Eerste schooldag

Dat is het voordeel van een jetlag, we waren vanmorgen alweer vroeg wakker. Mooi op tijd dus om vroeg naar school te vertrekken.
De afgelopen tijd is mij regelmatig gevraagd hoe vind Kevin het: op het vliegveld gaf hij aan dat hij de move heel gelaten ondergaat. De achterblijvers lijken er meer moeite mee te hebben dan hijzelf.
Kevin vond het eigenlijk maar niets dat zijn vader en moeder mee gingen, afzetten was eigenlijk voldoende. Ik wilde mij echter aan gaan melden voor de ESOL klassen op Florida State College een programma voor niet Engelstaligen. In het dagelijks verkeer kan ik me aardig redden maar om nu een diepzinnig gesprek aan te gaan of om even telefonisch met de internetprovider te bellen zodat we weer online zijn (de internetverbinding hapert al de gehele dag en dat zal toch een dezer dagen moeten gebeuren) NIET dus.
Half september mag ik een test komen doen en dan zou ik eind oktober kunnen starten met een programma van 8 weken vier halve dagen naar school.
Tijdens het aanmelden bevond ik mij in het gezelschap van veelal oudere spaans talige die geholpen werden door een tolk. Marcel die het van een afstandje bekeek had de grootste lol, volgens hem ontbrak bij mij alleen het hoofddoekje nog, deze cursus zou goed zijn voor mijn zelfvertrouwen. Huhhh nu ben ik opeens de allochtoon.
We gaan het wel zien, als het niveau ver onder de maat is is stoppen ook nog een een optie. De inburgeringscursus is nl ook nog eens op basis van het visum gratis.
Daarna langs de bank, ik dacht een bedrag op de rekening van Kevin overgemaakt te hebben, i.p.v. een bijschrijving viel er een cheque in de bus, verkeerde optie aan geklikt. Uitleg was gewenst. Er word hier in de VS nog heel veel met cheques betaald die je aanmaakt via je bankaccount en die de bank vervolgens aan de ontvanger toestuurt die hem weer kan innen, zelfs bij de Walmarkt kan je je salarischeque inleveren.
Voor Nederlandse begrippen een zeer verouderd principe, in 2002 zijn de betaalcheque's afgeschaft. De cheque moest in de betaalautomaat worden ingevoerd zodat hij word bijgeschreven en afgeschreven.
Op de 43e verdieping van de bank bleek een restaurant te zijn. Daar zijn we vervolgens een kop koffie gaan drinken om direct van het uitzicht te genieten.

Om elf uur belde Kevin alweer of hij opgehaald kon worden. Hij was ontslagen uit het huiswerkklasje wat twee weken geleden nog zo verschrikkelijk verplicht was. Nu vroeg de leraar zich af wat hij daar kwam doen en direct werd er iemand geregeld die met hem mee kon om de klas te annuleren. Een vervangende klas hebben we vanavond zelf via het internet niet weten te vinden, hopelijk heeft de school morgen een oplossing die direct weer punten oplevert voor Jacksonville University.
Erg enthousiast was Kevin bij thuiskomst niet, de leraren waren erg aardig geweest, de leeftijd van de andere studenten lag echter erg hoog (veelal ouderen) en iedereen was aan een eigen tafeltje gaan zitten en had niets tegen elkaar gezegd. Hopenlijk moet iedereen nog een beetje aan elkaar wennen en ontdooien de mensen nog.
Vanmiddag mocht ik PA (persoonlijk assistent) van Marcel spelen, ik ben een flinke tijd aan het proberen geweest om voor volgende week maandag o.a. via www.kayak.com een binnenlandse vlucht te boeken. Niet in het bezit van een Amerikaanse creditcard bleek dat via menige Amerikaanse site niet mogelijk te zijn. Uiteindelijk lukte het me om een vlucht te boeken via de Nederlandse Expedia site. (tips voor goede vluchten zoeksite's waar boeken met een Nederlandse of Engelse creditcard in het buitenland wel mogelijk is, ik hou me aanbevolen)
Volgende week krijgen we hier onze vuurdoop. Toen in maart de plannen begonnen te broeien is het nog niet direct gecommuniceerd maar Marcel zal regelmatig een tot twee weken van huis zijn om andere kantoren in de VS te bezoeken.
Volgende week heeft hij zijn eerste externe audit en is de gehele week van huis. Omdat het op maandag een vrije dag is (Labor Day) en dus een lang weekend komt hij gelukkig het weekend naar huis want eigenlijk moet hij al direct twee weken op pad.
Ondanks dat de weersvooruitzichten er erg goed uitzien gaan we uit voorzorg i.v.m. de nadering van Earl en de stormen die hem op gaan volgen er voor zorgen dat we wat eten in de vriezer hebben zodat we een aantal dagen zonder boodschappen vooruit kunnen.

Aan het eind van de middag toch nog een uurtje kunnen ontspannen, we hadden het zwembad weer voor ons alleen.

Car

Snelle vlucht

En dan eindelijk na toch nog een flink drukke laatste week waarin werk gecombineerd werd met het afsluiten van ons huis is het dan tijd om de deur echt een tijdje achter ons dicht te trekken. Van te voren dacht ik op vrijdag nog wel even tussendoor op het stadhuis naar de trouwerij van Fran & John te kunnen gaan bekijken dat bleek achteraf iets te overmoedig. Ondertussen hebben we via de tam tam al vernomen dat het een fantastische dag is geweest en de hyves liet ons een prachtige Fran zien.
Emoties kan je ook opwekken en om Hello Goodbye taferelen te voorkomen hebben we er voor gekozen om niet weggebracht te worden maar rustig met een taxi naar schiphol te gaan. Bij vertrek staan de buurtjes ons uit te zwaaien.
Dit keer vliegen we met United met een overstap op Washington Dulles International Airport wederom met 6 koffers/tassen en wat handbagage. Het vliegtuig vertrok keurig op tijd en ook de overstaptijd van 2 1/2 uur op Washington bleek ruim voldoende.
Hier kon de douanebeambte in tegenstelling tot op Orlando Airport zelf een stempel zetten op de I-94 formulieren en waren we binnen drie kwartier al door de douane, bagage opgepakt en enkele meters verder opnieuw ingecheckt en gingen vervolgens via een trap op/af route al loped naar de gate waar het vliegtuig (je) (CRJ 700) naar Jacksonville wat pas over twee uur zou vertrekken. Alle tijd dus om nog even bij een pizzeria neer te strijken.
Leuke ervaring zo'n vliegende bus die nog niet voor de helft gevuld is met passagiers, wat zullen die andere mede reizigers in Jacksonville te zoeken hebben ?
Op Jacksonville Airport pakken we de auto die we voor een week gehuurd hebben op, tot Marcel's plezier is het dit keer een Kia Sorento. Dan is het nog een halfuurtje naar de condo waar we na 19 uur reizen binnenstappen.
Daar is alles keurig netjes door de eigenaren in orde gebracht en staat een mannetje met bloemen en een welkomskaart ons op te wachten.
Marcel en Kevin hebben nog de energie om wat eerste boodschappen te halen, bij mij is de energie op.

De gehele afgelopen week hadden we onszelf beloofd om zondag met een boek aan het zwembad te gaan liggen, het regent echter warm water als we wakker worden.
We besluiten dan ook maar om de kasten verder in te ruimen en wat ontbrekende spullen te gaan scoren en gaan richting de  Dollar Shop en Target waar de kar al snel gevuld is met wasmanden, handdoeken in een kleur en een groot voorraad rek voor in het washok. Een eenvoudige theepot vinden we ook deze keer niet.
's Middags komen Mariet en haar man Martin de grote tv ophalen die de condo eigenaar achter had gelaten met het verzoek om er een nieuw baasje voor te zoeken. Marcel had zich al af lopen vragen hoe hij deze zware tv met twee man naar beneden zou moeten vervoeren, Martin pakte hem echter gewoonweg in zijn eentje op. We moesten weer even aan Ron denken die jaren geleden tijdens de verhuizing van de Gordelweg naar Vlaardingen met een wasmachine op zijn rug de trap afliep.

Morgen gaat het "echte" leven hier beginnen, Kevin's eerste schooldag.

Car

Visum en kindlief nog even op vakantie

"Even" terug naar Nederland, er stond tenslotte nog een afspraak op het Amerikaanse consulaat in Amsterdam om het visum definitief aan te vragen.

Door de nacht die je mist al hangend in de vliegtuig stoel heeft het een aantal dagen geduurd voordat de jetlag was afgevoerd. Half geradbraakt stond ik dan ook voor het hek van het consulaat nu wetende dat je ondanks de rij die al binnen staat netjes op het belletje moet drukken om je aan te melden. Alles wat op electronica leek op de autosleutel na was thuis gebleven.

