Via Big Sur naar Carmel

In eerste instantie rijden we langs Elephant Seal vista point iets voorbij San Simeon waar een kolonie zeeleeuwen op het strand en voor de kust ligt.

Bij Ragged point wederom een mooi uitzicht drinken we koffie.

De kust weg wordt steeds mooier en blijft afwisselend.
Bij het Julia Pfeiffer Burns State Park loopt een tunnel onder de hgw 1 die naar een uitzichtpunt gaat waar de Mc Way Creek waterval in de grote oceaan stort.

Big Sur is prachtig begroeid met nu geel kleurige vetplanten.

We rijden Point Lobos State Park in en nemen eerst een kijkje bij Whalers Cove waar een aantal duikers het koude water trotseren. Vervolgens rijden we het kleine overzichtelijke park verder in naar Sea lion Cove.
M. probeert weer met ons omhoog te klimmen maar haakt halverwege weer af. Ik loop met K. verder naar het punt waar de zee otters.
Ondertussen is de zon verdwenen en word het steeds kouder en mistiger. In eerste instante denken we nog dat het aan de locatie van het schiereiland ligt maar later weer richting Carmel blijkt het weer te zijn omgeslagen. De vesten moeten zowaar uit de koffer worden gevist.

In Carmel rijden we eerst naar de Carmel River Inn. Voordat we onze kamer hebben gezien krijgen we te horen dat we voor 25 dollar excl tax een upgrade kunnen krijgen naar een gerenoveerd huisje.
De kamer blijkt zeker voor het geld een aanfluiting te zijn, het lijkt wel een afgeragt kippenhok. Op hotel.com kreeg dit hoyel regelmatig een 8 tot 10. Snap ik dus niet. Het huisje ziet er netter uit maar zeker gezien de staat van de kamer zijn we niet van plan om voor een extra upgrade te betalen. Als we dit aan de receptie vertellen willen ze in eerste instantie niet meewerken waarop we vertellen dat we dan ons geld terug willen en doorrijden. Daarna zijn ze al snel om en brengen we onze spullen naar het rustieke huisje.
Wij hebben geluk gehad, ik zou echter afraden om dit hotel te boeken.

De lange broeken en dichte schoenen gaan aan en we rijden naar Carmel, een rustig dorpje met rustieke woningen waar Clint Eastwood enige jaren geleden burgemeester was. Hier lopen we in de hoofdstraat wat rond.
Dametra cafe moet een goed restaurant zijn, het ziet er gezellig uit. Omdat het echter nog te vroeg is gaan we eerst bij Safeway nieuw water, wijn en wat lekkers inslaan. Als we later terugkomen blijkt dat we hadden moeten reserveren, het restaurant zit inmiddels overvol en neemt ook geen reserveringen meer aan.
Dat word dus een Italiaan die om de hoek gevestigd is, niet echt slecht maar reclame ga ik niet voor hem maken.

Car

P.s. De snotneus die ook last van zij rug en een opkomende jicht voet voelt dus aan een waterinfuus zit loopt door op pillen.