Route via het Bikefest in Leesburg

Zaterdagmorgen rijden we om half tien de straat uit.
Via Ponte Vedra rijden we naar Nocatee, een gebied ten zuiden van Jacksonville wat nog in ontwikkeling is. De infrastructuur van het gebied is al mooi aangelegd alles duidt erop dat over een aantal jaren in dit nu nog groene gebied nog meer woningen gebouwd zullen worden.
De kaarsrechte tweebaans Shands bridge even ten zuiden van Green Cove Springs brengt ons aan de overzijde van de St. Johns river.
Thuis had ik de route uitgezet mbv de ipad app Route4me. De app blijkt geen verschil te maken tussen een weg die te berijden is met een jeep of een motor. We missen dus wel eens een weg.
Als we eenmaal op de us19 zitten die dwars door Ocala National Park loopt zie ik in een zijpad twee grote zwarte beren staan. In de hoop een foto te kunnen maken draaien we om, de beren zijn echter al weer vertrokken.
Onderweg grote groepen motorrijders en al deze "vrienden" moeten natuurlijk begroet worden. Bij de pizzahut lunchen we al alvorens in Leesburg aan te komen.
Net als in Daytona voert de file motorrijders ons vanzelf naar Mainstreet waar in optocht door de motorrijders doorheen gereden word.

Het is onderhand flink warm, we lopen wat door de straten van Leesburg maar besluiten na anderhalf uur dat het op de motor veel aangenamer is en gaan weer op zoek naar de plek waar we hem neergezet hebben.

In eerste instantie kunnen we de plek niet meer terugvinden, het verkregen kaartje brengt uitkomst waardoor we nog wat langer in de hitte rondwandelen.

Een manier om weggebracht te worden

Een barbie motor

 De hond mee en het sms'en gaat ook gewoon door

Via Mount Dora, een mooi plaatsje rijden we naar Deltona waar we vooraf een kamer bij de Deltona Inn geboekt hebben, een motel als zoveel anderen, duidelijk zichtbaar is dat het nog niet zo lang geleden  gerenoveerd is.

Als we ons hebben opgefrist rijden we naar het Texas Steakhouse in het drie mijl verder gelegen Orange City waar de menu's weer veel te groot voor ons blijken te zijn. 

Eenmaal terug in het hotel duurt het niet lang voordat de luiken sluiten, best wel vermoeiend zo'n hele dag hobbelen.

Na ontbeten te hebben gaan we zondagmorgen weer op pad. In Daytona rijden we door een verlaten Mainstreet. In het stadje is buiten het strand om werkelijk niets te beleven als er geen evenement plaatsvindt. De Harley outlet blijkt in Mainstreet gesloten te zijn, het grote Harleygebouw midden in de straat is gedeeltelijk dicht en staat te koop.

In Ormond Beach is daar dan eindelijk de gewenste kop koffie bij de Starbucks. 

Vanaf hier is het echt prachtig rijden langs de kust. Aan de rechterzijde de zee en boven je pelikanen die hun weg zoeken.

Yelp brengt ons bij de Seabreeze Sweet & Sandwich Shop. Hier worden vandaag de laatste broodjes verkocht. Via een yardsale proberen ze nog wat spullen te verkopen terwijl de verhuiswagen al klaar staat    

voor als vanavond het luik sluit.

Om drie uur draaien we moe maar voldaan onze straat in waar zoonlief net met op eigen initiatief gehaalde boodschappen aan komt rijden. Zijn later gedraaide gehaktballen zijn het vermelden in het blog waard.
Als twee uur later de motor weer staat te glimmen zegt Marcel heel treffend : wie had dat ooit kunnen denken wij samen 530 kilometer afleggen op een motor met een paar beurse billen als gevolg.