Deze keer was de beveiligster gelukkig heel wat vriendelijker, en dat was maar goed ook voor de man die voor mij in de rij stond. Tijdens de controle ging het alarm af en de man vertelde dat hij ijzer in zijn been had opgelopen door een ongeluk tijdens de Vietnam oorlog, direct gooide hij al lachend ook zijn grote bos sleutels op tafel. De beveiligster vatte hem niet en belde direct om assistentie. Hier worden geen grapjes gemaakt, dit is bloed serieus.

Gelukkig kon zij er iets later om lachen, ben bang dat deze heer door de beveiliger die we enkele weken geleden troffen buiten was gezet :)

Het is grauw en grijs in Nederland en ik mocht een tijdje buiten gaan staan koukleumen in wederom een andere rij. (Mijn nieuwe zomerjas heb ik achtergelaten bij de andere ruim 100 kilo kleding in de condo, de incheck balie had zich verbaasd over de lichte koffers, dat zag je niet vaak op Orlando airport)

Iedereen die voor iets anders dan een visum kwam mocht eerst het voorportaal of beveiligingshokje in.

Hier mag je alle losse spullen in een bak gooien zodat ze gecontroleerd kunnen worden, schoenen uit en wederom door een detectiepoortje waarna je je spullen weer terug krijgt.

Dan eindelijk in de ruimte waar de visa gesprekken plaatsvinden. 

Privacy ? Net als vorige week in de school doen ze daar niet aan. De wachtstoelen in de ruimte die me deed denken aan een kleine oude stationshal staan weliswaar met de rug naar de balie's opgesteld maar de gesprekken die daar gevoerd worden zijn letterlijk te verstaan. In de tijd dat ik daar zat te wachten zijn er minstens vier mensen weggestuurd omdat de medewerker vond dat ze geen recht hadden op een visum. Echt gezellig is het sfeertje niet in die ruimte, iedereen kijkt strak voor zich uit en het loopt nog net niet dun uit je broek. Hey hallo, dit gaat alleen maar om werken in de VS man, het is hier geen dokterswachtkamer !

Een dame aan een hoge tafel controleerd of alle papieren aanwezig zijn. Na betaald te hebben word er verteld dat pasfoto's voortaan zonder bril moeten worden gemaakt. Dan is het wachten op je beurt om vervolgens staande aan een balie enkele vragen te beantwoorden en te horen te krijgen "your visa is approved" over enkele dagen word uw paspoort thuis bezorgt in de enveloppe die je ook zelf voorzien van de juiste hoeveelheid postzegels moet verzorgen.

Poeh wat een poespas rond een zo belangrijke "sticker" in je paspoort.

Tijdens de terugreis kwamen we er overigens achter dat deze "sticker" ons in ieder geval bij Martinair het probleem opleverde dat we niet zoals een ieder die met een Esta reist 24 uur van te voren in konden checken en onze stoelen vast konden zetten.

Dit inchecken kan door het visum pas op de airport waardoor de rest-stoelen voor ons waren. Een telefoontje naar Martinair bracht geen oplossing voor de toekomst dus vliegen we tijdens onze volgende reis met United, voor dat je het weet zit je verspreid door het vliegtuig of tijdens zo'n nachtvlucht met een goed gevulde Amerikaan naast je die heerlijk tegen je aan in slaapt valt.

Nadat visum 1 aangetekend was bezorgd kon de vlag nog niet definitief uit, de volgende dag kon de man nogmaals bij ons aanbellen om nummer 2 te bezorgen. Yes !!!!! Eindelijk na maanden zit de fel begeerde sticker die drie jaar geldig is ook in ons paspoort. Het heeft wat voeten in aarde gehad.

Verder is het vooral deze laatste dagen nog heel veel regelen. Er moeten opeens nog bank verklaringen komen zodat we aan kunnen tonen dat we Kevin zijn transportkosten in de VS kunnen voldoen.

Mir was maandag zo lief om enige uren voor me te bellen om nog in het bezit te komen van twee recente gewaarmerkte cijferlijsten van Inholland. Woensdagmorgen om negen uur had ik mijn kookpunt alweer bereikt want toen belde een medewerkster om alsnog te vertellen dat vanwege privicy overwegingen deze lijst niet aan een ouder mocht worden afgegeven.

Wat een bulshit.... ik heb er al een paar gekregen en enige weken geleden lag hij ook gewoon in de brievenbus, en wist u het nog, ik weet dat het bijzonder is, maar mijn zoon is nog steeds minderjarig, moet ik hem even uit bed halen om hem te laten vertellen dat het oke is ! Even boos worden, naar de dame haar baas vragen, en vandaag zat hij in de brievenbus. De volgende dag volgde er nog twee, hoe zo langs elkaar heen werken ?
Hij is alweer onderweg naar het vertaalbureau zodat ze weer mee kunnen naar Amerika om daar weer via Josef Silney naar de university gestuurd te worden. De transfer van ook de punten van het laatste semester levert teveel aan studieduur verkorting en daar mee aan tijd en geld op als Kevin naar Jacksonville University gaat. Ma verricht dus maar weer wat extra werk.

Ook krijgen we een telefoontje van de caravandealer dat deze verkocht is, fijn zo kan ook dat nog even zelf afgehandeld worden. Tussendoor wassen we nog even een varkentje met de gemeente nog steeds inzake de vorig jaar verrichtte ophoging in de wijk en 's avonds komen verschillende mensen nog even gedag zeggen.

Donderdag vertrekt Kevin samen met Lara naar Schiphol vanaf waar ze naar Barcelona vliegen om daar gezamenlijk nog een weekje door te brengen. Voor het eerst echt alleen op vakantie. Mooi zo'n laatste week nog net even voor een lange periode dat ze niet meer hun geheimpjes live met elkaar kunnen delen.

Al weken lag er een dichte enveloppe op me te wachten, toen ik hem van Mandy kreeg maakte ze de opmerking dat ik hem maar open moest maken als ik alleen was, dat scheelde weer een gezamenlijke jankpartij. Vanavond vond ik eindelijk de moed om hem te lezen en inderdaad ik hield het niet droog.

Lieverd we gaan er nog heel wat mooie herinneringen aan vastplakken en vast ook hele bijzondere in Amerika !
Wie had dat in november 2007 op Texel kunnen bedenken, Linda een zoon en wij naar Amerika waar jij ons zeker komt bezoeken. Je bent een vriendin uit duizenden !

Car

Foto's van het complex

Nu alles geregeld is wat op het programma stond, vandaag lekker rustig aan gedaan. Ondanks het enigzins bewolkte weer was de temperatuur heerlijk, een graadje of 30.
Om jullie een indruk te geven dat het ons hier aan niets ontbreekt wat foto's van het condo complex.

Alleen het "poolbiljart" maatje ontbreekt nog

De rackets zijn al mee, nog ergens ballen scoren en een paar mensen om mee te tennissen :)

Prachtig, zal Kevin hier vaak te vinden zijn ?

Ook is er nog een prachtig ingerichte fitness ruimte, wilde echter de paar trainende mensen niet aan mijn fototoestel blootstellen.

de Entree

Condo's die wel een klein afgeschermd terras hebben

Tegen de muggen

De keuken in het clubhouse, koken met een grote groep is mogelijk

Het zwembad water is zo heerlijk van temperatuur, ik ben bang dat als we deze temperaturen een tijdje gewend zijn helemaal niet meer in een Nederlands zwembad te krijgen zijn :)

Vanaf 8 september betalen voor Esta

Heb je het plan om naar ons toe te komen, vul het Esta formulier in voor 8 september, het is twee jaar geldig en kan altijd gewijzigd worden.

