2012

Op deze nieuwjaarsdag willen wij de lezers van ons blog allereerst een liefdevol en zo gezond mogelijk 2012 wensen. Voor ons als gezin was 2011 een fantastisch waardevol jaar vol met nieuwe ervaringen en ontdekkingen. We zijn erg op elkaar aangewezen en dat is bijzonder liefdevol verlopen. We vonden het fijn dat we ervaringen hier met enkele van jullie hebben mogen delen en hopen dat de nog komende maanden weer te mogen doen. Als ouders beseffen we het dat het over 7 maanden hoog tijd is dat Kevin zijn studie weer in Nederland op kan pakken en het gemis aan zijn vrienden in kan halen. Vrienden blijken ook na anderhalf jaar echte vrienden waar regelmatig contact mee is. We zijn er van overtuigd dat de mooie herinneringen altijd zullen blijven bestaan en het gemis hem alleen maar nog sterker heeft gemaakt. Afgelopen semester heeft hij zijn volledige punten aantal weer binnen weten te halen, dus het studentenvisum voor de laatste maanden is veilig gesteld. Het mag hier ook nog wel eens gezegd worden, we zijn super trots op je Kef. Afgelopen vrijdag is Marcel op zijn "brommer" via binnenwegen naar Orlando vertrokken, met K. als chauffeur ben ik enige uren later ook die kant opgegaan. Hoe dichter we bij Orlando kwamen hoe drukker het werd, de laatste kilometers mochten we zelfs weer even aan het fenomeen file ruiken. Bij het Claremont hotel Kissimee aangekomen kregen we te horen dat er ondanks dat er op de reservering drie uur stond niet voor vier uur ingecheckd kon worden. Geen probleem in het zonnetje te wachten. Om vier uur waren we als eerste aan de buurt en toen begon het lange wachten. Een zuchtende geen informatie gevende medewerkster had problemen met het reserveringssysteem, het werd maar niet duidelijk welke kamers schoon waren. De wachtende rij groeide en groeide en na enige tijd hebben we duidelijk gemaakt dat onder informatie en gastvrijheid in onze ogen iets anders word verstaan. Hierna draaide de medewerkster aardig bij maar de manager die alles zag gebeuren en ook al was aangesproken liet zich niet meer zien. Het ontbrak totaal aan organisatie, had ik toch de negatieve reviews maar voor waar aangehouden en de positieve reacties maar niet het voordeel van de twijfel gegeven. De schoonmakers bleken de kamers niet schoongemaakt te hebben en waren naar huis gegaan, mensen kregen sleutels van kamers die nog bewoond waren en toen we na een uur uiteindelijk onze sleutel hadden werkte ook die niet. Aangezien alle hotels overvol zaten met oudejaarsavond op komst dorsten we het niet aan om te vertrekken. We hadden het plan om de kerstshow in Seaworld te gaan bekijken die na vijf uur begon, Mirjam & co. (sliepen in een ander hotel) liepen er al een tijdje rond. Uiteindelijk is Marcel blijven wachten en ben ik met Kevin alvast naar het park gegaan om zo deze ondeskundigheid niet nog meer invloed op de dag te laten krijgen. Op het moment dat Marcel in het park aankwam was het voor de kinderen al tijd om terug te gaan naar het hotel. We hebben deze avond nog drie shows kunnen bekijken, Clyde and Seamore’s Countdown to Christmas, Oh Wondrous Night een onverwachts leuke gospelshow welke het kerstverhaal vertelde en Sea of Trees een lichtshow in het water van verlichte bomen. Zaterdagmorgen slaan we het ontbijt in het hotel over en zijn gaan ontbijten bij het naastgelegen Waffle house. Om Half 10 zijn we bij Epcot waar we eerst door de security moeten. Ondanks de bij de AAA vooraf aangeschafte kaarten mogen we toch nog in de rij voor de kassa, de 3 dagen Florida resident kaarten die 6 maanden geldig zijn moeten omgezet worden. Daarna op naar de rolstoel verhuur. Marcel zijn jicht enkel doet bij belasting nog zo zeer dat een rolstoel de enige optie is om vandaag mee te kunnen. Elektrische rolstoelen zijn niet meer beschikbaar dus zit er niets anders op dan te duwen. Ik blijk hier geen held in te zijn zowel M. zijn voet als de benen van voorgangers worden geraakt. Kevin blijkt een kei in het voortduwen van zijn vader met als dank de volgende dag twee beurse handen.


