Nog niet in ons eigen bed

Veertien sociale dagen met echt Nederlands weer dachten we vandaag af te sluiten. Een concert van Guus Meeuwis, bezoekjes aan familie en vrienden. Kevin heeft weer enkele nachten kunnen ruiken aan het Rotterdamse uitgaansleven en lekker kunnen socialisen met vrienden en vriendinnen.

Vrijdag werd er in Jax een dwangbevel in naam der koningin betekent op naam van K. Bezorgdatum in de VS 7 dagen na de mogelijke datum ter postbezorging waar na twee dagen beslaglegging kan volgen (ipod touch met een gescheurd scherm ?)
Hij zou zelf aan de inspectie verzocht hebben om met terugwerkende kracht zijn zorgtoeslag stop te zetten en hierna door de inspectie onvindbaar zijn geweest waardoor aanslagen niet bezorgt konden worden. Niet dus.....
Omdat het ons zelf al opgevallen was dat de zorgtoeslag sinds april niet meer uitbetaald werd had ik namens hem begin mei al een brief de deur uitgedaan met uitleg over de situatie, ook werd het (correspondentie) adres in NL gecommuniceerd. Een reactie van de insoectie bleef echter uit. Eenmaal in Nederland ben ik vorige week maar weer gaan bellen waardoor duidelijk werd dat met een speciaal formulier wat verstrekt werd door de inspectie buitenland de zorgtoeslag opnieuw aangevraagd moest worden, digitaal is zodra je uitgeschreven ben uit de GBA een aanvraag niet meer mogelijk. Ook zou de opgelegde aanslag in kopy toegezonden worden naar het in Nederland bekende correspondentieadres zodat er bezwaar gemaakt kan worden, dit zou wel enige weken kunnen duren.
In de tussentijd moest onze student met slechts een basisbeurs de nog steeds niet ontvangen aanslag maar betalen.....Pa en ma hebben om nog meer kosten te voorkomen en om die ipod te behouden, de aanslag maar voor hem betaald en zijn weer in de pen geklommen. Dit administratieve geintje heeft me weer een aantal uren van mijn kostbare Nederlandse tijd gekost.

Vanmorgen reden we de straat weer uit op weg naar de andere zijde van Rotterdam zodat mijn auto direct op de juiste plek staat om komende week weer voor enkele maanden in de stalling te verdwijnen. Pa bracht ons naar Schiphol waar we snel afscheid namen, het blijft elke keer vooral met ouders die toch op leeftijd zijn lastig om afscheid te nemen.
Toen we de vertrekhal in liepen zagen we het al, onze vlucht was gecancelled later bleek wegens een defect aan het toestel wat in Washington aan de grond was blijven staan. Aangezien we lekker op tijd waren stonden we vooraan in de rij van United en wisten al snel dat we iets later op dag via Newark naar Jax konden vliegen.
Bij het afgeven van de bagage bleek echter dat we toch niet op de lijst stonden er was met een onjuiste code geboekt. En zo stonden we even later weer vooraan bij de United balie waar ondertussen de overige passagiers zich ook verzameld hadden.

Vluchten bleken toch vol en de eerstmogelijke vertrekmogelijkheid is morgenochtend. We kunnen dan via Houston (reistijd enige uren langer) naar huis. We moesten ons om half twaalf opnieuw melden bij de balie, dan zouden we geinformeerd worden over het Sheraton hotel en horen of er vouchers voor het eten zouden komen of dat het Sheraton dit zou verzorgen.
Het thuisfront werd geinformeerd en ondertussen liepen we Astrid en Bart die een paar dagen samen op pad gingen nog tegen het lijf.
Om half een stonden onze koffers in het hotel waar de kamer nog niet beschikbaar was, we besloten om hier niet op te wachten en om ook voor de aangeboden lunch te bedanken. Koffers hebben we afgegeven en toen zijn we met de trein naar Amsterdam gegaan.
Allebei hebben we vannacht erg slecht geslapen, K. omdat het weer te gezellig was en ik heb ondertussen toch op hem liggen wachten.
Hierdoor liepen we met een katergevoel in Amsterdam maar het heeft ons niet weerhouden om van het zonnige centrum te genieten en De 9 straatjes door te lopen. We waren opeens toerist in eigen land.

K. werd gevraagd of hij voor een artikel wat volgende week op de website Nsmbl word gepubliceerd de inhoud van zijn tas wilde laten fotograferen waarna een leuk gesprek volgde over waar kom je vandaan en waar ga je naartoe.

De terassen zaten overvol dus hebben we een tijdje in de zon gezeten op een plein. En zo kwam een eind aan toch nog een zonnige dag in ons eigen kikkerlandje.
Morgenochtend begeven we ons weer vroeg naar de vertrekhal en gaan we het nogmaals proberen om s' avonds in ons eigen bed te slapen waar we de laatste maanden toch wel heel erg aan verknocht zijn geraakt.

Car