Car

In inschrijving op school is rond, en afspraak met Mariet

Het waren weer twee intensieve dagen.
Woensdagmorgen hadden we een afspraak met de afdelingsleider van de opleiding op FSC Hospitality and Tourism. Eindelijk op deze school ook weer eens iemand die ons e.e.a. goed en duidelijk weet uit te leggen. Deze heer vind het ook een rare gang van zaken dat het huiswerkklasje en het wiskunde gedeelte verplicht gevolgd moet worden, hij kan er echter niets aan doen het blijft een verplichting die in het begin van de opleiding afgerond moet worden. Zolang Kevin geen lessen zal volgen op de North campus kan hij geen invloed uitoefenen, hooguit advies geven.
Hij geeft Kevin wat vakken aan waardoor hij de opleiding wat uitdagender en zwaarder kan maken en hij kan er voor zorgen dat hij een paar extra credits krijgt toegewezen op basis van zijn HTRO jaar. Toch wel weer vreemd, wederom geld dat de aanhouder wint.
Na afloop van het gesprek krijgen we nog een rondleiding door de school. Wij vertellen hem op korte termijn een beslissing te gaan nemen. We twijfelen nog steeds i.v.m. het zeer hoge Albeda gehalte. Niets mis mee maar na en jaar HBO wel erg zonde en niet zo motiverend.
's Middags staat er een afspraak bij Jacksonville University, de school die in eerste instantie door de UStudy geadviseerd was i.v.m. het hogere een aansluitende studieniveau.
Ook hier weer een goed gesprek en al snel is Kevin nu ook overtuigd van het feit dat hij hier veel meer uitdaging zal vinden in een opleiding International Business en het studentenleven omdat hier relatief veel internationale studenten studeren wat voor zijn sociale leven veel leuker zal zijn. Deze school kent ook een campus. De meeste studenten wonen hier of zelfstandig ergens in de stad.
Nu blijkt hoeft hij hier geen aansluitende zomerschool te volgen waardoor er gewoon tijd vrij blijft om Amerika te ontdekken. Ook daarvoor zijn we tenslotte hier.
Nu nog overstappen blijkt echter risico's met zich mee te brengen. De hele papierhandel moet opnieuw in gang gezet worden, ook moet het afgegeven visum worden omgegooid. Technisch geen probleem maar we lopen een groot risico dat we te laat zijn en dan moet je maar zien wat er bij de douane gebeurd.
De horror verhalen die we gehoord hebben over mensen waarvan het visum niet in orde was, die zijn opgepakt om vervolgens enige tijd achter slot en grendel geplaatst te worden waarna ze een ban hebben gekregen voor de VS, willen we niet lopen.
's Avonds besluiten we dat we het risico niet gaan lopen en Kevin het eerste semester gewoon gaat beginnen op FSC, in september kan hij dan besluiten wat hij wil en gaan we de overgang voor het tweede voorjaarssemester in gang zetten. De stress van nu nog omschakelen kunnen we er even niet bij hebben.

Donderdag blijkt dat de studentenadviseur van Jacksonville University dit ook de beste keuze vind. Zij adviseerd op FSC nog wat Hospitality vakken in te ruilen voor Economische vakken die toch ook in een later stadium gevolgd moeten worden zodat het eerste semester niet geheel verloren zal zijn. Deze punten kunnen weer meegenomen worden bij een overstap.
Onderhand heb ik nu ook door hoe de internetsite werkt en lukt het ons om het rooster iets interessanter te maken. 's Middags gaan we wederom naar de school om eindelijk te registreren, te betalen en de boeken aan te schaffen. Opeens is iedereen weer super aardig, we komen met dollars !
Omdat Kevin op twee dagen nu naar de South Campus zal gaan (dit is een moderner gebouw en maar 5 miles van de condo) moeten we voor de boeken van dat vak daar in de boekhandel het boek aanschaffen.
Eindelijk na twee weken is de aanmelding nu definitief rond. 30 augustus kan de school beginnen.
We krossen dus weer van Noord naar Oost en in de tussentijd gaan we ook nog even bij de bank langs want daar was verzuimd om foto's van ons te maken, die komen op de bankpas te staan.

Door deze onduidelijke situatie hebben we de makelaar afgebeld, eerst moet er duidelijkheid komen welke school in welk gedeelte van de stad het nu uiteindelijk zal worden. In September als de school is begonnen gaan we wel weer eens kijken, we zitten tenslotte niet op een schopstoel.
Hierdoor had ik 's morgens enige uren de tijd om met Mariet af te spreken. Mariet, Limburgse van oorsprong is enige jaren geleden ook door de liefde in Jax beland. Ze is met een Amerikaan getrouwd.
Nadat Marcel naar zijn werk is gebracht ben ik voor het eerst alleen naar het westelijk gedeelte van de stad gereden, Kevin haalde zijn slaap in. Als je het verkeer eenmaal doorhebt is het eigenlijk best wel makkelijk, alleen het feit dat je rechts ingehaald word is nog vreemd en de auto is mijns inziens iets te groot :)
We hadden afgesproken voor de Imax van Orange Park Mall. Waar zouden we zijn zonder TomTom die me over wederom een grote brug bracht de Henry H. Buckman Bridge. Wat een bruggen bezit deze stad, dit is de zesde. Waarschijnlijk hebben ze er nog wel een nodig Wim :)

Als ik een vrouw op het bankje voor de Imax zie zitten herken ik haar al van afstand. We strijken bij de koffiebar van een grote boekhandel neer en Mariet drinkt weer voor het eerst sinds drie jaar in Jax een bak koffie met een Nederlandse vrouw. Ook zij vertelt dat Amerikaanse vrouwen deze vorm van socialisen niet echt kennen.
Ze geeft me waardevolle info over winkels en 's middags krijg ik per email een heel lijstje met mooie plekken in de omgeving van haar aangeleverd. Dit is ook weer van die info die niet in de Florida (capitool) reisgids staat en die je het beste kan vernemen van locals. (en haar man is er zijn hele leven al een). Voordat ik het weet is het al over twaalven en moet ik echt rennen om op tijd bij de school te komen.
Mariet het was erg gezellig en zoals we al aangaven hier gaat zeker een vervolg op komen ! Heel veel plezier tijdens je reis naar Limburg.

Morgen vrijdag, Marcel nog een dagje werken en wij hopen met een boek bij het zwembad te kunnen neerstrijken. Ik merk dat ik moe ben. Door alle drukte is dat er nog nog niet van gekomen.

Car

Huizen, college en een bankrekening geopend.

Maandag hebben we met Joy de makelaar een viertal huizen bekeken. Ons long-stay droomhuis gevonden ?
Nee de winnaar zat er niet tussen.
Het eerste huis had ik zelf gevonden op het internet, een huis met vijf slaapkamers, twee badkamers op een gated community in het noord oosterlijk gedeelte van de stad. Dit is een wijk met huizen die achter een afgesloten hek liggen, vaak heb je dan gezamenlijk de beschikking over een zwembad en soms zelfs over nog meer faciliteiten zoals een tennisbaan.
Deze had geen extra's maar zag er van buiten erg verzorgd uit en was pas vijf jaar oud.
Vol verwachting belde we dus aan en werden ontvangen door een Indiase dame die volop in de verhuisdozen zat waar de kinderen op aan het spelen waren, ondertussen werd er gekookt, het was drie uur 's middags, heel het huis was vergeven van etensluchtjes. Nu zo verhuur je je huis niet aan Nederlanders, ik kan hier in ieder geval niet doorheen kijken/ruiken.
Van binnen was het in de twee jaar dat dit huis bewoond was geweest flink uitgewoond. De makelaar vertelde dat veel huizen veel uiterlijke schijn vertonen, de kwaliteit is echter heel slecht en eigenlijk moet je er direct na oplevering al een aannemer in zetten om problemen te voorkomen. Zo ook hier, de badkamer  muren waren half weggerot door binnendringend vocht en werd momenteel gerenoveerd. Het huis was daarnaast veel te groot voor ons, zeker als we alleen de hoogst noodzakelijke meubels aan willen gaan schaffen.
De andere huizen die we bekeken hebben deden ook ons hart niet echt sneller kloppen, dan nog liever in de condo waar nu blijkt ook een olifant op de verdieping erboven te wonen. (ook hier weer veel uiterlijke schijn, de vloeren blijken erg dun te zijn dus ook onze onderbuurman zal af en toe door ons gestapt naar boven kijken. Het is maar goed dat Moon Kevin zacht heeft leren lopen :))
De makelaar heeft gisteravond al een aantal nieuwe huizen doorgemaild die we donderdag gaan bezoeken, dit keer allemaal met een community pool en sommige zelfs met een community tennisbaan.
Ik ben benieuwd.

Eind van de middag hebben we de Target nog even bezocht op zoek naar een wasrek. Tere was willen we niet aan de droger bloot stellen. Die blijken hier echter schaars. Wel vonden we een leuke aanbieding van een wireless printer/scanner zodat we op dat punt nu ook self-supported zijn. Nog geen meubels en huis maar wel een eigen printer, het is maar waar je je prioriteit legt.
(voor Kitty en Fred: het blijkt dat de Target in dit gedeelte van de stad geen verse groenten en vlees verkoopt dus op dat punt blijven we afhankelijk van de Wal-Markt :))
Kevin is voor het eerst 's avonds gaan hardlopen m.b.v. een programma op de Ipod. (met dank aan Ellen) Spierpijn was vandaag het gevolg.
's Avonds hebben we eindelijk na een week weer zelf gekookt en zelfs Kevin die normaal niet zo van spagetti houd heeft zitten smullen.

