Het binnenland in

Vandaag hebben we een afspraak gemaakt met taxichauffeur Kevin van het hotel. We gaan met hem de gehele dag op pad en hij gaat ons een indruk van het eiland geven. Als we in het resort blijven dan krijgen we  niets mee van het echte Jamaica. De chauffeurs kunnen rijden voor het hotel als hen dit uitkomt, vandaag maakt onze chauffeur er een prive rit van wat zoals hij aangeeft hem een leuke kerst oplevert.
Om half tien vertrekken we om via een mooie rit door het groene landschap Nine Miles de geboorteplaats van Bob Marley te bereiken.

Er word hier aan de linkerzijde van de weg gereden, opzich geen enkel probleem voor M, maar de wegen zijn ook erg smal en slecht, bewegwijzing ontbreekt grotendeels. Communiceren onderling gebeurd door het gebruik van de claxon die bij bijna elke bocht gebruikt word. Af en toe moet de auto even in zijn achteruit. Een eigen auto huren wat we normaal veel liever doen is hier niet echt een optie.
Onderweg word ons gevraagd of we marihuana roken, het antwoord nee horen we de hele dag nog een paar keer door onze chauffeur Kevin gezegd worden tegen locals die langs de kant van de weg in houten hutjes aan het wachten zijn.
Tijdens de rit stopt de chauffeur bij een van deze tentjes en vraagt 5 minuten tijd, we zijn er van overtuigd dat hij zijn inkopen heeft gedaan die later in Ocho Rios weer doorverkocht kunnen worden. Zo levert zo’n ritje door het binnenland dubbele winst voor deze jongens op en heeft hij een nog mooiere kerst zullen we maar denken.
Onderweg weten kinderen met kleding aan die al tijden niet gewassen is en voorzien van menige scheur ons een paar dollar uit de zak te bedelen.
Onze chauffeur vertelt ons dat het merendeel van de bevolking marihuana gebruikt en dat het gezien word als medicijn van het volk. Het verbouwen en gebruik is verboden maar vooral in het binnenland lijken er geen wetten te bestaan. En komt de politie langs dan geef je hen gewoon ook iets.
Onderweg zijn groepen locals de weg onkruid vrij aan het maken, Kevin vertelt dat de regering hen hier speciaal voor de kerst wat extra geld voor geeft.
Zonder gids is het gehucht Nine Miles niet te vinden, laat staan dat je rustig door de marihuana verkopers heen komt die ook hier voor de deur van het Marley complex rondhangen.
Nu gaat de poort open en worden we gewezen op de ingang en het feit dat we onze creditcard kunnen gebruiken om entree kaartjes te kopen, hiervoor moet echter wel naar een bank gebeld worden voor accoord.
De toer laat het huis zien waar Bob Marley is geboren en opgegroeid. Op het terrein bevind zich ook een mausoleum met zijn laatste rustplaats. Hij is als eerste Jamaicaan boven de grond begraven. Buiten het feit dat het bijzonder is om op de plek te zijn waar Marley is geboren en opgegroeid stelt de plek niet heel veel voor. Vooral de gids maakt het erg leuk. Hij noemt zichzelf Crazy en lijkt dat ook echt te zijn, of zal de marihuana die de gidsen ook tijdens de tour gewoon roken zijn werk al hebben gedaan ?

Door al zijn verhalen duurt de tour veel langer dan gepland. Gelukkig maakt het Kevin niets uit.

Verder gaat de rit door het binnenland, onderweg eten we bij een locale tent samen met de chauffeur Jerk, pittig gekruide kip of varkensvlees vergezeld met rijst, bonen of sla.

Om vier uur komen we aan bij Martha Brae River. Hier worden door locals rafts van bamboe gemaakt die 6 maanden mee gaan voordat ze zinken. De locals, die zich elke morgen bij deze toeristische attractie verzamelen in de hoop om als capitein op te mogen treden , vervoeren je in koppels van twee de op bepaalde plaatsen snelstromende rivier af.

De mannen vertellen ons blij te zijn met onze komst, het aantal beschikbare raft kapitein’s is zo groot dat ze elk maximaal 3 keer per week de rivier af kunnen zakken en de rest van de dag bouwen ze aan de rafts die hun eigendom zijn en maken ze houtsnijwerk.
Totaal waren er vandaag maar 16 bezoekers geweest.
Tegen een uur of zes zet Kevin ons weer af bij het hotel, onderweg is onze K. al een paar keer in slaap gevallen.

Car