Weer een weekje samen

Het is weer een feestdag in de VS. Presidents Day is het vandaag. Scholen en openbare instellingen zijn veelal gesloten, voor K. is het echter een gewone schooldag omdat JU een private school is.
M. is on the road again. Op het moment dat ik dit schrijf is hij aan het cruisen richting Tallahassee waar hij komende week aan het werk zal zijn. Dit keer eens niet met het vliegtuig maar gewoon op save, 3 uur met open kap in de auto. Net als de afgelopen dagen, 25 graden en een heerlijk briesje, levert een gezond kleurtje op.
Ook de T-Bird heeft afgelopen week een beurt gekregen. Voor $45 dollar stond hij na een uur met ververste olie weer buiten.
De temperaturen waren afgelopen week zo opgelopen dat K voor het eerst echt naar het strand is geweest en  maandag heeft hij bij een vierdejaars student in een zeer gehorige flat buiten de campus gekookt. Hij kwam al griezelend thuis en had nog nooit zo'n vies huis gezien en heeft zich heilig voorgenomen om nooit zijn intrek te nemen in zo'n afgeleefd studentenhuis. Op de bank dorst hij niet te gaan zitten. Hij is niet ziek geworden dus de pannen zal hij wel goed hebben afgewassen alvorens ze te gebruiken.
Woensdagmorgen ben ik naar St. Augustine gereden waar de snowbirds in grote getallen de straten bevolkte. Ik was uitgenodigd op de koffie bij een viertal Nederlanders die eens in zoveel tijd onder het mom van een boekenclub bij elkaar komen.
Gezellig een uurtje zitten praten en toen werden de dames zenuwachtig, hun 86 jarige mannen konden niet al te lang alleen blijven, ze moesten weer naar huis, een ander moest nog een deadline halen en had ook geen tijd meer. Ik moest er wel om lachen toen ik weer in de auto richting huis zat, ben je een tijdje verlost van de kinderen die je je vrijheid ontnemen dan kan je je partner weer niet alleen laten.
Ik had verwacht met wat leuke adressen uit de omgeving van St. Augustine naar huis te gaan volgens deze bewoners moet je toch echt voor wat leven in Jacksonville zijn en zitten wij op dat gebied toch stukken beter.
Op de terugweg ben ik nu ik alleen was hier en daar gestopt om wat winkels te bekijken die langs de kustweg 1A liggen. In verhouding staan ook hier heel veel winkels leeg en de winkels die wel open zijn waren verdacht stil. Met een Desigual shirt, wat als winkeldochter niet aan de vooral oudere dames gesleten kon worden wist ik huiswaarts te keren.
Zaterdagavond hadden we kaartjes voor een dinnershow in het Alhambra Theater waar Hairspray momenteel  word opgevoerd.
Onderhand weten we dat je niet aanwezig hoeft te zijn op het moment dat de zaal opengaat dus voegde we ons iets later bij ons tafelgezelschap. De recensies hadden ons al verteld dat het buffet eetbaar was maar niet om over naar huis te schrijven en dit klopte ook. De kwaliteit was het niet waard om de rest van de avond met een te volle maag te zitten, we hadden gegeten.
Verder was het een gezellige avond, met vooral vrolijke herkenbare muziek. De cast was absoluut niet slecht en was in een zaal als het Hofplein theater absoluut beter tot zijn recht gekomen. Het geluid van de zaal was n.l. niet echt optimaal. Op dit soort avonden realiseren we ons weer dat we qua musical uitvoeringen gewoon verwend zijn en het cultureel gehalte in Rotterdam zoveel hoger ligt dan hier in noord Florida.
Thuis gekomen hebben we de finale van op zoek naar Zorro nog even bekeken.

Car