Dinsdag begon lekker lui, Marcel heeft wat thuis zitten werken, Kevin sliep uit en ik had het druk met email beantwoorden en mijn zus en zwager en vriendinnetjes spreken via skype. Leuk om iedereen verwonderd te zien over het feit dat dit medium zo goed werkt. Voordat je het weet zit je zo een hele ochtend bij mensen op de koffie :), scheelt heel wat tijd omdat je niet heen en weer hoeft te rijden.

Marcel heeft weer contact gezocht met Florida State College, er is nog steeds niet officieel geregistreerd omdat er onduidelijkheid is over de soort lessen en de tijden. Op woensdag en vrijdag zou ik hem bv voor drie kwartier heen en terug naar het centrum moeten brengen terwijl deze klas volgens de internetsite die ik steeds meer door ga krijgen ook aansluitend op een andere dag gevolgd kan worden. Ook is een van de lessen (algemene kennis) alleen maar online te volgen, niet echt goed voor zijn sociale contacten.
Er is ons nu ook duidelijk geworden dat Kevin omdat hij basis wiskunde moet gaan volgen ook verplicht is ingedeeld in een huiswerkklasje waar hem geleerd word hoe hij moet studeren. Deze kennis is in Nederland vergaard in Havo-1. Extra kosten 1600 dollar. Het lijkt op het college maar niet door te dringen wat voor opleiding hij reeds in zijn zak heeft. We komen er meer en meer achter dat deze college echt niet is ingesteld op internationale studenten, hooguit misschien op internationale vluchtelingen die weer naar school willen.
In de tussentijd heeft Marina van UStudy, die ons in Nederland geholpen heeft met de aanmelding op het college, contact gezocht met haar contactpersoon bij Jacksonville University en door hen is ons per email vertelt dat Kevin op basis van zijn eerste jaar HBO driekwart jaar studieduurverkorting kan krijgen als hij zijn studiepunten van Inholland transfert naar een business opleiding. Daar lijken ze het wel te snappen. Hij zou dan in ruim drie jaar een bachelor opleiding in zijn zak kunnen hebben.
Morgen word dan ook weer een druk dagje, we gaan nogmaals praten op het college met de afdelingsleider van de opleiding zelf en met de registratie afdeling. We hebben telefonisch al aangegeven dat als de begeleiding zo blijft zoals het nu gaat en als dit soort onzin klassen gevolgd moeten worden we hem gaan deregistreren. Dit geeft absoluut geen uitdaging en lijkt meer op bezigheidstherapie.
Morgenmiddag staat er al een afspraak op Jacksonville University om daar in een gesprek toelichting te krijgen op de studiemogelijkheden op deze University.
Het zou technisch nog mogelijk moeten zijn om voor deze University te kiezen, hoe het met het visum moet wat door de school is afgegeven weten we nog niet maar ook dit lijkt te kunnen worden geregeld.
Mocht hier toe besloten worden dan zullen we ook in een ander gedeelte (nieuwer) van de stad op zoek kunnen naar een huis, meer richting het strand.
Laten we het nog maar even niet aan Joy, de makelaar vertellen.

Daarna stond er een afspraak bij de Bank of America i.v.m. het openen van een bankrekening voor Kevin op basis van zijn studentenvisum. Bij grotere aankopen is het tenslotte makkelijker als we hier beschikken over een dollar rekening.
Ook hier hadden we verwacht om tegen wat problemen op te lopen maar niets van dit alles.
We werden  hartelijk ontvangen door een van oorsprong Argentijnse heer die ons haarfijn heeft uitgelegd hoe e.e.a. hier werkt. Hij vond het super dat we uit Nederland kwamen en tussen het gesprek door kwam hij steeds terug op het verloop van voetbalwedstrijden tussen Nederland en Argentinie. Toen hij hoorde dat Marcel in het voorjaar naar een wedstrijd van Boca Juniors in Buenos Aires was geweest konden we helemaal niet meer stuk.
Terwijl de bank om vier uur haar hekken ging sluiten gaf hij aan dat overwerk geen probleem was, dat kreeg hij toch uitbetaald.
Lucratieve handel zo'n bankrekening die overigens ook nog gratis is als je alles online afhandelt. Als je de eerste drie maanden online iets koopt bij een van de winkels die bij the Bank of America zijn aangesloten krijg je 20% korting. Daarna is de korting enkele procenten. Eind van de maand krijg je het cash-back bedrag op je rekening gestort.
Daarnaast hebben ze iets bedacht om je zoveel mogelijk de debet card (in NL de zgn pinpas) te laten gebruiken. Als je iets koopt voor $1,20 krijg je 2 x $0,80= $1.60 op je rekening teruggestort. De volgende aankoop op een dag $ 5.80 dan krijg je wederom $ 0,20 x 2 = $ 0.40 gestort. Het bedrag word dus elke keer aangevuld tot $1.
Dit grapje wat je eigenlijk niet aan Nederlanders uit moet leggen werkt alleen de eerste drie maanden na opening van de rekening. We hebben er verwonderd om zitten lachen.
Tot onze verbazing bleek het ook geen enkel probleem ondanks het nog ontbreken van ons social security nummer (zgn fiscaalnummer in de VS) om voor ons een rekening te openen. Ook geheel gratis. Kevin kreeg als aanbrenger en wij als nieuwe klant vervolgens ook nog een $ 50 dollar bonus.
Als de ontvangst bij de school maar 10% was geweest zoals we dat vanmiddag bij de bank hebben ervaren dan was de aanmelding allang rond geweest.
Vol van wederom nieuwe indrukken hadden we geen zin meer om de supermarkt in te duiken.
We hadden gehoord dat je bij Golden Coral, wat direct bij de condo om de hoek zit,  van het buffet gebruik kon maken. Onbeperkt eten voor $ 13 dollar inclusief onbeperkt drank. Voorgerecht, hoofdgerecht (zelfs een voortreffelijke steak stond op het menu) en een gigantisch toetjes buffet.
Sommige lezers onder jullie moeten we hier nooit mee naar toenemen :)

Morgen weer een dag.

Car

De eerste zondag gezamenlijk in Jax naar St. Augustine

Marcel was vanmorgen weer als eerste uit de veren, druk bezig met alle spullen te organiseren in de diverse bakken die we afgelopen week hebben aangeschaft. Ook moesten de koffers natuurlijk weer ingepakt worden. Even skypen met opa en oma en vervolgens nog een keer langs het ontbijtbuffet waar een alleraardigste dame die we maar Woopy Goldberg gedoopt hebben de boel elke ochtend liep te vermaken.

Voordat we vertrokken naar de condo nog even langs de I-Store op het winkelcentrum St John's centre wat naast het hotel lag om te kijken of er Iphone's te verkrijgen waren, nee dus. Een andere bestelling was een een Mac Mini dus die werd meegenomen. Marcel had er wel lol om, "straks denken ze hier nog dat ik een Mac fan ben, terwijl ik er de ballen verstand van heb"

Toen snel op naar de condo om onze spullen te dumpen. Er waren nieuwe flatscreens neergezet, een nieuwe commode en gezellig stoeltje en het internet was inderdaad aangesloten. M.b.v. onze computer hebben we het weten te activeren tesamen met John de eigenaar. 

Daarna hebben wij John & Julia achtergelaten zodat zij nog wat laatste dingen in orde konden maken en zijn wij naar St. Augustine, het oudste stadje van de VS gereden. Dit is ongeveer een 30 minuten rijden vanaf Jax.

Omgeven door andere toeristen slenterden we wat door de straatjes en gingen eten bij een restaurant waar Marcel eerder heerlijk gegeten had,  Columbia Restaurant. De salade was heerlijk maar de tapas viel wat tegen, moet je misschien ook alleen maar in Spanje eten.

Vervolgens zijn we langs de kustweg terug naar Jax gereden. Onderweg staan prachtige huizen veelal direct aan het strand waarvan er heel veel te koop staan. Hoe de prijs ook zou zijn, afstand tot de school is niet reeel dus het blijft bij kijken, kijken niet huren.

Afgelopen week toen we een fles wijn kochten in een supermarkt vonden we het al raar dat er om Marcel zijn ID werd gevraagd. Zijn geboortedatum werd vervolgens netjes in de kassa ingetikt. 

Vandaag zag ik twee leuke bordjes waaruit blijkt dat Marcel met zijn bijna 50 jaar jonger ingeschat werd.

