrouw Lies door mijn hoofd schoot. Jaren geleden gelukkig met haar gezin naar Canada geemigreerd en daar overleed toen plotseling haar man. Terugkeer naar Nederland was het gevolg waar ze enige jaren later het geluk hervond en samen met Ben onze buurtjes werden.
Een van mijn, af en toe tot wanhoop van M, slechte eigenschappen is 's morgens na het wakker worden op mijn Ipod kijken of er nog hyves, facebook of emailberichtjes zijn. Zo zijn we 's morgens vroeg direct op de hoogte van nieuws wat met ons gedeeld wil worden.
Tot onze grote schrik las ik zo maandagmorgen de 15e dat onze lieve buurman Ben zondagavond aan een hartaanval was overleden.
Ben was voor ons een echte buurman, als M. er niet was en ik kwam ergens niet uit kon ik altijd aan hem vragen om even te helpen. Werd er in de tuin gewerkt dan zag je meestal even later Ben naar buiten komen om ook wat te gaan rommelen, ook al had hij zich nog zo voorgenomen om die dag niets te doen.
Ben die de dag nadat wij hen vertelt hadden over de Amerika plannen naar ons toe kwam om te vertellen dat hij toch wel hoopte dat we na twee jaar weer terug zouden komen en weer gewoon buurtjes werden.
En dan opeens krijg je een emailbericht met dit vooral voor Lies oh zo verschrikkelijke nieuws en is Ben er niet meer. Wat moet dit een verschrikkelijke leegte voor Lies opleveren, samen met Ben was zij twee handen op een buik. Ze konden zo heerlijk samen achter onze heg keuvelen.
Het nieuws heeft me de gehele week in de greep gehouden, in gedachten zijn we vrijdag's  bij de crematie aanwezig geweest. Lastig dat je nu in dit soort situatie's niet meer kan doen dan iets van je laten horen zodat iemand weet dat je aan hem denkt. Lies ik weet dat je regelmatig leest, je bent in onze gedachten.

De afgelopen weken ben ik naast het huis met een projectje bezig geweest wat ik niet eerder via het blog kon delen.
Om mijn onmacht naar Mandy toe vorm te geven had ik enige weken geleden verzonnen dat ik wel op afstand kon regelen dat haar wens, een nieuw bed, in vervulling kon gaan in de hoop zo ook de pijn die ze o.a. in haar rug ondervind wat te verlichten. Een nieuw comfortabel bed gedragen door vrienden wat zou dat mooi zijn.
Margreet bood spontaan aan om bedrijven in de omgeving van Rotterdam te gaan benaderen, we hebben dus samen een beetje Hart in Aktie m.b.v. het internet gespeeld.
Tussen het inrichten hier in huis door ben ik via hyves en facebook haar vrienden gaan benaderen om aan hen een bijdrage te vragen. Op een gegeven moment was i.v.m. vermeende spam zelfs mijn account geblokkeerd.
Sneller dan verwacht kon ik haar vorige week het nieuws brengen dat ze in een bedden speciaalzaak naar een nieuw bed kon gaan kijken. Inmiddels is het bed besteld . Fantastisch om te merken dat afstand dus niet altijd een belemmering hoeft te zijn.

De inrichting van het huis begint steeds meer vorm te krijgen. Echt super gaaf om elke keer naar winkels te kunnen gaan en daar weer het karretje vol te laden met deze week vooral leuke spullen zoals kussens, matten en nog wat beddengoed.
Het is nu alleen nog wachten op een salontafelblad en relaxstoel die na herhaaldelijk bellen volgens de UPS planning maandag afgeleverd word. Nog even om het holle geluid uit het huis te halen iets voor aan de muur regelen en klaar zijn we.
Een buitenset zal moeten wachten tot na de kerstdagen. Ondanks dat het momenteel nog heerlijk is om buiten te zitten is het daar nu niet de tijd van het jaar voor. Al enige weken zijn de plekken waar waarschijnlijk in het voorjaar het buitenmeubilair zal staan gevuld met kerstspullen.

De bank waarboven een foto van de skyline van Rotterdam moet komen te hangen

Donderdag was het Thanksgiving, een nationale feestdag, voor de Amerikanen een belangrijke feestdag die veelal gezamenlijk met familie word gevierd. Een dag waarop dank word gezegd voor de oogst en voor alle andere goede dingen. In winkels werd volop Happy Holidays gewenst. De leraar van K. keek hem vreemd na toen hij bij het verlaten van de klas vergat om hem fijne dagen te wensen.Tja Thankgiving zit niet echt in ons systeem. Ik heb er over na lopen denken en vind het zelf toch mooier om niet op een vooraf bepaalde dag maar regelmatig stil te staan bij het feit dat we er zoveel goede en mooie dingen in het leven zijn en om te beseffen hoe goed we het zelf wel niet hebben.

Vanaf dinsdag was het bij M. op kantoor al flink uitgestorven, mensen waren vrij om te kunnen reizen naar familie of om voorbereidingen te treffen voor het Thanksgiving menu. Nu het wireless netwerk en de printer goed is aangesloten heeft hij woensdag dan ook maar besloten een thuis werkdag in te lassen. 

I.p.v. een uitgebreid Thanksgiving menu waarbij traditioneel kalkoen word gegeten zijn we 's avonds naar Harry Potter and the Deatly Hallows I gegaan. De zaal was "vol", ondanks dat hij net in premiere is gegaan zaten er wel dertig mensen. Hij was leuk, komende zomer volgt deel II.

Obama heeft op Thanksgiving gratie verleend aan twee kalkoenen Apple en Cider. Hier kunnen jullie het filmpje vinden. Wij vonden deze Amerikaanse traditie wel lachwekkend.
Vrijdag was het Black Friday, traditioneel het begin van het seizoen van kerstinkopen. Veel winkels gingen om vier uur 's nachts al open en sommige zelfs om middennacht. Op tv zagen we beelden van mensen die al enige tijd voor de winkel bivakkeerden om de laagstgeprijsde, veelal beperkt voorradige artikelen te bemachtigen.
Wij zijn in de loop van de morgen naar St. John's Towncenter gereden, of te wel K., ik mocht achterin de mini. Hier was het gewoon gezellig druk.
Ik heb wat leuke (winter)kleding gevonden, Black Friday voordeel was hier natuurlijk niet op van toepassing. Ook heb ik me door zoonlief over laten overhalen om toch maar een paar Uggs (Bailey Button Triplet) aan te schaffen.
's Avonds begint het nu tenslotte toch te koud te worden om nog langer op slippers rond te lopen :)
Om acht uur werd op de Landing in het centrum van Jacksonville de kerstboom ontstoken en aansluitend werd er vuurwerk op het water tussen de bruggen afgestoken.
Dit was weer een leuke ervaring, een kerstboom ontsteking bijwonen terwijl je gewoon gekleed bent in een t-shirt, een jas kan nog steeds thuisblijven.

Verder zijn we de afgelopen vrije dagen bezig geweest met een persoonlijke lijstenwand om zo ons huis nog iets persoonlijker te maken. Het is opeens flink druk aan de muur waar de eettafel staat met familie en vrienden.

Car