Kou in Florida

We horen dat het in Nederland grauw en grijs is en de regen tegen de ruiten kletst. Jullie denken vast dat wij hier in de zon zitten. Niets is minder waar.

De mensen lopen hier ook volop te klagen over de kou. Tropische planten zijn in menige tuin nog steeds afgedekt of aan het dood gaan en het groene gras is op de meeste plaatsen flink bruin geworden. Alleen ons gras tot vorige week niet, het automatische sproeisysteem wat volgens de de verhuurder goed was afgesteld heeft ruimschoots, ondanks dat het niet meer nodig was, het gras besproeid met als gevolg een waterrekening waar we flink van schrokken.

Voor Florida begrippen is het veel te koud en Florida was afgelopen week de enige staat in de VS waar geen sneeuw lag. Menige nacht vriest het.

De pedicure vertelde me donderdag dat ze twee winters geleden in de winkel de gehele winter de kachel niet aan hadden gehad, nu staat hij al twee maanden aan. Niet gewend om een winterjas te dragen zie je ook de meest ouderwetse creatie's over mensen heen hangen, van een passend model kan je vaak niet spreken. Jassen die bij menige Nederlander al jaren in een voddenzak zouden liggen.

Toeristen in Orlando, niet voorbereid op deze temperaturen, halen lange broeken en winterjassen bij het Leger des Heils.

Toen we in het najaar de molton lakens en elektrische dekens in de winkels zagen liggen liepen we er om te lachen, nu bedacht ik me gisteravond met koude voeten in mijn bed dat een elektrische deken misschien toch wel lekker zou zijn. Een wintertrui blijkt toch ook in Florida geen overbodige luxe te zijn.

En dan moeten wij nog niet klagen met onze enkel glas ramen waar je de wind soms dwars doorheen voelt, er blijken hier huizen te staan waarin geen verwarming aanwezig is of waarvan de verwarming al jaren kapot is. Laten maken leek niet nodig of is te kostbaar.

Elektriciteit word hier maandelijks afgerekend naar daadwerkelijk verbruik, hiervoor rijd maandelijks een wagen van Jea langs de huizen. Voor menige inwoner zal de komende rekening dan ook flink gaan tegenvallen.

Donderdag ben ik nadat ik de carnavalspruiken voor Margo bij het postkantoor had afgegeven naar een pedicure/manicure salon gereden waar vooral Aziatische dames aan het werk zijn. De behandelingen verlopen hier heel anders dan in Nederland. Niets geen frees met stofafzuiging en scherpe messen.

Bij binnenkomst moest ik eerst een kleur nagellak uitkiezen. Op gekleurde teennagels was ik echter helemaal niet voorbereid, ik wilde van mijn slippers voeten af, dus heb ik verbaasd bedankt.

Hierna werd ik neergeplant in een comfortabele stoel met een bubbelend voetbad aan de onderzijde.   

De Aziatische dame is vervolgens meer dan een uur bezig geweest  met mijn voeten en een heerlijke beenmasage. In de tussentijd rolde de rugleuning van de stoel, wat een massagestoel bleek te zijn rustig over mijn rug.

Geen nagellak dat is waarschijnlijk erg ongebruikelijk dus zonder het verder te vragen werd ik alsnog met blanke lak besmeurd. Omdat de boel moest drogen wees ze me er op dat voor $5 dollar meer ook mijn handen een zelfde behandeling konden krijgen. Nu ga uw gang maar ik ben hier nu toch.

Ruim twee uur later en maar $30 dollar verder stond ik weer geheel klaar voor het nieuwe slipper seizoen buiten. Mij zien ze nog wel eens terug.

De tickets voor een weekje Nederland in maart zijn geboekt en ik ben begonnen met afspraken te plannen voor ziekenhuiscontrole, tandarts en belastingadviseur. Den Briel staat ook al in de agenda.

Hierdoor realiseerde ik me dat een week toch maar een beperkt aantal uren heeft en ik ook nog wat quality time over wil houden. 

De X-HSG die ik nog steeds moet laten maken stond ook op mijn lijstje maar is eigenlijk zonde van mijn Nederlandse tijd. Waarom eigenlijk niet gewoon in de VS laten uitvoeren ?

Maandag vond ik een arts die hem uit kon voeren, ik moest echter eerst met onze verzekeringsbewijzen langskomen voordat er een afspraak gemaakt kon worden. 

Nadat alles was afgegeven, een eindeloos formulier was ingevuld en ik in mijn beste Engels had uitgelegd waarvoor dit onderzoek plaats moest vinden kon ik de 20 miles weer terug naar huis, zonder afspraak. Eerst moest er uitgezocht worden of we wel verzekerd waren.

Bij WTP de vertegenwoordiger van Delta Lloyd in de VS bleken we helemaal niet bekend te zijn waardoor het bijna een week heeft geduurd voordat vrijdag WTP, die nu was geinformeerd door de Nederlandse Delta Lloyd vestiging naar de arts kon bellen om accoord te geven voor het maken van een afspraak.

Het was een goede testcase voor hoe ga ik naar een dokter in de VS. Maar goed dat het niet dringend was.

Het boodschappenlijstje voor Nederland begint ook al aardig vorm te krijgen. Een van de dingen die ik er vandaag weer op kon plaatsen waren kruidenbuiltjes voor de soep en zakjes tomatensoep. Vermicelli was ook niet te vinden maar daar hebben we fijne ei noedels voor gebruikt.

Zelfs soep maken blijkt hier niet echt gebruikelijk te zijn, volgens de medewerker in de winkel is het vast veel lekkerder maar kost het veel te veel tijd. Zelfs de zakjes instant soep zijn niet te vinden, alleen kant en klare soep in blik of zak.

Omdat we trek in tomatensoep hadden heeft er vandaag uren een schenkel staan te trekken waaraan verse tomaten en kruiden zijn toegevoegd.

Car