Kevin mag hier met zijn 17 jaar nog niet drinken, toen we vanmiddag in het restaurant drie sangria bestelde werd er ook om zijn ID gevraagd waardoor er illegaal gedronken moest worden :)

Nu blijkt dat hij ook geen sausjes mag proeven omdat ze bang zijn dat hij zijn mond brand:

Car

Condo is gehuurd en naar de plaatselijke vlooienmarkt

And the winner is....... we waren er eigenlijk gisteravond al vrij snel uit. Vanwege het licht in de condo en de vele faciliteiten in de omgeving besluiten we om voor de condo van het gastvrije echtpaar te kiezen. Gisteravond hebben we al contact met hen gehad om te vragen of we vanmorgen langs konden komen om nog wat details door te spreken. Om 10 uur stonden we dan ook alweer bij John en Julia op de stoep die de nacht in het huis hadden doorgebracht omdat er nog e.e.a. geregeld moest worden.
Omdat de makelaar voorlopig wil stoppen met zoeken als wij een condo voor twee maanden huren zijn we met hen overeengekomen dat mochten we volgende week toch een geschikt huis vinden we niet twee maar een maand huren. Willen we langer blijven dan geven we dit voor half september aan.
Terwijl wij weer gezellig met Julia zaten te praten vond John met onze computer uit hoe hij internet en tv in de condo aan kon vragen, zij houden n.l. tijdens hun vakantie's niet van tv en voor het internet werd meegelift op een onbeveiligde verbinding van buren, de kabel was dan ook al een tijdje buiten gebruik.
Woensdag was de eerste dag dat de monteur langs kon komen, John vond dit echter veel te laat want dit zou betekenen dat wij niet zoals voorgesteld was zondag het hotel zouden verlaten en hun niet naar huis konden. Julia pushte hem dat hij vol moest houden en moest aangeven dat ze echt een probleem hadden, zo werkte het nu eenmaal volgens haar.
Terwijl hij naar het clubhuis liep om om raad te vragen zag hij een monteur van Comcast, de plaatselijke kabelmaatschappij, welke hij 50 dollar bood als hij morgen de aansluiting in orde komt maken.
Opgelost ! Dit hadden wij dus zelf hier nooit voor elkaar gekregen.
Morgenochtend gaan we uitchecken uit het hotel, wat geen probleem blijkt te zijn, en verhuizen naar de Condo. We dumpen onze spullen en gaan de gehele dag op pad zodat we John & Julia nog een aantal uren de gelegenheid geven om de condo verder leeg en schoon te maken.(en volgens mij was hij al schoon)
Nu ze van ons begrepen hebben dat je met een tv waar een hdmi  aansluiting opzit Nederlandse tv kan kijken gaan ze vandaag drie nieuwe tv schermen met hdmi aansluiting in de condo geplaatst, de vooroorlogse tv zal worden afgevoerd.
Zij blijken eigenaren te zijn van een beveilingsbedrijf in de VS en geven aan een hoog security level te hebben, de aanwezige alarminstallatie word ons uitgebreid uitgelegd waarna hij me nog even de stuipen op het lijf jaagt als de installatie opeens afgaat.
Onderhand is het tegen twaalven en John word onrustig want hij heeft nog niet ontbeten. Koken, en nu blijkt ook ontbijten doen ze niet in de condo maar buiten de deur. Hij vraagt ons mee te gaan om te gaan eten maar we bedanken hem hartelijk, we hebben nl een afspraak met Judith en haar gezin.
Julia zucht als ze het hoort en is hier zo blij om, jaren geleden is zij zelf uit haar geboortestreek achter John aangegaan en ze heeft zich in die tijd heel eenzaam gevoelt. Gisteravond hadden ze al met elkaar besproken dat ze zo hoopte dat vooral ik i.v.m. niet werken in Jacksonville snel wat contacten zou maken. Zat ik daar alleen in de condo :)

In de auto bellen we Judith om door te geven wat we drinken, ze stelt voor om naar de plaatselijke vlooienmarkt in het westelijke gedeelte te gaan. Daar spreken we dan ook met haar af en kijken wat rond. Dit zijn van die plekjes die je als vreemde in een stad niet zo snel zou vinden. We zetten het adres in onze TomTom bij favorieten anders vinden we het nooit meer terug.
Tjeetje wat is het warm, het water loop zelf bij mij van mijn rug, dat wil wat zeggen. We proberen er aan te denken goed te drinken maar waarschijnlijk komt er toch nog te weinig naar binnen.
Met Judith rijden we nog langs haar favoriete groentenboer, en ook daar valt het ons op dat er hier zoveel mensen met een eigen karakter rondlopen, menigeen kan zo meedoen in een film. Iedereen is ook super hartelijk en begint een praatje. Net als op de markt vragen de mensen aan Judith of ik haar moeder ben :), was ik er wel vroeg bij met 16 jaar.
Dat we uit Nederland komen lijkt ook erg interessant te zijn, menigeen heeft ons al aangesproken om vervolgens Amsterdam, Amsterdam te roepen.
Kris kras door de stad, langs de plek waar volgens Judith een ghetto is de file en wegwerkzaamheden vermijdend rijden we naar het huis van Judith waar we haar heel hartelijke man Dexter en ondeugende bijna driejarige zoon Quincy ontmoeten. (:Moon en Mandy jullie zouden hem opvreten). Online worden pizza's besteld die we later op zullen gaan ophalen. Eerst ga ik echter nog even met Judith naar de Walmarkt waar ze me de roomboter aanwijst, zelf heeft ze er twee jaar over gedaan om het juiste pakje boter te pakken te krijgen.
Omdat het buiten verschrikkelijk regent lopen we iets langer dan gepland door de Walmarkt, de pizza's worden in de winkel nog wel even warm gehouden.
Na een gezellige namiddag, aan zwemmen op de community zijn we niet meer toegekomen, gaan we iets na achten weer terug naar ons hotel, we moeten onze spullen nog even bij elkaar vergaren om morgen te kunnen vervoeren naar de condo. We zijn moe naar deze eerste week van warmte en vol met indrukken.
Fijne zondag !

