Op jacht naar mensen en Barry Manilow

"Is alles thuis op orde",  vroeg een Nederlandse collega die deze week in Jax aan het werk was. "Inderdaad antwoorde M, Car begint zich alleen een beetje te vervelen nu K. meer op school zit. Als we in Nederland waren geweest had er al een klusjeslijst voor me klaargelegen. Dat is hier echter niet nodig :)

Inderdaad, zeker met het slechtere en koudere weer van de afgelopen periode ben ik zoekende naar wat ik nog meer kan ondernemen naast de twee ochtenden Engelse les.  Ik kan erg goed alleen zijn maar overdag is het vaak wel heel erg stil, ik ben blij als de vuilnisman of tuinman lang komt, dan gebeurd er iets in de straat. Als de buren al thuis zijn laat niemand zich zien en boodschappen doen levert niet zoals in NL een gesprek op. Natuurlijk kan ik heel de dag bellen en skypen maar mensen in real live is af en toe ook wel prettig.
De meeste activiteiten die ik vond beginnen 's avonds op het moment dat man en kind weer thuis zijn.

Ik heb alle personen die zich als beschikbare tennisspelers op de tennissite van het in de buurt gelegen park staan aangeschreven of iemand zin en tijd heeft om overdag te tennissen. Overdag geen tijd...... 's avonds incidenteel was een enkel antwoord wat terug kwam.

Langs verschillende hobbywinkels ben ik gereden om te informeren of bij hen bekend was dat er overdag knutsel workshop's worden gegeven. Tot nu toe heb ik nog niet beet.

Uiteindelijk ben ik zo brutaal geweest om een email van de NL club op te pakken, deze club was de  afgelopen maanden niet actief, en heb ik een voorstel mail rondgestuurd met de vraag of er nog meer vrouwen in een soortgelijke situatie zitten in de omgeving van Jax. Ondanks dat ik volgens de voorzitter van de club een onjuiste lijst had gebruikt met veelal Amerikaanse vrienden van hem waarover hij niet echt amused was, heb ik een paar leuke reactie's gekregen en van hem de toezegging dat ik deze week een juist bestand zal ontvangen.

Via een van de reactie's kreeg ik te horen dat er een kleine Nederlandse boekenclub in St. Augustine bestaat waarvoor ik ben uitgenodigd en elke eerste woensdag van de maand blijkt er een groep mensen bij elkaar te komen in de Avenues Mall om koffie te drinken. Volgende maand ga ik er een kijkje nemen misschien tref ik er gezien de locatie wel een paar mede shoppers. 

Al met al ben ik dus blij dat ik het bestand "misbruikt" heb, moet je tenslotte e-mailadressen maar niet openbaar in een e-mail vermelden.

Vorig jaar was ik in een winkel in gesprek gekomen met een Amerikaanse vrouw die zich afvroeg wat voor taal we spraken, er ontstond een leuk gesprek en ze gaf  me haar gegevens voor als ik eens af wilde spreken zodra we op orde waren. Omdat ze in het gesprek over de kerk was begonnen waar ook Engelse les te volgen zou zijn, waren M. en K. er van overtuigd dat ze ons wilde rekruteren voor een kerkgenootschap. Vorige week heb ik contact met haar opgenomen en woensdag hadden we een lunchafspraak bij Panera.

Onder het genot van een heerlijk broodje en lekkere salade (leuk concept de combo menu's!) hebben we gezellig zitten praten.  Ook met haar klikte het weer heel leuk. Ze had heel attent een hele lijst gemaakt met hele bruikbare tips en na afloop is ze met me meegereden naar een winkel die t.b.v. een hospice goed meubilair verkoopt. Hier is regelmatig goed tweedehands buitenmeubilair te koop.

Het was echt een hele gezellige middag met weer eens een ander "menspersoon" en daar was ik eigenlijk wel weer eens aan toe.

Na afloop zijn we uit elkaar gegaan met de belofte om contact te houden, zij laat weten wanneer ze tijd heeft om te wandelen in een gebied waar je alleen beter niet naar toe kan gaan. 

Ik ben benieuwd of dat ik van haar, net als van de twee andere Amerikaanse vrouwen die ik eerder heb ontmoet. nog wel wat zal horen. Tot nu toe is onze ervaring dat er veel word gezegd, maar weinig daadwerkelijk word ondernomen.

's Avonds was het tijd om naar de Veterans Memorial Arena te rijden in het centrum van Jax. Barry Manilow trad daar op. Het eerste uur zijn we beziggehouden door een collega van Hans Klok, ondertussen liep menige toeschouwer rustig in de rondte met bier, fris en popcorn.

De meeste slecht geklede mensen met vooral te korte broeken en grote gymschoenen hebben we voorbij zien komen. Ja, je zag echt dat het overgrote deel echt een avondje uit was en zich hiernaar gekleed had :) Die enkeling die wel extra zijn best had gedaan was voorzien van een gekleurde stola, zeer opzienbarende jurk of had schoenen aan die licht gaven.

Toen de show om negen uur begon konden we nadat Barry langzaam op gang kwam uiteindelijk genieten van oude bekende nummers zoals I write the songs en natuurlijk Mandy wat luidkeels door het stadion werd meegezongen. De rillingen lopen nu wederom over mijn lijf want naast dat het nummer voor M. en mij speciaal is deed het me erg aan mijn vriendinnetje in Nederland denken die het momenteel zo moeilijk heeft.

Als er iets van de energie die vrij kwam naar je toegezonden is Man dan gaat het hopelijk snel weer wat beter met je.

Barry kan met zijn 67 jaar overigens nog lekker zingen ondanks dat zijn gezicht veel te ver door gebotoxd is.

Als de goede man sprak leek het wel of hij dronken was, zijn bovenlip kan hij bijna niet meer bewegen.

Car