Car

Semester is bijna ten einde

Nog een paar dagen en dan is het semester voorbij evenals dit nu zo vertrouwde dagelijkse beeld bij thuiskomst. K. heeft voor de te volgen 6 vakken weer het maximale aantal te behalen credit's binnen gehengeld. We zijn erg benieuwd of dit hem iets op gaat leveren tijdens het aanmelden bij de (engelstalige) studie die hij in Nederland hoopt te gaan volgen.
Met het eind van het semester in zicht hebben we afgelopen week voor zoonlief een ticket naar Nederland geboekt. Hij zal vanaf Orlando de laatste visite vergezellen tijdens hun reis terug naar Nederland.
Ik heb besloten om niet mee te gaan, de resterende tijd hier is me veel te dierbaar en met zijn bijna 20 jaar kan hij best e.e.a. zelf opknappen.

Komend weekend ga ik met M. op de motor naar Leesburg. Daar vindt dit weekend het Leesburg Bikefest 2012 plaats wat we volgens de eigenaar van het bedrijf waar de motor verzekerd is absoluut niet mogen missen.
Kevin gaan we, ondanks dat we weinig vertrouwen hebben in een bij kalimiteiten helpende hand van buren een nachtje alleen laten, hij kan het woord Harley niet meer horen. We hebben in Deltona voor zaterdagavond een hotel geboekt.
Goede training voor mijn bilspieren om 225 kilometer op een dag achterop de motor door te brengen. Over nog geen 14 dagen begint tenslotte ons rondje Florida wat afgelegd zal worden per motor.

Car

Het is weer weekend

Donderdag weer eens een gezamenlijke lunch met mijn Aziatische vriendinnen aan welk groepje zich nu ook een Columbiaanse heeft toegevoegd. Elke keer weer erg leuk mede door de grote culturele verschillen en discussies die hierdoor ontstaan.

Een van de dames had vanuit Zuid-Korea Niboshi meegenomen, een kleine gedroogde sardine die in salades en met rijst gegeten wordt. Mij deden ze geen plezier met een zakje maar proeven wilde ik wel.
De Noord Koreaanse mislukte raket lancering was onderwerp van gesprek, iets wat wij hier helemaal niet mee hadden gekregen. Zelfs het Nederlandse nieuws schiet er de laatste weken regelmatig bij in.

M. had vandaag een thuiswerkdag. Vanmiddag ben ik met hem mee naar kantoor gereden zodat hij gedag kon zeggen tegen zijn Argentijnse collega's en om hen te verblijden met een Nederlands bedankje.
Eerder deze week stelde deze altijd goed gekleede collega's M. de vraag waarom hij hen niet geïnformeerd had dat er een pyamaparty op kantoor plaats zou vinden. M. had wat verbaasd staan te kijken en realiseerde zich toen dat het hem na 1 1/2 jaar al bijna niet meer opviel dat de meeste collega's er echt heel erg slecht, zeg maar bijna in pyama outfit, uitzien.
Over uitzien: Terwijl M. afscheid nam zat ik op een bankje in de zon de situatie voor het kantoor te bekijken. Net als in Nederland mag er niet binnen gerookt worden dus dat gebeurd ook hier voor de deur in de zon.Voor diezelfde deur stonden een aantal vrachtwagens van een cateringbedrijf. Om ook enige bijdrage te leveren aan het toch al overtollig aanwezige vet werd er deze middag voor het personeel in het groot hamburgers en worsten gebakken.
Je zou toch denken dat het de eerste verantwoordelijkheid is van een werkgever, meewerken aan de gezondheid van je personeel. Niet hier dus waar het zo gewoon is om met patat en pizza om 8.30 s morgens al in het bedrijfspand in de lift te staan.

Natuurlijk wilde de worstenbakker op de foto

Zullen deze tulpen echt nog verkocht worden ?

Om het weekend in te luiden vanavond heerlijk bij TacoLu op Beach Blvd gegeten, en dat hadden we eerder moeten doen. De valet parking zorgde ervoor dat de auto een plekje vond. Vooral de Bangin Shrimp taco's zijn werkelijk voortreffelijk. Kan me niet heugen dat ik zulke smaakvolle taco's heb gegeten, een ware smaaksensatie. Ook de heren waren super enthousiast dus komende vakantiegangers: bereid jullie al maar vast voor hier zien ze ons de komende weken nog wel eens terug.
Ik spreek over gangers in meervoud want deze week hebben onze lieve vrienden maar o zo notaire twijfelaars dan toch ook op de boekingsknop gedrukt. Aansluitend aan M&R komen M&R ruim twee weken deze kant op. Van 6 mei t/m 11 juni zal de logeerkamer bezet zijn waarna hij zoals het er nu naar uitziet ontmanteld kan worden.