Car

Appartement en Condo's en al afsluiting een gezellig etentje

We hebben besloten om in eerste instantie voor een tweetal maanden voor een kortdurende huur te gaan zodat we tijd krijgen om rustig de stad te leren kennen en een huis voor langere termijn in de juiste buurt te huren en deze rustig in te richten.
Misschien heeft Kevin tegen die tijd ook zijn rijbewijs en zijn we nog iets vrijer in het zoeken.
Vanmorgen zijn we in een zgn urban-loft gaan kijken gelegen in Downtown Jax op loopafstand van de campus. Ook daar werden we weer hartelijk ontvangen door een dame die zich eerst ging verontschuldigen omdat ze een spijkerbroek aanhad, het was echter fundraising day voor de Jacksonville Jaguars dus vandaag was het geoorloofd. Nu ons was het niet opgevallen we liepen alle drie in vakantieoutfit (ook al heb ik vandaag wel drie keer een opmerking van een wildvreemde gekregen over mijn jurk:  heeft u misschien een feest ? Nee volgens mij is het gewoon een vrolijke zomerjurk gekocht in Nederland)
Het gebouw met een concierge in de hal leek op een oud kantoorgebouw wat er binnenin erg leuk uit zag. Een tweetal lofts waren door een styliste ingericht en worden gemeubileerd verhuurd. De inrichting was erg leuk, het grote nadeel was dat dit appartement een goede vorm van anti-conceptie opleverd, omdat de muren niet tot het plafond doorlopen is er een open verbinding tussen woon- en slaapkamer. Niet echt handig met een puber die nog wel eens wat later naar bed wil gaan dan wij om vervolgens de volgende dag ook iets langer uit te slapen.
Daarnaast was de enige buiten mogelijkheid een gore binnenplaats voornamelijk omgeven door beton. Ook schijnt de buurt 's avonds niet echt save te zijn ook al vertelde de verhuurster dat zij nog nooit ergens last van had gehad. Bij het weglopen wisten we al dat dit hem ook niet zo worden ondanks de loopafstand voor Kevin tot de school.
Weer terug naar het hotel om daar vervolgens de makelaar maar weer eens op te jagen, daar hebben we aangegeven welke huizen voor de langere termijn we graag van binnen willen zien, we horen echter maar niets.
Marcel gaat een paar uur aan het werk en ik bekijk in de tussentijd de meubelzaken in de naaste omgeving. Ik heb het echter snel gezien, wat een smaak :)
En dan is het laat in de middag en hebben we een afspraak bij een condo op een gated community.
Deze mensen zijn speciaal voor ons drie uur komen rijden vanaf hun woonplaats in het zuiden, de condo is enkele jaren geleden gekocht voor hun dochter die in Jax naar University ging maar inmiddels getrouwd in het zuiden woont. Zelf hebben ze de condo hierna af en toe als weekend verblijf gebruikt om te shoppen in de stad. I.v.m. de slechte huizenmarkt hebben ze nu maar besloten om het huis te gaan verhuren. Wij zouden de eerste huurder zijn.
Een grote keuken, twee grote slaapkamers, nette witte muren, schoon (wit) tapijt wat volgens Julia de eigenares ook nog gereinigd zal worden en smaakvol ingericht. Alleen een buiten ontbreekt ook hier maar de eigenaar neemt ons mee naar buiten en laat ons het leuke zwembad zien, de barbequeplaats, het meer wat direct onderaan de trap ligt en waar je eventueel met een stoel kan gaan zitten, de tennisbanen, biljartkamer, fitnessruimte en er is zelfs een filmzaal waar je je eigen films kan draaien.
Indien gewenst kan het clubhouse met sfeervolle keuken en meubilair gereserveerd worden voor feesten en partijen, de ruimte voor Kevin zijn 18e verjaardag hebben we dus al gevonden :) Een grote supermarkt ligt op loopafstand van de condo.
Als we de eigenaar vragen of er een bus gaat naar het college dan geeft hij toe dit niet te weten, bijna niemand gaat hier met het openbaar vervoer, zijn dochter had ook haar eigen auto.
Hij neemt ons echter mee naar de Publix, de naastgelegen supermarkt om het daar aan de manager te vragen. Voordat we het weten zitten we daar in het kantoor en zijn beide mannen druk aan het bellen. De busorganisatie neemt de telefoon niet op maar we gaan wel met een telefoonnummer terug richting de condo. Ook een buschauffeur met op zijn auto de naam van de busmaatschappij die met een kleine bus voor de supermarkt staat te wachten kan ons niet verder helpen. De eigenaar klopt op zijn hoofd en zegt dat dit toch echt te gek is. Zelf heeft hij zich echter nog nooit in een bus begeven.
We drinken nog wat in de condo en laten de zeer vriendelijke mensen achter met de belofte om morgenochtend te laten weten wat we gaan doen we hebben tenslotte nog een andere condo op ons lijstje staan.
Deze blijkt enkele honderden meters verder te liggen op een ander terrein. Dit huis is eerder verhuurd geweest, was verkocht maar op het laatste moment is de koop niet doorgegaan, momenteel staan de meubels in de opslag maar ze zullen komende week weer teruggebracht worden. Ook deze condo ziet er netjes uit maar is niet zo licht als de vorige. De meubels worden ons getoond op de laptop. Ook beschikt deze condo over een inpandig balkon met uitzicht op een parkeerplaats. De eigenares geeft aan dat je daar niet vaak zal zitten omdat de airco de komende maanden nog veelvuldig aan zal staan. Het zwembad is kleiner en voelt minder vakantieachtig.
Nu hebben we opeens de luxe om te kunnen kiezen tussen twee condo's. Morgen horen jullie welke het geworden is.........
Om het te vieren willen we gaan eten bij Cantina Laredo, een tip die we gisteren van Fred kregen (de "kleine" broer van Kitty die ook hier in de VS woont), TomTom kan ons echter niet helpen om de nieuwe straat te vinden. Aangetrokken door de gezellige live-muziek strijken we neer bij Bahama Breeze waar we buiten in Caribische stijl werkelijk heel erg smaakvol eten, een adres om te onthouden.
Hey het begint op vakantie te lijken :)

Het weekend begint, ik duik mijn bed in, jullie komen er al bijna weer uit, allemaal een heel fijn weekend.
Wij gaan ons eerste weekend hier in Florida op visite en een beetje de toerist uithangen.

Car

Huizen, condo en meubels

Vandaag weer naar Florida State College geweest. We moesten ons melden bij the Enrollment Services waar een student SUCCES adviser ons verder zou helpen om de juiste vakken te kiezen. Je verwacht dan ergens rustig met iemand aan een tafel te gaan zitten, niets van dat, dit betekent met de overigens zeer aardige adviseur een staand adviesgesprek achter een balie wat zeker een uur duurde. Uiteindelijk werd duidelijk dat het echt verplicht is om wiskunde bijlessen te nemen maar eerst bij betalen !
Langzaam gaan we snappen hoe het werkt.
Onderdeel van de opleiding is om verplicht drie levels wiskunde op een bepaald niveau af te ronden, dit zal toch echt betekenen als Kevin Hospitality en Tourism Management hier wil volgen hij wiskunde klassen zal moeten volgen. Achteraf blijkt nu ook dat de transfer van de studiepunten van Inholland via Josef Silney, waar ook flink voor betaald is geen enkele studieduur verkorting heeft opgeleverd.
In Nederland was ik hier waarschijnlijk achteraan gaan bellen nu laten we het maar zo het gaat uiteindelijk allemaal om de ervaring die hier opgedaan word, studeren op een amerikaans college en door de onbekendheid met het systeem lijkt het me zonde om daar teveel energie in te steken.
Er word les gegeven van acht uur 's morgens tot tien uur 's avonds. De klassen op normale schooltijden zitten al veelal vol en nu zal er de komende dagen gekeken worden of er nog een beetje redelijk rooster voor Kevin in elkaar gedraaid kan worden. (officieel kies je hier zelf je klassen en tijden via het internet)
Maandag horen we daar meer over.
Uiteindelijk zal het er op neer komen dat hij waarschijnlijk de eerste periode maar 12 studieuren per week heeft, precies genoeg om zijn studentenvisum in stand te houden. Ik zal mijn puber dus veel thuis om mij heen hebben, voor Kevin is het jammer i.v.m. zijn beperkte contacturen met andere studenten, zeker omdat hij hier i.v.m. het visum niet mag werken.
Gelukkig laat hij het zelf gelaten over zich heen komen en ziet ook de positieve kanten in van weinig studieuren, tijd om te leren autorijden, de omgeving leren kennen en de mogelijkheid om 's middags als het in Nederland avond is contact te hebben met vrienden in Nederland. En mocht het achteraf echt helemaal niet werken dan moeten we gaan zoeken naar een andere oplossing.
Terwijl Kevin nog even in gesprek was heb ik me weer verbaasd in de hal van de school over de veelal gitzwarte volumineuse lichamen die voorbij kwamen. Wat een billen heeft menige vrouw hier :)

Om een indruk te krijgen wat meubels leasen bij Cort inhoud hebben we deze zaak bezocht. Je geeft hier aan hoeveel slaapkamers je huis heeft en least vervolgens meubels voor 2/3 slaapkamers, woonkamer en eetkamer. Indien gewenst kan ook de gehele keuken en badkamerinrichting inclusief handdoeken, tv, strijkijzer en stofzuiger geleast worden
Voor Amerikaanse begrippen moet ik zeggen dat het me meeviel en als het bedrijf besluit om liever te leasen dan te kopen ga ik hier wel twee jaar op zitten. Of ik de hiervoor te betalen prijs normaal vind is een ander verhaal, geef mij maar een budget en ik koop wel maar dit is wel zowel voor ons als het bedrijf een makkelijke zonder zorgen manier om een huis ingericht te krijgen.
Ook hebben we nog even een voor Amerikaanse begrippen design meubelzaak bezocht, hmmmm ben blij dat ik uiteindelijk voor ons huis in Nederland daar nieuwe meubels kan bestellen. In de hele zaak zagen we precies een bank die betaalbaar was en ons wel aanstond, de rest zag er of niet uit of was echt niet betaalbaar  om in een huis neer te zetten wat twee jaar bewoond gaat worden.

Vervolgens zijn we naar een gemeubileerd huis gereden wat ik enige weken geleden al op craiglist had gevonden. De eigenares werkt in Washington en haar oudere Spaanse moeder woont momenteel alleen in het huis. Ze had via email al een paar keer aangegeven dat het huis heel mooi gemeubileerd was maar foto's waar we om gevraagd hadden bleven maar uit omdat die niet op haar computer in Washington stonden en moeder hier niet meer toe in staat was.
Vol verwachting belde we haar........ de buitenzijde zag er keurig uit, het huis lag in een nette wijk.
We werden hartelijk ontvangen door de Spaanse moeder die het helemaal leuk vond dat we uit Nederland kwamen. Nog niet over de drempel keken we elkaar aan..... eigenlijk wisten we al genoeg.
Inderdaad was het huis prachtig gemeubileerd, hoge vloerbedekking waar je heerlijk in wegzakte, keurig onderhouden, wel vier bankstellen in verschillende kamers met kleedjes op de zitting, en werkelijk overal bordjes aan de muur en allerlei prullaria in de rondte. Ik heb werkelijk nog nooit zoveel spullen in de rondte zien staan in een huis. Werkelijk elke meter was doordacht gedecoreerd. Ik zag mezelf al gaan met een stofzuiger door dit huis en plumo er achteraan.
Niet dus we waren toch twee jaar op vakantie.....
Na een gezellig praatje met oma (die het ook erg leuk vond dat onze oma in Spanje woonde en Kevin binnenkort naar Barcelona op vakantie gaat) hebben we haar netjes proberen duidelijk te maken dat ze een werkelijk prachtig huis in de verhuur had met een voor de liefhebber mooie prijs maar dat dit niet echt onze smaak was.
Oma was waarschijnlijk blij dat ze weer tegen iemand aan kon praten want ze bleef maar vertellen over haar familie en het feit dat het niet goed was dat haar dochter maar een kind had (hebben jullie er ook maar een ??)  uiteindelijk hebben we haar hartelijk bedankt en zijn hem gesmeerd. We hebben het huis inmiddels Buckingham Palace gedoopt.

