Mijn vriendinnetje is weer in Jax

Maandagavond tegen tienen. Mandy vergezeld door haar zus en zwager draaien in een Dodge Grand Caravan de oprit op. Na een rondje door het huis hebben ze nog wel trek in soep. De Nederlandse boodschappen worden uitgepakt, heerlijk weer verse kaas, drop en koffie !
Thea maakt prachtige beelden en verrast ons met de belofte om als we weer terug zijn in Nederland een tuinbeeld voor ons te maken en Mandy heeft een mooie kaart bij zich met het schilderij wat ze onlangs maakte en zo mooi in onze slaapkamer in NL zou passen. In het najaar komt hij er te hangen.

Daarna vertrekken ze al snel richting bed. In NL is het tenslotte al over vieren 's nachts.

Dinsdag doen we het eerst rustig aan. We gaan met z'n viertjes een kijkje nemen in St. Johns Towncenter. Omdat we zonder echt doel rondlopen besluiten we na een bezoekje aan de DSW, een grote schoenen zaak waar design zaken voor een leuke prijs worden aangeboden nog even langs Joann, de zaak voor knutselaars richting de outlet in St. Augustine te rijden. Hier lunchen we. Uiteindelijk gaat alleen Thea met een shirt naar huis en wordt Wim de eigenaar van een nieuw vakantiepetje.
's Avonds blijkt het een goede zet om een pan spaghetti op tafel te zetten, de gasten merken dat de vermoeidheid zijn tol gaat eisen.

Woensdagmorgen gaan we eerst een kijkje nemen op het strand van Atlantic Beach. De zon schijnt lekker en  na een paar koude wintermaanden is het voor onze gasten heerlijk vertoeven op het strand.
Via de State Hwy 203 (Ponte Vedra Blvd) rijden we de A1A af richting St. Augustine. Onderweg worden vooral langs het eerste gedeelte bij Sawgrass de immense huizen bekeken. Blijft elke keer leuk om deze mooie huizen langs het strand te bekijken.
In St. Augustine gaan we eerst lunchen bij The Floridian, een wat alternatief restaurant. Ik vond de fried green tomato bruschetta weer heerlijk, de gasten waren jammer genoeg iets minder blij met hun keuze, te pittig.
Daarna dwalen we door de straten. Vorig jaar moesten we mede door het te warme weer aan het eind van de straat voor Mandy de auto gaan halen nu is ook zij in staat om het stadje door te wandelen.
We vermaken ons met de gedateerde kleding van een bruid en haar gevolg.

Thuis gaan we Marcel en Kevin ophalen die natuurlijk gewoon aan het werk en naar school zijn geweest en gaan we eten bij Poes Tavern, altijd een goede keuze.

Donderdagmorgen vertrekken Thea al Wim al vroeg, ze gaan alvorens ze zaterdag naar het gehuurde huis in Orlando gaan naar de Keys. In een rit willen ze doorrijden naar het reeds geboekte hotel
Mandy en ik houden ons vandaag echt rustig, vermaken ons met de Ipad, kletsen nu echt live bij en doen
's middags boodschappen bij de Target.

Vrijdagmorgen begint voor Marcel de eerste conference call al voor zes uur, door het gepraat ben ik vroeg wakker. Het fijne is dat Mandy hier net als vorig jaar weer zoveel beter slaapt dan thuis, aan haar bed van thuis kan het niet liggen dus zal het wel de andere omgeving zijn.
In de loop van de ochtend nemen we samen de pont bij Mayport. Afgelopen week waren er protesten tegen het opheffen van de pont. Het zou zo zonde zijn als deze leuke verbinding zou verdwijnen.
We slaan de weg in naar Ft. George Island.

Een van de huizen die hier zo normaal zijn. Ja hier woont gewoon iemand. Op de terugweg stond de auto weer voor de deur.

In de boekhandel zag ik onlangs het leuke boek Backroads of Florida liggen wat ik voor een leuk prijsje op de kop wist te tikken via Amazon. In dit boek werd in de route over Amelia Island gesproken over de Ribault Club. Deze club gebouwd als een resort in 1928 was bedoelt voor rijke families uit het noorden die kwamen om te golven, jagen en incognito te feesten.
Nergens zag ik eerder in een reisgids dat deze club te bezoeken was.

Een oudere vrijwilliger stond ons bij binnenkomst vriendelijk te woord en vertelde iets over de historie van het gebouw waarna we binnen rond mochten kijken.
Tegenwoordig kan het gebouw,wat niet echt ingericht is, afgehuurd worden voor feesten en partijen. Een cateraar verzorgt het eten, als bezoeker is er nu niets te krijgen. Het is in handen van de National Park Services en gratis te bezoeken.

Via een onverharde weg wat voor de Jeep geen enkel probleem is hobbelen we naar Kingsley Plantage waar we ook rondkijken. Ik ben hier vorig jaar ook al geweest en nu er geen festival plaats vindt is het misschien nog wel leuker om rond te lopen op deze prachtig gelegen plek.
Bij de Sanddollar welk restaurant naast de pont gevestigd is lunchen we, de verse krab soep is hier echt een aanrader. Ik snap de lagere waardering op Yelp niet zo goed.
Elke keer als we richting Fernandina Beach rijden zien we bij Huguenot Memorial Park auto's op het strand staan. Het lijkt Mandy wel leuk om een keer met de auto het strand op te gaan dus goede rede om dit keer eens op onderzoek uit te gaan hoe we daar kunnen komen.
Nadat we drie dollar entree voor het park hebben betaald rijden we al snel het strand op. Van te voren probeer ik even hoe ik de auto in de 4-wheel stand krijg, normaal rijd Marcel tijdens dit soort avontuurlijker ritjes :). Het lukt me dus rijden we het strand op naar de vloedlijn. Omdat het flink waait stuiven er grote hoeveelheden zand over het strand wat echt een leuk gezicht is.
Als het naar mijn idee echt te mul gaat worden besluiten we te keren. De auto in de lage gearing krijgen lukt me namelijk niet, en om nu als twee vrouwen het risico te nemen om vast te komen zitten in het zand zodat we om mannelijke hulp moeten gaan vragen gaat me iets te ver. Thuis maar eens een lesje nemen.

Onlangs dat het niet zo blijkt uit de foto's was het echt heerlijk weer vandaag, een graadje of 32 vergezeld door een heerlijk windje.

Diegene die hier geweest zijn zullen hem zeker herkennen: de altijd vrolijke medewerker van de pont bij Mayport. Natuurlijk mocht ik een foto van hem maken.

Thuis gekomen bleek de auto flink onder het zand en zoute water te zitten. Marcel was zo lief om hem even af te spoelen.

Car