Bij toeval vond ik vanavond deze nieuwe Centraal Beheer commercial met in de hoofdrol een Thunderbird.
Bij de Nederlanders waarschijnlijk bekend, wij zien hier echter geen NL reclame en vonden het erg leuk dat we tegen hem opliepen.

Veel ophef heeft hier de laatste maanden plaatsgevonden over een blanke buurtwacht die in Stanford, Florida een zwarte tiener doodschoot. Vandaag is hij vrijgekomen omdat hij zijn excuus heeft aangeboden.
In Florida mogen bewoners anderen doden uit zelfverdediging. Het vreemde is dat we ons mede hierdoor hier een stuk veiliger voelen dan in Nederland. Iemand zal zich veel eerder bedenken om zonder toestemming een huis te betreden want de meeste bewoners hebben een vuurwapen voor het grijpen liggen.

Morgen stond er een huizentoer door het oude gedeelte van Jacksonville op de motor gepland, de voorspelde regen dit weekend gaat waarschijnlijk roet in het eten gooien maar vanaf maandag is de voorspelling weer niets anders dan zon.

Car

Een weekend om in te lijsten

Gewoon een relaxed weekend.
Zaterdagmorgen vond er een garagesale in onze en omliggende wijken plaats. Vanaf vroeg in de ochtend reden de auto's langs de huizen. Soms namen mensen de moeite om uit te stappen maar vaak reden ze zonder goed te kijken direct door. Een garagesale heeft iets weg van een vrijmarkt voor je eigen deur met dito prijzen. Mensen lopen niet maar rijden voorbij in veelal te grote auto's of pickup trucks en zijn op zoek zijn naar koopjes voor een paar dollar of zoals een jong stel ons vertelde Europees Antiek.
De nu al overbodige tafelgrill hadden we op een tafel voor de deur geplaatst.
Op een gegeven moment springt er een wel heel jonge dame uit de auto. Vraagt wat de grill kost en zonder te kijken naar het artikel geeft ze M. $20 waarna ze even snel als dat ze uit de auto is gekomen er weer inspringt. Ze krijgt de deur nog net dicht voordat de auto de hoek alweer om verdwijnt.

De rest van de dag is er gesleuteld aan de fiets. Dat wat nog niet voldoende blonk blinkt nu wel en het windscherm is aangebracht.

Zondagmorgen was M. alweer vroeg uit de veren de klus moest af dit weekend want a.s. dinsdag gaat de dealer er nog een onderdeel opzetten welk zelf moeilijk te monteren is.
Het grappige is dat de montageprijs bij Harley per onderdeel bepaald word. Verschillende onderdelen die M. er dit weekend zelf opgezet heeft zal de dealer er komende week weer af moeten halen om het te monteren onderdeel te kunnen bereiken. Omdat de onderdelen er dan al opzitten zal de dealer ze ook weer terugplaatsen. En wel gratis en voor niets waarna we ook direct weten dat ze goed zitten.
Op dit vroege tijdstip kwam er een vreemde vogel een kijkje nemen of alles wel goed ging, misschien een afgevaardigde van een vriendje die het liefst even overgevlogen was om mee te sleutelen ?

Zondagmiddag toen de klus geklaard was zijn we naar Jax Beach gereden waar sinds vrijdag een Blues Festival aan de gang is. Tal van kraampjes en een gezellige drukte.

Wij doen nog steeds aan enige bescherming op de motor, hierdoor waren we de enige die in een lange spijkerbroek rondliepen, en dat is best wel warm bij een graadje of 28 ......

Overal lekker eten

De rodekruis post op Jax Beach

Een drukke dag op Jax Beach

Dit vrolijke uitdoste stel zat als zoveel mensen lekker met een drankje vanuit eigen koelbox naar de muziek te luisteren en gingen eens goed voor de foto zitten. Officieel is er geen drank toegestaan buiten het festival terrein, het glas zal dus wel limonade bevatten.