Grotere kaart weergeven
Vervolgens zijn we nog naar Atlantic Beach gereden waar ik wederom via craiglist een vakantiecondo wat voor twee maanden gehuurd kon worden had gevonden welke nu eens wel vrij was.
Ook hier werden we weer heel erg hartelijk ontvangen door de eigenares.
Een geheel in stijl van het strand ingericht huisje met een erg klein keukentje, wasmachine en droger gezamenlijk met de andere bewoners buiten onder een afdak. De badkamers waren flink ouderwets. Drie slaapkamers, verder zag het er netjes uit, ook al zag je dat de meubels zijn langste tijd hadden gehad (geeft wel direct het gevoel dat we thuis zijn :)), ook had het een leuk buiten, een gezamenlijk zwembad en wat menigeen werkelijk fantastisch gevonden zou hebben : een blok achter het huis stond je direct op een werkelijk prachtig breed strand en negen blokken verder is het centrum van Atlantic Beach met een straat met gezellige restaurantjes en shops. Hier volop leven en flanerende mensen en skatebordende jongeren die hier wel lekker op straat konden lopen. Om de condo heen werkelijk prachtige historische huizen.
High speed internet ontbreekt, dat zullen we voor die korte tijd zelf aan moeten gaan vragen.
Zoals ik al schreef: menigeen zou hier alleen al twee maanden gaan zitten i.v.m. het prachtig nabije strand maar wij hebben ons tijdens een pizza bij Al's af zitten vragen of wij dat zand tussen onze tenen nu wel echt zo belangrijk vinden.
Om ons zelf wat tijd en rust te geven staan er morgen nog twee afspraken voor kortdurende rentals van condo's. We zullen zien wat die dag ons brengt.

Car

Ontmoeting met Judith en huizen kijken

Om zes uur al weer klaar wakker, ben er maar uitgegaan om mijn mail te checken. Marcel ging met de auto al vroeg naar zijn werk en in de loop van de ochtend heb ik een lijstje gemaakt met huizen in het noorden en historische gedeelte van de stad die ik wel eens wilde zien. Even contact gezocht met het thuisfront, nog even geskyped met pa en ma om te horen hoe ze onder de inbraak in de nieuwe nog niet opgeleverde ´Villa Senior´ waren.
Rond het middaguur kwam Judith ons bij het hotel ophalen. Enige tijd geleden vond zij ons blog waardoor er een contact is ontstaan, zij woont hier sinds een jaar of drie met haar Amerikaanse man en twee jarige zoon. Net als Mariet die ook in Jax woont heeft zij ons de afgelopen maanden al wat in en outs over Jaxs vertelt. Een leuk detail is dat de wiskunde leraar van Kevin uit Havo-5 haar broer blijkt te zijn.
Wat is dat leuk om iemand waar je alleen nog maar mee gemailt hebt meteen te herkennen (met dank aan Facebook) en gedag te kunnen zeggen.
We hebben lekker zitten lunchen en vooral veel zitten praten bij Appelbee's, absoluut een aanrader voor een lunch.
Daarna met Marcel die zich in de tussentijd bij ons had gevoegd zijn we vervolgens richting de uitgezochte huizen gegaan om deze eens aan de buitenzijde te bekijken.

Via de N Dames Point Bridge, die volgens Marcel veel te hoog is om dagelijks te nemen, naar de oostzijde het noorden, en via de westzijde weer terug naar het hotel. Voordat je het weet rij je zo 80 kilometer weg.
En dan blijkt weer dat internet en kijken op afstand zo moeilijk is. Huizen die er aardig uitzagen bleken in buurten te liggen waar we nu niet echt warm van liepen. Van de vijf huizen hebben we van een de makelaar benaderd met het verzoek of we binnen een kijkje mogen komen nemen.
Het noorden van de stad lijkt veel rustiger en landelijker te zijn, mooi groen. Op het ene plot staat een prachtig huis en daarnaast kan iets staan wat meer op een verbouwde caravan lijkt met een stuk land er omheen waar je in Nederland alleen maar van kan dromen. In het historisch gedeelte prachtige huizen gezien alleen dat onderhoud, laat maar..... we hebben tenslotte "vakantie".
Morgen staat er nog een bezichtiging van een via craiglist gevonden gemeubileerd huis op het programma en vrijdag gaan we een kijkje nemen in een vakantiecondo wat te koop staat en voor enkele maanden gehuurd kan worden.
Marcel heeft vanavond ook contact gehad met een nieuwe makelaar waaraan we onze wensen door hebben gegeven, morgen zal de mailbox hopelijk weer vollopen met linken naar potentiele huizen.
In het hotel staat van maandag tot donderdag een klein buffet klaar (ze noemen het zo mooi Evening " Welkom Home" reception) waar je indien gewenst gebruik van kan maken. Vanavond was het prima.
Een Engelse collega ook op zoek naar een huis kwam nog even gezellig bij ons zitten. Ik heb gelijk maar van de mogelijkheid gebruik gemaakt om Marcel te laten vertellen dat ik haar grotendeels versta maar (nog) niet altijd terug kan zeggen wat ik eigenlijk graag zou willen. Zodra iedereen zijn draai heeft gevonden ga ik me opgeven voor Engels lessen.
Direct naast het hotel ligt het St Johns Town Center, met heel veel nieuwe shops en diverse restaurantjes. Lekker voor een avondwandeling zodat Kevin direct een nieuwe zwembroek kon scoren.
Morgen weer een dag.

Car

p.s. wij vinden het erg leuk dat er momenteel zo met ons meegeleefd word, dank jullie wel voor de leuke reactie´s.

Kevin voor de eerste keer naar de campus

Voor zessen waren we al wakker, het begin van een lekkere lange dag.
Kevin moest zich om half 10 melden bij het international office. Bij het gebouw aangekomen waarvan Marcel zeker wist dat we daar moesten zijn omdat hij er al eerder een bezoek aan had gebracht werden we door de bewaker nadat hij de papieren had bekeken naar een ander gebouw gestuurd.
De auto werd dus naar enkele straten verder op verplaatst. Achteraf bleken we toch op het juiste adres te zijn geweest en werden we weer teruggestuurd, dus weer de auto terug verplaatst. Het bleek dat Kevin pas de vierde internationale student was die zich dit jaar geregistreerd had, met een briefje in onze hand werden we nu naar de juiste kamer gestuurd, met excuses van de bewaker, waar Kevin zijn studentennummer in ontvangst kon nemen en kreeg te horen dat hij 14 september over allerlei overige zaken die een internationale student moet weten zou worden geinformeerd.
Vervolgens hebben we Kevin weer bij het andere gebouw enige straten verder afgezet, waar hij zijn testen af mocht leggen. Toch wel prettig dat hij deze afstanden in deze hitte niet elke keer wandelend moest afleggen, niet elke internationale student is hier tenslotte tesamen met zijn ouders en kan gebruik maken van een auto.
Wij besloten terug te gaan naar het hotel en omdat ik in eerste instantie Kevin 's middags weer van school zou halen ben ik maar direct als chauffeur achter het stuur gaan zitten. In Nederland rij ik het liefst in mijn eigen vertrouwde auto (schakelbak) en dan ook nog vaak in een bekende omgeving. In de vakantie zit ik zelden achter het stuur en laat mij graag rijden (mede ook door het niet mogen rijden met de caravan) maar nu we hier zijn leek het mij verstandig om maar direct door te bijten in de toch wat grote automaat. Zonder auto ben je hier tenslotte nergens en zeer beperkt.

