Dag buren en een nieuwe Ipad app

De buuf die vorige week vroeg of we nog wat in haar porche kwamen drinken had niets meer laten horen. Dinsdag belde ze en vertelde dat ze dacht dat we bezoekers uit Michigan hadden, die staat wordt nl genoemd op de kentekenplaat van de huurauto. Vriendelijk hebben we te kennen gegeven nu geen tijd meer te hebben, we hebben deze laatste dagen andere dingen gepland.
Zo waren we gisterenavond uitgenodigd bij de overburen, de man waarvan Marcel altijd zegt dat hij geen vrienden heeft want hij werkt bij de IRS (belastingdienst) Hij komt regelmatig een praatje maken, zij heeft de afgelopen twee jaar zelden iets gezegd.
Eigenlijk hadden we ook in deze uitnodiging op het laatste moment niet zo'n zin meer maar we hadden tenslotte nog steeds de kerstkaart van bijna twee jaar terug staan waarop ze ons nadat we net in het huis waren getrokken ook al hadden uitgenodigd. Toen er ook nog eens bij werd verteld dat Kevin natuurlijk ook welkom was konden we de uitnodiging niet afslaan.
Met een hele mooie fles wijn en Belgisch bier liepen we gisteravond precies om zes uur zoals afgesproken over.
In de keuken stond het eten al te wachten, pasta, mais met geroosterde stukjes kip, garnalen, paprika en uien. Door een van de jongetjes werd er in het midden van de keuken staande een gebed vanaf een papiertje opgelezen om de vrienden vanuit het verre Nederland een goede thuisreis te wensen.
De kinderen (eind lagere school) moesten apart aan de barrand gaan zitten want er was gekozen om de grote eettafel die in een aparte kamer stond niet te ontruimen. Als toetje waren ze naar Cheesecake Factory gereden om daar de traditionele cheesecake te halen waarvan we al wisten dat die heel lekker is.
Het werden een paar vermakelijke interessante uren, de buurman vroeg zich af waarom we dit nu niet eerder hadden gedaan. Om negen uur begon de buuf aanhoudend te gapen, voor ons het teken dat het tijd werd om naar huis te gaan. Vanaf negen uur zie je 's avonds hier in de wijk het een na het andere licht uitgaan mede omdat de mensen alweer heel vroeg uit de veren zijn. Ook de vakantie van de kinderen veranderd hier niets aan.
Met de uitnodiging dat we altijd welkom waren om te komen logeren als we in de buurt van Jax zijn gingen we naar huis.

Vandaag hebben we bij buren het boek The Dutch, I Presume vergezeld van een kaart waarop de, volgens de buren zo kenmerkend voor ons, rode straks lege stoelen staan afgebeeld. Hierop heb ik het NL adres vermeld en de tekst: "the chairs may be empty but our heads are filled with beautifull memories. Thanks for being a part of that". Ieder zijn ze dat tenslotte toch op hun eigen wijze geweest.
Toen we vanavond nog even van het avond zonnetje genoten kwam de buuf met de nooit geziene porch langs, ze had een afscheidscadeautje. Ik kreeg een porselein beschilderd schoentje waarbij ze vertelde dat porselein beschilderen haar hobby was. Ook werd de vraag gesteld of we aub wilde emailen zodra we behouden thuis waren gearriveerd.
Ik vind het bijzonder dat mensen zich twee jaar niet met je bemoeien, je wel in de gaten houden en op het laatste moment dan zo afscheid komen nemen.

Per zaterdag verhuizen we op papier naar Mariet. Wat een geluk dat we haar adres mogen gebruiken om nagekomen post naar toe te laten sturen.
Via de site van Usps heb ik doorgegeven dat de post moet worden doorgezonden. De Amerikaanse creditcard is overgeschreven naar haar adres want wat bleek: als ik die omzette naar het Nederlandse adres dan kan er niet meer bij de pomp getankt worden omdat daar een VS zipcode voor nodig is.
Ook ivm eventuele toekomstige online bestellingen is het altijd handig om nog een fysiek Amerikaans adres te hebben.
De postomzetting waarvoor ter verificatie $1 van de creditcard wordt afgeschreven in combinatie met de Apple laptop die Kevin afgelopen week nog even op de valreep voor zijn studie heeft besteld leverde wel een blokkade van de creditcard op vanwege een verdachte transactie. Met een telefoontje naar de BOA was dit gelukkig zo weer opgelost.
Vanmiddag ben ik met Kevin naar het verzekeringskantoor gereden om de verzekeringen van de reeds afgegeven auto's te cancelen. De premie is altijd via de creditcard betaald iets wat hier overigens heel normaal is. De teveel betaalde premie wordt echter terugbetaald middels een cheque op naam die je persoonlijk moet tekenen waarna hij alleen op je eigen bankrekening kan worden bijgeschreven.
De medewerkster van het verzekeringskantoor was verbaasd toen we haar vertelde dat Kevin voordat hij naar de VS kwam nog nooit in zijn leven een cheque had gezien en dat we daar mocht hij ons al bereiken weinig mee kunnen bij een Nederlandse bank.
Ze is gaan bellen met de verzekeringsmaatschappij of het teveel betaalde bedrag nu echt niet kon worden bijgeschreven op de kaart waar vanaf het ook betaald is. Niet dus.
Thuis gekomen raadpleegde ik google om uit te zoeken of een niet gemachtigde ook een cheque op een ander zijn bankrekening kan storten.
Bij de ipad app van de BOA vond ik opmerkingen van mensen die aangaven dat BOA een van de weinige banken in de VS is die nog geen app heeft waarmee je een cheque kan inscannen en vanaf huis innen. Mensen die ver van het kantoor woonde gaven aan dat ze het zat waren om in deze moderne tijd meer dan een uur voor cheque's naar een bankkantoor te moeten rijden.
En wat bleek speciaal voor ons is er vandaag een IPAD app uitgekomen waarmee nu ook vanaf thuis cheques kunnen worden geïnd.
Dank U BOA. Ook weer opgelost. Mariet wil ze vast wel als ze ze niet zelf kan innen in een enveloppe doen en die naar Nederland sturen.
Kunnen we ons vanaf onze keukentafel al staande voor de ATM nog even in de zon wanen.

Car