Overal in de bermen zijn momenteel deze chrysant achtige bloemen te zien. (Mariet weet vast hoe hij heet ?)

Het was weer een weekend om in te lijsten. Aan het eind van zo'n weekend vragen we (K. niet hoor :)) ons af waarom we in godsnaam terug gaan naar Nederland. Morgen begint de werkweek echter weer voor M. dan dan weet hij het weer. Werk aan de winkel.

Car

Zwemmen met Manatees in Crystal River

Een van de uitjes die al een tijdje op mijn wish lijst stonden was zwemmen met Manatees. Zus lief had het in december al ervaren, op dat moment vonden wij het met het oog op het is later ook nog mogelijk, iets te koud. Ien bleek niet bang te zijn van deze vredelievende dieren dus zondagmorgen was het dan zover.... op naar Crystal River.

We rijden via binnenwegen naar noordelijk Ocala waar we een glimp op hopen te vangen van het huis van John Travolta. Verder dan het entree hek van de percelen waar de huizen met aangrenzende landingsbanen liggen komen we niet.

Om vier uur checken we in bij Bella Oasis, een motel wat ik via Hotwire had geboekt/gewonnen met de gedachte om ergens anders terecht te komen. Gelukkig wisten we door onze ervaring van vorig jaar dat ook dit hotel geen slechte keuze is.  Grappig, precies dezelfde kamer als vorig jaar werd ons toebedeeld.

Na een tijdje langs het zwembad van het zonnetje genoten te hebben gaan we 's avonds we bij Neon Leon's eten, het restaurant van de voormalige gitarist van de band uit Jacksonville Lynyrd Skynyrd, echt een aanrader als je hier in de omgeving bent. Bij terugkomst in het hotel zitten we tot laat voor de deur van het motel te beppen.
Maandagmorgen gaat om kwart voor zes de wekker, om half acht moeten we paraat staan bij de haven van Crystal River. Op het moment van wakker worden is het even doorzetten maar als de zon eenmaal aan het doorkomen is en we in het haventje van Crystal River klaar staan in onze wetsuits is het vroege opstaan vergeten. Marcel kan zich niet voorstellen dat het leuk is om met de grote logge manatees te zwemmen en gaat terug naar het hotel om nog wat te werken.
In de VS wordt tweede Paasdag niet gevierd en is het een normale schooldag. Kevin wiens resultaten totnu toe weer erg goed zijn spijbelt voor het goede doel een dagje van school.

De organisatie Snorkel with Manatees waarbij we de tour hebben geboekt (met dank aan Groupon) vaart met kleine boten, wij gaan vandaag op pad met een groep van zes en een ervaren kapitein.
In de wintermaanden overwinteren in dit gebied ruim 600 Manatees die zich volgens de kapitein i.v.m. het warme water voornamelijk ophouden in de 3 Sisters Spring. In deze tijd van het jaar zijn er nog een dertig tal achtergebleven die niet meer weg zullen trekken.
We hebben geluk en vinden al snel een groepje spelende manatees in open water waar het door het omwoelen van de bodem niet echt helder is.

Eenmaal in het water komen de Manatees naar ons toe en spelen en zwemmen de gehele anderhalf uur dat we in het water liggen om ons heen. Soms voel je ze onder je, dan weer komen ze met hun koppie naar je toe om even gedag te zeggen en geaaid te worden.
Het was echt een heel natuurlijke ervaring om niet snel te vergeten en absoluut de ruim 600 km durende rit naar de golf van Mexico waard.

Speciaal voor mijn tante die niet wist wat een manatee is , ook ik wist twee jaar geleden niet van het bestaan af.

Om half twaalf gaan we terug naar het hotel, nemen nog even een douche om vervolgens bij de Applebee's te gaan lunchen. Daarna is het tijd om via de binnenwegen weer op naar huis te gaan.

Dinsdag is het alweer de laatste volle dag dat Ien in Florida is. Na uitgeslapen te hebben beppen we de gehele morgen in de porch om vervolgens in de middag nog een strandwandeling op Atlantic Beach te maken.
Bij Lillie's drinken we ijskoffie en genieten van een lekkere salade met cranberry's die ik de volgende dag thuis nog een keer zal proberen te imiteren.
's Avonds trakteert Ien op een etentje bij Poeh's tavern, al vaker genoemd, altijd een goede keuze.

