Cirque du Soleil en binnenkort..

Waarschijnlijk heb ik het al eens eerder vermeld maar grote (Internationale) artiesten of gezelschappen lijken Jacksonville te mijden. Er komt dan ook weinig langs waar we echt warm voor lopen. Afgelopen week deed Cirque du Soleil echter twee dagen de stad aan.
Ik liep er al een tijdje naar te loeren, kaartjes voor Michael Jackson The Immortal World Tour maar vond de kaarten wel heel erg duur.
Ik vond echter een aanbieding bij Travelzoo en zo gingen we afgelopen woensdag toch nog naar de voorstelling.
Kevin bleef liever een avondje alleen thuis, heeft niets met de muziek van Michael Jackson, en dus namen we de tweezitter naar het Jacksonville Veterans Memorial Arena. Echt waar de gehele avond was het gewoon 20 graden dus de kap  kon gewoon open.
Het was niet uitverkocht, gaten in een voor 75% gevulde zaal. Bij binnenkomst zijn we eerst onze plekken gaan verkennen. Gezien de orginele prijs van de kaartjes had ik voor het betaalbare soort gekozen en ook die bleken gelukkig erg goed te zijn. Keurig recht zicht op het podium en heel fijn voor Marcel niet al te hoog.
De voorstelling was absoluut de moeite waard, sommige mensen zijn echt met weinig botten in hun lijf en bijzonder te trainen lichamen geboren.

Afgelopen week lag hier ook een flinke bekeuring in de brievenbus. Marcel zou met een witte motor op een dinsdagmiddag in Orlando door het rode licht zijn gereden. Gelukkig konden we de aanbieder telefonisch overtuigen dat dit echt zijn motor niet was en er tijdens het invoeren een typefout was gemaakt. Twee dagen later lag de correctie al in de bus. Mooi snel opgelost.

Oorspronkelijk was het de bedoeling om afgelopen weekend nog een keer naar het begin van de Bikeweek in Daytona te gaan, de voorspelde regen hield ons echter tegen.
We hebben het weekend nuttig gebruikt om uit te zoeken wat volgende week alvast mee terug kan naar Nederland. Laarzen, dichte schoenen en alle wat dikkere kleding en overtollige boeken liggen klaar om in de extra mee te nemen tassen gepakt te worden.
Zondagmiddag zijn we op de motor gestapt om bij Mariet langs te rijden. Ik had s morgens op haar weblog gelezen dat ze heeft moeten besluiten om haar bezoek aan Nederland en hiermee het bezichtigen van haar nieuwste kleindochter wegens financiele redenen uit te moeten stellen.
Er lagen hier nog een aantal tassen die Joke, de moeder van Judith voor haar bezorgt had en het leek ons een goed idee om haar wat Nederlandse kaas en gezelligheid te brengen.
Ook konden we zo ook meteen de cadeautjes voor haar kleindochters die ze nu niet persoonlijk kan gaan brengen meenemen zodat we dat in Nederland op de post kunnen doen.
Zelf merk ik dat ik onlangs de leuke ontmoetingen die er volgende week op het programma staan toch een beetje tegen de iets te drukke week op zie. Het contrast is zo groot en het voelt mede door de dokters en wat je echt moet doen afspraken niet als vakantie.
Kitty schreef me over het "emigranten-visite-syndroom", als je korte tijd in Nederland ben, dan wil iedereen je zien en verwacht ook dat je minstens nog een keer terug komt voordat je weer weggaat. Je probeert dan om jezelf in de fotocopieer machine te proppen om op twee of drie plekken tegelijkertijd te kunnen zijn.
Na het eerste bezoek besef je dat dat niet mogelijk is dus trek je bij een volgend bezoek eerder je grenzen....zodat er ook nog wat tijd overblijft om van de dingen te genieten die je ver weg gemist hebt. Hema worst, een Brammetje zoals bekend onder echte Rotterdamers, even rustig struinen door de winkels en misschien zelfs wel een lunch bij Staal. En tja dan kan het zijn dat je niet aan de verwachtingen die anderen hebben voldoet. In September hebben we weer quality time mensen !
Als ik mijn ticket aan Mariet had kunnen geven had ik het met alle liefde gedaan.
Met het bezoek aan Nederland realiseren we ons ook dat na terugkomst de laatste maanden dan echt zijn aangebroken en vooral ikzelf heb tegenstrijdige gevoelens over het terug gaan naar Nederland. Ik heb me n.l. in jaren niet zo goed gevoelt.

Car