Ocho Rios here we come

Zo dat hadden ze ons van te voren niet verteld........ het is me toch koud hier. Volgens de berichten is het sinds 7 jaar niet zo koud geweest.
Ook nu weer blijkt dat de bouw van de huizen niet zo is als wij gewend zijn. Als het buiten hard waait, en een koude wind heeft de afgelopen dagen flink buiten haar best gedaan, lijkt het wel of er binnen in het huis ook een koude luchtstroom ontstaat. Slechte isolatie en vooral enkel glas. Brrrr ik had een paar weken geleden niet kunnen denken dat ik binnen nog een trui aan zou trekken. Het 's avonds koud hebben op de bank dat kennen we zelfs in Nederland dankzij het goed geisoleerde huis niet.
Vandaag waren de heren vroeg op weg naar werk en school (Marcel had om kwart voor zes vanmorgen eerst nog vanuit huis een conference call ). Het had vannacht gevroren en wat bleek, de sproeiers om de openbare beplanting nat te houden gaan ook op dit soort dagen gewoon aan.
Het gevolg hiervan is dat ook de wegen op bepaalde plaatsen worden besproeid wat ijsplekken op het wegdek opleverd. K. had het geluk dat hij achter een schoolbus zat en toch al langzaam moest rijden, want wie is voorbereid op gladheid bij droog weer in Florida ?
Het koude weer heeft op mijzelf de uitwerking die het in Nederland ook vaak heeft, de spieren aan de linkerzijde van mijn lijf heb ik weer vast weten te zetten. Smeersels en pijnstillers worden geslikt, de enige meegenomen sjaal is om mijn nek gebonden.

Elke dag is er wel even contact met mijn vader om te horen hoe het met mijn moeder in het ziekenhuis gaat. Mede door een val tijdens een flauwte heeft het verblijf in het ziekenhuis iets langer geduurd dan gepland. Als wij morgen wakker worden is ze weer thuis om daar de komende tijd verder te herstellen. Kunnen we haar weer bellen.

De afgelopen dagen is menige reiswebsite afgestruind op zoek naar een leuke lastminute bestemming. Zowel K. als M. zijn twee weken vrij en toen we aan dit avontuur begonnen hadden we ons voorgenomen om niet met z'n drieeen thuis te blijven met de kerstdagen maar om iets bijzonders te gaan ondernemen.
Een rondje Florida ligt voor de hand maar met de dalende temperaturen en stijgende hotelprijzen in het zuiden  begonnen we (en vooral K.) steeds meer naar andere bestemmingen te kijken. En dan is het zoeken welke website's je hiervoor gebruikt in de VS.
K. heeft nog een poging gedaan om een reisbureau in te schakelen, dat bureau draait waarschijnlijk alleen op mensen die niet met het internet om kunnen gaan want hun beloofde laagste prijs lag zeer ruim boven die van ons.
Om definitief te kunnen boeken moest K. zijn I-20, een onderdeel van zijn visum nog even worden veilig gesteld. Eind van de week "laat Florida State College hem nl los" en zou hij zonder nieuwe I-20 als we de VS verlaten het land niet meer inkomen. FSC schrijft hem nu een dag eerder uit en met Jacksonville University is  geregeld dat vrijdagmorgen een nieuwe door hen afgegeven I-20 kan worden opgehaald.
Omdat op zijn visum FSC staat vermeld zal hij tijdens reizen alle I-20 formulieren met zich mee moeten nemen.

Maandagavond hebben besloten om niet langer te twijfelen en gewoon op de boekingsknop te drukken. Wat is er tenslotte mooier dan herinneringen kunnen maken.(dank je, Diaan je hebt me er onbewust weer op gewezen)
Zondagmorgen rijden we heel vroeg naar Orlando om daar met een rechstreekse vlucht naar Ocho Rios op het eiland van Bob Marley, Jamaica te vliegen.
Het lang parkeren op Orlando is geboekt, nog even de zomer en wat nette kleding voor de kerst in een koffer stoppen en we zijn er klaar voor.

Car