Aan een bijzonder logeerpartij komt woensdagmiddag een eind. Het meeste is hier beschreven, onze kanotocht en mijn verjaarsetentje zijn er even bij ingeschoten maar zitten wel in ons hoofd. In de loop van de middag maak ik het ritje naar het vliegveld. Wie had dat een jaar of 12 geleden kunnen bedenken toen ik samen met Moon op tennisles ging. We vonden het bijzonder dat je er was Ien en ik denk dat we samen weer hele mooie herinneringen hebben gemaakt. Volgend voorjaar ben ik weer present als de tennis vrijdagen beginnen.

Ik ga weer een drietal weken "gewoon doen" totdat het volgende bezoek zich aan zal dienen.

Car

BYOB Cruise vanuit Amelia Island

Vrijdag brengen we een bezoek aan DSW, niet de ziektekostenverzekeraar uit Schiedam maar het schoen walhalla van Jax. Het gehele assortiment bij Abercrombie & Fitch blijkt tm maandag 40% afgeprijsd te zijn en  K scoort dan ook direct het door hem gewenste korte broek en overhemd. Nog even langs de CVS om de make-up voorraad van Ien bij te werken en een bezoekje aan de Publix waar je ook niet zo maar weg komt en de dag is weer om.

Het blijft prachtig weer en zaterdagmorgen gaan we eerst eens een tijdje in het zonnetje zitten. Al twee weken zijn de bloembakken voor de deur ontdaan van plantjes, bij de Lowe's laden vind ik wat leuke planten om de bakken weer te vullen.

Nu het toch over planten gaat. Vorig jaar juni hebben we toen Carlien hier was in een natuurgebied een nogal stekelige cactus afgesneden en als aandenken in de tuin geplant. Het is grappig om te zien dat de cactus nu haar moeder hier op bezoek is nieuw leven laat zien.

's Middags rijd ik met Ien naar Fernandina Beach. Bij Pepper's gaan we een hapje eten waarna we het winkelstraatje nog even doorlopen. Om half zeven vertrekt de boot van Amelia Cruises vanuit de haven voor de twilight BYOB cruise. Gelukkig had ik al begrepen waar BYOB voor stond, bring your own bottle en kon de fles rose mee aan boord. Vanwege het karakter van de cruise, het toestaan van drank in combinatie met muziek was er een leeftijdsgrens gesteld van 21 jaar waardoor Kevin dus niet toegelaten werd.

Onderweg zien we weer dolfijnen, ze beginnen gewoon te worden :) De wilde paarden die Cumberland Island bevolken komen goed in beeld.

Nadat er een kreek op Cumberland Island is ingevaren draait de boot en zien we de zon ondergaan.

Car

Savannah

Woensdagmorgen tijd voor een road trip. Tijdig uit bed en dan samen met Ien op naar Savannah. Een tripje wat ons waarschijnlijk nog lang bij zal blijven maar daarover later meer.

Bij het informatiecentrum Georgia stoppen we, halen info en een kaart. Op de parkeerplaats staan weer verschillende campers met over het algemeen niet de meest eenvoudige wagens als aanhanger.
Via de US 17 rijden we grotendeels binnendoor naar Savannah.
De leuke aanbieding die ik al een paar dagen voorbij had zien komen op Hotwire was op het moment dat ik eindelijk toe dacht te gaan slaan uitverkocht. We hadden dus maar besloten om een van de hotels uit het voucher boekje te pakken, het stikt tenslotte van de hotels in deze omgeving. En zo belandde we bij het La Quinta Inn, volgens de advertentie 6 minuten van het historisch centrum, waarschijnlijk gemeten met een vliegtuig.
De volslanke receptioniste, die in haar superkorte haar ook nog een diadeem had weten te plaatsen, had alle tijd en bekeek onze voucher of het de eerste was die ze zag. Na ons koffertje op de kamer geplaatst te hebben reden we naar het historisch centrum waar we op de gok bij Goose Feathers een heerlijk broodje eten. Dit blijkt een goede keuze. Ik ben het onderhand al gewend maar Ien kan zich nog verbazen over het feit dat een ontbijt/lunch tent om drie uur 's middags hier zijn deuren sluit.

