Fly and cry

Na een redelijke vlucht vanaf Jax kom in rond 4 uur op Newark aan, zoals altijd kijk ik even of de aansluitende vlucht nog op de borden staat en wandel naar buiten om een frisse neus te halen. Ik heb tijdens het reizen tegenwoordig mijn Sperry’s aan want als je door de controle ( peepshow ) gaat en eenmaal door het poortje ben willen ze je in enkele seconden uit de security ruimte hebben. Dan zijn die instappers heerlijk en is het iets minder stressvol. Bij de gate wordt om 17.15 omgeroepen dat de vlucht van 18.00 gecancelled is. Niets meer en niets minder, gelukkig zit ik pal naast de “service” balie en sta dan ook als 2e in de rij.
Blijft toch wel grappig om zo’n slordige 80 man ineens in beweging te zien komen om zo snel mogelijk bij de balie te zijn. Als de dame bij mijn balie klaar is met haar “klant” pakt ze haar handtas en vertrekt doodleuk, haar dienst zit erop !!! Ik kan het niet laten om daar een zeer onvriendelijk opmerking over te maken en zie aan de reakties dat er meerdere Nationaliteiten in de rij staan. Het is ronduit beschamend dat dit kan gebeuren en ik zal daar zeker nog een email over sturen. Als ik dan aan de beurt ben krijg ik te horen dat ik via Toronto naar St. John’s kan vliegen en daar dan ‘s nachts om half 4 aankom, nog even een gedetailleerde beschrijving van mijn koffer en ik ontvang een uitdraai waarop staat dat het systeem alles bevestigd heeft. Hoe naief dat ik dan nog denk dat het wel goed zal komen.
De vlucht vertrekt pas om 20.20 dus maar weer even naar buiten. Terug bij de gate zie ik dat er ineens niemand meer zit en ik kijk op het bord, gate wijziging dus ik wandel 10 minuten naar de juiste gate, daar krijgen we na 1 uur te horen dat er wederom een gate wijziging is dus de hele ploeg sjokt zuchtend weer 10 minuten terug. Vertraging, dat brengen ze in stapjes van 10 minuten en om 21.00 uur wordt er omgeroepen dat er een gatewijziging is en wij weer 10 minuten moeten lopen, het boarden begint over 5 minuten en het gemopper is niet van de lucht. Uiteindelijk vertrekken we dik 1 uur te laat en gezien de geplande overstap tijd van 45 minuten weet ik het al, de aansluitende vlucht kan ik wel schudden. Op Toronto moet je je koffer ophalen om in Canada in te klaren, geen koffer te zien dus en al snel herken ik medeslachtoffers en begrijp dat ik niet bij de band hoef te wachten. Dus naar de bagage afdeling om daar te horen te krijgen dat de koffers niet in het toestel zitten. Tevens krijg ik daar een bevestiging dat ik op de vlucht van maandag om 11.45 geboekt ben plus een hotel en ontbijt voucher. Alle Air Canada balies zijn inmiddels gesloten en ik check om 00.45 in het hotel in, nog even proberen of ik online kan inchecken voor de vlucht maar dat gaat helaas niet en dus de wekker maar vroeg zetten, het is inmiddels 1.30. Gelukkig hebben ze in hotels altijd wel noodpakketjes met tandenborstel / scheerspullen dus je kan je in ieder geval een beetje toonbaar maken. Vroeg inchecken, voor 8 uur heb ik al een boardingpas. Weer wachten en ondertussen het hotel bellen dat ik verwacht vandaag aan te komen, die vertellen mij doodleuk dat ik een no show ben en de kamer gecancelled is. WAT… alles is vooruitbetaald, ik leer deze dame wat Nederlandse woorden en bel Carla met de vraag of zei er achteraan kan gaan want ik moet nu gaan vliegen. Om half 4 landen we op St’ John’s en hoor ik van Carla dat het haar gelukt is, ze heeft het geregeld met hotels.com . Dank je lieverd !!!! Nu nog melden dat de koffer er niet is en als de man een Continental receipt ziet weet hij al voldoende, deze vlucht is berucht om het cancellen en hij verteld mij dat de koffers altijd op Newark achter blijven. Mijn collega’s hadden ook al geroepen dat dit een waardeloze vlucht is maar luisteren is nu eenmaal niet mijn sterkste eigenschap.
Buiten is het een drukte van jewelste, er zijn 3 vluchten aangekomen en de taxirij is behoorlijk. Ik heb geluk, de eerste wagen gaat naar mijn hotel en er wordt gevraagd of er meerdere passagiers zijn dus ik carpool mee. De kamer in het hotel is walgelijk, het stinkt er vreselijk naar rook en heeft uitzicht op de parkeerplaats. Eerst schone kleding scoren want dit kan ik morgen echt niet meer aan. Bij Dominion, een soort combi van Hans textiel en Aldi, koop ik een shirt, onderbroek en sokken. Het ziet er niet uit maar er is niets anders, je moet toch iets en mijn reiskleding kan bijna rechtop staan. Het is zeer gebruikelijk dat als je in een hotel incheckt je een formulier moet ondertekenen dat indien er rook sporen zijn in de kamer er $ 200,- in rekening gebracht wordt. Na een nacht in de asbak ga ik bij de receptie verhaal halen en eerst kan het natuurlijk niet maar ineens is er toch een niet roken kamer beschikbaar, moet ik wel direkt verkassen. Ikke nie begrijpen nie dat ze dat niet gelijk regelen, hoe moeilijk is het nou allemaal. Mijn overhemd geef ik af om te stomen en ga naar kantoor in een spijkerbroek, onmodieus shirt, kniekousen en Sperry’s. Zucht, het is zoals het is.
Inmiddels is het woensdagochtend en geen spoor van de koffer. Dit is de eerste keer dat mijn koffer zoek is dus eigenlijk moet ik niet zeuren, heel vervelend maar die dingen gebeuren nu eenmaal. Wel jammer dat als je belt wordt doorverbonden met een call centre ergens op deze planeet, ….. do I need to say more. Na 3 x bellen staat mijn naam inmiddels goed in het systeem, met het huisadres wil het nog niet vlotten, na 30 minuten per gesprek geef ik het uit zelfbescherming op. Onbegrijpelijk dat ze daar mensen neer zetten die amper engels spreken. Ook het standaard script is om helemaal hysterisch van te worden “ we located your suitcase sir” . Maar op de vraag op welk vliegveld de koffer dan is moeten ze het antwoord schuldig blijven en komen er een paar standaard niet ter zake doende zinnen uit. Waarom niet gewoon zeggen dat je geen idee hebt waar dat ding is, het kan maar duidelijk zijn. Nu maar afwachten en hopen dat de koffer alsnog aankomt, anders moet ik er voor vrijdag in slagen mijn huisadres in Jax goed in het systeem te krijgen en dat mijn lieve vrienden is pas echt een uitdaging. Ondertussen is het hier herfst en klagen de locals zelfs over de kou, gelukkig heb ik er rekening mee gehouden en zit er een lekkere dikke trui in de koffer.

Groetjes Marcel