De verkeersregels zijn hier toch wel iets anders en vooral het stay in your line en veelvuldig stoppen op kruispunten is even wennen. Ook was het verkeer in de stad en op de rondweg toch stukken drukker dan dat ik verwacht had.
Vervolgens zijn we in het naast het hotel gelegen winkelcentrum St Johns op zoek gegaan naar een aantal adaptors zodat er meer apparaten tergelijkertijd opgeladen kunnen worden en hebben we ons direct voor laten lichten over de verschillende matrassen die hier te koop zijn. (voor ons graag een King en voor Kevin een Queen size) Als het aan de verkoper lag had hij ze direct inclusief 15 jaar gebruiksgemak ingepakt, nu betalen, reserveren en er later op terug komen was ook geen probleem. Niet echt Nederlands wij orienteren ons eerst :).
Net terug in het hotel vergezeld door een broodje van de Subway belde Kevin alweer met het verhaal dat hij aan had moeten geven welke vorm van wiskunde hij in Nederland op de Havo had gevolgd. Omdat hij uit zoveel verschillende soorten moest kiezen had hij maar niets ingevuld waardoor hij ook nog een wiskunde test  moest doen.
Stof die sinds twee Havo was weggezakt kwam niet meer bovendrijven en nu was hem geadviseerd om maar weer een basisklas Wiskunde te gaan volgen. Omdat er eerst uitgezocht moest worden hoe dit nu zat, Wiskunde heeft tenslotte weinig met Hospitality te maken zijn we hem maar op gaan halen voordat hij zijn klassen voor komend semester zou registreren.
Marcel had 's middags nog een afspraak op kantoor gepland en werd door ons afgezet waarna ik weer samen met Kevin m.b.v. TomTom terug naar het hotel reed. Grappig hoor om door een stad te rijden en nog geen idee te hebben waar je je op dat moment precies bevind.
Het was vandaag weer een graadje of 38 en om toch iets bij te kleuren hebben we het een half uurtje bij het zwembad uitgehouden, je voelt de zon echter binnen enkele minuten al op je huid inbranden.
Omdat het zwembad naast het parkeerterrein van het hotel ligt klonk om de paar minuten een claxon van een auto, we weten sinds twee dagen dat dit gebeurd als de auto op slot word gezet maar kijken toch elke keer op en moeten lachen als we dit geluid horen.
Als Marcel weer opgehaald is blijkt dat Kevin zijn papieren op de campus heeft laten liggen, weer terug naar het centrum dus waar de school tot acht uur open zou zijn, de papieren worden daar niet gevonden. Morgen dus maar weer terug om te zorgen dat de gegevens weer boven water komen.  Marcel gaat morgen bellen met de school om te vragen of niemand Kevin kan helpen bij het registreren van de juiste vakken en om er voor te zorgen dat de Wiskunde die hij tenslotte al op Havo niveau heeft afgerond niet nodig is (de ontvangst was wat summier en dan te weten wat een jaartje studie hier kost :))
Omdat we nu te laat zijn voor het avondeten in het hotel strijken we neer bij The Cheese cake factory waar we heerlijk eten. Marcel komt er achter dat het bier in verhouding erg duur is en niet net zoals de frisdrank op basis van refill word verkocht. Voor de prijs van twee biertjes staan er thuis ruim twee kratjes in je wagen.
Als we teruglopen naar het hotel wil ik door het gras lopen, Marcel vind dat niet zo'n goed idee want die heeft gelezen dat er hier beesten in het gras lopen, maar goed ook want voor het hotel zit een black razer, onze eerste Florida slang op ons te wachten. Ondanks dat deze niet giftig is toch maar omlopen volgende keer.

Car

We zijn gearriveerd

Zondag morgen half tien kwam Ruud vergezeld door natuurlijk zijn Moon voorrijden in het gehuurde Volkswagenbusje waar al onze bagage (3 koffers, 3 flinke tassen en 3 x handbagage) naar Schiphol in vervoerd kon worden.

Daar aangekomen zagen we drie kwartier vertraging op het vertrek bord vermeld staan.
Na in een andere vertrekhal de extra kosten voor de drie tassen betaald te hebben dronken we nog een kop koffie met Moon en Ruud en toen was het tijd om door de douane te gaan.
Eenmaal in het vliegtuig bleek dat een persoon uit een gezin geen toestemming kreeg om naar Amerika te reizen, er werd nog geprobeerd om dit op te lossen maar uiteindelijk moesten de koffers uit het vliegtuig gehaald worden en de familieleden die al een plaatsje gevonden hadden het toestel weer verlaten.
Met uiteindelijk twee uur vertraging vertrokken we. (16.00 locale tijd)
Na een rustige vlucht kwamen we om vijf voor zeven Orlando tijd aan. We hadden het geluk snel bij customers te zijn waar we snel doorheen waren.
Kevin moest i.v.m. zijn F1 visum meekomen en werd in een kamertje geplaatst onwetend wat er ging gebeuren, uiteindelijk bleek dit om een stempel op zijn I94 document te gaan waarna hij ons op kon gaan zoeken. Wij hadden in de tussentijd alle bagage al op een aantal karren geladen.
De bagage moest vervolgens weer afgegeven worden en deze werd via een ondergrondse transport band naar een bagageband vervoerd in de ontvangsthal. Wij konden hier komen middels een treintje.
In gedeeltes hebben we de bagage naar de parkeergarage vervoerd waar de aangevraagde express kaart van Dollar bleek te werken, in de rij gaan staan bij de balie in de aankomsthal was niet meer nodig.
Daar bleek de geboekte full-side SUV niet meer in de garage aanwezig te zijn. Gecombineerd met de overvallende vermoeidheid en het feit dat zowel Kevin als ik er voor gekozen hadden om onze winterlaarsen aan onze voeten naar Florida te vervoeren waren we wat blij dat na een half uur de auto aan kwam rijden.
Het was maar goed dat niet ik de bestuurder van de auto was, had ik dus niet meer getrokken. Gedurende de ruim twee uur durende rit van Orlando naar Jacksonville ben ik regelmatig in slaap gevallen.
Om een uur plaatselijke tijd (7 uur NL tijd) kwamen we aan in het hotel en daar heb ik niet meer gedaan dan mijn kleren uitgetrokken en in bed gedoken.

Maandagmorgen om zeven uur werden we wakker.
We hebben de beschikking over twee slaapkamers, twee badkamers en een kleine woonkamer met iets wat op een campingkeuken lijkt met een hele grote koel en vrieskast. Ik moet zeggen het ziet er netjes uit, het is jammer dat er geen buiten bij zit maar misschien zou je dat toch niet i.v.m. de hitte gebruiken.
Want warm is het hier wel. Vanmiddag ruim 38 graden, een beetje het gevoel van een oven die openstaat.
In de loop van de dag blijkt dat we boven ons iemand hebben die familie is van een olifant.

Marcel kwam als eerste op gang en is alle kleding gaan sorteren om weer enig overzicht te krijgen. In de tassen hadden we de kleding vervoerd in vacuum gezogen zakken zodat er flink veel mee kon.
Ondanks dat we de beschikking hebben over de keuken kan er ontbeten worden in het hotel, hebben we dus lekker gebruik van gemaakt.
Vervolgens zijn we in de auto gestapt op weg naar de Walmarkt (spijt me Kitty  dat krijg je als je je niet verdiept in de achtergrond van een bedrijf:)) waar we geconstateerd hebben dat we hier de komende twee jaar niet zullen verhongeren. Wel zullen we nog beter gebruik moeten gaan maken van de vriezer (of van de vuilnisbak), flinke verpakkingen zijn niet ongewoon.
Kratten gekocht waar we wat spullen in op kunnen slaan en de koelkast en snoepkast gevuld.
De rest van de dag hebben we wat rondgereden om een klein beetje een beeld van Jacksonville te krijgen. We hebben een kijkje op Jacksonville Beach genomen en zijn langs een huis gereden wat er binnenshuis op  internet erg leuke uitzag. Nu we er langs reden leek het wel de wijk waar de familie Flodder woont. Direct van het lijstje geschrapt dus.
Eerst morgen maar eens afwachten als Kevin zich op school heeft geregistreerd dan word hopelijk snel duidelijk waar hij nu precies zijn lessen zal gaan volgen en in welke buurt wij dus i.v.m. zijn vervoer moeten gaan zoeken.
Marcel heeft ons de Landing laten zien, en indaad was dat wel een beetje een desillusie. Terasjes en restaurantjes zijn volop aanwezig alleen de gezelligheid onbrak compleet.
Na allemaal een wrap besteld te hebben waarna we ons weer realiseerde dat we makkelijk een portie kunnen delen zijn we terug gegaan naar het hotel waar we nog even kennis hebben gemaakt met een van de engelse collega's die ook nog steeds in dit hotel woont. Zij dacht een leuk huis gevonden te hebben, het accoord kwam echter te laat waardoor het alweer verhuurd was.
Kevin zegt geen last te hebben van een jetlag, wij echter wel en duiken dus nu snel ons bed in.

Car