De week zonder M. is omgevlogen

Terwijl M. het ijzig koud heeft in Texas, is de week hier omgevlogen. Het weer is nog steeds erg wisselvallig, maar als er dan ook zon is dan moet je alweer uitkijken of niet te verbranden, de eerste rode nek heb ik alweer te pakken door een half uurtje zonder te smeren in de zon en wind te zitten.

Woensdag had ik een afspraak met een Nederlandse.  Dit keer zoals hier zo gebruikelijk is eens niet buiten de deur maar gewoon op de NL wijze thuis, koffie met zelf gebakken appeltaart (nog steeds te zoet Mariet)
Door het netwerken van de afgelopen weken had ik gehoord dat een Nederlands stel met pubers in Jax Beach een restaurant runnen. Ik heb de stoute schoenen maar weer aangetrokken en heb hen een email gestuurd waarop we binnen het uur telefonisch een afspraak hebben gemaakt om elkaar te ontmoeten.
Het was gezellig en zo werden ook weer vragen als waar vind ik nu een goede kapper (blijkt een probleem te blijven) en waar vind ik modieuze kleding (Europa, ze lopen hier minimaal twee jaar achter) beantwoord.
Via haar kreeg ik te horen dat er hier in de buurt nog een tweetal Nederlandse vrouwen van iets jongere leeftijd wonen. Email adressen zijn ondertussen uitgewisseld.

De Engelse lessen worden steeds gezelliger, ik ga iedereen en zijn of haar achtergrond nu een beetje kennen en mensen worden steeds spraakzamer. Het blijkt dat er veel vrouwen van artsen in de groep zitten. Mooi om de verhalen te horen hoe en waarom mensen hier beland zijn en wat ze voor ogen hebben. Ook kom ik zo ook steeds meer over Jacksonville en de expansie die hier de afgelopen jaren heeft plaatsgevonden te weten.
Een van de vrouwen is uit Cairo afkomstig en haar gehele familie woont daar nog. Iedereen leeft al de gehele week met haar mee en hoort de verhalen aan hoe het met de familie in Cairo gaat. Vandaag waren we getuige van haar blijdschap toen ze een telefoontje van haar man ontving die wist te vertellen dat Mubarak aan zou gaan kondigen dat hij af zou gaan treden.

Donderdag ben ik een dagje op stap geweest met de ouders van Judith en een tante die hier op bezoek zijn.
We zijn naar Fort Clinch State Park gereden wat ten noorden van Jax ligt op Amelia Island om daar het Fort te bezoeken. Iets om te onthouden is dat hier elk eerste weekend van de maand festiviteiten plaatsvinden met op de zaterdagavond een candlelight tour. Na afloopt zijn we gaan lunchen bij Applebees.

Voor diegene die niet bekend zijn met de VS nog een foto van een schoolbus.
Deze bussen rijden rond met een constant draaiend licht alsof het lijkt dat er iets aan de hand is. Op het moment dat de bussen stoppen en het stopbord uitgooien is al het verkeer verplicht om stil te blijven staan totdat de bordjes weer opklappen. Elke keer ben ik weer blij dat er een paar auto's voor me rijden die dit door hebben want ik blijf het een vreemd fenomeen vinden.
En stop nu maar, er staan flinke boete's op.
Als ik de wijk uitrij is daar een school zone langs een vrij drukke weg. Op het moment dat de school begint of  uitgaat mag er maximaal 15 miles per uur gereden worden. De politie staat dagelijks in de berm te posten om overtreders direct te grijpen.

Morgen ga ik met de Jeep naar de garage, een klein uurtje rijden nu van ons huis. De auto is toe aan zijn eerste olie verversing, volgens de dealer dient dit na 6 maanden al gedaan te worden wat dan geregistreerd wordt in de Carfax de historie die in de VS van een auto word bijgehouden.

Car