Een rolstoel blijkt zeker vandaag bij een overvol park nog meer voordelen te hebben, we mogen met de hele groep gebruik maken van de rolstoel of fast ingang.


Voor enkele attracties, niet echt geschikt voor rolstoelen en mensen met hoogtevrees staan wachtrijen tot vier uur. Die laten we mooi links liggen. Al snel beginnen we met de ronde om het meer. In World showcase worden elf landen vertegenwoordigd. Er zijn winkeltjes, restaurants en soms een film of attractie. Erg leuk voor volwassenen waarvoor hoog en hard niet zo nodig hoeft. In Noorwegen lunchen we met een super gevulde toasti en 's avonds eten we in Marokko zeer smaakvol. Op dat moment is het in Marokko 12 uur en het personeel bouwt een feestje. Je moet vandaag echt voor de sfeer naar Epcot zijn gekomen, wat een mensen. Als in Europa de jaarwisseling heeft plaatsgevonden en er naar huis is gebeld komt de stemming bij de duizenden mensen er steeds meer in, drank vloeit, hoedjes zijn uitgedeeld en toeters schallen. Aan het eind van de avond bezoeken we nog een aantal attracties (wederom met dank aan de rolstoel) en voegen ons bij de duizenden mensen die zich rond het meer hebben verzameld voor het aftellende vuurwerk wat om 11.40 begint.


Omdat het meer zo groot is is dat overal goed te zien. Al vrij snel na twaalf uur loopt het park vrij gedisciplineerd en rustig leeg, champagne is er dit jaar niet aan te pas gekomen. De wegen om het park uit te komen rijden goed door, ze zijn hier duidelijk ingesteld op zoveel mensen. Voordat we het weten zijn we bij het hotel. Het was erg leuk om oudejaarsavond eens mee te maken in deze omgeving, de sfeer van de mensen proeven, vooral omdat we met elkaar waren. Nieuwjaarsochtend slapen we eerst uit en checken vervolgens uit. Dit was een prima hotel voor park bezoek (nadat het inchecken achter de rug was) maar geen kamer om buiten slapen om ook nog gezellig te verblijven. Bij de Starbucks drinken we koffie waarna Marcel aan zijn rit langs de kust naar huis begint. Wij gaan een kijkje nemen bij een nabij gelegen Quality Inn maar besluiten bij het zien van de kamer dat hotwire ons aan een bed gaat helpen. Via de ipad boek ik mbv het internet van de Mc Donald een 3* hotel in de omgeving van Seaworld voor $ 51 per nacht met een positieve beoordeling. Het blijkt zoals www.betterbidding.com ook aangeeft het Hilton Homewood Suites te zijn. Geen verkeerde deal. We geven onze spullen bij het hotel af en gaan naar de outlet op International drive. Als we netjes wachten tot een vakantieganger die flnk geshopt heeft de auto heeft ingeruimd en achteruit rijd zien we voor onze ogen gebeuren dan deze auto zijn achterzijde in elkaar duwt in de deur van een voorbijganger. De voorbijganger in een wat oudere auto rijd echter direct door, waarschijnlijk onverzekerd of rijdend zonder rijbewijs. Het plekje wat achtergelaten is wordt direct door een aggresieve bestuurder ingenomen. Al zoekend naar een andere plek op het overvolle parkeerterein voelen we ons wat schuldig omdat de man voor ons de plek vrij aan het maken was. Na een uurtje vragen we ons af waarom we toch elke keer weer denken hier koopjes te kunnen scoren, het assortiment is met de maanden weinig veranderd en onderhand weten we dat de prijzen grotendeels gelijk zijn aan de winkels in Jax en we net zo goed naar de outlet in St. Augustine kunnen rijden. We gaan inchecken in het hotel. 's Avonds hebben we met Mir & co. afgesproken bij Tu Tu Tango een bij het hotel gelegen tapas restaurant. Lekker eten, sfeervolle omgeving. Op verschillende plekken in de zaak zijn kunstenaars aan het werk, vooral voor de kinderen erg leuk ze worden geholpen met het kleien van twee typische Florida dieren die ze mee naar huis mogen nemen. En zo is vandaag een goede aftrap tot 2012 gegeven. Morgen tijdig naar Seaworld, dan gaan we het park eens goed bekijken. Car