We zijn gearriveerd

Zondag morgen half tien kwam Ruud vergezeld door natuurlijk zijn Moon voorrijden in het gehuurde Volkswagenbusje waar al onze bagage (3 koffers, 3 flinke tassen en 3 x handbagage) naar Schiphol in vervoerd kon worden.

Daar aangekomen zagen we drie kwartier vertraging op het vertrek bord vermeld staan.
Na in een andere vertrekhal de extra kosten voor de drie tassen betaald te hebben dronken we nog een kop koffie met Moon en Ruud en toen was het tijd om door de douane te gaan.
Eenmaal in het vliegtuig bleek dat een persoon uit een gezin geen toestemming kreeg om naar Amerika te reizen, er werd nog geprobeerd om dit op te lossen maar uiteindelijk moesten de koffers uit het vliegtuig gehaald worden en de familieleden die al een plaatsje gevonden hadden het toestel weer verlaten.
Met uiteindelijk twee uur vertraging vertrokken we. (16.00 locale tijd)
Na een rustige vlucht kwamen we om vijf voor zeven Orlando tijd aan. We hadden het geluk snel bij customers te zijn waar we snel doorheen waren.
Kevin moest i.v.m. zijn F1 visum meekomen en werd in een kamertje geplaatst onwetend wat er ging gebeuren, uiteindelijk bleek dit om een stempel op zijn I94 document te gaan waarna hij ons op kon gaan zoeken. Wij hadden in de tussentijd alle bagage al op een aantal karren geladen.
De bagage moest vervolgens weer afgegeven worden en deze werd via een ondergrondse transport band naar een bagageband vervoerd in de ontvangsthal. Wij konden hier komen middels een treintje.
In gedeeltes hebben we de bagage naar de parkeergarage vervoerd waar de aangevraagde express kaart van Dollar bleek te werken, in de rij gaan staan bij de balie in de aankomsthal was niet meer nodig.
Daar bleek de geboekte full-side SUV niet meer in de garage aanwezig te zijn. Gecombineerd met de overvallende vermoeidheid en het feit dat zowel Kevin als ik er voor gekozen hadden om onze winterlaarsen aan onze voeten naar Florida te vervoeren waren we wat blij dat na een half uur de auto aan kwam rijden.
Het was maar goed dat niet ik de bestuurder van de auto was, had ik dus niet meer getrokken. Gedurende de ruim twee uur durende rit van Orlando naar Jacksonville ben ik regelmatig in slaap gevallen.
Om een uur plaatselijke tijd (7 uur NL tijd) kwamen we aan in het hotel en daar heb ik niet meer gedaan dan mijn kleren uitgetrokken en in bed gedoken.

Maandagmorgen om zeven uur werden we wakker.
We hebben de beschikking over twee slaapkamers, twee badkamers en een kleine woonkamer met iets wat op een campingkeuken lijkt met een hele grote koel en vrieskast. Ik moet zeggen het ziet er netjes uit, het is jammer dat er geen buiten bij zit maar misschien zou je dat toch niet i.v.m. de hitte gebruiken.
Want warm is het hier wel. Vanmiddag ruim 38 graden, een beetje het gevoel van een oven die openstaat.
In de loop van de dag blijkt dat we boven ons iemand hebben die familie is van een olifant.

Marcel kwam als eerste op gang en is alle kleding gaan sorteren om weer enig overzicht te krijgen. In de tassen hadden we de kleding vervoerd in vacuum gezogen zakken zodat er flink veel mee kon.
Ondanks dat we de beschikking hebben over de keuken kan er ontbeten worden in het hotel, hebben we dus lekker gebruik van gemaakt.
Vervolgens zijn we in de auto gestapt op weg naar de Walmarkt (spijt me Kitty  dat krijg je als je je niet verdiept in de achtergrond van een bedrijf:)) waar we geconstateerd hebben dat we hier de komende twee jaar niet zullen verhongeren. Wel zullen we nog beter gebruik moeten gaan maken van de vriezer (of van de vuilnisbak), flinke verpakkingen zijn niet ongewoon.
Kratten gekocht waar we wat spullen in op kunnen slaan en de koelkast en snoepkast gevuld.
De rest van de dag hebben we wat rondgereden om een klein beetje een beeld van Jacksonville te krijgen. We hebben een kijkje op Jacksonville Beach genomen en zijn langs een huis gereden wat er binnenshuis op  internet erg leuke uitzag. Nu we er langs reden leek het wel de wijk waar de familie Flodder woont. Direct van het lijstje geschrapt dus.
Eerst morgen maar eens afwachten als Kevin zich op school heeft geregistreerd dan word hopelijk snel duidelijk waar hij nu precies zijn lessen zal gaan volgen en in welke buurt wij dus i.v.m. zijn vervoer moeten gaan zoeken.
Marcel heeft ons de Landing laten zien, en indaad was dat wel een beetje een desillusie. Terasjes en restaurantjes zijn volop aanwezig alleen de gezelligheid onbrak compleet.
Na allemaal een wrap besteld te hebben waarna we ons weer realiseerde dat we makkelijk een portie kunnen delen zijn we terug gegaan naar het hotel waar we nog even kennis hebben gemaakt met een van de engelse collega's die ook nog steeds in dit hotel woont. Zij dacht een leuk huis gevonden te hebben, het accoord kwam echter te laat waardoor het alweer verhuurd was.
Kevin zegt geen last te hebben van een jetlag, wij echter wel en duiken dus nu snel ons bed in.

Car