Op de hoek bij Ellis Square treffen we de koetsier die ons later drie kwartier rond zal rijden. Hij hoopt echter nog meer klanten te werven dus we mogen wachten tot het afgesproken tijdstip van vier uur.

We wandelen over de gezellige City Market en lopen langs de kade op River Street om ons stipt om vier uur weer te melden bij de koets.

Het tot nu toe prachtige weer begint te betrekken, de koetsier meldt ons dat hij ruikt dat het niet gaat regenen. Als het ritje in de koets een kwartiertje is aangevangen barst er echter een bui los die we ons nog lang zullen herinneren. De meegenomen dunne plastic wegwerp regencapen komen goed van pas anders waren we werkelijk tot op ons hemd toe nat geweest nu beperkte het tot onze korte broeken en sopten we in onze schoenen. Onder afdakjes stonden mensen te schuilen voor de watergordijnen terwijl de koetsier maar door reed ons proberend iets te laten zien van de prachtige pleinen van Savannah. 

De man excuseert zich, tja in het Zuiden wil het elke dag wel een half uurtje regenen en toevallig was dat net nu.... hij maakt als goedmakertje nog een extra rondje.

Ondertussen schijnt de zon weer volop, de capen kunnen af, het opdrogen kan beginnen. Hiervoor strijken we neer op een terras waar we iets wat koffie heet naar binnen werken.

's Avonds struinen we over River Street en brengen de avond door bij The Pirates House. 

Donderdagmorgen zijn we te laat voor het ontbijt. Om half tien is alles al opgeruimd. De medewerkster is bereid om alsnog een bagel met roomkaas te pakken.
Bij Forsyth Park parkeren we de auto en wandelen er rond.

We vragen een man waar we lekkere koffie kunnen drinken, hij wijst ons op The Wilkes House. 

Daar aangekomen blijkt dat dit een restaurant is met 100 beschikbare plaatsen waarvoor zich elke dag een lange rij mensen verzamelen. Een jongen die een  fietstaxi bestuurt vertelt ons dat elke dag om twee uur aan de wachtenden wordt aangegeven of er die dag nog een tafel voor hen beschikbaar is die je overigens met 10 andere vreemde mag delen. Wij denken er niet aan om in de rij te gaan staan.

We lopen verder en vinden een voortreffelijke koffietent waar we op het terras neerstrijken. Deze koffietent is tegenover het parkje op Chippewa Square waar het bankje te vinden is wat te zien is in de film Forrest Gump. Nu wordt het bankje bewoond door twee heren die van palmbladen bloemen maken. Ze weten ons een bloem aan te smeren en maken als dank een foto van ons op het beroemde bankje. Het lijkt hen wel wat om zelf ook op een foto door Nederlanders bekeken te worden.

Je merkt duidelijk aan de winkels in Bay Ln dat er in Savannah grote dure huizen staan en meer te verteren is. Verschillende aparte winkels zijn hier te vinden en we weten beide nog wat leuke kleding te scoren alvorens we richting de auto moeten want de parkeermeter loopt af. Het is tijd om weer richting Jax te gaan zodat we 's avonds met de mannen mee kunnen eten.
Het was absoluut de moeite waard om de rit van 340 mile (547 km) te maken. Savannah met haar mooie parkjes, straalt gezelligheid en rust uit en is zeker een bezoek waard.
Het boek middernacht in de tuin van goed en kwaad moet ik toch nog maar eens uitlezen.

Car

"Zomaar" een zondag

"Zomaar" een zondag in foto's.

 Lunch bij Aunt Kate's

Tegenover het restaurant ligt een gebouw waar vis kan worden schoongemaakt

Met dank aan Groupon vier uur varen met een boot

En inderdaad worden er weer diverse dolfijnen gespot. Het blijft leuk !

Met het avond zonnetje terug naar de haven

Car