Niets dan leuke dingen

Het is een rommeltje bij M. op kantoor. Per 1 maart moest een gedeelte van het pand opgeleverd worden aan de voormalige eigenaar. Gelukkig werkt thuis wel alles en is het heel relaxed om daar aan het werk te zijn. Kon direct de huis beheerder weer eens achter haar broek gezeten worden. Sinds dat we in het huis zijn getrokken zijn er door de overigens super aardige vrouw verschillende dingen beloofd die nu vier maanden later nog steeds niet opgelost zijn. De bomen die over het dak schuren zouden gesnoeid worden, de vriezer/koelkast zou gemaakt worden en er is toegezegd dat twee ooit witte papieren jaloezieën vervangen zullen worden voor hout. Verschillende keren hebben we gebeld dat we maar niets hoorde, ik ben langs het kantoor gegaan en kreeg zelfs netjes een stempel op mijn klachtenlijstje.
Een aantal weken geleden is er inderdaad na heel veel bellen een monteur voor de koelkast langs geweest die geconstateerd heeft dat de thermostaat vervangen moet worden, wij zouden nog horen. Je snapt het al we hoorde niets meer. Als je belt krijg je keurig netjes een bandje te horen met het verzoek om dit in te spreken.
Het is nu vier weken verder en wederom vraagt de beheerder zich af of het wel echt nodig is dat de thermostaat vervangen moet worden. De lamellen zouden onderweg moeten zijn......geen idee welke weg die af moeten leggen, en wat betreft de bomen vraagt ze zich opeens af of dat nu wel echt nodig is.
Vandaag is ze uitgenodigd om maar weer eens langs te komen, ze zou foto's komen maken voor de eigenaar... en jullie begrijpen het al...... niemand gezien.
In Nederland had ik allang de betaling achtergehouden of een hele grote mond opgezet. Hier proberen we iets voorzichtiger te zijn en iets minder de Nederlandse directe methode toe te passen.
Volgende maand krijgt ze de huur in de vorm van een cheque met het verzoek die niet eerder te innen voordat alles nu eens is opgelost.
Dat beloven maar vervolgens niets doen hebben er hier wel meer een handje van. We zijn er nog niet echt achter of dit nu de American Way is of dat we gewoon een paar mensen treffen die ja beloven maar vervolgens niets doen.

Ik ben de afgelopen dagen druk geweest met allerlei papieren boven water te krijgen. Voor de belastingaangifte die dit jaar toch iets uitgebreider is dan voorgaande jaren moeten er allerlei waarde's per "emigratie" datum opgehoest worden want de belastingdienst weet tenslotte niet zeker of we nog wel terug komen. Afgelopen week zijn er dan ook in de vroege ochtenduren heel wat telefoontjes richting Nederland gepleegd om pensioenswaarde's e.d. op te vragen. Super blij zijn we met www.belkaart.nl want ook al vertel je dat je vanuit de VS belt ook dan word je rustig een tijdje in de wacht gezet. Gelukkig hier wel ruimdenkende mensen die volop en snelle medewerking verlenen.

Over de telefoon valt ook nog wel iets leuks te vertellen, in het begin dachten we erg veel vrienden te hebben die ons nummer wisten te vinden in de VS. Het nummer blijkt echter van iemand te zijn waar heel veel mensen achteraan zitten. Dagelijks worden we dan ook door zijn aanmaners gebeld en regelmatig gebeurd dit in de vorm van een bandje. Ook word minimaal een keer per dag door funraising en allerlei commerciele  bedrijven gebeld, en ook dan niet in de vorm van een echt mens maar na het opnemen begint een bandje het verhaal op te dreunen. Dat er nog verkocht word met zo'n systeem is onvoorstelbaar. Telefoonspam ! Het nummer hebben we al af proberen te melden op het Do Not Call Register maar tot nu toe zonder succes.

Vandaag ben ik na maanden weer eens gaan tennissen. Ik had een tennisdate. Via via ben ik in contact gekomen met een Amerikaanse die ook niet zo competitief is ingesteld en gewoon af en toe wil spelen voor de lol. Het bleek een vrouw te zijn die jaren in Afrika heeft gewoond en via North Carolina sinds 1 1/2 jaar in Jax woont.
Er zijn hier drie mogelijkheden om te tennissen. Of de buurt heeft eigen tennisbanen (die van ons heeft alleen een zwembad), of je word lid van een commerciële club waar je een baan moet reserveren of maakt gebruik van de publieke tennisbanen die ook bij ons in de buurt blijken te liggen. Keurig door de gemeente onderhouden banen waar vrij gebruik van gemaakt kan worden.
Het was goed om weer eens te voelen dat er spieren in mijn lijf zitten. Aangezien er geen trappen in het huis zitten en er door het veelvuldige autogebruik veel minder gelopen word zit ik hier veel meer dan in NL.
Volgende week zelfde tijd, zelfde plek.

Naast dat ik afgelopen week twee ligstoelen bij de Biglots heb weten te scoren kwam daar vandaag een cadeautje voor M. bij, wat is er tenslotte handiger dan een man een nieuw BBQ speeltje te geven, kan hij lekker buiten kokkerellen. Eenmaal uitgepakt konden we nog een keer terug want er zat een deuk in de deksel.

Hij is vandaag lekker een tijdje bezig geweest met het in elkaar zetten van het ding maar nu staat hij dan ook, het eerste vlees staat vannacht al in de marinade.

Het laatste nieuwtje:
Eind mei ga ik Kitty & Boris in de omgeving van Ottawa, Canada een weekje bezoeken.
Kitty is tijdens onze middelbare schoolperiode met haar ouders en broer Fred naar Canada geëmigreerd. Een jaar na haar vertrek, ben ik haar voor het eerst alleen met het vliegtuig op pad op gaan zoeken, indertijd was ze woonachtig in Montreal. In heb altijd erg leuke herinneringen overgehouden aan deze vakantie.
De afgelopen 27 jaar zijn er brieven over en weer geschreven, is het een tijdje wat stiller geweest en sinds de intrede van mail en Facebook is het contact weer frequenter. Een jaar of zeven geleden hebben we elkaar enkele uren live gezien tijdens haar bliksembezoek aan Nederland.
Aangezien we nu op vijf uur vliegen van elkaar wonen kon een bezoek natuurlijk niet uitblijven. Vanavond heb ik dus de knoop doorgehakt en een ticket geboekt. Ik ga weer eens alleen op pad.

Car